Αναστολή λειτουργίας του μπλογκ της Ορθόδοξης Ιεραποστολής, εις ένδειξη διαμαρτυρίας.

http://ierapostoli.wordpress.com/

Το μπλογκ της Ορθόδοξης Ιεραποστολής οδεύει στο δεύτερο χρόνο της λειτουργίας του. Σήμερα, ύστερα από ώριμη σκέψη, ανακοινώνει τη προσωρινή αναστολή της λειτουργίας του, εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, αλλά και στη παγκόσμια Ορθοδοξία.

1) Η μεγάλη αδιαφορία της επίσημης Εκκλησίας για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή, αλλά και των περισσοτέρων πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών. Το ενδιαφέρον των εκκλησιαστικών ειδήσεων περιορίζεται στις επισκέψεις Επισκόπων σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, η συμμετοχή τους σε εκκλησιαστικές πανηγύρεις και σε συνέδρια, σε εγκαίνια ναών ,στις εκλογές για Επισκόπους, στις εκκλησιαστικές διαμάχες κλπ. Ακούμε για ανεγέρσεις μεγάλων καθεδρικών ναών, την ώρα που η Ορθόδοξη Ιεραποστολή λιμοκτονεί σε ανθρώπινο δυναμικό και οικονομικά μέσα.

2)Μεγάλο ενδιαφέρον δείχνουν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες για τη τήρηση των εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών, για τον έλεγχο της κυριαρχίας τους πάνω σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας ή του πλανήτη, αλλά το ενδιαφέρον για την εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού σε όλο το κόσμο είναι περιορισμένο. Ελάχιστοι είναι οι Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι στην Ασία, όπου υπάρχουν 10 Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι, για χώρες δισεκατομμυρίων κατοίκων, τη στιγμή που οι ετερόδοξοι, οι αιρέσεις, οι σέκτες, οι αλλόθρησκοι έχουν δεκάδες χιλιάδες μισσιονάριους, σε μια ήπειρο όπου το 95% των κατοίκων της ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Το ίδιο και στην Αφρική, όπου ο Μητροπολίτης σε 2-3 χώρες είναι και ο μοναδικός Ορθόδοξος Ιεραπόστολος, χωρίς – στις περισσότερες περιπτώσεις- συνεργάτες εξ Ελλάδος. Πως θα διακονηθεί μια ήπειρος, όπως η Αφρική, με 20-30 μόνιμους Ιεραποστόλους ; Υπάρχουν και χώρες της Αφρικής, όπως και σε όλο το πλανήτη, που δεν έχουν Ορθόδοξη Εκκλησία ή Ιεραποστολή. Αναφέρω τη Μοζαμβίκη, την Αγκόλα, τη Μποτσουάνα, το Λεσότο και πολλές άλλες. Το ίδιο και στη Λατινική Αμερική. Παραγουάη, Βολιβία, Γουιάνα, κλπ δεν έχουν Ορθόδοξες Ιεραποστολές. Και ελάχιστοι αγωνιούν και νοιάζονται για τη κατάσταση αυτή. Στη Βραζιλία και στην Αργεντινή υπάρχουν χιλιάδες Ουνίτες, εκατομμύρια προτεστάντες και νεοπεντηκοστιανοί, αλλά η Ορθόδοξη παρουσία είναι μικρή.

3) Στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας υπάρχουν αρκετά σχίσματα είτε λόγω ημερολογίου, είτε για λόγους διοικητικούς- εθνοφυλετικούς. Η προσπάθεια επούλωσης των σχισμάτων αυτών είναι ανεπαρκής, μηδαμινή. Μοιάζει σαν μην θέλουμε να διορθώσουμε αυτή τη κατάσταση. Και το ακόμα χειρότερο, υπάρχουν ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ χριστιανικές ομάδες σε όλο το κόσμο, που είτε αυτοαποκαλούνται “ορθόδοξες” , είτε έχουν φύγει από τον ρωμαιοκαθολικισμό, είτε είναι παλαιοκαθολικοί, είτε πρώην αγγλικανοί ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΕΝΤΑΞΕΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

4) Όλες αυτές οι ομάδες που προήρθαν από τη Βαβέλ της “θρησκευτικής μεταρρύθμισης” μαζί με τις νεότερες και φανατικότερες αμερικανόφερτες σέκτες τύπου πεντηκοστιανών, μορμόνων, αντβεντιστών και μαρτύρων του Ιεχωβά έχουν πέσει πάνω στους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης και προσπαθούν να αυξήσουν τη διείσδυσή τους στις ορθόδοξες χώρες, άλλοτε επιτυχώς, άλλοτε ανεπιτυχώς. Η Ουνία συνεχίζει τη δράση της σε χώρες όπου έχουν πάει μετανάστες απο Ρουμανία και τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ( Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Λατινική Αμερική ) Στην Ελλάδα και στη Κύπρο παρατηρείται μικρή αύξηση των “αιρέσεων απωλείας” , λόγω της προσέλκυσης νέων μελών από τους παλιννοστούντες και τους οικονομικούς μετανάστες των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπως και όλου του κόσμου. ΚΑΙ σχεδον ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ, δεν ανησυχεί από την τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και τα Πατριαρχεία. Μήπως δεν έχουν ψυχή οι άνθρωποι αυτοί και τους αφήνουμε στο έρμαιο των αρπακτικών αιρέσεων ; Σύμφωνα δε με τα στατιστικά υπάρχει κάπως μεγαλύτερη αύξηση των μαρτύρων Ιεχωβά στη Γεωργία, στη Μολδαβία και στην Ουκρανία το 2009. Κανένας δεν πονά ; Κανένας δεν θρηνεί ; Δεν θα έπρεπε να υπάρξει Πανορθόδοξη Σύνοδος για τους ανθρώπους που χάνονται στα δίχτυα τέτοιων αιρέσεων ; Που είναι η Ορθόδοξη Κατήχηση των βαπτισμένων Ορθόδοξων Χριστιανών ; Που είναι η αντιαιρετική ενημέρωση ; Που είναι η ορθόδοξη διδασκαλία και ερμηνεία της Παλιάς και της Καινής Διαθήκης, όπως τονίζει σε αγωνιώδες μήνυμά του προς την Ιερά Σύνοδο ο Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερεμίας ;

5) Οι περισσότερες προσπάθειες για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή και την αντιαιρετική ενημέρωση είναι θα – λέγαμε- “ιδιωτικές” ( είτε σύλλογοι, είτε ιστοσελίδες , είτε μεμονωμένα πρόσωπα , ιερέων και λαϊκών ) με λίγους συνεργάτες, συνήθως ανθρώπους που έχουν έρθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία μετά από περιπλάνηση στο πέλαγος των χριστιανικών αιρέσεων. Πέρα από τα καθημερινά εμπόδια που έχουν να αντιμετωπίσουν ( οικογένεια- εργασία ), έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το λαβύρινθο των εκκλησιαστικών μικροπροβλημάτων, σε μια εποχή που τα σύνορα και οι δικαιοδοσίες έχουν καταργηθεί μέσω διαδικτύου.

Όλες οι αιρέσεις και οι ετερόδοξες ομάδες έχουν ιστοσελίδες και έντυπα που μεταφράζονται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Κάνουν την ψευτοερμηνεία της Γραφής, αλλοιώνουν ακόμα και τους Πατέρες της Εκκλησίας. Σε αντίθεση, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει να παρουσιάσει κάτι ανάλογο, σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα περισσότερα περιοδικά που κυκλοφορούν οι Μητροπόλεις είναι απρόσιτα στο μέσο άνθρωπο και αδιάφορα, αφού ασχολούνται με τις δραστηριότητες των τοπικών Μητροπόλεων. Δεν είναι ελκυστικά πολύ περισσότερο για τους νέους ανθρώπους, ούτε τους επιλύουν τις απορίες και τις αναζητήσεις. Έτσι πολλοί νέοι παρασύρονται από τις ψευτορητορείες νεοταξικών ή νεοεποχίτικων αθειστικών και νεοπαγανιστικών κύκλων, ακόμα και σε παραθρησκείες, αποκρυφισμό, νεοσατανισμό. Αλλά η επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία φαίνεται να βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης και αφασίας, σε μια γυάλα εκκλησιαστική που δεν επικοινωνεί με τον έξω κόσμο και δεν μπορεί να δώσει Χριστό και Ανάσταση και Αιώνια Ζωή σε έναν κόσμο που υποφέρει, σε έναν κόσμο που βλέπει τα ψευτοείδωλά του ( χρήμα, εξουσία, κόμματα, ιδεολογίες, ψευτοθρησκείες, αιρέσεις ) να γκρεμίζονται κάθε μέρα. Πρέπει να το ομολογήσουμε ότι ο κόσμος έρχεται στην Ορθοδοξία, λόγω της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, χάρη στις προσευχές των Αγίων, αφού δεν γίνεται – σχεδόν- καμία προσπάθεια κατήχησης και προσέγγισης των νέων ανθρώπων, αλλά και των μεγαλυτέρων. Τα εκκλησιαστικά κηρύγματα στις μεγάλες πανηγύρεις των ναών γίνονται η αιτία για να φύγουν αρκετοί πρόωρα από το ναό. Ο σύγχρονος άνθρωπος ακούει μεγάλα θεολογικά λόγια, αλλά τα χάνει μπροστά στα “τυχερα” ή στις άλλες απαιτήσεις για τη τέλεση Μυστηρίων και απομακρύνεται. Δεν νοιώθει ότι έχει κοντά του την Εκκλησία, γι’ αυτό και στρέφεται και στον πολιτικό γάμο και στη καύση νεκρών. Αλλά, φαίνεται ότι όλα αυτά δεν μας απασχολούν … Φαίνεται ότι δεν μας απασχολεί ότι οι νέοι άνθρωποι έρχονται μόνο στον Επιτάφιο ( για να δουν τους συμμαθητές τους ) και στην Ανάσταση ( για να ρίξουν βαρελότα ). Φαίνεται ότι δεν μας απασχολεί να είναι γεμάτα τα μπαράκια, οι καφετέριες από νέους ανθρώπους, να είναι γεμάτα τα γήπεδα από ανθρώπους που διασχίζουν χιλιόμετρα για την αγαπημένη τους ομάδα, αλλά δεν ξυπνούν για να πάνε στην Εκκλησία που είναι δίπλα στο σπίτι τους. Φαίνεται σαν να μην μας απασχολεί ότι οι νέοι άνθρωποι μπορούν να μένουν ξάγρυπνοι όλη νύχτα στα κέντρα διασκέδασης, όρθιοι, αλλά αδυνατούν να μείνουν μισή ώρα μέσα στο ναό. Γιατί ; Μας έχει προβληματίσει αυτό ; Ακούμε τις ενστάσεις και τις φωνές των νέων ; Ή μήπως μας αρκεί να τελειώνουμε νωρίς- νωρίς τη Θεία Λειτουργία τη Κυριακή το πρωί, αφού έχουν προσέλθει οι μεσήλικες και οι ηλικιωμένοι ;

