ΟΙ 13 ΑΠΟ ΤΟΥΣ 1013 ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΩΔΕΚΑΘΕΪΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΕΣ

Αφού λοιπόν κάποιοι "ελλαδέμποροι" ψευτοπατριώτες μας κάνουν με τα e-mail τους ...κήρυγμα περί πατρίδος και "πατρώας θρησκείας", τους προσφέρουμε 13 απο τους 1013 λόγους για τους οποίους θεωρούμε μεγίστη ανοησία και πλάνη την κακοπιστία των ειδώλων και των ψεύτικων θεών.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε απο την "Ομάδα γυναικών Αγάζηλος" ως απάντηση σε σχόλιο αναγνώστη τους ο οποίος τους ρωτούσε αν είναι δωδεκαθεϊστριες.

1. Η «πάτρια» ή «πατρώα» ή αρχαία τέλος πάντων, δωδεκαθεϊκή – ειδωλολατρική – παγανιστική κ.τ.λ. θρησκεία των Ελλήνων δεν ήταν και πολύ «πάτρια». Μας λέει ο Ηρόδοτος (Ιστορίαι Β’ 4:) «…Δώδεκά τε θεών επωνυμίας έλεγον πρώτους Αιγυπτίους νομίσαι καί Έλληνας παρά σφέων αναλαβείν, βωμούς τε καί αγάλματα καί νηούς θεοίσι απονείμαι σφέας πρώτους καί ζώα εν λίθοισι εγγλύψαι…» Δηλαδή: «Λένε επίσης ότι πρώτοι οι Αιγύπτιοι δημιούργησαν τα ονόματα των δώδεκα θεών τα οποία υιοθέτησαν οι Έλληνες και ότι ήταν οι πρώτοι που ίδρυσαν βωμούς, αγάλματα και ναούς προς τιμήν των θεών και χάραξαν μορφές πάνω σε πέτρα» . Και στο Ιστορίαι Β’ 58: «Πανηγύρις δέ άρα καί πομπάς καί προσαγωγάς πρώτοι ανθρώπων Αιγύπτιοι εισι οι ποιησάμενοι, καί παρά τούτων Έλληνες μεμαθήκασι. Τεκμήριον δέ μοι τούτου τόδε’ αι μέν γάρ φαίνονται εκ πολλού τεο χρόνου ποιεύμεναι, αι δέ Ελληνικαί νεωστί εποιήθησαν». Δηλαδή: «Επιπλέον, οι Αιγύπτιοι επινόησαν και δίδαξαν στους Έλληνες τις λατρευτικές συγκεντρώσεις, τις λιτανείες και τις λειτουργίες, γεγονός που αποδεικνύεται από την αδιαφιλονίκητη αρχαιότητα τέτοιων τελετών στην Αίγυπτο σε σύγκριση με την Ελλάδα, όπου εισήχθησαν μόλις πρόσφατα» . Και άλλα πολλά λέει ο Ηρόδοτος, πάρτε το βιβλίο του και διαβάστε τα μόνοι σας. Δεν μας ενοχλεί το γεγονός ότι δεν είναι ακραιφνώς «ελληνικοί» οι βασικοί δώδεκα θεοί, μας ενοχλεί όμως ότι αυτούς τους εισαγόμενους «θεούς» τους λένε «πάτριους» και δεν δέχονται ότι μπορεί ο Έλληνας να είναι Χριστιανός επειδή ο Ιησούς είναι «ραβίνος εισαγόμενος». Αυτό σημαίνει ότι οι αρχαιόπληκτοι ή αδιάβαστοι είναι ή ηθελημένα εθελοτυφλούν.
   
2. Μας φαίνεται βαρύ να πρέπει να λατρεύουμε δώδεκα θεούς…. Δυστυχώς στην πραγματικότητα οι «θεοί» και «θεές» συμπεριλάμβαναν πολλούς και διάφορους τοπικούς θεούς, μικροθεούς, θεοποιημένους ανθρώπους κ.τ.λ. και ήταν μάλλον αμέτρητοι, ώστε κάποιος αρχαίος (μας διαφεύγει ποιος) να διαπιστώνει ότι υπάρχουν περισσότεροι θεοί απ’ ότι άνθρωποι. Αυτό σαν ιδέα και μόνο μας φαίνεται ενοχλητικό, ειδικά από την στιγμή που όλοι αυτοί είχαν αντικρουόμενα συμφέροντα και άλλες επιθυμίες κι επιδιώξεις ο ένας από τον άλλον. Ποιον να πρωτολατρέψεις βρε αδελφέ; Ποιον να καλοπιάσεις, που σ’ έβαζε στο μάτι ο αντίζηλός του και γινόταν της κακομοίρας;
   
3. Οι «πάτριοι θεοί» ήταν πολύ απαίσιοι χαρακτήρες, κυριολεκτικά του σχοινιού και του παλουκιού.
   
