.

.

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Ρεπορτάζ έκανε ο δημοσιογράφος και διευθυντής του ΄΄Αγιορείτικου Βήματος΄΄, Γιώργος Θεοχάρης, μέσα από το τηλεοπτικό σταθμό ΜEGA . Χαρισματούχος, ταπεινός με περίσσευμα αγάπης που την έδινε απλόχερα στον αναξιοπαθούντα . Γέροντας πορφύριος ο Καυσοκαλιβήτης, από τα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους ξεκίνησε την πνευματική πορεία του και εκεί κατέληξε. Βασικός σταθμός του, ήταν η Αθήνα. Ο Άγιος της πλατείας Ομονοίας, έτσι τον αποκάλεσαν άνθρωποι που τον γνώρισαν στο παρεκκλήσι της πολυκλινικής Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια. Και όταν τους ρώτησα, μα γιατί ΄Αγιος της Ομόνοιας; Μου είπαν,διότι εδώ επί 40 όλοκληρα χρόνια νυχθημερόν βοηθούσε τους νέους που ήταν στα ναρκωτικά να τους βάλει στο δρόμο του θεού, στήριζε υλικά και πνευματικά, έκλαιγε για αυτά τα παιδιά, σαν μικρό παιδί, υποστηρίζει η νοσηλεύτρια Αδαμαντία Ρέππα. ΄΄Ήθελε να μείνει εδώ για να βοηθήσει τους νέους. Ο γέροντας Πορφύριος ήταν ένα παιδί του θεού, είχε την αθωότητα και την καλοσύνη ενός μικρού παιδιού. Μάλιστα πολλές φορές αρκετά παιδιά ερχόταν στην Πολυκλινική και μας έλεγαν ότι έβλεπαν τον γέροντα να ίπταται΄΄ συμπληρώνει . Με συγκίνηση και δέος μίλησαν ακόμα άνθρωποι που τον έζησαν στην Αθήνα και στο ΄Αγιο Όρος. Συγκλονιστική η μαρτυρία και του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου που μου εξηγεί το θαυμαστό γεγονός που έζησε μαζί του.
 trelogiannis

Όλα όσα γίνονται μέσα στην Εκκλησία είναι «θεολογία γεγονότων»

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος
Η ιστορική και μεγαλώνυμος πόλη των Πατρών τιμά σήμερα και γεραίρει τον πολιούχο και προστάτη της άγιο, τον Πρωτόκλητο Απόστολο Ανδρέα.
Λαμπρά πανήγυρη σήμερα των φιλεόρτων της Τοπικής Εκκλησίας, αλλά και πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, ιδιαιτέρως δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αφού ο άγιος Ανδρέας είναι ιδρυτής της Εκκλησίας αυτής. Όμως η Πάτρα έχει την μεγάλη τιμή να είναι η πόλη του ενδόξου μαρτυρίου του, την οποία επότισε με το αγιασμένο αίμα του.

Προσκεκλημένοι και εμείς σήμερα του Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου είμαστε συνεορταστές και συμπανηγυριστές και γευόμαστε της μεγάλης αυτής χαράς, κοινωνούντες του αγίου Άρτου και του αγίου Αίματος του Χριστού και σε μένα δόθηκε η τιμή να ομιλήσω ενώπιον αυτού του πλήθους των ευλαβών Χριστιανών.

Θα υπογραμμίσω δύο σημεία που συνδέονται με το πρόσωπο και το έργο του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου.

Το πρώτον είναι ότι στην ζωή του αγίου Ανδρέου συνδέεται στενά η κλήση, η μαθητεία και η θεολογία. Ο άγιος Ανδρέας εκλήθη στο αποστολικό αξίωμα, μαθήτευσε τρία χρόνια κοντά στον Χριστό, μετείχε του μυστηρίου του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού, έλαβε το Άγιον Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής και έγινε πραγματικός θεολόγος.

Μπορούσε να επαναλαμβάνη αυτό που έγραφε ένας άλλος Απόστολος, ο Ευαγγελστής Ιωάννης: «Ό ήν απ αρχής, ό ακηκόαμεν, ό εωράκαμεν τοίς οφθαλμοίς ημών, ό εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν, περί του λόγου της ζωής - και η ζωή εφανερώθη, και εωράκαμεν και μαρτυρούμεν και απαγγέλλομεν υμίν την ζωήν την αιώνιον» (Α' Ιω. α', 1-2).

Την ίδια μαρτυρία είχε και ο αδελφός του Απόστολος Πέτρος που έγραφε: «ου γάρ σεσοφισμένοις μύθοις εξακολουθήσαντες εγνωρίσαμεν υμίν την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν και παρουσίαν, αλλ επόπται γενηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος» ( Β’ Πετρ. α', 16).

Αυτό σημαίνει ότι ο άγιος Ανδρέας εφοίτησε και ανήκει στην «Θεολογική Σχολή της Αποστολικής Εκκλησίας». Είναι μια Θεολογική Σχολή που διδάσκει και μεταδίδει την εμπειρική θεολογία, της οποίας καθηγητής είναι ο Χριστός, ο Οποίος στέλλει το Άγιον Πνεύμα και το Άγιον Πνεύμα μορφώνει τον Χριστόν στις καρδιές των ανθρώπων και δοξάζεται ο Πατήρ, και στην οποία σχολή μαθητές είναι όσοι αναζητούν την μέθεξη της δόξας της Βασιλείας του Θεού.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρεται σε αυτήν την θεολογία, όταν κάνη λόγο για το ότι οι άγιοι θεολογούν «αλιευτικώς, ουκ αριστοτελικώς». Δηλαδή, οι άγιοι θεολογούν από την εμπειρία που είχαν οι Απόστολοι που ήταν μεν ψαράδες, αλλά θεολόγησαν με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και όχι με την φαντασία τους, όπως το έκαναν οι φιλόσοφοι, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης.

Μέ αυτό μαθαίνουμε, λοιπόν, ότι η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία είναι μύηση στα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, δεν παραμένουμε τυπικά και εξωτερικά, δεν ικανοποιούμε απλώς τα συναισθήματά μας, δεν ζούμε στην επιφάνεια. Ο ίδιος ο Χριστός είπε στον Απόστολο Πέτρο: «επανάγαγε εις το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών εις άγραν» (Λουκ. ε', 4).

Το δεύτερο σημείο είναι ότι ο άγιος Ανδρέας, όπως και οι άλλοι Μαθητές, αφού έγιναν εμπειρικοί Θεολόγοι, απεστάλησαν σε όλη την κτίση για να κηρύξουν αυτήν την θεολογία στους ανθρώπους και να ιδρύσουν Εκκλησίες.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλώντας για τον Απόστολο Παύλο τον αποκαλεί «σάλπιγγα ουράνιον», «νυμφαγωγόν του Χριστού», «φυτουργόν της Εκκλησίας», ισχυρόν «λέοντα», «θερμόν» και «μανικόν εραστήν του Χριστού». Αυτό ακριβώς διακρίνει και όλους τους Αποστόλους και φυσικά τον άγιο Ανδρέα που κήρυξε σε πολλά μέρη τον λόγο της αναστάσεως και έφθασε στην Πάτρα όπου και μαρτύρησε.

Οι Εκκλησίες που ίδρυσε ο Απόστολος Ανδρέας είναι Αποστολικές αλλά και ιστορικές Εκκλησίες, όπως είναι αυτή η Εκκλησία των Πατρών. Αυτό σημαίνει ότι δεν εξέλιπαν ποτέ, έχουν μια ιστορική διαδρομή και αδιάκοπη διαδοχή, δεν είναι εκκλησίες με διαλείψεις.