6) Και το πρόβλημα των Ορθοδοξων Εκκλησιών μεταφέρεται και στις Ορθόδοξες Ιεραποστολές. Δεν υπάρχουν άνθρωποι να κάνουν μεταφράσεις, δεν υπάρχουν χρήματα να τυπωθούν έντυπα Ορθόδοξα και να διανεμηθούν στους ντόπιους πληθυσμούς, δεν υπάρχουν άνθρωποι να στηρίξουν μεταφραστικά ( και μέσω διαδικτύου ) την Ορθόδοξη πίστη στους λαούς. Οι διανομές Καινής Διαθήκης στις τοπικές γλώσσες δεν θα έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα, όταν λείπει η σωστή ερμηνεία. Οι αιρέσεις κυκλοφορούν δικές τους Γραφές, με κακή μετάφραση και παρερμηνεία των χωρίων της στα έντυπά τους, ενώ οι Ορθόδοξοι πιστοί δεν έχουν αντίστοιχα βιβλία και έντυπα στη δική τους γλώσσα. Οι αιρέσεις, επιπλέον, έχουν μεγάλους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ( παγκόσμιας εμβέλειας ), ιστοσελίδες και όλα τα άλλα μέσα ( όπως σχολεία και νοσοκομεία ) σε αντίθεση με την ταπεινή παρουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Όποιος Ορθόδοξος Πατριάρχης, Επίσκοπος, ιερέας θέλει, μπορεί να δει τα στατιστικά τριών μεγάλων αιρέσεων στο διαδίκτυο και τη δράση τους παγκοσμίως ( αντβεντιστές, μορμόνοι και μάρτυρες Ιεχωβά ) και να συγκρίνει με τη δική μας Ορθόδοξη Ιεραποστολή, καθώς και την αντιαιρετική ενημέρωση τόσο των Ορθοδοξων Χριστιανών, αλλά και των μελών αυτών των ομάδων. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε κάθε Μητρόπολη μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες άνθρωποι που να μελετούν την Αγία Γραφή και να μπορούν να έρθουν σε συζήτηση με τα μέλη των διαφόρων αιρέσεων που κυκλοφορούν στα σπίτια και στος δρόμους ; Δεν θα έπρεπε η κάθε Μητρόπολη να έχει κύκλους Ορθόδοξης κατήχησης, σε διάφορες γλώσσες, για τους μετανάστες από Βαλκάνια, Ανατολική Ευρώπη και Αφρική- Ασία ; Δεν είναι θλιβερό να έρχονται Ορθόδοξοι στην Ελλάδα και να φεύγουν αιρετικοί ; Δεν είναι ντροπιαστικό ; Δεν θα δώσουμε λόγο στο Θεό για την αδιαφορία μας αυτή, τόσο για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή, όσο και για την αντιαιρετική ενημέρωση ; Δεν θα έπρεπε η Αποστολικη Διακονία ( με τη συμπαράσταση Οικουμενικου Πατριαρχείου- Εκκλησία Κρήτης, Δωδεκανήσων, Κύπρου ) να τυπώνει – ετησίως- ένα εκλαϊκευμένο περιοδικό Ορθόδοξης κατήχησης σε χιλιάδες αντίτυπα και να το στέλνει στις Ορθόδοξες ιεραποστολές, μεταφρασμένο και δωρεάν ; Είναι δυνατόν οι Ορθόδοξες ιεραποστολές να λειτουργούν με φωτοτυπίες ; Το Ορθόδοξο έντυπο αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες και να διανέμεται στους μετανάστες και τουρίστες στην Ελλάδα και στη Κύπρο. Αλίμονο να έχουν τόσες χιλιάδες εθελοντές οι αιρέσεις και να μην υπάρχουν εθελοντές Ορθόδοξοι Χριστιανοί για μεταφράσεις, εκτυπώσεις κλπ ! Οποία κατάντια για όλους μας, οποίο όνειδος !

Το μπλογκ της Ορθόδοξης Ιεραποστολής ήθελε να ευαισθητοποιήσει όλον τον Ορθόδοξο χώρο προς αυτή την κατεύθυνση και να βοηθήσει την οικονομική στήριξη της Ορθόδοξης Ιεραποστολής, καθώς και την ενδυνάμωσή της σε ανθρώπινο δυναμικό.τρόπο λειτουργίας και σκέψης όλου του εκκλησιαστικού συστήματος απέναντι στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή, στους ήρωες Ορθοδόξους Ιεραποστόλους ( που φαντάζουν κάπως “εξωγήινοι” για τον εκκλησιαστικό χώρο ) στην ανάγκη διάδοσης του Ευαγγελίου του Αναστημένου μας Κυρίου “πάντα τα Έθνη”, καθώς και στη ανάγκη προστασίας των “ασθενών τη πίστει” βαπτισμένων Ορθοδόξων Χριστιανών ( στην Ελλάδα, στη Κύπρο, αλλά και στα Βαλκάνια, πρώην Σοβιετική Ένωση ) από τους “λύκους βαρείς”, από τις “αιρέσεις απωλείας”, πέρα των ανακοινωθέντων της Ιεράς Συνόδου, τα οποία διαβάζουμε εμείς και εμείς. Εν μέρει, πέτυχε , με τη χάρη του Θεού, να κινητοποιήσει μερικές χιλιάδες ανθρώπους στα δύο περίπου χρόνια της λειτουργίας του, ώστε να προσφέρουν από το υστέρημά ή το περίσσευμα της καρδιάς τους για τις ανάγκες της Ορθόδοξης Ιεραποστολής. Αλλά δεν κατάφερε- ανθρωπίνως αδύνατο αυτό – να αλλάξει τον

Επιπλέον, το μπλογκ της Ορθόδοξης Ιεραποστολής επιθυμούσε και επιθυμεί- προσευχητικά- να δει πιο δυναμική τη παρουσία της Εκκλησίας μας στην οικονομική και πνευματική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, μια κρίση που αφήνει πίσω της – καθημερινά- δεκάδες ανθρώπινα ερείπια ή θύματα ( αυτοκτονίες, εγκλήματα κλπ ). Η ανεργία, τα οικονομικά προβλήματα, τα δράματα στις οικογένειες πολλαπλασιάζονται και υπάρχει ανάγκη να δραστηριοποιηθεί το κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας, η ενορία- κοινότητα, με τις ευλογίες των Μητροπολιτών μας.

Να, λοιπόν, οι 3 λόγοι ΣΙΩΠΗΣ του μπλογκ για κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα :

1) Η έλλειψη ενδιαφέροντος για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή ( και είπαμε σε ποια οργανωμένη βάση ) από το εκκλησιαστικό σώμα και για την ένταξη ετεροδόξων και σχισματικών ομάδων στο Σώμα του Χριστού, την Ορθόδοξη Εκκλησία – παγκοσμίως.

2) Η απουσία αντιαιρετικής ενημέρωσης που οδηγεί πολλούς συνανθρώπους μας στη πνευματική σκλαβιά των αιρέσεων, των παραθρησκειών και νεοεποχίτικων οργανώσεων τύπου νεοπαγανισμού, αθεϊσμού.

3) Η φανερή ΑΠΟΥΣΙΑ της επίσημης Εκκλησίας ( πλην ελαχίστων Μητροπολιτών και ιερέων ) από το δράμα της σημερινής, οικονομικά υποδουλωμένης, Ελλάδας που τρώει τα παιδιά της.

Αυτά τα λόγια, μπορεί να είναι λόγια ενός ανθρώπου μικρού και αμαρτωλού, αλλά είναι λόγια αγωνίας, πίκρας, καρδιακά. Ξέρουμε ότι η δική μας φωνή είναι μικρή, απειροελάχιστη. Τη δική μας απουσία, θα αναπληρώσουν όλες οι άλλες ιεραποστολικές ιστοσελίδες και μπλογκ, καθώς και οι προσευχές της θριαμβεύουσας Εκκλησίας ( Παναγία, Άγιοι, μάρτυρες και νεομάρτυρες, όσιοι ), οι προσευχές του Αγιου Όρους , των μοναστικών και ιεραποστολικών αδελφοτήτων, Πατριαρχών, Επισκόπων, ιερέων, απλών πιστών και όλων των ανθρώπων εκείνων που διακόνησαν την Ορθόδοξη Ιεραποστολή και την αντιαιρετική ενημέρωση και προγεύονται τη μακαριότητα της Βασιλείας των Ουρανών.

Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε μας τους αμαρτωλούς.

Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε και ευλόγησε τις Ορθόδοξες ιεραποστολές και τους ορθοδόξους ιεραποστόλους

Υπεραγία Θεοτόκε και πάντων Βοήθεια και σκέπη, πρέσβευε υπέρ ημών και των απανταχού της γης Ορθοδόξων Χριστιανών.

Όσοι επιθυμούν να προσφέρουν στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή, ας δουν στην αρχή της ιστοσελίδας : Ορθόδοξες Ιεραποστολές, πως μπορούμε να τις ενισχύσουμε.

Μη ξεχνάτε καθημερινά να προσεύχεστε για τις ορθόδοξες ιεραποστολές και για την προστασία των αδελφών μας από τις αιρέσεις. Μη ξεχνάτε καθημερινά να προσεύχεστε στο Θεό και στη Παναγία για την απελευθέρωση όσων βρίσκονται σε αίρεση ή ψευτοθρησκεία και την ένταξή τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Μη ξεχνάτε να προσεύχεστε για όλους εμάς, ώστε να μας δίνει ο Θεός δύναμη, υπομονή, μετάνοια και συγχωρητικότητα, ταπείνωση και προσευχή. Ο Θεός να σας ανταποδίδει εκατονταπλασίονα για όσα έχετε προσφέρει στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Καλή αντάμωση εν ευθέτω καιρώ. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.

«Κοινωνικό» από την πανήγυρη των Βατοπαιδινών Αγίων

Από την πανήγυρη της Σύναξης των Βατοπαιδινών Αγίων που έγινε στη Μονή Βατοπαιδίου στις 23 Ιουλίου δημοσιεύουμε το Κοινωνικό «Εις μνημόσυνον αιώνιον…» του πρωτοψάλτου Νικολάου Σμυρναίου (19ος αι.) σε ήχο α΄, που ψάλλουν ο Γέρων Στέφανος των Δανιηλαίων και ο Γέρων Ιωσήφ της Βίγλας.

Koinoniko 1 – Agrypnia Panton ton Batopaidinon Agion – IMMB, 10-7-2010

http://vatopaidi.wordpress.com/

Ὁ Στρατῆς ὁ Θαλασσινὸς ἀνάμεσα στοὺς ἀγάπανθους

Σεφέρης Γιῶργος.

Δὲν ἔχει ἀσφοδίλια, μενεξέδες, μήτε ὑάκινθους·

πῶς νὰ μιλήσεις μὲ τοὺς πεθαμένους.

Οἱ πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τὴ γλώσσα τῶν λουλουδιῶν·

γι᾿ αὐτὸ σωπαίνουν

ταξιδεύουν καὶ σωπαίνουν, ὑπομένουν καὶ σωπαίνουν

παρὰ δῆμον ὀνείρων, παρὰ δῆμον ὀνείρων.



Ἂν ἀρχίσω νὰ τραγουδῶ θὰ φωνάξω

κι ἂ φωνάξω-

Οἱ ἀγάπανθοι προστάζουν σιωπὴ

σηκώνοντας ἕνα χεράκι μαβιοῦ μωροῦ τῆς Ἀραβίας

ἢ ἀκόμη τὰ πατήματα μιᾶς χήνας στὸν ἀέρα.



Εἶναι βαρὺ καὶ δύσκολο, δέ μοῦ φτάνουν οἱ ζωντανοί·

πρῶτα γιατὶ δὲ μιλοῦν, κι ὕστερα

γιατὶ πρέπει νὰ ρωτήσω τοὺς νεκροὺς

γιὰ νὰ μπορέσω νὰ προχωρήσω παρακάτω.

Ἀλλιῶς δὲ γίνεται, μόλις μὲ πάρει ὁ ὕπνος

οἱ σύντροφοι κόβουνε τοὺς ἀσημένιους σπάγκους

καὶ τὸ φλασκὶ τῶν ἀνέμων ἀδειάζει.

Τὸ γεμίζω κι ἀδειάζει, τὸ γεμίζω κι ἀδειάζει·

ξυπνῶ

σὰν τὸ χρυσόψαρο κολυμπώντας

μέσα στὰ χάσματα τῆς ἀστραπῆς,

κι ὁ ἀγέρας κι ὁ κατακλυσμὸς καὶ τ᾿ ἀνθρώπινα σώματα,

κι οἱ ἀγάπανθοι καρφωμένοι σὰν τὶς σαΐτες τῆς μοίρας

στὴν ἀξεδίψαστη γῆς

συγκλονισμένοι ἀπὸ σπασμωδικὰ νοήματα,

Θά ’λεγες εἶναι φορτωμένοι σ᾿ ἕνα παμπάλαιο κάρο

κατρακυλώντας σὲ χαλασμένους δρόμους, σὲ παλιὰ καλντερίμια,

οἱ ἀγάπανθοι τ᾿ ἀσφοδίλια τῶν νέγρων:

Πῶς νὰ τὴ μάθω ἐτούτη τὴ Θρησκεία;



Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἔκανε ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ἀγάπη

ἔπειτα ἔρχεται τὸ αἷμα

κι ἡ δίψα γιὰ τὸ αἷμα

ποὺ τὴν κεντρίζει

τὸ σπέρμα τοῦ κορμιοῦ καθὼς τ᾿ ἁλάτι.

Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ἔκανε ὁ θεὸς εἶναι τὸ μακρινὸ ταξίδι·

ἐκεῖνο τὸ σπίτι περιμένει

μ᾿ ἕνα γαλάζιο καπνὸ

μ᾿ ἕνα σκυλὶ γερασμένο

περιμένοντας γιὰ νὰ ξεψυχήσει τὸ γυρισμό.

Μὰ πρέπει νὰ μ᾿ ἀρμηνέψουν οἱ πεθαμένοι·

εἶναι οἱ ἀγάπανθοι ποὺ τοὺς κρατοῦν ἀμίλητους,

ὅπως τὰ βάθη τῆς θάλασσας ἢ τὸ νερὸ μὲς στὸ ποτήρι.

Κι οἱ σύντροφοι μένουν στὰ παλάτια τῆς Κίρκης·

ἀκριβέ μου Ἐλπήνωρ! Ἠλίθιε, φτωχέ μου Ἐλπήνωρ!