   Μα την αλήθεια αναγνώστη, αν υπήρχε αυτός ο Δίας θα φοβόμασταν να κυκλοφορήσουμε έξω, όπως και ν’ αφήσουμε έξω τα παιδιά μας – αγόρια ή κορίτσια δεν έχει σημασία, ο Δίας εκμεταλλευόταν σεξουαλικά άτομα και των δύο φύλων. Αλλά και οι υπόλοιποι δεν ήταν καλύτεροι. Μετά τον «πατέρα Δία» που απαύτωσε όλη την οικουμένη, πότε μεταμορφωνόμενος σε ταύρο, πότε σε κύκνο κ.τ.λ., ακολουθούσαν και τα παιδιά του: ο Απόλλωνας, που μεταμόρφωσε σε φυτό την Δάφνη που δεν καθόταν να την βιάσει, και γενικώς ταλαιπώρησε πολλές θνητές και νύμφες, και όλοι οι υπόλοιποι που εκδικούνταν κατά βούλησιν ερωμένες κι ερωμένους, άπιστους και μη, ή αυτούς που δεν ήθελαν να κάτσουν να τους φυστικώσει ο «θεός». Και να ‘ταν μόνο αυτά. Η Άρτεμη (ή η Αθηνά;) τύφλωσε έναν κακομοίρη επειδή την είδε γυμνή, τα δυο αδελφάκια Απόλλωνας και Άρτεμη εξόντωσαν τα παιδιά της Νιόβης επειδή αυτή τόλμησε να τα συγκρίνει με τους θεούς. Η Ήρα βασάνιζε από την ζηλοτυπία της τα θύματα του άντρα της, μια και δεν μπορούσε να εκδικηθεί τον ίδιο για τις απιστίες του. Όλοι ανεξαιρέτως (εκτός της Ήρας που δεν μπορούσε, για τον φόβο του Δία.) στόλιζαν τα ταίρια τους με υπερμεγέθη κέρατα κι ασχολούνταν συστηματικά με βιασμούς, παιδεραστία, αιμομειξία κ.α. «θεϊκά» αθλήματα. Προκαλούσαν ταραχές μεταξύ των ανθρώπων για να διασκεδάζουν, και μεροληπτούσαν υπέρ των φίλων τους αδικώντας άλλους, όπως μας δείχνει και ο φίλος μας ο Όμηρος αλλά και ο Ησίοδος. Ρωτήστε κι αυτόν τον δύσμοιρο τον Προμηθέα τι τράβηξε από τους «θεούς». Βέβαια οι φίλοι αρχαιόπληκτοι μας λένε ότι όλα αυτά είναι συμβολικά. Όμως δεν μας πείθουν. Τι μπορούν να συμβολίζουν όλα αυτά τα αίσχη; Απλώς οι άνθρωποι πρόβαλαν τα δικά τους πάθη σε φανταστικά όντα, για να μπορούν να αισθάνονται δικαιωμένοι για τα χάλια τους.
   
4. Επιπροσθέτως αυτά τα διεστραμμένα και ανταγωνιστικά προς τον άνθρωπο όντα, διψούσαν και για ανθρώπινο αίμα. Τι Ιφιγένεια, και τι ανθρωποθυσίες βρεφών στο Λύκαιον Όρος, τέτοιες που ο Παυσανίας προτίμησε ο άνθρωπος να μην τις περιγράψει. Τι μαστιγώσεις γυναικών για χάρη του Διονύσου, και τι ευνουχισμοί αντρών προς τιμήν της Κυβέλης, και τι άλλες αηδίες και φρίκες που έχουμε την ελπίδα οι «δωδεκαθεϊστές» να μην επιθυμούν να επαναλάβουν, για να λατρέψουν τους «θεούς» τους καλύτερα.
   