Φαίνεται, λοιπόν, από την ζωή του Αποστόλου Ανδρέου ότι «η ορθόδοξη θεολογία είναι μια ιστορική θεολογία», δεν είναι διανοητική, δεν είναι έννοιες και ιδέες, δεν είναι φαντασία, αλλά ζωή αληθινή που αναγεννά τον άνθρωπο και εργάζεται στην κοινωνία, στην ιστορία. Ο Θεός μας είναι ζωντανός Θεός, Θεός των Πατέρων ημών, των Προφητών, των Αποστόλων και των Αγίων, και δρά μέσα στην ιστορία με συγκεκριμένες πράξεις (Φλωρόφσκι). Κατά την μαρτυρία του Ευαγγελιστού Ιωάννου «καί ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν. και εθεασάμεθα τον δόξαν αυτού» (Ιω, α', 14)

Και όλα όσα γίνονται μέσα στην Εκκλησία είναι «θεολογία γεγονότων». Ο Χριστός σαρκώθηκε μέσα στην ιστορία και σώζει τους ανθρώπους μέσα στην ιστορία. Μάλιστα εδώ στον ευλογημένο και μεγαλοπρεπή αυτόν ναό έχουμε δύο τέτοια «θεολογικά γεγονότα», δηλαδή την κάρα του αγίου Ανδρέου, αλλά και τμήμα του σταυρού πάνω στον οποίον μαρτύρησε.
Στην πραγματικότητα κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Πεντηκοστή μέσα στην ιστορία.

Ο Επίσκοπος είναι εκείνος που ενώνει την Αποστολική Εκκλησία με την κάθε τοπική Εκκλησία. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει ότι την ημέρα της Πεντηκοστής το Άγιον Πνεύμα περιέλαμψε και εφώτισε τους Μαθητές του Χριστού και τους άναψε με θεϊκό τρόπο ως λαμπάδες και τους ανέδειξε «φωστήρες υπερκοσμίους και παγκοσμίους, αιωνίου ζωής επέχοντας λόγον, δι’ αυτών την οικουμένην πάσαν εφώτισε».

Και όπως το φώς μεταδίδεται διαδοχικά με τις λαμπάδες και η μία λαμπάδα ανάβει την άλλη, έτσι γίνεται με το Άγιον Πνεύμα δια της χειροτονίας των Επισκόπων. Οπότε, κάθε Αρχιερεύς που έρχεται στην πόλη για την οποία εξελέγη, είναι διάδοχος των Αποστόλων, φέρει «ταύτην την χάριν και την δωρεάν του Θεού και τον δια του ευαγγελίου φωτισμόν του θείου Πνεύματος».

Ο Επίσκοπος που έρχεται σε κάθε Μητρόπολη για να την ποιμάνη είναι μια λαμπάδα της Πεντηκοστής που μεταδίδει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Και όσοι αντιστέκονται και απωθούν τον Αρχιερέα, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, «διακόπτουσι του Θεού την χάριν και διασπώσι την διαδοχήν», με αποτέλεσμα να παραδίδωνται σε βδελυκτές στάσεις και διάφορες συμφορές.

Η εορτή σήμερα του αγίου Ανδρέου μας δείχνει ότι μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να αναζητούμε την εμπειρική Θεολογική Σχολή της Αποστολικής Εκκλησίας, την εσωτερική ζωή της Εκκλησίας και την θεολογία των γεγονότων, των οποίων εγγυητής είναι ο Επίσκοπος.

Σεβασμιώτατε άγιε Πατρών, είσθε με την Χάρη του Θεού μια αναμμένη λαμπάδα της Πεντηκοστής στην Αποστολική Εκκλησία των Πατρών, την οποία ίδρυσε με την διδασκαλία και το αίμα του ο άγιος Ανδρέας και μεταδίδετε τα πνευματικά χαρίσματα. Ευφραίνεσθε κατά την σημερινή εορτή, χαρείτε για τα πνευματικά σας τέκνα που αγαπούν τον Χριστό και τον Πρωτόκλητο Απόστολο Ανδρέα, χαρείτε γι' αυτήν την Εκκλησία που είναι γεμάτη από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

Και σείς, ευλογημένοι Χριστιανοί, ευφραίνεσθε για τους πνευματικούς θησαυρούς που έχετε την πόλη σας, αλλά κυρίως για την δυνατότητα να είσθε μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που έχει αδιάκοπη διαδρομή είκοσι αιώνων και αναδεικνύει αγίους και σας δίνετε η δυνατότητα να υπερβήτε και αυτόν τον θάνατο.

Είθε όλοι μας να έχουμε τις πρεσβείες του προστάτου αυτής της πόλεως, αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. –

dogma

Ο μύθος του "Καλού Ανθρώπου"


Ο σημερινός άνθρωπος έχει παγιωθεί σε μια αυτοδικαίωση που συνήθως εκφράζεται ως εξής: « Είμαι καλός άνθρωπος, δε σκότωσα κανέναν , δεν πείραξα κανέναν, δίνω και ελεημοσύνη που και που οπότε γιατί να μη με σώσει ο Θεός;».

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ο Θεός είναι ένας αιώνιος χωροφύλακας και ότι η σωτηρία είναι μια κατάσταση που ο άνθρωπος κερδίζει μέσα από μια τήρηση εντολών του φαίνεσθαι. Μιλάμε για μια τρομερή πλάνη που οφείλουμε να θεραπεύσουμε ώστε ο άνθρωπος να μην κολυμπάει στο ψέμα και την υποκρισία.

Ο άνθρωπος σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες είναι ψυχοσωματική οντότητα. Όπως μας λέει και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο άνθρωπος δεν είναι ούτε ψυχή ούτε σώμα αλλά το Όλον αυτού. Οπότε ο άνθρωπος θα μετέχει της Αναστάσεως ψυχοσωματικά και όχι απλά ένα μέρος του.

Οι εντολές και οι καλές πράξεις είναι μέσο της σωτηρίας και όχι  αυτοσκοπός για να κερδίσουμε κάτι. Συγκεκριμένα οι εντολές είναι σημεία συνάντησης και σχέσης με τον ίδιο τον Τριαδικό Θεό. Το ότι κάποιος είναι εξωτερικά ένας καλός άνθρωπος δε σημαίνει τίποτα, μπορεί να είναι η αρχή για κάτι αλλά μπορεί να είναι και ένα τίποτα. Μπορώ δηλαδή να πω ένα καλημέρα και από μέσα μου να βρίζω, μπορεί να βοηθάω κάποιον γιατί έχω  συμφέρον. Μπορεί να δίνω ελεημοσύνη και να προσδοκώ στο άμεσο μέλλον κάτι. Το θέμα είναι τι καρδιά υπάρχει πίσω από την πράξη  ή τη σκέψη και αν αυτή η καρδιά έχει τροφοδότη τον Χριστό ή τον εγωισμό.

Οι πράξεις ωφελούν όταν είναι Χριστοκεντρικές με επιθυμία σταυρικής θυσίας (βλέπε παραβολή καλού Σαμαρείτη), αν όμως είναι ανθρωποκεντρικές τότε η ωφέλεια εξασθενεί στην φθαρτότητα του χρόνου. Mια πράξη που απορρέει από την Τριαδική σχέση διαπερνά το θάνατο.

Αν το θέμα ήταν κάποιες εντολές, τότε δεν μας χρειάζεται η ενσάρκωση. Δεν χρειάζόταν να έρθει ο Θεός στο κόσμο. Οι εντολές είναι μια προπαρασκευαστική κατάσταση για να οικοδομηθεί η σωτηρία και η θεοειδής σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Άρα οι εντολές είναι σημεία που οδηγούν στην συνάντηση με τον Χριστό, αν μείνουμε σε αυτές απλά δεν θα τον συναντήσουμε και θα παραμένουμε σε σημείο μηδέν.

slide kalos

«Αν η καλοσύνη δεν συνδέετε με την Τριαδική αγάπη και την θυσία τότε είναι απλά μια νεκρή πράξη.»