Ἤ, δὲν τοὺς βλέπεις;

-«Βοηθῆστε μας!»-

Στῶν Ψαρῶν τὴν ὁλόμαυρη ράχη.


Τράνσβααλ, 14 Γενάρη ’42

Δεν μπορούν να μας πάρουν το όνειρο μακριά

Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που μια κιθάρα τους αρκεί για να εκφράσουν όλα όσα βλέπουν, νιώθουν, τους προβληματίζουν. Ένα τέτοιο κομμάτι είναι και το They can't take my dream away...

Γιατί οι μασόνοι σκότωσαν τον Michael Jackson;

Τρια κομμάτια από το "The Music Industry Exposed" - αποδεικνύουν ότι ο Μαϊκλ Τζάκσον είχε μυστικά συνθήματα εναντίον των Μασόνων (Illuminati) μέσα σε κάποια βιντεοκλιπ του. Στο πρώτο βίντεο γίνεται πλήρης ανάλυση ενός χορού του Μαϊκλ Τζάκσον στα 4 τελευταία λεπτά του βίντεο κλιπ "Black or White".

Σε αυτά τα 4 λεπτά ο Μαϊκλ ενώ παρακολουθείται από τον Διάβολο, κάνει κάποιες κινήσεις και αποκρυφιστικές χειρονομίες που μόνο μασόνοι και αποκρυφιστές μπορούν να καταλάβουν. Στη συνέχεια χτυπάει μασονικά σύμβολα και στο τέλος απελευθερώνεται και προσκυνάει τον Θεό! Παρακάτω αναφέρεται από την ίδια του την αδερφή ότι περίμενε να τον δολοφονήσουν εδώ και τουλάχιστον 5 χρόνια!

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/

Ο ήλιος βασιλεύει

Ο ήλιος βασιλεύει,

ο ήλιος βασιλεύει,

ψυχή μου κάνε φτερά!

Με όπλο σου την αγάπη,

μη φοβηθείς σκοτεινιά, ναι σκοτεινιά.

Διώξε μακριά τον πόνο,

διώξε μακριά τον πόνο,

προτίμησε τη χαρά…

που ο Χριστός μας χαρίζει

στα διαλεχτά του παιδιά, ναι τα παιδιά.

Ο ήλιος βασιλεύει,

ο ήλιος βασιλεύει,

και η ψυχή μου ζητά…

σαν το πουλί να πετάξει,

Χριστέ σε Σένα κοντά, σε Σε κοντά!

Κοντά στον Λυτρωτή μας,

κοντά στον Λυτρωτή μας,

είναι όλα ευωδιαστά.

Σβήνουν κακίες και πάθη,

ξεχνιούνται όλα μακριά, ναι μακριά…

Μας ρίχνουν εκ νέου στο βάραθρο της τρόμο-λαγνείας και των τρόμο-ψυχώσεων

Το βάραθρο των τρόμο-ψυχώσεων απάτης

Μας δίνουν με δόσεις το δηλητήριο που κατασκεύασαν μέσω τις κατασκευασμένης σέχτας…

Κάθε λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται πώς όλα αυτά βρίσκονται μακριά από την αλήθεια…
Δεν θα μπούμε στο παιχνίδια του αλατισμένου νερού: Δηλαδή να σβήνουμε τη δίψα της νοσηρής περιέργειας, της δική μας και των άλλων, με αλατισμένο νερό.
Η μελέτη και ανάλυση της προκήρυξης έχει αξία γιατί αποκαλύπτει πολλά, μόνο με την προϋπόθεση να την έχεις ολόκληρη και να ξέρεις να την αποκρυπτογραφείς, έχοντας ως βάθρο της έρευνας το ποιοι κατασκευάζουν αυτές τις μαφιόζικες ομάδες και το ΓΙΑΤΙ…
Το γεγονός ότι αυτή πήγε στο Συγκρότημα είναι αρκετά αποκαλυπτικό…
Φαίνεται ότι ο πόλεμος όχι μόνο μαίνεται μεταξύ των «νταβάδων», αλλά γίνεται και πιο άγριος…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ

Αφιερωμένο στον γιωργάκη, την ντόρα τον κωστάκη, τον πάγκαλο και λοιπούς πολιτικάντηδες

Επειδή σε αυτήν την χώρα έχουμε κοντή μνήμη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε σίγουρα πολλά λάθη αλλά αγαπούσε την πατρίδα του εν αντιθέσει με τους σημερινούς 'πολιτικούς' που εκτελούν σχέδια εναντίον της Ελλάδος.

Το έγγραφο του ΣΟΕ που αποκαλύπτει την πλεκτάνη που έστησε το ΠΑΣΟΚ γύρω από το δήθεν “σκάνδαλο” Βατοπαιδίου

Έναν θα τρώτε, πενήντα θα βγαίνουν.

Το ΠΑΣΟΚ είναι 10 σχεδόν μήνες στην Κυβέρνηση και ακόμα δεν μπορεί να μας πει με αντικειμενικό τρόπο τη “ζημιά” του δημοσίου από τις ανταλλαγές εκτάσεων με τη ΙΜ Βατοπαιδίου. Τυχαίο; Δε νομίζω, μιας και ο μόνος παγκοσμίως αποδεκτός τρόπος αντικειμενικής εκτίμησης ακινήτων είναι το Σώμα Ορκωτών Ελεγκτών.

Γι αυτό εξάλλου αν υπάρχει διαφωνία μεταξύ πολίτη και ΔΟΥ για την εκτίμηση ακινήτου ο Νόμος δίνει το δικαίωμα στον πολίτη να καταφύγει στο ΣΟΕ του οποίου η εκτίμηση είναι δεσμευτική για την εφορία!Χθες αποκαλύφθηκε ότι μέχρι τώρα έχουν υπάρξει όχι 1 ούτε 2 αλλά 4 πορίσματα ορκωτών ελεγκτών που λένε τα ίδια πράγματα:Καμία υποεκτίμηση ανταλλάξιμης γης δεν έγινε από το Κράτος ώστε να ωφεληθεί η Μονή!!

Η μόνη περίπτωση να πρόεκυψε υπεραξία είναι κατά την υπογραφή του Συμβολαίου να έγινε αλλαγή χρήσης της γής και από δάσος να έγινε οικόπεδο… αλλά αυτό είναι άλλο θέμα που σίγουρα αφορά μια μικρή μειοψηφία των ανταλλαγέντων εκτάσεων.

Επειδή λοιπόν τα πορίσματα του ΣΟΕ κάθονται στον λαιμό του ΠΑΣΟΚ, το ΥΠΟΙΚ υπό τις οδηγίες του Παπακωνσταντίνου έστειλε επιστολή στο ΣΟΕ σε μια προσπάθεια να τα ακυρώσει μιας και δεν δείχνουν να υπάρχει κάτι μεμπτό.

Η απάντηση του ΣΟΕ καταπέλτης!

Το δημόσιο παράγγειλε δύο πορίσματα στο ΣΟΕ πριν τον Μάρτιο του 2009, που δείχνουν ότι

δεν υπάρχει κάτι μεμπτό.

Μόλις φούντωσε το “σκάνδαλο” το ΣΟΕ ανέθεσε με δικιά του πρωτοβουλία σε ξένο οίκο (ανταγωνιστή του ΣΟΕ στην Ελλάδα) να κάνει μια εκτίμηση της αξίας των εκτάσεων:

Αποτέλεσμα το ίδιο!! Ουδέν μεμπτό!

Παράλληλα η Μονή ανέθεσε από την πλευρά της στον μεγαλύτερο ξένο οίκο παγκοσμίως να εκτιμήσει επίσης τις εκτάσεις:

Αποτέλεσμα πάλι το ίδιο!! Ουδέν μεμπτό!

Και ενώ υπάρχουν 4 αντικειμενικά πορίσματα από αρμόδιους… το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να τα αγνοεί και προκειμένου να φουσκώσει την αξία των ανταλλαγμένων εκτάσεων λαμβάνει υπόψη του τα στοιχεία των ΔΟΥ, που σύμφωνα με τον ΣΟΕ, μιλάνε για “αντικειμενική αξία” η οποία όμως ως γνωστόν δεν έχει καμία σχέση με την “πραγματική” και ειδικά σε δασικές εκτάσεις είναι μέχρι και 6πλάσια της “πραγματικής”!!!

Να και η απάντηση του ΣΟΕ στην τελευταία προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να ακυρώσει τα πορίσματα των ορκωτών λογιστών:

Προσέξτε ότι το θέμα της αλληλογραφίας (που έστειλε το ΥΠΟΙΚ και απαντάει το ΣΟΕ) μιλάει για ΣΚΑΝΔΑΛΟ Βατοπαιδίου… ενώ ο ΣΟΕ που δεν είναι καφενείο βάζει τη λέξη ΣΚΑΝΔΑΛΟ μέσα σε αποσιωπητικά!!! Είναι να απορεί κανείς προς τι η προανακριτική όταν το Κράτος δηλ. το ΥΠΟΙΚ έχει ταυτιστεί με το ΠΑΣΟΚ και μιλάει για ΣΚΑΝΔΑΛΟ; ΠΟΙΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ;

http://vatopaidi.wordpress.com/

Γάμος & Μοναχισμός, ομιλία του π. Μωυσή Αγιορείτη

Τοποθεσία : Ι. Μονή Αγίων Πάντων Ωλενού Τριταίας Ομιλητής : π. Μωυσής Αγιορείτης

Περί καφενειακών συζητήσεων...

του Πρωτ. π. Θωμά Βαμβίνη

Ορισμένες φορές οι θεολογικές συζητήσεις –σε ημερίδες, συνέδρια η συμπόσια– φέρνουν στον νου την ατμόσφαιρα του παραδοσιακού καφενείου. Δεν θυμίζουν, δηλαδή, ναό μέσα στον οποίον επιτελείται η «λειτουργία του Λόγου», δηλαδή η μύηση στην κοινωνία, γνώση και προσκύνηση του μυστηρίου της σαρκώσεως του Θεού Λόγου. Για να εξηγηθή κάπως αυτή η, ίσως προκλητική, άποψη είναι χρήσιμο να δώσουμε μια περιγραφή του «ελληνικού καφενείου», όπως φυσικά εμείς αντιλαμβανόμαστε την καθημερινή λειτουργία του.

Πρέπει να ομολογηθή ότι οι συζητήσεις στα παραδοσιακά καφενεία είναι απολαυστικές. Εκεί αντιμετωπίζονται και «λύνονται» όλων των ειδών τα προβλήματα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, εκκλησιαστικά, ακόμη και επιστημονικά. Μέσα στην ατμόσφαιρα του καφενείου όλοι αποκτούν κάποια αίσθηση ειδικότητας η έστω στοιχειώδους επάρκειας για όλα τα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ο καφές, το ποτό και η ανάγκη να βρεθή θέμα για συζήτηση γεννούν απόψεις και κριτικές αποτιμήσεις για όλους και για όλα.

Στους θαμώνες του καφενείου είναι δυνατόν να διαπιστώση κανείς διάφορες ποιότητες ανθρώπινων συμπεριφορών, τις οποίες σχηματικά μπορούμε να τις κατατάξουμε σε τρεις κατηγορίες: Στην πρώτη ανήκουν οι σοβαροί συζητητές, αυτοί που έχουν γνώσεις και ευαισθησίες. Στην δεύτερη ανήκουν οι πρόχειρα ενημερωμένοι «ειδήμονες», που έχουν για όλα τα θέματα γνώμη και κρίση, και μάλιστα συνήθως αιχμηρή. Στην τρίτη, τέλος, κατηγορία ανήκουν αυτοί που θέλουν απλώς να περνάνε καλά και είναι αδιάφοροι για ιερά και όσια και για ό,τι ξεπερνά τις σωματικές αισθήσεις τους.

Οι πρώτοι –που αποτελούν την μειοψηφία– στις συζητήσεις τους θυμούνται συνήθως το παρελθόν, το κρίνουν, λυπούνται η χαίρονται γι’ αυτό, αλλά έχουν και την δυνατότητα να σχολιάζουν με οξυδέρκεια το παρόν. Αυτοί συνήθως αγαπούν την ιστορία και είναι ευαίσθητοι στις ταλαιπωρίες των ανθρώπων. Σέβονται τα ιερά που διασώζει η παράδοσή μας. Είναι γερά θεμελιωμένοι στο παρελθόν, χωρίς όμως να χάνουν την επαφή με την σύγχρονη πραγματικότητα. Γι’ αυτούς το καφενείο λειτουργεί σαν μια «μικρή αγορά του δήμου», σαν χώρος ζύμωσης απόψεων και διαμόρφωσης της λεγόμενης κοινής γνώμης.