5. Δεν φτάνει που διψούσαν για αίμα οι κανιβαλοθεοί, είχαν μια ειδική προτίμηση στο γυναικείο αίμα. Και δεν το λέμε μόνο για την Ιφιγένεια. Από τις αρχαίες επιγραφές που βρέθηκαν σε χώρους λατρείας των Μυκηναίων αποδεικνύεται ότι τα περισσότερα θύματα ήταν γυναίκες. Μπρρρ…
   
6. Παρόλα αυτά κάποιοι αρχαιόπληκτοι ισχυρίζονται ότι στην «πατρώα θρησκεία» οι γυναίκες ήταν σε καλύτερη θέση απ’ ότι στον χριστιανικό κόσμο, γιατί γίνονταν λέει ιέρειες. Δηλαδή σφάζανε ζώα και ασχολούνταν με άλλες ασχολίες που θα δούμε στην παράγραφο 9. Ας διαβάσουν αυτό: «Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της οικογενειακής θρησκείας ήταν ότι «δεν μπορούσε να μεταδοθεί παρά μόνον από πατέρα σε γιο. (…) Η μεταβίβαση της οικογενειακής λατρείας γινόταν μόνον από άνδρα σε άνδρα, η γυναίκα δεν είχε δικαίωμα να πάρει μέρος παρά μόνον μέσω του πατέρα ή του συζύγου της, και τέλος μετά το θάνατό της η γυναίκα δεν είχε το ίδιο μερίδιο με τον άντρα της στις τελετές των νεκρικών γευμάτων». Κι αυτό: «Η γέννηση θυγατέρας δεν εκπλήρωνε τον αντικειμενικό σκοπό του γάμου. Η κόρη δεν μπορούσε να συνεχίσει τη λατρεία, γιατί την ημέρα του γάμου της απαρνιόταν την οικογένεια και τη λατρεία του πατέρα της και ανήκε πια στην οικογένεια και στη θρησκεία του συζύγου της. Η οικογένεια και η λατρεία δεν μπορούσε να συνεχιστεί παρά μόνον από τα αρσενικά μέλη.» Περί του ιδιωτικού βίου των αρχαίων Ελλήνων, Θ.Β. Βενιζέλου, α’ έκδοση Αθήναι 1873, επανέκδ. Δημιουργία. ΕΠΙΣΗΣ στην αρχαία εποχή απαγορευόταν σε γυναίκες η συμμετοχή στα Ελευσίνια μυστήρια (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτικής Αθηνών Α.Ε., τ. ΣΤ’, σ.493). Κι αυτό, όχι για να προστατευτούν οι άντρες από σεξουαλικές σκέψεις και ν’ αφιερωθούν στην άσκηση, όπως γίνεται π.χ. στο Άγιο Όρος, αλλά για τους λόγους που θα μας αναπτύξει ο Ησίοδος στην παράγραφο 11.
   
7. Κι όμως, εκτός που οι γυναίκες δεν είχαν άλλες επιλογές από τον γάμο ή την πορνεία, και υπήρχε ειδικό αστυνομικό σώμα για να τις αστυνομεύει όταν κυκλοφορούσαν εκτός οικίας, οι «γυναικονόμοι» ή «γυναικοκόσμοι», και η βία κατά των γυναικών ήταν θεσμοθετημένη σ’ εκείνη την υπέροχη εποχή της πατρώας θρησκείας. Οι αρχαιόπληκτοι δεν αναφέρουν τις Εστιάδες, τις οποίες όμως θ’ αναφέρουμε εμείς! Οι φίλοι και συγγενείς μας Ρωμαίοι, τιμωρούσαν με αργό θάνατο (έθαβαν ζωντανές!) τις ιέρειες της «θεάς» Εστίας αν αυτές έχαναν την παρθενιά τους, κι όμως οι αρχαιόπληκτοι δεν ενοχλούνται από αυτήν την φρίκη και την διάκριση κατά των γυναικών (παρόμοιες κυρώσεις για άντρες ιερείς δεν υπήρχαν. άσε που δεν μπορείς ν’ αποδείξεις αν ο άντρας είναι παρθένος ή όχι). Φοβόμαστε ότι αν τιμωρούσαν οι Χριστιανοί με θάνατο τις μη παρθένες καλόγριες, οι φίλοι αρχαιόπληκτοι θα χαλούσαν τον κόσμο και δεν θα έκαναν τα στραβά μάτια, όπως κάνουν με τις Εστιάδες.
   