Μια λαϊκή ρήση αναφέρει "Απο έξω κούκλα και απο μέσα πανούκλα", και ο Φαρισαίος καλός άνθρωπος ήταν και μάλιστα υπηρέτης του νόμου. Αλλά τι να την κάνεις την εξωτερική λαμπρότητα όταν το βασίλειο της καρδιάς είναι μολυσμένο.

Τι μας λέει πάνω σε αυτό το θέμα ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος :

«Όσοι υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και δεν έχουν πίστη στο Θεό, μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν αισθάνονται την ωραιότητά τους. Σε τι ωφελείται, δηλαδή, ο άνθρωπος , όταν έχει ψυχή ντυμένη με καλά έργα αλλά νεκρή; Τα έργα γίνονται για τον Κύριο και με την ελπίδα των επουράνιων βραβείων. Αν , λοιπόν, αγνοείς Εκείνον που προκηρύσσει τα βραβεία , τότε για ποιόν αγωνίζεσαι;

Για να φάει κανείς, πρέπει να είναι ζωντανός. Όποιος δεν έχει ζωή, δεν είναι δυνατό να δεχθεί τροφή. Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχη πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα. Όποιος δεν έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα κι αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να κερδίσει την ουράνια βασιλεία, αν έχει ζωντανή πίστη. »



Ενώ ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ μας αναφέρει:

«Σωτηρία εἶναι ἡ ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό· ἡ ἀποκατάσταση ἐπικοινωνίας μαζί Του. Ἡ σωτηρία εἶναι κάτι πού μάς ἐνδιαϕέρει ὅλους. Ὅλους τούς λαούς· ὅλους τούςἀνθρώπους· ἐνάρετους καί ἁμαρτωλούς!

Δέν ἀρκεῖ λοιπόν, νά εἴμαστε «καλοί» ἄνθρωποι. Καί ἄν ἄνθρωποι μεγάλοι καί ϕωτισμένοι, κατέβαιναν τότε στόν Ἅδη, πῶς εἶναι δυνατό ἐσύ, νά θέλεις νά σωθῆς χωρίς πίστη καίἐπικοινωνία μέ τόν Χριστό; Και πώς τολμᾶς καί ψάχνεις νά βρεῖς, ἄν καί οἱ μουσουλμάνοι θά σωθοῦν; Ἐπειδή ἁπλά σοῦ ϕαίνονται «καλοί»; Χωρίς ποτέ, νά ἔχουν πιστεύσει στόν Ἕνακαί Μοναδικό Σωτήρα καί Λυτρωτή;

Ἄς κάμουμε, λοιπόν, ϕροντίδα μας νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό. Γιατί σωτηρία χωρίς Αὐτόν, μόνο χάρη σέ μερικές «καλές» πράξεις, Δεν γίνεται.»

Ενώ ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μας λέει για τους «καλούς» που λένε όμως ότι δεν πιστεύουν :

«Λένε: ὑπάρχουν καὶ ἄθεοι καλοὶ ἄνθρωποι. Ναί, οἱ ἄθεοι μποροῦν νὰ εἶναι προσωρινὰ καλοί, ἐπιφανειακὰ καλοί, φαρισαϊκὰ καλοί. Ἀλλὰ ὁ ἄθεος δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀληθινὰ καλός, διαρκῶς καλός, βαθειὰ καλός, ἀθάνατα καλός, ἐπειδὴ γι᾽ αὐτὸ χρειάζεται νὰ εἶσαι σὲ πνευματικὴ σχέση, σὲ πνευματικὴ συγγένεια μὲ τὸν πραγματικὰ Μοναδικὸ Ἀγαθὸ καὶ Αἰώνια Ἀγαθό: μὲ τὸν Θεὸ καὶ Κύριο Χριστό. Εἶναι ἀληθινὸς δι᾽ ὅλων τῶν αἰώνων ὁ θεῖος λόγος τοῦ Σωτῆρος: “χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν” (Ἰωάν. ιε´ 5)».

Τέλος ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός μας αναφέρει:

«Μεταξύ των ανθρώπων που ζουν γύρω μας υπάρχουν και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό και όμως κάνουν πολλά καλά έργα. Συχνά ακούω την έξης ερώτηση" «Αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα σωθούν αυτοί οι άνθρωποι με τα καλά τους έργα»; Πρέπει οπωσδήποτε να δώσω την απάντηση. Όχι, δεν θα σωθούν μόνο με τα καλά έργα. Γιατί δεν θά σωθούν; Γιατί έτσι είπε ό Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, όταν «επηρώτησε... νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων" διδάσκαλε, ποια εντολή μεγάλη εν χω νόμω; ό δέ Ιησούς εφη αύτω' αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου.,, αυτή εστί πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε όμοια αύτη' αγαπήσεις τον πλησίον σου ώς σεαυτόν» (Μτ. 22, 35-39).

Αν η πίστη στον Θεό και η αγάπη προς Αυτόν είναι η πρώτη και  σπουδαιότερη εντολή του νόμου" αν η δεύτερη εντολή για την αγάπη προς τον πλησίον πηγάζει απ' αυτή την πρώτη, και αν η αγάπη προς τον πλησίον παίρνει την δύναμη της από την αγάπη προς τον Θεό, τότε αυτό σημαίνει, ότι για να σωθεί κανείς πρέπει με όλη την καρδιά του να αγαπήσει τον Θεό, διότι αυτή είναι η πρώτη και η σπουδαιότερη εντολή του νόμου.»

Βλέπουμε ότι οι Άγιοι δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες του δικού μας εγωισμού όσο αφορά την σωτηρία. Η πίστη , δηλαδή η σχέση στο Χριστό μέσω των μυστηρίων σώζει τον άνθρωπο και όχι κάποια εξωτερική η ηθική κατάσταση. Σε πολλά σημεία ο Κύριος αναφέρει «η πίστη σου σεσωκέ σε». Στον πλούσιο νεανίσκο του ζητά κάτι παραπάνω από την τήρηση του νόμου του, τον καλεί σε σχέση με την φράση «ακολούθει μοι».

Η  πρώτη και  μοναδική εντολή του Θεού, είναι να αγαπήσεις τον Θεό με όλη σου την καρδιά. Όλες οι άλλες είναι αποτέλεσμα της εντολής αυτής. Εντολή πρώτη λέει ο Χριστός "Αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ισχύος σου και  εξ όλης της διανοίας σου.Και δεύτερη εντολή, δεύτερη εντολή όμοια με την πρώτη, η οποία  βγαίνει μέσα από την πρώτη είναι το να αγαπήσεις τον πλησίον σου. Τα άλλα όλα είναι αποτελέσματα. Εάν αγαπάς τον Θεό δεν είναι δυνατό  να μην αγαπάς τον πλησίον σου. Ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό ως φυσικό αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού έχει την αγάπη εις τον αδελφό του. Για αυτό και αναφέρει ότι η δεύτερη εντολή είναι όμοια με την πρώτη. Αγαπώ τον πλησίον όχι ηθικιστικά ή εξωτερικά αλλά θυσιαστικά ακόμα και να μπορέσω να πάρω τον καρκίνο που έχει και να γίνει δικός μου για να θεραπευτεί ο πλησίον. Διότι στα μάτια του πλησίον που μπορεί να είναι και ο εχθρός μου βλέπω το δημιούργημα του Θεού και τον ίδιο τον Θεό μέσα από αυτή την συγκλονιστική ύπαρξη που μπορεί να με πολεμά αλλά εγώ την αγαπώ και προσεύχομαι. Διότι γνωρίζω ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι κακός από την φύση του και όλοι έχουν πρόσκληση μετανοίας και σωτηρίας, οπότε μπορεί η δική μου προσευχή να είναι πρόδρομος και βοήθεια σωτηρίας μέσα από ένα θυσιαστικό γεγονός που απορρέει από τη σχέση μου με τον ίδιο τον Χριστό.