Για την δεύτερη και την τρίτη κατηγορία –που αποτελούν την πλειοψηφία– το καφενείο δεν λειτουργεί σαν «μικρή αγορά του δήμου». Δεν είναι χώρος σύγκρουσης η ζύμωσης απόψεων. Είναι μόνον ένας τρόπος να «σκοτώνεται η ώρα», να περνά ο χρόνος χωρίς την αίσθηση του υπαρξιακού κενού, χωρίς την κατά πρόσωπον αντιμετώπιση των βασανιστικών ερωτημάτων για το νόημα της ζωής. Κάποιοι από αυτούς, χωρίς να μιλούν, απλώς «αγοράζουν λόγια», για να έχουν με κάτι να απασχολούν τον νου τους. Κάποιοι άλλοι δήθεν θυμώνουν με τις νοοτροπίες, τα έργα και τα λόγια των ανθρώπων της επικαιρότητας, χωρίς όμως να διακατέχονται από βαθύ πόνο η έστω από πραγματικό κοινωνικό ενδιαφέρον. Απλώς ο θυμός τους τους δίνει την αίσθηση κάποιου κύρους η μια ψευδαίσθηση ζωής με νόημα.

Γι’ αυτές τις κατηγορίες των θαμώνων ο χώρος του καφενείου χρησιμοποιείται μόνον ως θάλαμος ψυχολογικής αποσυμπίεσης, ως θεραπευτήριο των εφήμερων αισθημάτων, κυρίως ως παυσίπονο για τα άλγη της ανίας. Γι’ αυτούς υπάρχει μόνο το σήμερα με τα πάθη και τα «λόγια» του. Το παρελθόν, ειδικά η διδακτική ιστορία, τους είναι άγνωστη η ανεπιθύμητη. Αν ορισμένοι από αυτούς διαθέτουν κάποια ευαισθησία, πνίγονται στα άγχη της σύγχρονης πραγματικότητας. Γι’ αυτό πάντα μιλούν για την ανάγκη του εκσυγχρονισμού, ώστε το «ρωμαίϊκο» να μην είναι μόνιμα ουραγός της Ευρώπης. Μέσα στο εκσυγχρονιστικό πάθος τους, μάλιστα, θέλουν αλλαγές ακόμη και στην Εκκλησία. Θέλουν η «συντηρητική», κατά την γνώμη τους, Εκκλησία μας να περάση στην «μετα-πατερική θεολογία», να συναντηθή με την εποχή μας και να βρή τις «συνάφειές» της με όλα τα σύγχρονα θρησκευτικά και αντιθρησκευτικά ρεύματα, με τα κοινωνικά συστήματα (μαρξιστικά η φιλελεύθερα), καθώς και με τις απόψεις της σύγχρονης επιστήμης.

Ήδη όμως περάσαμε σε «καφενειακές» θεολογικές συζητήσεις... Ας δούμε, λοιπόν, με συντομία τις αντιστοιχίες τους με όσα προαναφέραμε για την ατμόσφαιρα των παραδοσιακών καφενείων.

Υπάρχουν θεολογικές συνάξεις –ημερίδες η συνέδρια– που είναι πράγματι μυσταγωγίες. Αυτό εξαρτάται από το θέμα τους, αλλά πρωτίστως από τους εισηγητές τους. Υπάρχουν όμως και άλλες συνάξεις που δημιουργούν προβληματισμούς και απορίες όχι γιατί τάχα διευρύνουν την σκέψη μας, ανοίγοντάς την σε άγνωστους μέχρι τώρα δρόμους θεολογικής σκέψεως και εκκλησιαστικής ζωής, αλλά γιατί δεν μπορεί να χωρέση το μυαλό μας τις παραμορφωτικές επανερμηνείες και το μέγεθος της παραχάραξης απλών βιωμένων αληθειών της πίστεώς μας, που είναι θεμέλιο της εκκλησιαστικής ζωής.

Συνήθως, πάντως, σε όλες τις θεολογικές συνάξεις υπάρχουν εισηγητές με γνώση, πείρα και ευαισθησίες, οι οποίοι γνωρίζουν τα όρια της επιστημονικής έρευνας, την οποία διαχωρίζουν από την διατύπωση ατομικών οραματισμών για το μέλλον της Εκκλησίας και του κόσμου. Γνωρίζουν την μεγάλη σημασία που έχει η μελέτη της ιστορίας, την οποίαν ερευνούν απροκατάληπτα και μέσα από την έρευνά της προσδιορίζουν το περιεχόμενο των όρων με τους οποίους περιγράφηκε η ζωή της Εκκλησίας και διατυπώθηκε η θεολογία της.

Υπάρχουν όμως ορισμένοι που δεν αναπαύονται σ’ αυτήν την περιοριστική επιστημονική εργασία. Αγαπούν τις «υπερβάσεις» και τα «ανοίγματα». Αυτά όμως απαιτούν εμπειρικούς γνώστες της θεολογίας μας. Απαιτούν θεολόγους-προφήτες της νέας χάριτος. Αν, λοιπόν, θέλουμε μια τέτοια σύγχρονη θεολογία, για να είναι ορθόδοξη, δηλαδή σωστική, θα πρέπει να την αναμένουμε από σύγχρονους προφήτες, δηλαδή από θεόπτες πατέρες. Γιατί μόνον αυτοί, λόγω της εμπειρικής γνώσεως του Θεού που διαθέτουν, μπορούν να εκφράσουν με πιστότητα την εν Χριστώ αποκάλυψη, χρησιμοποιώντας, μαζί με τους καθαγιασμένους όρους της πίστεως μας, και εκφραστικά μέσα από το πολιτισμικό περιβάλλον της μεταμοντέρνας εποχής μας.

Δυστυχώς όμως, στους κόλπους της Εκκλησίας, από αιώνων, υπάρχουν πολλοί που αυτοθεωρούνται ειδήμονες για θέματα που είναι πολύ πάνω από τις δυνατότητές τους η έξω από την εμπειρία τους. Έτσι, για γεγονότα, των οποίων δεν είναι αυτόπτες, έχουν άποψη και η κριτική που ασκούν στους αντιφρονούντες είναι συνήθως αιχμηρή. Γι’ αυτό ο Μ. Βσίλειος, ήδη από την εποχή του, διαπίστωνε «πολλήν τινα και υπερβάλλουσαν την τε προς αλλήλους και την προς τας θείας Γραφάς διαφωνίαν των πολλών». Κι’ αυτό οφειλόταν στο ότι πολλοί απομακρύνονταν από την διδασκαλία του Χριστού και προσπαθούσαν να επιβάλλουν «λογισμούς τινας και όρους ιδίους».

Αυτοί που αγαπούν τις «υπερβάσεις» και τα «ανοίγματα» συνήθως δεν αγαπούν την ιστορία η την μελετούν με καχυποψία, χρησιμοποιώντας ως κριτήρια απόψεις από το σύγχρονο κοσμικό περιβάλλον. Ορισμένοι μάλιστα μιλούν με έναν μάλλον προσποιητό θυμό, γι’ αυτούς που περιχαρακώνουν την Εκκλησία από τον κόσμο και αλλοιώνουν έτσι τον αυθεντικό Χριστιανισμό. Αυτοί, επίσης, διαπιστώνουν στους αγίους Πατέρες αντιφεμινισμό και ενσπείρουν αμφισβήτηση για το κύρος των Οικουμενικών Συνόδων, λέγοντας ότι ήταν υποκείμενες στις ιδιοτελείς επιδιώξεις των αυτοκρατόρων. Σαν να μην ενεργούσε μέσα στους αγίους Πατέρες, που συγκρότησαν αυτές τις Συνόδους, η λαμπηδόνα του Αγίου Πνεύματος.

Οι «ανοικτοί» θεολόγοι στην θέση της ιστορίας έχουν βάλει τα σύγχρονα θρησκευτικά, κοινωνικά και επιστημονικά ρεύματα, στα οποία θέλουν να βρίσκουν «συνάφειες» με την θεολογία της Εκκλησίας.

Αυτές οι «συναφειακές» θεολογικές συζητήσεις, για κάποιους είναι αποτέλεσμα ποιμαντικού και θεολογικού πόνου, για κάποιους άλλους, όμως, μάλλον είναι αναπλήρωση ψυχικού κενού η αποφόρτιση ψυχολογικής έντασης, όπως οι συζητήσεις στα παραδοσιακά καφενεία για τους ψυχολογικά φορτισμένους θαμώνες τους. Οι συζητήσεις αυτές τους αποφορτίζουν από το άγχος που αισθάνονται για την «πτωχή Ορθοδοξία», στις επαφές που έχουν με την πλούσια Δύση. Εννοείται φυσικά ότι αυτό συμβαίνει, όταν δεν αισθάνονται τον δικό τους άφθαρτο θεολογικό και εκκλησιαστικό πλούτο.

Πάντως, αυτές οι συζητήσεις μας βοηθούν να γνωρίσουμε κάπως τα πνεύματα των καιρών, αλλά μας επισημαίνουν ταυτόχρονα και την ανάγκη να ζούμε εν τη Εκκλησία, ώστε να καταλαβαίνουμε ποια πνεύματα «εκ του Θεού εστί».–

Εντείνεται ο πόλεμος των οικουμενιστών κατά των παραδοσιακών κληρικών της Σερβίας

Εντείνεται ο πόλεμος των οικουμενιστών εις βάρος των παραδοσιακών κληρικών και μοναχών του Κοσσόβου. Τώρα οι οικουμενιστές της Σερβίας προσάπτουν στους μοναχούς της Μονής Τσέρνα Ρέκα (Μαύρος ποταμός) «πρόθεση δημιουργίας σχίσματος μέσα στους κόλπους της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας». Την ίδια στιγμή κατηγορούν τον επίσκοπο Αρτέμιο επειδή συνεχίζει να αποκαλεί τον π. Συμέων Ιερομόναχο, ενώ , σύμφωνα με τη δική τους λογική, έπρεπε να τον αντιμετωπίζει ως λαϊκό μετά την αντικανονική απόφαση της Συνόδου της Εκκλησίας της Σερβίας με την οποία επιβλήθηκε στον π. Συμεών καθαίρεση και αφορισμός. Ο επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς προκλητικά, σε κάθε ευκαιρία μιλάει για τον Δεϊάν Βιλόφσκι, χρησιμοποιώντας το κοσμικό όνομα του Ιερομονάχου Συμεών Βιλόφσκι και υπενθυμίζοντας προς όλους ότι ο Συμεών είναι πλέον λαϊκός. Ξεχνά ωστόσο να αναφερθεί στην πλήρη αντικανονικότητα με την οποία ελήφθη η απόφαση του συνοδικού δικαστηρίου κατά του π. Συμεών......
Όπως όλα δείχνουν μεθοδεύεται μάλιστα περαιτέρω περιορισμός του επισκόπου Αρτεμίου επειδή παρά τις διώξεις και την απομάκρυνσή του από την περιοχή του Κοσσόβου συνεχίζει να προσελκύει κοντά του πλήθη μοναχών και πιστών.

Οι οικουμενιστές της Σερβίας παραμένουν σκληροί και αδίδακτοι. Προσεύχονται δήθεν για το καλό του Κοσσόβου αλλά οι ίδιοι πρώτοι ενήργησαν εις βάρος του εθνικού θέματος εκδιώκοντας τον επίσκοπο Αρτέμιο, τον π. Συμεών και τους μοναχούς από το μαρτυρικό Κόσσοβο και ανοίγοντας το δρόμο για την πλήρη αναγνώριση ανεξάρτητου Κοσσόβου. Ήδη η απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης δείχνει προς ποια κατεύθυνση κινούνται τα πράγματα. Κατηγορούν συκοφαντικά τον π. Συμεών και βάλλουν εμμέσως ακόμη και εναντίον των Ελλήνων δικαστών επειδή δεν θέλουν να παραδεχτούν την δίκαιη απόφαση του Αρείου Πάγου για μη έκδοση του π. Συμεών στη Σερβία, λόγω του ότι είναι ανυπόστατες και κατασκευασμένες οι κατηγορίες που απευθύνονται σε αυτόν. Τυφλωμένοι από την εκκλησιαστική εξουσία που πλήρως ελέγχουν και τον φιλοπαπισμό τους δεν μπορούν να διακρίνουν τα λάθη τους αλλά ετοιμάζονται να προσθέσουν σε αυτά και άλλα ακόμη στήνοντας τώρα σκηνικό νέων διώξεων κατά των παραδοσιακών κληρικών της Σερβίας.

Δυστυχώς οι πλείστοι των εν Ελλάδι κληρικών και θεολόγων – εκτός ολίγων φωτεινών εξαιρέσεων – κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και αρνούνται να παρέμβουν στην όλη κατάσταση. Δεν αντιλαμβάνονται ίσως ότι αν οι οικουμενιστές της Σερβίας πετύχουν τους στόχους τους, τότε η σκληρή τακτική των οικουμενιστών κατά των αγωνιστών κληρικών και πιστών θα εφαρμοστεί και εκτός Σερβίας.