8. Δεν φτάνει όμως η βία κατά των γυναικών, υπήρχε και η αναγκαστική πορνεία, να προσφέρει δηλ. η γυναίκα το σώμα της στους «λάτρεις» κάποιου θεού ενός συγκεκριμένου ναού. Η πορνεία αυτή προέρχεται από την Ασία, όπως και η «πάτρια» Αφροδίτη. Ήταν αναγκαστική σε μερικές περιπτώσεις για εθιμικούς λόγους, ενώ τις περισσότερες φορές επρόκειτο για δούλες που δεν είχαν δικαιώματα και θεωρούνταν ιδιοκτησία των κυρίων τους, που τις αφιέρωναν στον ναό είτε αυτές το ήθελαν, είτε όχι. Από την «ιερή» λεγόμενη πορνεία βγαίνει και το «ιερόδουλος». Φυσικά τα λεφτά πήγαιναν στον ναό του «θεού», βασικά της Αφροδίτης που είχε και τα μεγαλύτερα πορνεία.
9. Επιπλέον στην αρχαία εποχή ήταν συνηθισμένη η έκθεση των παιδιών, τα οποία οι γονείς πετούσαν στις ερημιές και είτε τα τρώγανε οι λύκοι, οι σκύλοι κ.τ.λ., ή τα παίρνανε άνθρωποι που τα ανέθρεφαν για να τα κάνουν δούλους. Κι εδώ τα περισσότερα έκθετα ήταν κορίτσια. Δεν είδαμε κανέναν αρχαίο «θεό» να καταδικάζει αυτά τα πράγματα, έστω και συμβολικά! Παίρνοντας, βρε αδελφέ, ένα έκθετο να το περιμαζέψει. Αφήνανε την βρώμικη δουλειά για τους δουλέμπορους και τα άγρια ζώα.