2ymnosagapis

Ας διαβάσουμε υποκριτικές φράσεις «καλών ανθρώπων» όπου τελικά η καλοσύνη είναι εξωτερικό γεγονός χωρίς σύνδεση με τον Χριστό και πολλές φορές μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα.

«Είμαι καλός άνθρωπος, αλλά όποιος πειράξει την γυναίκα μου θα τον σφάξω».

«Δεν πείραξα κανέναν, είμαι καλή κοπέλα αλλά έκανα έκτρωση διότι δεν μπορούσα να μεγαλώσω το παιδί οπότε καλύτερα που έγινε έτσι και για μένα και για το παιδί».

«Δίνω ελεημοσύνη όποτε μπορώ, αλλά είμαι στα δικαστήρια με τον αδερφό μου διότι δεν είναι δυνατόν να πάρει όλα τα κτήματα αυτός και Εγώ να μην πάρω τίποτα».

«Της πρόσφερα τα πάντα, αλλά τώρα έπαθε καρκίνο οπότε χωρίσαμε. Πρέπει να κοιτάξω λιγάκι τη ζωή μου»

«Περνάγαμε καλά είχαμε καλή σχέση, αλλά δυστυχώς χρεοκόπησε το μαγαζί που είχε οπότε καλύτερα ο καθένας να τραβήξει τον δρόμο του»

«Ήταν άτεκνη και τελικά χωρίσαμε. Εγώ ήθελα παιδιά  αλλά από την στιγμή που αυτή δεν μπορούσε να κάνει δεν υπάρχει λόγος να είμαστε μαζί και χωρίσαμε»

«Σιγά μην τον παντρευτώ, μπορεί να τον αγαπώ αλλά δεν έχει λεφτά.»

Κάποιος που πραγματικά έχει σχέση με τον Χριστό δεν έχει σχέση με τις παραπάνω φράσεις διότι πολύ απλά δε θα έσφαζε κάποιον αλλά θα προσευχόταν για αυτόν ,δε θα έκανε έκτρωση διότι στο έβρυο βλέπει ολοκληρωμένο άνθρωπο , δε θα διεκδικούσε περιουσία από κανέναν, θα παρακαλούσε να πάρει τον καρκίνο της συντρόφου του, δε θα χώρισε τη σύντροφό του για λόγους ατεκνίας, αλλά θα βάδιζε στο δρόμο της Θέωσης, θα παντρευόταν ακόμα κι αν η μοναδική περιουσία  ήταν ένα παγκάκι.

Απλά πράγματα αδερφοί μου χωρίς Χριστό ο άνθρωπος είναι μια ζωντανή βιολογική οντότητα αλλά μια νεκρή ύπαρξη, με Χριστό είναι Άγιος Ουράνιος άνθρωπος και επίγειος άγγελος. Οπότε δεν έχει σημασία να είμαι απλά ένας ηθικά "καλός άνθρωπος" αλλά Άγιος άνθρωπος για όλους τους ανθρώπους καλούς και κακούς χωρίς συμφέροντας και εγωϊσμούς, αλλά με μετοχή στον Χριστό. Φυσικά η πορεία αυτή περνά μέσα απο τα μυστήρια και ιδιαίτερα απο το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως.

εξομολογηση2222

euxh

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Πώς να είναι άραγε ένας Άγιος στην πραγματικότητα; Πως ήταν το πρόσωπο του; Ποια τα χαρακτηριστικά του;
Με την συντριπτική πλειονότητα των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας να έχουν ζήσει σε εποχές όπου η φωτογραφία δεν είχε καν ανακαλυφθεί, η εικόνα που έχουν οι πιστοί γι αυτούς προέρχεται αποκλειστικά από τις αγιογραφίες, οι περισσότερες εκ των οποίων είτε είναι κατά προσέγγιση είτε ακολουθούν ένα κλασικό μοτίβο.

Στην περίπτωση όμως του νεότερου Αγίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το γέροντα Πορφύριου, που από χθες είναι πλέον ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Μπορεί βέβαια οι φωτογραφίες να μην έχουν την ανάλυση και την ποιότητα της σύγχρονης εποχής, είναι όμως αρκετές για να δουν ακόμη και αυτοί που δεν γνωρίζουν το πραγματικό πρόσωπο, τα χαρακτηριστικά και την μορφή ενός Αγίου ο οποίος έζησε ανάμεσα μας.




ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΜΗΛΕΣΙ, Ο ΝΕΟΤΕΡΟΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
dogma.

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Αγιοκατάταξις του Γέροντος Πορφυρίου.


Βίος Οσίου Γέροντος Πορφυρίου
Ο Γέρων Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης του σημερινού Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Έτσι, σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β' Δημοτικού, μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά "Καυσοκαλύβια" του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 περίπου χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας. Κατόπιν, λόγω σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας.
Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του και το όνομα με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστός. Τα επόμενα χρόνια, επειδή το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών έγινε γυναικείο, ο πατήρ Πορφύριος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του σημερινού Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια.

Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, μετέβη στην Αθήνα, όπου διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια.
Το 1973 έλαβε τη σύνταξή του από τη θέση του εφημερίου του Αγίου Γερασίμου, για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλίσσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου και οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Απέκτησε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στον τόπο διαμονής του.
Το Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και εκοιμήθη στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.


Η πνευματική του διαθήκη

Αγαπητά πνευματικά μου παιδιά,

Τώρα που ακόμη έχω τας φρένας μου σώας, θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στο βουνό, γιατί ο πατέρας μου, επειδή ήμασταν πτωχοί, είχε πάει στη διώρυγα του Παναμά, για εμάς τα παιδιά του, εκεί που έβοσκα τα ζώα, συλλαβιστά διάβαζα το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές, σαν μικρό παιδί που ήμουνα 12-15 χρόνων, δεν θυμάμαι ακριβώς καλά. Και θέλοντας να τον μιμηθώ, με πολύ αγώνα, έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάχθηκα σε δύο Γέροντες αυταδέλφους, Παντελεήμονα και Ιωαννίκιο. Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι’ αυτό, με την ευχή τους, τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς το Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση Θεού, για τις αμαρτίες μου, αρρώστησα πολύ και οι Γέροντές μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου εις τον Άγιο Ιωάννην Ευβοίας.

Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες, όταν ξαναπήγα στον κόσμο, συνέχισα τις αμαρτίες, οι οποίες μέχρι σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος όμως με πήραν από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος. Εγώ όμως αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα βεβαίως τα εξομολογήθηκα και γνωρίζω ότι γι’ αυτά που εξομολογήθηκα με συγχώρησε ο Θεός, αλλά όμως τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, όταν ζούσα, πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας. Αλλά όμως, τώρα που θα πάω για τον ουρανό, έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πη: Τι θέλεις εσύ εδώ; Εγώ ένα έχω να του πω: Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για εδώ, αλλά ό,τι θέλει η αγάπη σου ας κάμη για μένα. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω τι θα γίνη. Επιθυμώ όμως να ενεργήση η αγάπη του Θεού.

Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά να αγαπήσουν το Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώση να μπούμε στην επίγειο άκτιστη Εκκλησία του. Γιατί από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχωμαι και να διαβάζω τους ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και εσείς να κάνετε το ίδιο. Εγώ προσπάθησα με τη χάρι του Θεού να πλησιάσω τον Θεό και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο.

Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ό,τι σας στενοχώρησα

Ιερομόναχος Πορφύριος
Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/17 Ιουνίου 1991

Είναι χαρακτηριστικά όσα έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος για το Γέροντα Πορφύριο:

"Απόλαυση ήταν να βλέπει κανείς το πώς ο Γέροντας Παΐσιος και ο Γέροντας Πορφύριος σκεφτόντουσαν ο ένας για τον άλλο.

- Γέροντα, είπε κάποιος αδελφός στον Γέροντα Παΐσιο, θέλω να σας δω για κάποιο μου πρόβλημα που το συζήτησα και με τον Γέροντα Πορφύριο.

- Αν το συζήτησες με τον Γέροντα Πορφύριο δεν χρειάζεται και μ' εμένα, γιατί εκείνος είναι έγχρωμη δορυφορική τηλεόραση, ενώ εγώ είμαι ασπρόμαυρη.


Έτσι ταπεινά φρονούσε ο Γέροντας. Ο δε Γέροντας Πορφύριος μάς έλεγε:

Η Χάρη που έχει ο Γέροντας Παΐσιος έχει μεγαλύτερη αξία από τη δική μου, γιατί αυτή την απέκτησε μετά από κόπο και ασκητικούς ιδρώτες, ενώ εμένα ο Θεός μού την έδωσε εντελώς δωρεάν όταν ήμουν πολύ μικρός, μόνο και μόνο για να βοηθηθούν οι αδελφοί".
Ιερομονάχου Χριστοδούλου, Σκέυος εκλογής, 1996, σελ. 379.

Θεία Λειτουργία με τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο στα Καλλίσια  

Η Θεία Λειτουργία που έχει ηχογραφηθεί έγινε στις 27 Μαΐου 1977 στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Καλλισίων.Όσοι είχαν γνωρίσει και ακούσει τον Γέροντα Πορφύριο να λειτουργεί θα αισθανθούν βαθιά συγκίνηση ξανακούγοντας ζωντανή τη φωνή του μετά από τόσα χρόνια. Με πραότητα, με κατάνυξη, με μεταρσίωση, μας μυσταγωγεί προς τα ουράνια. Ακούγοντας αυτή τη θεία λειτουργία, που έγινε σε ένα ερημοκκλήσι παρουσία πολύ λίγων ψυχών, μεταφερόμαστε σε ένα άλλο κόσμο, σε μια άλλη κατάσταση.


Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την σημερινή συνεδρίασή της, υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Βίος Οσίου Γέροντος Πορφυρίου
Ο Γέρων Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης του σημερινού Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Το κοσμικό όνομά του ήταν Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης και από πολύ νωρίς έδειξε έφεση προς το μοναχισμό. Έτσι, σε ηλικία 13 χρόνων και έχοντας τελειώσει μόνο την Β' Δημοτικού, μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Τριάδος, τα γνωστά "Καυσοκαλύβια" του Αγίου Όρους, όπου έζησε τα επόμενα 6 περίπου χρόνια, ως υποτακτικός σε δύο γέροντες μοναχούς, λαμβάνοντας το όνομα Νικήτας. Κατόπιν, λόγω σοβαρής ασθένειας, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών Ευβοίας, στο Αυλωνάρι της Εύβοιας.
Σε ηλικία 20 ετών συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο του Σινά Πορφύριο, ο οποίος αναγνωρίζοντας σε αυτόν πνευματικά χαρίσματα, τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, δίνοντάς του και το όνομα με το οποίο έμελλε να γίνει γνωστός. Τα επόμενα χρόνια, επειδή το μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών έγινε γυναικείο, ο πατήρ Πορφύριος εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην Άνω Βάθεια του σημερινού Δήμου Αμαρυνθίων, επίσης στην Εύβοια.
Το 1940, σε ηλικία 34 ετών, μετέβη στην Αθήνα, όπου διορίστηκε εφημέριος στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική Αθηνών, δίπλα στην Ομόνοια.
Το 1973 έλαβε τη σύνταξή του από τη θέση του εφημερίου του Αγίου Γερασίμου, για να εγκατασταθεί αρχικά στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλίσσια (σημερινή Καλλιθέα) της Πεντέλης και μετά από μερικά χρόνια στο Μήλεσι της Μαλακάσας, όπου και οικοδόμησε το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Απέκτησε σημαντική φήμη και πολλοί πιστοί τον επισκέπτονταν στον τόπο διαμονής του.
Το Νοέμβριο του 1991 μετέβη στο παλαιό κελί του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου και πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
- See more at: http://www.amen.gr/article16044#sthash.wDhkeR26.dpuf
Απολυτίκιον οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου 

 

Ωφέλιμα ρητά του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου

• Ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ταραγμένη, θολώνει τὸ λογικὸ καὶ δὲ βλέπει καθαρά. Μόνο, ὅταν ἡ ψυχὴ εἶναι ἤρεμη, φωτίζει τὸ λογικό, γιὰ νὰ βλέπει καθαρὰ τὴν αἰτία κάθε πράγματος.



• Ἡ ψυχὴ εἶναι πολὺ βαθιὰ καὶ μόνο ὁ Θεὸς τὴ γνωρίζει.



• Γιατί νὰ κυνηγᾶμε τὰ σκοτάδια; Νά, θὰ ἀνάψουμε τὸ φῶς καὶ τὰ σκοτάδια θὰ φύγουν μόνα τους. Θὰ ἀφήσουμε νὰ κατοικήσει σ᾿ ὅλη τὴν ψυχή μας ὁ Χριστὸς καὶ τὰ δαιμόνια θὰ φύγουν μόνα τους.



• Ὅταν ἔρθει μέσα μας ὁ Χριστός, τότε ζοῦμε μόνο τὸ καλό, τὴν ἀγάπη γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ κακό, ἡ ἁμαρτία, τὸ μίσος ἐξαφανίζονται μόνα τους, δὲν μποροῦν, δὲν ἔχουν θέση, νὰ μείνουν.



• Νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι ἂν σὲ ἀγαποῦν, ἀλλὰ ἂν ἐσὺ ἀγαπᾶς τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Μόνο ἔτσι γεμίζει ἡ ψυχή.



• Στὴν ψυχή, ποὺ ὅλος ὁ χῶρος της εἶναι κατειλημμένος ἀπὸ τὸ Χριστό, δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ καὶ νὰ κατοικήσει ὁ διάβολος, ὅσο κι ἂν προσπαθήσει, διότι δὲν χωράει, δὲν ὑπάρχει κενὴ θέση γι᾿ αὐτόν.



• Ὁ σκοπός μας δὲν εἶναι νὰ καταδικάζουμε τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ τὸ διορθώνουμε. Μὲ τὴν καταδίκη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ χαθεῖ, μὲ τὴν κατανόηση καὶ βοήθεια θὰ σωθεῖ.



• Τὸ κακὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὶς κακὲς σκέψεις. Ὅταν πικραίνεσαι κα γανακτες, στω μόνο μ τ σκέψη, χαλς τν πνευματικ τμόσφαιρα. μποδίζεις τ γιο Πνεμα ν νεργήσει κα πιτρέπεις στ διάβολο ν μεγαλώσει τ κακό. σ πάντοτε ν προσεύχεσαι, ν γαπς κα ν συγχωρες, διώχνοντας π μέσα σου κάθε κακ λογισμό.



• Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ πρέπει ν᾿ ἀγαπήσει τὸ Χριστό, κι ὅταν ἀγαπήσει τὸ Χριστό, ἀπαλλάσσεται ἀπ᾿ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση καὶ ἀπὸ τὸ θάνατο.



• Νὰ προσεύχεσαι χωρὶς ἀγωνία, ἤρεμα, μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.



• Δὲν πρέπει νὰ πολεμᾶτε τὰ παιδιά σας, ἀλλὰ τὸν σατανᾶ ποὺ πολεμᾶ τὰ παιδιά σας. Νὰ τοὺς λέτε λίγα λόγια καὶ νὰ κάνετε πολλὴ προσευχή.