Και κάτι τελευταίο. Αλήθεια ποια είναι η θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τα τεκταινόμενα στην εκκλησιαστική ζωή της Σερβίας; Γιατί τόση σιωπή; Αποφεύγει το Φανάρι να παρέμβει σε θέματα άλλου Πατριαρχείου τηρώντας δήθεν τους Ιερούς Κανόνες ή παρακολουθεί με ευχαρίστηση το έργο της διώξεως των αντιοικουμενιστών;

http://thriskeftika.blogspot.com/2010/07/blog-post_6122.html

Η ιστορική μνήμη. Σέρβοι και Κοσσυφοπέδιο

Άρθρο του αναπλ. καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Δημητρίου Β. Γόνη, το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Ανάπλασις”, τεύχος 381.
Το άρθρο δίνει βαρύτητα στο ιστορικό στοιχείο της υποθέσεως.

Σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι η αποκατάσταση της αλήθειας. Ποιός ενδιαφέρεται εξάλλου για την αλήθεια και ποιός τολμάει να πη την αλήθεια;

Για τους Δυτικούς αλήθεια είναι η αδυσώπητη λογική των αριθμών και η δύναμη των όπλων. Οι Αλβανοί του Κοσσυφοπεδίου εκπροσωπούν το 90% του πληθυσμού και οι Σέρβοι το 10%. Τί χρεία έχουμε μαρτύρων; Οι Αλβανοί πρέπει ν’ αποκτήσουν την αυτονομία τους και μετά από τρία χρόνια οι ίδιοι με δημοψήφισμα θ’ αποφασίσουν για την ορισμένη τους τύχη. Και η απόφαση των Δυτικών γίνεται τελεσίγραφο.

Ή απαντάς θετικά ή ταπεινώνεσαι και συντρίβεσαι!

Και το τελεσίγραφο γίνεται δεκτό απ’ όλους; Όχι. Οι Σέρβοι, ακόμη κι εκείνοι που μέχρι χθές αμφισβητούσαν τον Μιλόσεβιτς και τον θεωρούσαν αίτιο των μεγάλων συμφορών του έθνους των τελευταίων ετών, με μια φωνή αρνήθηκαν να υπακούσουν στο τελεσίγραφο των νέων Σταυροφόρων και σταυρωτών της Δύσεως. Και τότε στην ψυχή κάθε λογικοκρατούμενου ανθρώπου ανεφύη ένα ή περισσότερα ερωτήματα: Γιατί αυτή η παράκρουση; Γιατί αυτή η εύκολη άρνηση υπακοής που θα έχει τρομερές συνέπειες για το λαό και τη χώρα; Τί ώθησε τους Σέρβους να πάρουν ενωμένοι αυτή την απόφαση; Σ’ αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση κατωτέρω. Τούτο δεν σημαίνει ότι και ο συντάκτης του παρόντος άρθρου θα υπέγραφε το κείμενο του Ραμπουγέ. Κι αυτός δεν θα έβαζε την υπογραφή του κάτω από τέτοιο κείμενο.

Για να διευκολύνω το έργο μου, θα θέσω στην Ιστορία και τους ιστορικούς ένα καινούριο ερώτημα: Τί σημαίνει για τους Σέρβους, για τον κάθε Σέρβο, το Κοσσυφοπέδιο; Και πιστεύω πώς αβίαστα και η ίδια η Ιστορία και οι Ερμηνευτές της θα μου δώσουν τις εξής απαντήσεις:

α) Το Κοσσυφοπέδιο είναι σημαντικό κομμάτι της πρώτης εγκαταστάσεως των Σέρβων στη χερσόνησο του Αίμου. Είναι γνωστό ότι η αρχική εστία των Σέρβων δεν βρισκόταν στη χερσόνησό μας. Κατοικούσαν κάπου βόρεια του Δουνάβεως, πέρα από την Ουγγαρία (στο Βοΐκι, γράφει ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος). Στα Βαλκάνια εμφανίστηκαν την εποχή του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641). Κατ’ αρχάς εγκαταστάθηκαν στα Σέρβια της Κοζάνης και οριστικά σ’ ερημωμένες από τις επιδρομές των Αβάρων περιοχές των σημερινών Κοσσυφοπεδίου, Σερβίας, Μαυροβουνίου, Ερζεγοβίνης, Βοσνίας, Δαλματίας. Μ’ άλλα λόγια το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί το αρχικό λίκνο των Σέρβων στα Βαλκάνια.

β) Το Κοσσυφοπέδιο υπήρξε η έδρα της μεγάλης ζουπανίας των Σέρβων. Η διαδικασία της εθνογενέσεως των Σέρβων διήρκησε αρκετά χρόνια. Συγκροτούνταν από αρκετά φύλα και κάθε φύλο είχε τη δική του ηγεσία. Την πολυδιάσπασή τους κατόρθωσε να θεραπεύση ο μέγας ζουπάνος Στέφανος Νεμάνια, που προΐστατο της ηγεμονίας της Ράσκας και είχε την έδρα του στη Ράση. Η Ράση σήμερα δεν σώζεται, αλλά ο αναγνώστης μπορεί να προσδιορίση τα ίχνη της, αν στο σημερινό χάρτη του Κοσσυφοπεδίου βρει την πόλη Νόβι Παχάρ. Ο Στέφανος επέτυχε να συνενώση τους Σέρβους υπό την εξουσία του και να συγκροτήση ένα ενιαίο σερβικό κράτος, να γίνη θεμελιωτής της πρώτης βασιλικής δυναστείας των Σέρβων (Νεμανιδών).

γ) Το Κοσσυφοπέδιο αποτέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα την έδρα της πρώτης εκκλησιαστικής οργανώσεως των Σέρβων. Οι Σέρβοι ως το 1219 δεν είχαν δική τους ανεξάρτητη εκκλησιαστική οργάνωση. Επειδή κατοικούσαν στα όρια της Ορθοδοξίας και της Ρωμαιοκαθολικής Δύσεως, εξηρτώντο από τρία εκκλησιαστικά κέντρα: από την Παλαιά Ρώμη (αρχιεπισκοπές Σπαλάτου και Μπάρ), από την Νέα Ρώμη (Μητρόπολη Δυρραχίου) και από την αρχιεπισκοπή Αχρίδας (τέσσερις επισκοπές). Όταν με τις ενέργειες του αγίου Σάββα του Σέρβου το 1219 οι Σέρβοι απέκτησαν αυτοκέφαλη Εκκλησία, τότε έδρα της αρχιεπισκοπής τους έγινε η μονή της Ζήτσας. Επί του διαδόχου του Σάββα Αρσενίου (1233-1263) η έδρα μεταφέρθηκε στο Πέκιο (σήμερα Πέτς), μέσα στα όρια του σημερινού Κοσσυφοπεδίου. Και η έδρα έμεινε εκεί ως την πατριαρχεία του Αρσενίου Β’ (1439-1444), οπότε και μετατέθηκε στην πόλη Σμεντέρεβο. Το Πέκιο είναι συνδεδεμένο με ένα σωρό ιστορικές μνήμες του παρελθόντος των Σέρβων. Με τον θεσμό του Πατριάρχη, με χρίσεις και στέψεις βασιλέων και τσάρων, με βασιλικούς γάμους, με ενθρονίσεις Πατριαρχών, με το ίδιο το όνομα του Πατριάρχου της Σερβίας. Στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων (στό Πέκιο) ακόμη και σήμερα ενθρονίζονται οι Πατριάρχες της σερβικής Εκκλησίας, οι οποίοι και στον τίτλο τους κουβαλούν αυτή την ανάμνηση: Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Πεκίου, Μητροπολίτης Βελιγραδίου και Καρλοβικίου και Πατριάρχης των Σέρβων.

δ) Στο Κοσσυφοπέδιο και περί το Κοσσυφοπέδιο υπάρχει ο χώρος των πρώτων μεσαιωνικών μνημείων των Σέρβων. Για μνημεία των ειδωλολατρών Σέρβων δεν μπορούμε να ομιλούμε με σοβαρότητα. Το υλικό κατασκευής τους (πιθανότατα ξύλο) και η μεταστροφή τους στο χριστιανισμό αναμφίβολα συνετέλεσε στην εξαφάνισή τους. Έτσι τα πρώτα τους μνημεία συνδέονται με την πίστη τους την χριστιανική. Και τα μνημεία αυτά δεν είναι γι’ αυτούς μόνο τόποι λατρείας, αλλά και μνημεία τέχνης (αρχιτεκτονικής, ζωγραφικής, γλυπτικής), μνημεία πολιτισμικά, μνημεία ιστορικά, που συνδέονται μ’ ένδοξες στιγμές του έθνους τους, των βασιλέων και τσάρων (αυτοκρατόρων) τους, των αρχιεπισκόπων και πατριαρχών τους. Για ποιά, αλήθεια, από τα μνημεία αυτά να πρωτομιλήση κανείς; Για το κτιριακό συγκρότημα του Πατριαρχείου στο Πέκιο, με τις τρεις μεγάλες εκκλησίες των Αγίων Αποστόλων, του Αγίου Δημητρίου και της Παναγίας Οδηγητρίας και το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου; Για την μονή Γκρατσάνιτσα με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες (1318), της οποίας κτήτορας υπήρξε ο κράλης Μιλούτιν και στην οποία εργάστηκαν οι περίφημοι βυζαντινοί ζωγράφοι Μιχαήλ Αστραπάς και Ευτύχιος: Για την μονή Ντέτσανης που ανεγέρθηκε μεταξύ των ετών 1327 και 1335 (κτήτορες οι βασιλείς Στέφανος Γ’ Ούρεσης και Στέφανος Ντουσάν); Για το πλήθος άλλων εκκλησιών;

ε) Στο Κοσσυφοπέδιο αναδείχθηκαν οι πρώτοι εθνικοί Άγιοι των Σέρβων. Οι Σέρβοι, επειδή ασπάστηκαν το χριστιανισμό πριν από το μεγάλο Σχίσμα (1054), δηλαδή επί των βασιλειών των αυτοκρατόρων Ηρακλείου (610-641) και Βασιλείου Α’ (867-886), κληρονόμησαν στο αγιολόγιό τους τους Αγίους της Μιάς Εκκλησίας. Μετά από ένα διάστημα οι Σέρβοι απέκτησαν και τους πρώτους Αγίους τους γένους τους, τον Άγιο Συμεών και τον Άγιο Σάββα. Και οι άγιοι αυτοί δεν ήταν τυχαίοι. Ο πρώτος υπήρξε ο πολιτικός τους ηγέτης και αρχηγέτης της δυναστείας των Νεμανιδών και ο δεύτερος ένας πρίγκιπας της ίδιας οικογενείας και ο πρώτος αρχιεπίσκοπος της αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Σερβίας. Το γεγονός ότι οι πρώτοι Σέρβοι άγιοι ήταν βασιλικής καταγωγής, είναι νομίζω δυνατόν να εξηγήση γιατί οι σέρβοι Ορθόδοξοι έδειξαν τόση αδυναμία προς τους πολιτικούς και εκκλησιαστικούς τους ηγέτες και έσπευδαν να τους κατατάξουν στη χορεία των Αγίων. Από τον Στέφανο Νεμάνια ως τον πρίγκιπα Στέφανο Στυλιάνοβιτς (16ος αιώνας) ανακηρύχθηκαν 16 άγιοι πολιτικοί ηγέτες και από τον άγιο Σάββα ως τον Γαβριήλ Α’ (αρχές 17ου αιώνα) αναδείχθηκαν Άγιοι 17 Αρχιεπίσκοποι και Πατριάρχες των Σέρβων. Και το αξιοπερίεργο: Στο πατριαρχείο Πεκίου υπάρχει μία τοιχογραφία, στην οποία εμφανίζεται το γενεαλογικό δέντρο της δυναστείας των Νεμανιδών και μάλιστα κατ’ απομίμηση του γνωστού εικονογραφικού θέματος της “ρίζης του Ιεσσαί”. Και τα περισσότερα μέλη της δυναστείας φέρουν φωτοστέφανα Αγίων.