10. Θα μας πει κάποιος ότι αυτά τα πράγματα συνέβαιναν όταν οι θεοί είχαν να κάνουν με τους πιο αδύναμους, τους ανθρώπους, αλλά μεταξύ τους υπήρχε ισότητα. Αμ δε! Όταν ο Ποσειδώνας αποφάσισε ν’ απαυτώσει οπωσδήποτε την αδελφή του, την θεά Δήμητρα, κι εκείνη έφυγε και μέχρι σε φοράδα μεταμορφώθηκε για να αποφύγει αυτή την επαφή, εκείνος την καταδίωξε, μεταμορφώθηκε με τη σειρά του σε άλογο κι έκανε το κομμάτι του ο …θεός. Παντού καταπιεσμένες οι γυναίκες… Και μεταξύ των θεών.
11. Και βέβαια η γυναίκα στον αρχαίο κόσμο κατατασσόταν ανάμεσα στις φυσικές καταστροφές (πυρ, γυνή και θάλασσα) και μάλιστα οι «θεοί» των αρχαιοπλήκτων έφτιαξαν την πρώτη, την Πανδώρα, με σκοπό να βλάψουν τους (άντρες) ανθρώπους! Λέει ο Ησίοδος:
« Έτσι ο Δίας έστειλε στους άνδρες τις γυναίκες σαν επιδημία, γεμάτες σχέδια ύπουλα».
Αλλά ο Ησίοδος δεν σταματά εκεί. Ακούστε κι αυτό:
«Μέτρο κανένα δε γνωρίζουν, σε όλα είναι άσωτες,
Κι έτσι μοιάζουν με τους κηφήνες που δεν
κατέχουν καμμιά δουλειά παρά κατεβάζουν
στην κοιλιά τους των άλλων το μόχθο…όποιος
λοιπόν γλιτώσει από το γάμο και τα αισχρά
έργα των γυναικών, αυτός σώζει το βιό του.
Αλλά όποιος παίρνει ένα πλάσμα βλαβερό,
αυτού η ζωή γίνεται μαρτύριο αδιάκοπο και τα βάσανα είναι αβάστακτα.
…γιατί οι γυναίκες στραγγίζουνε τον άνδρα
και τον παραδίδουν σε θλιβερά γεράματα».
Πόσο γελοία φαίνονται αυτά, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του πόσο εργάζονταν οι γυναίκες στην αγροτική και κτηνοτροφική οικονομία… Όμως έχει κι άλλο:
«Ποτέ μην αφήσεις να σε ξεμυαλίσει η γυναίκα
η κουνοκώλα, ούτε οι κολακείες της που
μ’ αυτές να σε τυλίξει θέλει.
Κι ακόμα
Η γυναίκα είναι μια συμφορά, μια ωραία
συμφορά, μια καλοστημένη παγίδα που μέσα
της πέφτουν οι άνθρωποι.» (τουτέστιν οι άντρες).
Ο Πλάτωνας, που στην Πολιτεία εξισώνει άνδρες και γυναίκες, στον Τίμαιο 42 Β γράφει:
«όποιος όμως άνδρας αποτύχει σε αυτά (να ζήσει μέσα στη δικαιοσύνη), θα μεταμορφωθεί κατά τη δεύτερη γέννησή του σε γυναίκα». Με δυο λόγια, έτσι θα τιμωρηθεί. Κάτι ήξερε ο Πλάτωνας, μια και ήταν πολύ μεγάλο πρόβλημα το να είσαι γυναίκα την εποχή των «πατρώων θεών».
Παράλληλα ο (δημοκρατικός!) Δημόκριτος λέει:
(Απ. 110) «γυνή μη ασκείτω λόγον- δεινόν γαρ» («η γυναίκα να μην εξασκείται στο ρητορικό λόγο, γιατί είναι κακό πράγμα»).
και:
«Είναι η πιο μεγάλη προσβολή για τον άντρα να κυβερνάται από γυναίκα» (Απ. 111).
Έχετε ακόμα αμφιβολίες για την θέση των γυναικών στον κόσμο της «πατρώας θρησκείας»; Διαβάστε κι αυτά: Λέει ο Μένανδρος: «Φύτρο κακό είναι η γυναίκα στη ζωή
αλλά σαν αναγκαίο κακό την αγοράζουμε». Όπως τα πράγματα.
Και ο Αντιφάνης: «Μόνο σ’ ένα εμπιστεύομαι τη γυναίκα: πως
σαν πεθάνει δεν θα ξαναζήσει. Σε τίποτε
άλλο δεν της έχω εμπιστοσύνη ώσπου να
πεθάνει».
Τα υπόλοιπα μισογυνικά του Ευριπίδη, του Παλλαδά και άλλων δεν τα αναφέρουμε, γιατί έχουμε ήδη νευριάσει.

12. Άλλος σοβαρός λόγος που δεν συντασσόμαστε με τους «δωδεκαθεϊστές» είναι ότι δεν θέλουμε καθόλου πάρε-δώσε με την μονίμως εμπαθή και οργισμένη κυρία Τζάννη που εμφανίζεται σε διάφορα τηλεοπτικά παράθυρα και ισχυρίζεται κάτι απίθανα αντιεπιστημονικά πράγματα. Μάλιστα θεωρούμε ότι το γυναικείο φύλο βγάζει κακό όνομα εξαιτίας της – όπως βγάζει και το αντρικό, χάρη σε κάποιους ανεκδιήγητους «δωδεκαθεϊστές».
13. Εν κατακλείδι, εμείς οι Αγάζηλοι δεν θεωρούμε ότι οι γυναίκες είμαστε καταστροφικές ή κατώτερες από τους άντρες, δεν δεχόμαστε το θεσμοθετημένο (λόγω του μεγάλου άπιστου Δία) κεράτωμα, δεν δεχόμαστε να βιάζουν εμάς και τα παιδιά μας οι «θεοί» και δεν ανεχόμαστε τον ερωτικό ανταγωνισμό από κατσίκες! Διότι μην ξεχνάμε ότι στο πάνθεον των αρχαίων υπήρχε και ο Πάνας. ο οποίος δεν ταλαιπωρούσε μόνο τις νύμφες, αλλά και τις κατσίκες, όπως βλέπουμε εδώ. και ο οποίος, σαν θεϊκό πλάσμα που ήταν, αποτελούσε την δικαίωση του κάθε κτηνοβάτη.


http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/01/13-1013.html