• Ἡ προσευχὴ κάνει θαύματα. Δὲν πρέπει ἡ μητέρα νὰ ἀρκεῖται στὸ αἰσθητὸ χάδι στὸ παιδί της, ἀλλὰ νὰ ἀσκεῖται στὸ πνευματικὸ χάδι τῆς προσευχῆς.



• Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπὸ τὸν ἐξαγιασμὸ τὸ δικό σας.



• Ὁ ἁγιασμὸς δὲν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νὰ ἀποκτήσετε ταπείνωση καὶ ἀγάπη.



• Ἂν θέλεις μπορεῖς νὰ ἁγιάσεις καὶ μέσα στὴν Ομόνοια.



• Νὰ παρακαλᾶς τὸ Θεὸ νὰ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου. Κι ὁ Θεός, ἐπειδὴ θὰ τὸν παρακαλᾶς πονεμένος καὶ ταπεινωμένος, θὰ σοῦ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες σου καὶ θὰ σὲ κάνει καλὰ καὶ στὸ σῶμα.



• Ὅταν προσεύχεσαι, νὰ ξεχνᾶς τὴν σωματική σου ἀῤῥώστια, νὰ τὴν ἀποδέχεσαι σὰν κανόνα, σὰν ἐπιτίμιο, γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου. Γιὰ τὰ παραπέρα μὴν ἀνησυχεῖς, ἄφησέ τα στὸ Θεὸ κι ὁ Θεὸς ξέρει τὴ δουλειά Του.



• Οἱ ἀσθένειες μᾶς βγάζουν σὲ καλό, ὅταν τὶς ὑπομένουμε ἀγόγγυστα, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ μᾶς συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες καὶ δοξάζοντας τὸ ὄνομά Του.



• Η μεγάλη λύπη καὶ ἡ στενοχώρια δὲν εἶναι ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου.



• Νὰ γεμίσεις τὴν ψυχή σου μὲ Χριστό, μὲ θεῖο ἔρωτα, μὲ χαρά. Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ γιατρέψει.



• Ὁ Θεὸς φροντίζει ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς πιὸ μικρὲς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δὲν ἀδιαφορεῖ γιὰ μᾶς, δὲν εἴμαστε μόνοι στὸν κόσμο.



• Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπάει πολύ, μᾶς ἔχει στὸ νοῦ Του κάθε στιγμὴ καὶ μᾶς προστατεύει. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ καὶ νὰ μὴ φοβούμαστε τίποτε.



• Μόνο ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, μόνο ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη μας, ποὺ θυσιάζεται μυστικὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, μπορεῖ νὰ σώσει καὶ τοὺς ἄλλους καὶ μᾶς.



• Ἡ ἀγάπη χρειάζεται θυσίες. Νὰ θυσιάζουμε ταπεινὰ κάτι δικὸ μας, ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι τοῦ Θεοῦ.



• Εὐτυχία μέσα στὸ γάμο ὑπάρχει, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ μία προϋπόθεση: νὰ ἔχουν ἀποκτήσει οἱ σύζυγοι πνευματικὴ περιουσία, ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τηρώντας τὶς ἐντολές Του. Ἔτσι θὰ φτάσουν νὰ ἀγαπιοῦνται ἀληθινὰ μεταξύ τους καὶ νὰ εἶναι εὐτυχισμένοι.



• Εἶναι προτιμότερο νὰ ἀποτύχεις σὰν λαϊκός, παρὰ σὰν μοναχός.



• Ὁ ὀρθόδοξος ἀσκητισμὸς δὲν εἶναι μόνο γιὰ τὰ μοναστήρια, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν κόσμο.


• Πολλοὶ λένε ὅτι ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι δυσάρεστη καὶ δύσκολη, ἐγὼ λέω ὅτι εἶναι εὐχάριστη καὶ εὔκολη, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ δυὸ προϋποθέσεις: ταπείνωση καὶ ἀγάπη.



• Ἂν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅλοι καὶ ὅλα ἀλλάζουν, ἔλα ὅμως ποὺ γιὰ νὰ ἔρθει, χρειάζεται πρῶτα νὰ ταπεινωθοῦμε!



• Μπορεῖ κάποιος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἁμαρτίες του καὶ νὰ εἶναι ὑπερήφανος κι ἄλλος νὰ μιλάει γιὰ τὶς ἀρετές του καὶ νὰ εἶναι ταπεινός.



• Νὰ εἴμαστε ταπεινοί, ἀλλὰ νὰ μὴν ταπεινολογοῦμε. Ἡ ταπεινολογία εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ποὺ φέρνει τὴν ἀπελπισία καὶ τὴν ἀδράνεια, ἐνῶ ἡ ἀληθινὴ ταπείνωση φέρνει τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ.



• Δὲ γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά.



• Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ προβλήματα τακτοποιοῦνται.



• Καὶ τώρα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νὰ μπεῖ στίς ψυχὲς μας, ὅπως καὶ τότε, ἀλλά σέβεται τὴν ἐλευθερία μας, δὲ θέλει νὰ τὴν παραβιάσει. Περιμένει ν το νοίξουμε μόνοι μας τν πόρτα κα τότε θ μπε στν ψυχή μας κα θ τν μεταμορφώσει. ταν ρθει κα κατοικήσει σ᾿ λο τ χρο τς ψυχς μας Χριστός, τότε φεύγουν λα τ προβλήματα, λες ο πλάνες, λες ο στενοχώριες. Τότε φεύγει κα μαρτία.
 trelogiannis.

Καθοδηγητής της Νέας Τάξης και οικουμενιστικής προπαγάνδας ο Πατριάρχης Αντιοχείας.