στ) Το Κοσσυφοπέδιο είναι οι Θερμοπύλες των Σέρβων. Στις Θερμοπύλες υπήρχαν οι Σπαρτιάτες και Οι Θεσπιείς. Στο Κοσσυφοπέδιο τα σερβικά και βοσνιακά στρατεύματα. Στις Θερμοπύλες ηγείτο ο Λεωνίδας, στο Κοσσυφοπέδιο ο πρίγκιπας Λάζαρος. Και οι μεν και οι δε γνώριζαν πώς οι βάρβαροι θα περνούσαν, κι όμως στάθηκαν εκεί και πολέμησαν γενναία. Στην αρχή οι Σέρβοι πίστεψαν πώς είχαν τη νίκη στα χέρια τους, αφού σκότωσαν ακόμη και τον σουλτάνο Μουράτ. Τελικά όμως οι πολυαριθμότεροι Τούρκοι, μ’ επικεφαλής τον Βαγιαζίτ, κέρδισαν τη νίκη. Και ο Λάζαρος έγινε σύμβολο για τους Σέρβους. Δεν πολέμησε μόνο ηρωϊκά, αλλά και μαρτύρησε μαζί με όλους τους αιχμαλώτους ευγενείς του. Οι νεομάρτυρες των Σέρβων έχουν ως αφετηρία τους το έτος 1389, τη μάχη του Κοσσυφοπεδίου, δεν περίμεναν την Άλωση της Πόλης! Η μάχη στο Κοσσυφοπέδιο είναι το κεντρικό γεγονός της μεσαιωνικής ιστορίας της Σερβίας. Έτσι την αξιολόγησαν οι Σέρβοι και η ιδέα αυτή επέζησε στη συνείδηση του λαού.

Αυτή τη στιγμή την ψυχή του Σέρβου την ωθεί, την κατευθύνει και την οδηγεί η ιστορική και πολιτισμική μνήμη. Δεν θέλει να χάση ν’ αποκόψει με τη θέλησή του και ν’ αποστερηθή την ιερή γη των προγόνων του, την γη που κουβαλάει μέσα της, στην επιφάνειά της και στον αέρα που την αγκαλιάζει, το ιστορικό παρελθόν της φυλής του, τις ρίζες του. Θα τολμήσουν οι Νεοσταυροφόροι να διαπράξουν το ανοσιούργημα;

«Εκκλησιαστική Παρέμβαση» -Ιούλιος 1999

Δείτε επίσης :Σύννεφα στα Βαλκάνια με την επίσημη αναγνώριση του Κοσόβου

Mητρ. Ιωνάς προς Φανάρι: «αν θέλαμε Πάπα θα πηγαίναμε στον ορίτζιναλ»

(Κήρυγμα στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Σεραφείμ , στο Ντάλας του Τέξας, στις 5 Απριλίου 2009.)

Είναι μεγάλη χαρά να σάς βλέπω όλους εδώ απόψε, συγκεντρωμένους από πολλές διαφορετικές κοινότητες, από διαφορετικές παραδόσεις. Η Ορθοδοξία είναι μια γιορτή της διαφορετικότητας στην ενότητα, και της ενότητας μέσα στην ποικιλομορφία. Η Ενότητα μας βρίσκεται εν τω Κυρίω και Σωτήρι μας Ιησού Χριστώ Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, και μέσα στην Μία Ορθόδοξη πίστη και μία δέσμευσή μας να ζουμε την αλήθεια, να ζούμε ως Χριστιανοί. Δεν είναι να ζούμε σύμφωνα με το πνεύμα του κόσμου, δεν είναι να ζούμε σύμφωνα με τα πάθη μας, ούτε σύμφωνα με τις επιθυμίες που ξεκινούν από μέσα από το μυαλό μας για να μας οδηγήσουν σε κάθε είδους πρόβλημα, αλλά για να ζήσουμε την αλήθεια, να ζήσουν Ορθοδόξως.

Και, η ποικιλομορφία μας είναι κάτι που το γιορτάζουμε, δεν είναι μια ποικιλομορφία των τρόπων ζωής, αλλά μια ποικιλομορφία που αντικατοπτρίζει όλο το φάσμα της κοινότητας μας, άνθρωποι όλων των φυλών, άνθρωποι όλων των χρωμάτων , άνθρωποι από ένα πλήθος διαφορετικών εθνοτήτων.

Και όμως, υπάρχει ένα άλλο πράγμα που μας ενώνει και εδώ: είμαστε όλοι Αμερικανοί. Είμαστε μια ενιαία κοινότητα, είμαστε μια ενιαία κοινότητα των Ορθοδόξων Χριστιανών, και είμαστε η τοπική εκκλησία στο Ντάλας, η τοπική εκκλησία στο βορειοανατολικό Τέξας. Δεν έχει σημασία το ότι έχουμε όλα αυτές τις διαφορετικές εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, σε τελική ανάλυση, επειδή έχουμε συγκεντρωθεί ως ένα σώμα, για να προσευχηθούμε με ένα μυαλό και μια καρδιά, για να γιορτάσουμε την ίδια Ευχαριστία, για να προσέλθουμε στο ίδιο Άγιο Ποτήριο. Δεν έχει σημασία αν είμαστε ανατολικής ή δυτικού τυπικού, δεν έχει σημασία η γλώσσα στην ακολουθία, αλλά ότι είμαστε μία εκκλησία, είμαστε μια τοπική εκκλησία, και επιτρέψτε μου να προσθέσω, είμαστεμία αυτόχθονη Εκκλησία .

Αυτή τη στιγμή στην ανά τον κόσμο Ορθοδοξία υπάρχει μια έλλειψη ενότητας . Προτείνονται δύο λύσεις στο πρόβλημα αυτό. Υπάρχει μία λύση που προτείνεται, σύμφωνα με την οποία όλοι θα υπαχθούμε στην Κωνσταντινούπολη. Να υπαχθούμε σε ένα ξένο Πατριαρχείο , όπου θα λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις, για τις οποίες εμείς δεν θα έχουμε κανένα λόγο. Δεν θα έχουμε κανένα λόγο για την δική μας μοίρα.Θα έχουμε παραδώσει την ελευθερία, την οποία έχουμε ενστερνισθεί ως Αμερικανοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σε ένα Πατριαρχείο, ευρισκόμενο ακόμα υπό ισλαμική κυριαρχία.

Νομίζω ότι έχουμε μια καλύτερη λύση.

Και αυτό είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό, και αυτό είναι κάτι που επίκειται. . Δεν είναι κάτι που μπορούμε να περιμένουμε και να πούμε "Ω, ίσως στα χρόνια των εγγονιών μου θα υπάρξει Ορθόδοξη ενότητα." Μιλώ για τον Ιούνιο.Και αν νομίζετε ότι αστειεύομαι , υπάρχει μια σύναξη προγραμματισμένη για τον Ιούνιο του 2009 στο Φανάρι (ή μαλλον στην Κύπρο) όπου θα συζητηθεί το ζήτημα της Ορθόδοξης Διασποράς με σκοπό να υπαχθεί όλη η λεγόμενη διασπορά στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.Και έτσι θα προκύψει η ενότητα.

Λοιπόν, αυτό είναι ένα μοντέλο για την ενότητα. Θα έλεγα ότι , αν θέλαμε έναν Πάπα θα είχαμε υπαχθεί στο πραγματικό. Και δεν νομίζω ότι κάποιος από εμάς θέλουν έναν Πάπα, αλλιώς δεν θα ήμασταν εδώ.

Νομίζω ότι αυτό το μέρος του προέρχεται από μια συνολική και πλήρη άγνοια και εσφαλμένη εκτίμηση από την πλευρά των Αγίων Πατέρων που είναι οι ηγέτες των εκκλησιών στον Παλαιό Κόσμο. Δεν καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν Αμερικανοί που είναι Ορθόδοξοι. Υπάρχουν Αμερικανοί που έχουν γεννηθεί και ανατραφεί σε αυτή τη γη, που έχουν αγκαλιάσει την Ορθόδοξη πίστη. Υπάρχουν Αμερικανοί που έχουν έρθει εδώ για να γλυτώσουν από τον κομμουνισμό, τον ισλαμισμό ,ην καταπίεση.κομμουνισμού φυγή, φυγή ισλαμική κυριαρχία, φυγή καταπίεση. Που έχουν έρθει σε αυτή τη γη για να αρχίσουν μια νέα ζωή, μια ζωή με αυτοδιάθεση, καθώς και μια ζωή που διέπεται από την ορθόδοξη πίστη.Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνουν ότι η εκκλησία μας εδώ έχει αυτή την πλούσια ποικιλία αλλά όλοι μοιραζόμαστε μια κοινή ταυτότητα.

Δεν έχει σημασία σε ποια γλώσσα είναι οι ακολουθίες μας , τις εκτιμούμε όλες. Εκτιμούμε την αραβική και τη ρουμανική και τη σλαβονική. Εκτιμούμε την γλώσσα της Γεωργίας και της Αλβανίας και όλες τις άλλες . Αλλά πρέπει επίσης να εκτιμούμε την αγγλική και την ισπανική και τη γαλλική, όπως οφείλουμε να εκτιμούμε την γλωσσα των Κλίνκιτ και των Αλεούτιων, των Ούπικ και των Αθαμπασκιανών οποίοι είναι οι πραγματικοί αυτόχθονες Ορθόδοξοι Χριστιανοί της γης μας.

Δεν νομίζω ότι οι Αγιοι Πατέρες στο Φανάρι αντιλαμβάνονται ότι είμαστε μία εκκλησία, έστω και με χωριστές διοικήσεις, αλλά έχοντας ως κοινή αξία να καθορίσουμε εμείς τη δική μας μοίρα. Μια εκκλησία που είναι αφιερωμένη στη συνοδική διαδικασία, η οποία δεν αγνοεί τη φωνή των λαϊκών, που δεν αγνοεί τη φωνή των ιερέων, μια εκκλησία που είναι ενωμένη στην κοινή δέσμευσή της. Επειδή είμαστε Ορθόδοξοι όχι απλώς από τη γέννηση μας ,ούτε Ορθόδοξοι από εθνική κληρονομιά . Είμαστε Ορθόδοξοι γιατί έχουμε επιλέξει να είμαστε Ορθόδοξοι. Είμαστε Ορθόδοξοι επειδή έχουμε δεσμεύσει όλη τη ζωή μας στον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιο. Και είναι έργο μας αυτή η δέσμευση προς τον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιο και η δέσμευσή μας να φέρουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας στη γη μας, στην ίδια αυτή δέσμευση προς τον Ιησού Χριστό και το Ευαγγέλιο. Δεν είναι έργο μας να τους κάνουμε οπαδούς κάποιου είδους εξωγήινης ιδεολογία, ούτε μιάς εθνικιστικής ή ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας , κατάλοιπο ξεχασμένων αυτοκρατοριών, δεν είναι εργο μας η επιβολή ξένων εθίμων και η υποταγή μας σε ξένους δεσπότες..

Αλλά, είναι δέσμευση προς μια ενωμένη εκκλησία στη χώρα αυτή, μια εκκλησία στην οποία εκτιμούμε την ποικιλομορφία και την αξία της ενότητας εξίσου. Μια εκκλησία στην οποία εκτιμούμε ο ένας τον άλλον και ακούμε ο ένας τη φωνή τού αλλου, ωστε κανείς να μην υποτιμάται. Έτσι, οι παραδόσεις που ο πατέρες μας στην πίστη έφεραν σε αυτή τη χώρα εκτιμώνται. Το ίδιο και οι προσπάθειες και η εργασία και ο ιδρώτας και το αίμα και τα δάκρυα όλων εκείνων που έφυγαν πριν από εμάς για να στερεώσουν την Ορθόδοξη Πίστη στην Αμερική για πάνω από 200 χρόνια, 215 χρόνια για την ακρίβεια, να αναγνωριστεί η θυσία τους. Και, η Εκκλησία μας χτίστηκε ακριβώς πάνω στα μαρτύρια τους, πάνω στις θυσίες τους, πάνω στην αγιότητα τους.

Υπάρχουν εκείνοι εκεί που λένε ότι δεν υπήρχε κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Βορείου Αμερικής έως το 1924 μέχρι την εγκατάσταση του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως και της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής.

Με συγχωρείτε. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία άρχισε ένα ιεραποστολικό έργο εδώ το 1794. Δημιούργησε αγγλόφωνες εκκλησίες όπου οι ιερείς είχαν εκπαιδευθεί για να μιλούν, να λειτουργούν να διδάξουν το Ευαγγέλιο, και να φέρουν πιστούς στην Ορθόδοξη Εκκλησία, από το 1857 στο Σαν Φρανσίσκο. Λένε ότι η ενότητά μας στην Αμερική ήταν ένας μύθος κατά τον χρόνο του Αγίου Τύχωνα. Λοιπόν ναι, υπήρχαν μερικές δεκάδες εκκλησίες που δεν ήταν μέρος της, αλλά τι γίνεται με τις 800 που ήταν; Τι γίνεται με τις 800 εκκλησίες; . Εκκλησίες που μπορεί να είχαν ρωσους κληρικούς ή κληρικούς που έχουν εκπαιδευτεί από τους Ρώσους, αλλά αποτελούνταν από Έλληνες και Σέρβους, Αραβες, Ρουμάνους, Βουλγάρους , και προσήλυτους , που πάλεψαν για την ακεραιότητα της Ορθόδοξης Πίστης και την ακεραιότητα του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, και την ακεραιότητα της μαρτυρίας, τον ιεραποστολικό σκοπό που είναι η υπακοή στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Δεν είναι αποστολή μας να κάνουμε τους ανθρώπους Έλληνες, Ρώσους, Άραβες αλλά απλως να φέρουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού σε αυτή τη γη, στην ολότητα της ακεραιότητας του, όπως κηρύχθηκε από τους Αποστόλους.

Υπάρχουν εκείνοι εκεί, στον παλιό κόσμο, οι οποίοι υποτιμούν όλα αυτά , που λένε ότι αυτοί είναι τα μόνα κριτήρια της Ορθοδοξίας. Οι οποίοι αγνοούν τους αγίους μας, οι οποίοι αρνούνται να αναγνωρίσουν την θυσία όλων αυτών που ήλθαν πριν από εμάς , εν Χριστώ, για να θεμελιώσουν εδω την ευαγγελική ζωή.

Νομίζω ότι έχουμε μια διαφορετική λύση.

Είναι επιτακτική ανάγκη να είμαστε όλοι μαζί. Όχι να έλθουν οι άλλες ορθόδοξες δικαιοδοσίες (Αντιοχειανοί,Σέρβοι, Βούλγαροι,Ρουμάνοι και ο καθένας) στην δική μας δικαιοδοσία, αλλά να ενωθούμε όλοι μαζί σε ένα νέο οργανωτικό σχήμα της Ορθοδοξίας στην Βόρειο Αμερική , το οποίο θα μάς φέρνει όλους μαζί ως μια Εκκλησία.Ισως αυτό θα μπορούσε να γίνει δημιουργώντας μια νέα Σύνοδο από όλους του υπάρχοντες ορθοδόξους επισκόπους ή κάτι παρόμοιο.

Έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε τη σχέση μας με τις Μητέρες Εκκλησίες, μια σχέση αγάπης και στήριξης. Στερεοί στην ταυτότητα μας, ως ορθοδοξοι χριστιανοί και έτοιμοι να τις προστατεύσουμε από όσα κακά πιθανόν αντιμετωπίσουν, είτε πρόκειται για ένα επιθετικό Ισλάμ,είτε για κομμουνιστές οι οποίοι τώρα αυτοαποκαλούνται δημοκράτες.

Είναι πολύ ενδιαφέρον. Πριν από επτά μήνες ήμουν ακόμη ηγούμενος σε ένα μοναστήρι στη βόρεια Καλιφόρνια. Μόλις πριν από λίγους μήνες έγινα Μητροπολίτης και δεν είχα ιδέα, πραγματικά, αυτό το πεδίο εφαρμογής της Ορθοδοξίας στην Αμερική. Και, τώρα αρχίζω να παίρνω μια ιδέα. . Όχι μόνο βρίσκω τον εαυτό μου Μητροπολίτη της OCA, αλλά και τοποτηρητή της βουλγαρικής επισκοπής. Λοιπόν, αυτοί είναι οι άνθρωποι που εγκατέλειψαν τις χώρες τους για να γλυτώσουν από την καταπίεση ακριβώς όπως και σε τόσες πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. . Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν εκεί υπό τους κομμουνιστές. Άλλαξαν μόνο τους τίτλους τους.

Είναι το ίδιο πράγμα με τις εκκλησίες στη Μέση Ανατολή. Πόσες εκατοντάδες χιλιάδες πιστών Ιρακινών Ορθοδόξων Χριστιανών ζουν ως πρόσφυγες σε καταυλισμούς στην Ιορδανία και τη Συρία και αγνοούνται από τον κόσμο. Χρειαζόμαστε μια ενωμένη, ισχυρή μαρτυρία. Mιά μαρτυρία που θα φέρει μαρτυρία της ενότητας του Ευαγγελίου και την κοινή μας δέσμευση στην Μία Πίστη εν Χριστώ Ιησού ,στον Ένα Κύριο, την μία πίστη, το ένα βάπτισμα που συνιστούν την Ορθόδοξη Εκκλησία. Πρέπει να αναγγέλουμε την μαρτυρία μας ως ένα ενωμένο Σώμα, όχι μόνο για τα ζητήματα που ενδιαφέρουν το Φανάρι, ούτε μόνο για την τραγική κατάσταση της Κύπρου αλλά για όλα τα ζητήματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε ολόκληρο τον κόσμο.Δεν έχουμε ορθόδοξη φωνή στο Κογκρέσσο.. Δεν υπήρξε καμία φωνή Ορθόδοξη, εκτός από έναν μοναχικό σερβο επίσκοπος, κατά την αμερικανική επίθεση στο Κοσσυφοπέδιο. Υπήρχαν τόσες πολλές εκατοντάδες και χιλιάδες των Ορθοδόξων Χριστιανών που υπέφεραν και πέθαναν στα χέρια μας, και τα χέρια της κυβέρνησής μας και η φωνή μας ήταν υποτονική.

Πρέπει να προσέλθουμε μαζί ως μια ενωμένη Ορθόδοξη Εκκλησία στην Βόρεια Αμερική, προκειμένου να δείξουμε στους ανθρώπους ότι πραγματικά η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία Αγία Καθολική Εκκλησία, προκειμένου να δείξουμε ότι είμαστε πραγματικά η Εκκλησία που θεμελιώθηκε από τους Αποστόλους του Ιησού Χριστού. Και, υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να το δείξουμε αυτό - όχι με αυτοδικαιωτικές διακηρύξεις της Ορθοδοξίας μας,ούτε με φαρισαϊκή καταδίκη των μη Ορθοδόξων Χριστιανών,- αλλά μέσα από την συνάντηση όλων των ορθοδόξων, δείχνοντας πώς οι άνθρωποι του Θεού αγαπούν ο ένας τον άλλον, πώς συγχωρούν ο ένας τον άλλο. Πώς μπορούμε να μεταφέρουμε μία, κοινή μαρτυρία του Ευαγγελίου. Παρά το γεγονός ότι έχουμε πολλές εκκλησίες και πολυποίκιλες παραδόσεις, δηλώνουμε ότι υπάρχει μια αλήθεια, που είναι το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Ορθόδοξος τρόπος της ζωής είναι ο τρόπος της θεραπείας της ψυχής και η οδός της σωτηρίας.

Είναι επιβεβλημένο, αδελφοί και αδελφές, επιτακτική ανάγκη για μας να ενωθούμε και με μία φωνή, ως η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βόρειας Αμερικής, να πούμε στους αγίους Πατέρες του Παλαιού Κόσμου, ότιυπάρχει Ορθόδοξη Εκκλησία στη Βόρεια Αμερική. Είμαστε ευγνώμονες για την υποστήριξη που μας δώσατε.Αγαπάμε και υποστηρίζουμε το έργο σας.

Αλλά, θα πρέπει να μας δώσετε την ελευθερία να ασχοληθούμε με τη δική μας Εκκλησία, στη χώρα μας, στη δική μας κουλτούρα, ώστε να μην ελέγχεται από τους ανθρώπους που δεν έχουν ακούσει ποτέ μια λέξη Αγγλικά στη Λειτουργία, και δεν αφήνουν να ακουστεί μια λέξη της αγγλικής γλώσσας στη λειτουργία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να ελέγχεται η Εκκλησία μας από ανθρώπους που δεν έχουν καμμία εκτίμησή στον πολιτισμό μας και οι οποίοι πρέπει να υποκλίνονται στις τουρκικές ισλαμικές αρχές.

Αυτό, φίλοι μου, είναι κάτι πραγματικά κρίσιμο και επηρεάζει την ζωή και την μαρτυρία μας. Ακούμε όλα αυτά τα σκάνδαλα, όλα τα όσα συνέβησαν στην OCA και όλα όσα συμβαίνουν στην Αντιοχειανή Αρχιεπισκοπή , και όλα τα μικροκομματικά που παρατηρούνται στις ενορίες μας.. Όλα αυτά είναι μικροπρέπειες. Οφείλουμε να ενωθούμε. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μάς καλεί να είμαστε μια Εκκλησία στην Αμερική, αποτελούμενη από όλους τους Αμερικανούς,ανεξάρτητα από την προέλευση τους,χωρίς να έχει σημασία πόσο καιρό είναι οι ίδιοι ή οι πρόγονοι τους εδώ. Επειδή η κανονική οργάνωση της Εκκλησίας, σύμφωνα με τους Αγίους Αποστόλους και όλους τους αρχαίους Πατέρες, δεν είναι κάποιο είδος διεθνούς οργανισμού, όπου θα ψάχνουμε 8000 μίλια μακρυά για να βρούμε κάποια πηγή κανονικότητας.

Αλλά είναι η τοπική εκκλησία, οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι, και οι πιστοί άνθρωποι που συγκεντρώνονται γύρω απότον επίσκοπο τους. Αυτή είναι η πληρότητα της Καθολικής Εκκλησίας. Αυτό είναι το πλήρωμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως αυτή δόθηκε σε μας από τους αγίους Πατέρες, όπως αυτή μας ανατέθηκε από τους Αποστόλους. Και, είναι αυτό που πρέπει να επιβεβαιώσουμε.

Ότι η Εκκλησία υφίσταται σήμερα, εδώ, ανάμεσά μας. Φυτεύτηκε από τους Πατέρες μας στην πίστη, γενιές πριν, σε αυτήν την ήπειρο. Έχει αναπτυχθεί και φέρει καρπούς. Και υφίσταται ως καρπός της θυσιαστικής μας δεσμευσης προς τον Ιησού Χριστό.από την κοινή θυσιών δέσμευσή μας στον Ιησού Χριστό.

Ας δώσουμε ευχαριστίες στο Θεό για την ενότητά μας, ας δώσουμε ευχαριστίες στο Θεό για την πολυμορφία μας. Ας επιβεβαιώσουμε ότι οι επίσκοποι μας θα πουν στους επισκόπους του Παλαιού Κόσμου:

"Υπάρχει μια αμερικανική Ορθόδοξη Εκκλησία.Αφήστε την ήσυχη."

Ο Θεός να σάς ευλογεί!

http://misha.pblogs.gr/

Ποια ήταν, στ’ αλήθεια, η Μαρία από τα Μάγδαλα;

Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, η Ισαπόστολος

Μιχαήλ Χούλης

Ανήκε στον κύκλο των γυναικών εκείνων που ακολουθούσαν τον Χριστό και τους αποστόλους Του, βοηθώντας με πολλούς τρόπους την σωτηριολογική τους αποστολή. Ο ευαγγελιστής Λουκάς διασώζει την πληροφορία ότι πολλές από εκείνες τις μαθήτριες του Κυρίου συντηρούσαν οικονομικά μεγάλο μέρος του ιεραποστολικού του έργου και συνεισέφεραν στη συντήρηση, μετακίνηση και διαμονή της συνοδείας του Ιησού (Λκ. 8,3)¹. Η συγκεκριμένη Μαρία καταγόταν από τα Μάγδαλα, παραλιακή πόλη της Γαλιλαίας. Γι’ αυτό και ονομάζεται Μαγδαληνή. Η επισήμανση της καταγωγής της μάς ενημερώνει αφενός για το ότι δεν ταυτίζεται με τις υπόλοιπες Μαρίες που ακολουθούσαν τον Ιησού, αλλά και αφετέρου μας πληροφορεί ότι δεν είχε σύζυγο, αφού διαφορετικά θα αναφερόταν με το όνομα του συζύγου της (π.χ. η Μαρία του Κλωπά).

Α. Στη Δύση, η Μαρία η Μαγδαληνή ταυτίστηκε με την μετανοημένη ιερόδουλη του Ευαγγελίου που άλειψε με ακριβό μύρο τα πόδια του Ιησού και τα σκούπισε με τα μαλλιά της (Λουκ. 7, 36-50 & Ματθ. 26,6-16), στο σπίτι του Σίμωνα του φαρισαίου.

Β. Στη σύγχρονη εποχή, η Μαρία η Μαγδαληνή έγινε πρωταγωνίστρια σε ευφάνταστα κινηματογραφικά έργα και ανιστόρητα μυθιστορήματα που την συνδέουν με την δήθεν ερωτική ζωή του Ιησού, ενώ την παρουσιάζουν νεότατη και προκλητική⁷ .

Γ. Στον Κώδικα Da Vinci παρουσιάζονται οι υποτιθέμενες αλήθειες: (α) πως ο Χριστός και η Μαρία η Μαγδαληνή δεν ήσαν μόνο παντρεμένοι, αλλά ότι είχαν αποκτήσει και παιδιά, (β) ότι η «αλήθεια» αυτή εκδιώχθηκε από τα ευαγγέλια, αργότερα, από τον Μ. Κωνσταντίνο, και (γ) ότι οι «αλήθειες» αυτές του Dan Brown³ . διασώζονται στα «γνωστικά ευαγγέλια» και στα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας

Τι ισχύει όμως ιστορικά και θεολογικά από τα αμέσως προηγούμενα; Τίποτε απολύτως!