Συνταχθέν υπό των διαχειριστών του Ιστολογίου katanixis.gr 
Σε μέγα πρόμαχο και καθοδηγητή της Νέας Τάξης και οικουμενιστικής προπαγάνδας, εξελίσσεται η Α.Θ. Μακαριότης, ο Πατριάρχης της Μεγάλης Θεουπόλεως Αντιοχείας, Συρίας, Αραβίας, Κιλικίας, Ιβηρίας τε και πάσης Ανατολής κ. Ιωάννης.
Είναι βέβαιον πως το Πατριαρχείο Αντιοχείας, τις τελευταίες δεκαετίες, με την πολιτική του μακαριστού πατριάρχου Ιγνατίου, έχει απεμπολήσει το γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα της αγιοπατερικής παράδοσης και το έχει αντικαταστήσει με το αλλότριο πνεύμα της αιρέσεως, της πλάνης και της κακοδοξίας. Συναγωνίζεται ακόμη και αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε συμπροσευχές με τους πάσης φύσεως αιρετικούς, σε κοινωνία Ενώσεως με τους αχαρίτωτους παπικούς και τους βλάσφημους Μονοφυσίτες. Ιδίως η πολιτική του Πατριαρχείου Αντιοχείας με τους Κόπτες, τους Συροϊακωβίτες και όλους τους υπόλοιπους αιρετικούς Μονοφυσίτες, το αναδεικνύουν σε Πατριαρχείο πρώτης γραμμής σε πρακτικές υποδούλωσης της Ορθοδοξίας στα σχέδια της πανθρησκείας και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών – Αιρέσεων.
Στη γραμμή των προκατόχων Πατριαρχών, ο νυν Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης χαράζει τη δική του οικουμενιστική γραμμή, πιο βαθειά, πιο ξεκάθαρα, πιο δυνατά. Δεν έχει περάσει ένας χρόνος ακόμα από την εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο και οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από υπερβάλλοντα ζήλο ενότητας με τις αιρέσεις. Οι επαφές και οι δηλώσεις του από τις πρώτες ημέρες της πατριαρχίας του είναι χαρακτηριστικές. Ήδη στις 17/12/2012 μετά την εκλογή του στον Πατριαρχικό Θρόνο έδωσε το στίγμα του: 
"Πιστεύουμε στον διάλογο. Αυτός είναι ο σκοπός στον οποίο προσβλέπουμε όλοι, στην Συρία και εκτός της χώρας… Η σχέση μας με τις άλλες εκκλησίες είναι πολύ σημαντική για μας και εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση αυτή με τους αδελφούς μας μουσουλμάνους… Είμαστε μία μόνο οικογένεια και η τύχη μας είναι κοινή"1.
Κατά την ενθρόνισή του στον Καθεδρικό Ναό του Τιμίου Σταυρού στη Δαμασκό στις 10/2/2013, στην αντιφώνησή του ο νέος Πατριάρχης Ιωάννης, παρουσίασε το περίγραμμα των στόχων της Πατριαρχίας του. Σημαντική ήταν η αναφορά του στην ανάγκη προώθησης του διαλόγου και της συνεργασίας σε διαχριστιανικό επίπεδο: «Ο Ιησούς δακρύζει όταν γίνεται μάρτυρας των διαιρέσεων στον Χριστιανικό κόσμο, και της απόστασης μεταξύ των μελών του, όπως επίσης και από την πρόσφατη αποδυνάμωση της οικουμενικής προσπάθειας». Επισήμανε ότι θα πρέπει να ενισχυθεί η προσπάθεια για την επίτευξη αρμονικής σχέσης μεταξύ Ανατολικών και Δυτικών Εκκλησιών και να ενδυναμωθεί η συνεργασία σε ζητήματα ποιμαντικής μέριμνας. «Πρέπει να ενθαρρύνουμε το διάλογο, να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο καλύτερα και να λάβουμε τολμηρές θρησκευτικές πρωτοβουλίες έτσι ώστε να έρθουμε πιο κοντά, όταν έλθει ο καιρός, στην κοινωνία στο κοινό ποτήριο».
Ωστόσο ο Πατριάρχης Ιωάννης δεν παρέλειψε να στείλει και ένα σαφές μήνυμα στους μουσουλμάνους της χώρας. «Εμείς, οι Αντιοχειανοί, είμαστε μια ανατολική Εκκλησία. Οι ρίζες της πηγαίνουν βαθειά στην ιστορία της περιοχής μας. Μαζί με τους μουσουλμάνους αδελφούς μας, είμαστε οι γιοι και οι κόρες αυτής της καλής γης. Ο Θεός θέλει εμάς εδώ να μαρτυρούμε το Άγιο όνομά Του, και εδώ πρέπει να παραμείνουμε, ενθαρρύνοντας την αξιοπρεπή και με αλληλοσεβασμό συνύπαρξη, αρνούμενοι κάθε είδους μίσους, φόβου και αλαζονείας. Στους Μουσουλμάνους αδελφούς μας δηλώνω πως δεν απολαμβάνουμε μόνον τη ίδια γη και το πεπρωμένο της, αλλά μαζί οικοδομήσαμε τον πολιτισμό αυτής της γης και μοιραστήκαμε τη δημιουργία της κουλτούρας και της ιστορίας. Αφήστε λοιπόν να εργαστούμε από κοινού για τη διατήρηση αυτής της πολύτιμης κληρονομιάς».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του κάλεσε κλήρο και λαό να εργαστούν μαζί για την εκπλήρωση της επιθυμίας του Χριστού. «Η Αντιοχειανή Έδρα είναι μία και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε να παραμείνει ενωμένη, να συνεχίσει να λάμπει όλο και πιο φωτεινά. Οι Αρχιεπισκοπές μας είναι και θα πρέπει να συνεχίσουν να είναι ανοιχτές και να συνεργάζονται σε όλα τα επίπεδα. Θα πρέπει να είναι ανοικτές στις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, στις αδελφές Χριστιανικές Εκκλησίες, και σε όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης».
Στην ενθρόνιση παρέστησαν ο Νούντσιος του Βατικανού, ο Πατριάρχης της Εκκλησίας των Μαρωνιτών, ο Πατριάρχης Γρηγόριος εκ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Αντιπροσωπεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας, Επίσκοποι της Αρμενικής Εκκλησίας, Επίσκοποι της Συρο-Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Πρωθυπουργός και μέλη της Κυβερνήσεως, ο Πρόεδρος και μέλη του Κοινοβουλίου2.
Το συγκλονιστικότερο αλλά και αποκαλυπτικότερο γεγονός όλων των οικουμενιστικών του παρεμβάσεων και ενεργειών, είναι τα όσα απίστευτα και ανορθόδοξα διατύπωσε στην ποιμαντορική του εγκύκλιο της 17ης Φεβρουαρίου 2013. Συνεργάτης του Ιστολογίου μας μετέφρασε την εγκύκλιο και παραθέτουμε στην αγάπη σας τις πολύ σημαντικές παραγράφους 9 και 10. Στο τέλος μπορείτε να δείτε ολόκληρη την εγκύκλιο.
Pastoral Letter
In Grace we grow,
In service we transcend
And in love the structure is strengthened
With the Mercy of God
John X
Greek Orthodox Patriarch of Antioch and all the East
………………… 9. Προς μία πλήρη Μυστηριακή Ενότητα των Χριστιανών
Εμείς, ως Αντιοχείς, γνωρίζουμε την οδυνηρή πληγή, που προκλήθηκε στο σώμα του Χριστού, από το σχίσμα μεταξύ των πιστών. Το γεγονός αυτό οδήγησε την Εκκλησία της Αντιοχείας να συμμετάσχει ενεργά δεκαετίες σε κάθε διάλογο για την άρση των εμποδίων, που μπλοκάρουν το δρόμο για την αποκατάσταση της ενότητας των χριστιανών του κόσμου. Θα είμαι πάντα πιστός στην πολιτική των προκατόχων μου. Επιμένω σχετικά με τη σημασία της διατήρησης του απολύτου σεβασμού μεταξύ των Εκκλησιών, αγνοώντας οποιαδήποτε υπεροψία, ανάθεμα και σχίσμα. Είμαι βαθειά πεπεισμένος ότι η Ορθοδοξία, η οποία είναι η βάση κάθε αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε εμάς και άλλες Εκκλησίες, είναι ένας ενοποιός και όχι ένας διχαστικός-διαιρετικός παράγοντας. Είμαι επίσης πεπεισμένος ότι το να συμμετέχουμε σ’ αυτό είναι ο σωστός τρόπος. Με αγάπη και ταπείνωση ενισχύουμε τα κοινά στοιχεία, που μάς ενώνουν όλους μαζί. Θα υπάρχουν αναμφιβόλως διαφορές, αλλά όχι στα ουσιώδη, και αυτές αποτελούν πηγή ευμενούς ποικιλομορφίας. Αυτό πρέπει να θεωρείται ένας πλούτος για εμάς, και όχι απόκλιση κατά την προσήλωσή μας στον Χριστό.
Ως εκ τούτου, ελπίζουμε να ολοκληρώσουμε όλα τα βήματα προς την πλήρη μυστηριακή ενότητα με τους αδελφούς μας των Ανατολικών μη Χαλκηδονίων Εκκλησιών, με βάση αυτά που έχουμε συμφωνήσει στο Σαμπεζύ (Chambesy), ως θετικό αποτέλεσμα ενός μακρού και εκτενούς διαλόγου. Αν το πραγματοποιήσουμε αυτό, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι έχουμε προσφέρει ένα ζωντανό παράδειγμα για την αξιοπιστία των προσπαθειών μας, για την επίτευξη της ενότητας και για να μαρτυρήσουμε την πίστη μας στον Κύριο. Με την ευκαιρία αυτή, πρέπει επίσης να επιβεβαιώσουμε ότι θα συνεχίσουμε όλους τους διαλόγους, που λαμβάνουν χώρα σήμερα μεταξύ των διαφόρων Ανατολικών και Δυτικών Εκκλησιών, επιδιώκοντας να δείξουμε την απεριόριστη ετοιμότητά μας, να δείξουμε το πρόσωπο της νύμφης, που είναι η Εκκλησία. Από την άποψη αυτή, θα πρέπει να επιβεβαιώσουμε τη σημασία της ζωντανής μαρτυρίας που εμείς, ως Χριστιανοί, θα πρέπει να αποδείξουμε, ζώντας την αγάπη για όλο τον κόσμο στο όνομα του Χριστού Ιησού. Κάνουμε έκκληση για διαβούλευση μεταξύ μας, ως χριστιανικές Εκκλησίες, για τα διάφορα ζητήματα, που εγείρονται από τον σύγχρονο κόσμο, δίνοντας έμφαση στα θέματα, που μάς ενώνουν και αποτελούν κοινό παρονομαστή. Αυτοί οι κοινοί παρονομαστές μπορούν να προσφερθούν στον άνθρωπο του σήμερα ως παρηγοριά από τον Κύριο.
10. Ο διάλογος των θρησκειών
Αυτό, που έχουμε πει για τις σχέσεις μας με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες, ισχύει και για τις σχέσεις μας με τις άλλες θρησκείες, ειδικά σε μια εποχή, που οι θρησκείες χρησιμοποιούνται, για να κατηγοριοποιήσουν τους ανθρώπους και να σπέρνουν συγκρούσεις και διαιρέσεις μεταξύ τους. Η Αντιοχειανή ιστορία μας είναι γεμάτη από παραδείγματα, που δείχνουν ότι πάντοτε έχουμε απορρίψει οποιεσδήποτε τέτοιες κατηγοριοποιήσεις και διαιρέσεις με άλλες θρησκείες, ή με τους συμπατριώτες στην ίδια χώρα. Στο πέρασμα των αιώνων εμείς, ως Εκκλησία της Αντιοχείας, πιστεύουμε στην κοινή συμβίωση. Και εφαρμόζουμε αυτή την πεποίθηση πλήρως. Επειδή ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο όλων των θρησκειών, πρέπει να γαλουχήσουμε μέσα του την αγάπη για τον άλλο και όχι μόνο την αποδοχή του….