Α. Η παρεξήγηση ότι η Μαγδαληνή υπήρξε ιερόδουλη, προέκυψε γιατί συνδέθηκαν ορισμένα παρόμοια περιστατικά με διαφορετικούς όμως πρωταγωνιστές, όπως φαίνεται καθαρά στα Ευαγγέλια: Είναι γεγονός ότι όχι μόνο η προαναφερθείσα μετανοημένη ιερόδουλη, αλλά και η Μαρία, αδελφή του Λαζάρου, μετά την ανάστασή του από τον Ιησού, άλειψε από τη χαρά της και αισθανόμενη μεγάλη ευγνωμοσύνη, τα πόδια του Ιησού με μύρο (Ιωάννης 12,1-11). Οι δύο αυτές Μαρίες της Καινής Διαθήκης θεωρήθηκε εσφαλμένα ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τη Μαρία τη Μαγδαληνή, επειδή: (α) από την τελευταία έβγαλε ο Χριστός «επτά δαιμόνια» (που λανθασμένα θεωρήθηκε ότι προέρχονταν από πορνεία, ενώ η Αγία Γραφή και οι Πατέρες της Εκκλησίας εννοούν έτσι τα πάθη της ψυχής που αντιτίθενται στο Πνεύμα του Θεού), (β) πέφτει και η Μαγδαληνή ως Μυροφόρος στα πόδια του Ιησού, αμέσως μετά την ανάστασή Του, (γ) επειδή μύρωσε με τις άλλες μυροφόρες το άπνουν σώμα του Ιησού, ταυτίστηκε με την ανώνυμη πόρνη που μύρωσε το κεφάλι και τα πόδια του Ιησού, (δ) ο κοινός για πρώτη φορά εορτασμός από τη Δυτική Εκκλησία, στις 4 Μαϊου, της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του αγίου Λαζάρου από την Κύπρο και της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής από την Έφεσο, είχε ως αποτέλεσμα στη Δύση να θεωρηθεί η Μαγδαληνή το ίδιο πρόσωπο με την αδελφή του Λαζάρου, τη Μαρία ^(1,2,5,6)

Β. Πόσο νέα ήταν στην πραγματικότητα η Μαρία η Μαγδαληνή την εποχή της δράσης του Χριστού για να υποθέσουμε ότι θα μπορούσε να διακατέχεται από ερωτικά συναισθήματα για το πρόσωπό Του; Αν και στα Ευαγγέλια δεν αναφέρεται κάτι για την ηλικία της, οι ειδικοί ερευνητές συμπεραίνουν ότι πρέπει να ήταν τότε 50-60 ετών. Αυτό εξάγεται από το ότι οι μαθήτριες του Χριστού (ανάμεσα στις οποίες την πρώτη θέση κατείχε η Μαγδαληνή) είχαν ηλικία ως μητέρες που ήσαν γύρω στα 50 με 60 χρόνια, αφού ήσαν μητέρες των μαθητών του Χριστού, που και εκείνοι θα ήσαν περίπου στα 30-35 τους χρόνια. Επομένως, η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν η ώριμη και συνετή μαθήτρια του Κυρίου, που μονάχα από ευσέβεια και ευεργετημένη καθώς ήταν από τον Θείο Διδάσκαλο, παρέμεινε δίπλα του και αφοσιώθηκε στη διακονία του έργου Του, μαζί με τις άλλες μαθήτριες⁷ .

Γ. Ο Χριστός είχε συνάψει οικογένεια με την Μαρία την Μαγδαληνή; Αρχικά λέμε ότι καμία πηγή των χρόνων του Ιησού, βιβλική ή εξωβιβλική, δεν προσφέρει έστω και μια εμπεριστατωμένη απόδειξη για τη υπόθεση ότι ήταν παντρεμένος. Εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε δεν υπήρχε λόγος να το αποκρύψουν οι ευαγγελιστές και ο απ. Παύλος, διότι απλούστατα δεν απαγορευόταν να παντρεύονται οι ιερείς, οι προφήτες και οι διδάσκαλοι. Άλλωστε και ο Πέτρος είχε οικογένεια και αρκετοί άλλοι απόστολοι. Εξάλλου, λίγο πριν να παραδώσει το πνεύμα του ο Θεάνθρωπος, ανέθεσε την φροντίδα της μητέρας του στον ευαγγελιστή Ιωάννη. Δεν θα ανέθετε την προστασία της, σύμφωνα με τους νόμους της εποχής, στην Μαγδαληνή, αν ήταν παντρεμένος; Ακόμη, ενώ σε διάφορα αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης αναφέρονται τα μέλη της οικογένειας του Ιησού (η μητέρα του, οι αδελφοί και αδελφές του), πουθενά δεν αναφέρεται σύζυγος, ούτε φυσικά αναφέρεται πιθανή κατάσταση χηρείας Του. Τέλος, το ότι ο ίδιος ο Χριστός κηρύττει ως ιδεώδη τρόπο χριστιανικής ζωής έναν ηθελημένο και καρδιακό ασκητισμό (χωρίς φυσικά να μειώνει το γάμο) για την είσοδο στην Βασιλεία των Ουρανών (Ματθ. 19,10-12), οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο ίδιος υπήρξε άγαμος. Κάτι επίσης πολύ σημαντικό: Ο Χριστός υπήρξε επί γης ο ενσαρκωμένος Θεός. Η σύντομη αποστολή Του δεν ήταν να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια, αλλά από αγάπη και δια του σταυρού Του να σώσει όλο τον κόσμο.

Οι αλήθειες που περιγράφουν και διδάσκουν τα ευαγγέλια είναι εφεύρεση του Μ. Κωνσταντίνου; Όχι βέβαια! Στην εποχή του Μ. Κωνσταντίνου η Εκκλησία γνώριζε τι πίστευε αναφορικά με τον Τριαδικό Θεό, το πρόσωπο και την θεανθρώπινη φύση του Κυρίου κ.λπ. Και εκατομμύρια άνθρωποι είχαν ήδη πεθάνει, βασανιζόμενοι στα αμφιθέατρα και τις ρωμαϊκές αρένες, γιατί πίστευαν στον Χριστό ως Θεό.

Και ερχόμαστε να εξακριβώσουμε τι είδους ‘αλήθειες’ διδάσκουν τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας και τα Γνωστικά Ευαγγέλια, σύμφωνα με τον Dan Brown. Άραγε ανατρέπουν τις αυθεντικές αλήθειες της Αγίας Γραφής; Σαφώς όχι! Τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας δεν περιέχουν τίποτε το χριστιανικό, παρά μόνο τμήματα της Παλαιάς Διαθήκης και άλλα αποσπασματικά κείμενα, χωρίς αναφορά στον Χριστό, ούτε φυσικά στο υποτιθέμενο ‘άγιο δισκοπότηρο’. Τα γνωστικά τώρα «ευαγγέλια» (του Θωμά, του Φιλίππου, της Μαρίας, των Αιγυπτίων και της Αληθείας) χρονολογούνται από τον 3^ο αιώνα κ.ε., δεν γράφτηκαν από τους αποστόλους (αν και δανείζονται τα ονόματά τους για να προσδώσουν κύρος στα γραφόμενά τους), είναι γεμάτα φανταστικές επινοήσεις για τον κόσμο του Θεού και για τον Χριστό, ενώ παραποιούν την Καινή Διαθήκη και διαστρέφουν το νόημά της⁴ .

Ποια υπήρξε όμως πραγματικά η Μαρία η Μαγδαληνή;

Ενώ κάθε λουλούδι τρέφεται από τη γη και τον ήλιο⁸, η Μαρία η Μαγδαληνή, το ζωντανό λουλούδι του πνεύματος, αξιώθηκε να χαριτωθεί και να αγιάσει από την ίδια την πηγή της ζωής, τον Θεάνθρωπο Ιησού. Αξιώθηκε ακόμη να συναντηθεί πρώτη με τον αναστημένο Χριστό, και στη συνέχεια τιμήθηκε από τον Κύριο με το να γίνει απόστολος στους αποστόλους Του, κήρυκας στους μαθητές Του, ευαγγελίστρια στους Ευαγγελιστές. Γνωστοποίησε πρώτη δηλαδή στον κύκλο των μαθητών Του την ζωηφόρα έγερσή Του από τον τάφο (Ι. Χρυσοστόμου, Ερμηνεία στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, Ομιλία Πστ'). Αυτό όμως παραχωρήθηκε ύστερα από θεία Οικονομία. Διότι, αφού από μια γυναίκα (την Εύα) ήλθε η λύπη στον κόσμο, από μία γυναίκα (την Παναγία) κυοφορήθηκε ως άνθρωπος ο ίδιος ο Υιός του Θεού, και από μια γυναίκα και πάλι (την Μαρία την Μαγδαληνή) διακηρύχθηκε το μέγιστο και λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως (βλ. Κοντάκιον, Κυριακής Μυροφόρων, ήχος β')⁶ .

Η Ορθόδοξη Εκκλησία κληρονόμησε μια εντελώς διαφορετική παράδοση για το βίο και την πολιτεία της Μαρίας της Μαγδαληνής. Η ίδια υπήρξε δια βίου παρθένος. Και η καθαρότητα της ψυχής της φαινόταν όπως μέσα από καθαρό κρύσταλλο(Μοδέστου, αρχιεπισκ. Ιεροσολύμων «Εις τας Μυροφόρους» εκ της Βιβλιοθήκης Φωτίου, αρχιεπισκόπου Κων/πόλεως και Ρ.G. 104, 244). Οι Πατέρες της Εκκλησίας, αρχής γενομένης από τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, την εκτιμούν βαθύτατα (αυτό βέβαια ισχύει τόσο στην Ορθόδοξη όσο και στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία) και αναφέρουν ότι ταξίδεψε στη Ρώμη, ομολόγησε την θεότητα του Χριστού στον ίδιο τον αυτοκράτορα Τιβέριο, επέστρεψε στην Παλαιστίνη, συντρόφευσε την Θεοτόκο μέχρι την Κοίμησή της, συνεργάστηκε με τον απόστολο Πέτρο, εξορίστηκε και κήρυξε το ευαγγέλιο στη Μασσαλία, έδρασε ως απόστολος στην Αίγυπτο, Συρία και Φοινίκη, και κατέληξε στην Έφεσο, μαζί με τον Θεολόγο και Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου και κοιμήθηκε και απ’ όπου μεταφέρθηκε άφθαρτο το λείψανό της στην Κωνσταντινούπολη, το 890, από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό² .

Στη μονή της Σιμωνόπετρας στο Άγιο Όρος φυλάσσεται άφθαρτο το χέρι της, που διατηρείται για αιώνες σε φυσική κατάσταση, ελαστικό, και σε θερμοκρασία ζωντανού σώματος² . Η εκκλησία μας την τιμά ως ισαπόστολο και Μυροφόρο και γιορτάζει τη μνήμη της στις 22 Ιουλίου και στις 4 Μαΐου ημέρα ανακομιδής (δηλ. μεταφοράς) των λειψάνων της. Επίσης την συνεορτάζει μαζί με τις άλλες Μυροφόρες Άγιες Γυναίκες, την τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα, την Κυριακή των Μυροφόρων.

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:

1. Βικιπαίδεια, ‘Μαρία Μαγδαληνή’

2. Θεόδωρου Ρηγινιώτη, «Τα απόκρυφα ευαγγέλια και ο σχηματισμός της Κ.Δ.», Εκδ. Πύρρα

3. Μιχαήλ Χούλη, «Ιησούς, ο Χριστός», Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου, εκδ. Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, 2006

4. Μιχαήλ Χούλη, ‘Η αλήθεια για τον Κώδικα ντα Βίντσι’, περιοδικό Διάλογος, τ. 42, Αθ. 2005

5. antiairetikos.blogspot.com/2008/04/blog-post_29.html, ‘Μαρία η Μαγδαληνή: Μια παρεξηγημένη αγία’

6. www.impantokratoros.gr/C92EE7A9.el.aspx, ‘Βίος της Αγίας ενδόξου Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής’

7. aktines.blogspot.com/2010/04/blog-post_8541.html, ‘Στέργιος Σάκκος, Μαρία Μαγδαληνή, Τό αληθινό της πρόσωπο’

8. Γιώργη Κρόκου, ‘Το ημερολόγιο της αιωνιότητας’, Αθ. 1992.

http://oodegr.com/oode/grafi/kd/maria_magdalini_1.htm