    Ως διαχειριστές του Ιστολογίου Κατάνυξης, συλλυπούμαστε βαθύτατα τον Πατριάρχη Αντιοχείας για το οικογενειακό του δράμα, το τραγικό γεγονός της απαγωγής του αδελφού του μητροπολίτου Χαλεπίου κ. Παύλου. Πονούμε και προσευχόμαστε με τις μικρές μας δυνάμεις για αίσιο τέλος και κατά Θεόν κατάληξη αυτής της συγκλονιστικής περιπέτειας. Ταυτοχρόνως όμως λυπούμαστε τον Πατριάρχη γιατί σε τέτοια δύσκολη και δεινή δοκιμασία, αντί να κατηχήσει το ποίμνιό του και τους Ορθοδόξους απανταχού της γης, με το παράδειγμά του ως μιμητής των αγίων και να στραφεί στους αδελφούς του Ορθοδόξους, ζητώντας τις προσευχές τους, αυτός εστράφη από την πρώτη στιγμή σε όποιον αιρετικό, βλάσφημο, αρνητή του Θεού και πολέμιο της Εκκλησίας μας έβρισκε, επικαλούμενος προσευχές και βοήθεια. Από τη πρώτη στιγμή της δοκιμασίας διοργάνωσε μια απαράδεκτη οικουμενιστική αγρυπνία για την οποία το ιστολόγιό μας αφιέρωσε την ανάρτηση με τίτλο «Οι Οικουμενιστές εκμεταλεύονται τον ανείπωτο πόνο για την στερέωση της πλάνης τους»3.
Αλλά η πραγματικά απροκάλυπτη ενέργεια του Αντιοχείας που προκάλεσε φοβερό σκανδαλισμό στους πιστούς είναι η αντίχριστη πράξη του να προστρέξει για βοήθεια στον αρχηγό της παπικής εκκλησίας, τον Ποντίφικα, Πάπα Φραγκίσκο. Ήδη από τις 16/3/2013 έδειξε προς τον Πάπα τις "αγαθές" προθέσεις του όταν του απέστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα με αφορμή την εκλογή του στον Θρόνο της Ρ/Καθολικής Εκκλησίας. "Με ιδιαίτερη χαρά χαιρετίζουμε την εκλογή σας στην Αποστολική Έδρα της Ρώμης, και σας στέλνουμε τα ειλικρινή συγχαρητήριά μας… Γνωρίζουμε ότι σας αποκαλούν πατέρα των φτωχών, από την εποχή που ήσασταν Καρδινάλιος στην Αργεντινή. Η επιλογή του ονόματος του Αγίου Φραγκίσκου και τα πρώτα λόγια μετά την εκλογή σας, επιβεβαιώνουν την πεποίθησή μας ότι ο Κύριος δεν θα εγκαταλείψει την Εκκλησία"4. 
Όμως κατά τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Πατριάρχης Αντιοχείας, επισκέφθηκε προσωπικά τον Ποντίφικα. Η φράση του προς τον Πάπα που μας άφησε άναυδους και αμήχανους είναι η εξής: «Να μας έχετε στις προσευχές σας». Αναρωτιόμαστε και μεις όπως και ο φίλος σχολιαστής του ιστολογίου μας: «Είναι δυνατόν να ζητά τις προσευχές του δικέρατου θηρίου της αποκαλύψεως, ένας ορθόδοξος Πατριάρχης;»5.
Ελπίζαμε, ο νέος Αντιοχείας να έχει το σθένος, τη διάθεση και την Πίστη να ομοιάσει στους μεγάλους Αγίους Πατριάρχες της Ορθοδοξίας. Με ομολογιακό και μαρτυρικό Πνεύμα να πορευτεί και να αντιτάξει, στο οικουμενιστικό περιβάλλον όλων σχεδόν των άλλων Πατριαρχείων, μία φωνή και μια στάση Ορθόδοξη και αγέρωχη με την οποία θα προασπίζεται την Εκκλησία του Χριστού. Αντί αυτών δυστυχώς, βλέπουμε έναν Πατριάρχη προσηλωμένο στην παναίρεση του οικουμενισμού, ερωτοτροπόντα με την πανθρησκεία και υπηρέτη της Νέας Τάξης και Νέας συγκριτιστικής Εποχής. 
Λυπούμαστε για το κατάντημα του πατριαρχείου Αντιοχείας. Λυπούμαστε για τους αδελφούς μας ορθοδόξους  που αντί να διδάσκονται από την επίσημη Εκκλησία τους το πατροπαράδοτον Σέβας, μετέχουν στον οικουμενισμό και στην αιρετική γραμμή των εκάστοτε Οικουμενιστών Πατριαρχών τους. 
Παρακαλούμε θερμά τον Κύριον Ιησού Χριστόν και την Μητέρα Του Κυρία Θεοτόκο, να βοηθήσουν ώστε να εγκαταλείψει ο Αντιοχείας τις φιλοαιρετικές του πρακτικές και να συνέλθει εγκαίρως, φοβούμενος και ευλαβούμενος τον Θεό και τους Αγίους του.- 
________________________________________ 

Ακολουθεί ολόκληρη η Πατριαρχική Εγκύκλιος.

Ακούστε ΡΑΔΙΟ ΦΛΟΓΑ ( κάντε κλίκ στην εικόνα)

Ακούστε  ΡΑΔΙΟ ΦΛΟΓΑ ( κάντε  κλίκ στην εικόνα)
(δοκιμαστική περίοδος )