Ἀνοικτή ἀπάντηση π. Σαράντη Σαράντου στό κείμενο με θέμα «Παραποίηση τῆς ἀλήθειας» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρεβέζης

Ἀνοικτή ἀπάντηση στό κείμενο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρεβέζης «Παραποίηση τῆς Ἀλήθειας;

                                                 Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Ἐπιθυμῶ σύντομα νά ἀπαντήσω σέ ὅσα περιλαμβάνονται στό κείμενο τῆς Ἱ. Μ. Πρεβέζης μέ τίτλο «Παραποίηση τῆς ἀλήθειας;»

Δέν ὑπῆρχε καθόλου ἡ πρόθεση νά ὑφαρπάσω, ὅπως τονίζε­ται, ἀπό τόν πατέρα τῆς κοπέλας τήν κανονική ἐκκλησιαστική ἄδεια γιά νά λάβω μέρος στό γάμο.  Δέν τό ἔχω κάνει ποτέ.  Προ­τίμησα ἁπλᾶ νά μήν ἐπικοινωνήσω μέ τόν πανοσιολογιώτατο ἅγιο Πρωτοσύγκελλο γιά νά μή μετάσχω στήν ἴσως ἐπίμαχη διαδικασία νά πειθαναγκασθῶ νά δεχθῶ τό ἰδιάζον τυπικό τῶν μεταφράσεων θείας Λειτουργίας καί Ἱερᾶς ἀκολουθίας Ἀρραβῶνος καί Γάμου.  Προτίμησα λοιπόν νά μή μετάσχω καί στά Ἱερά Μυστήρια, τά ὁ­ποῖα τελικά τελέστηκαν μεταγλωττισμένα.

Στό περιοδικό «Θεοδρομία» (ἔτος ΙΑ΄ τεῦχος 4) εἶχε δημο­σιευ­θεῖ μελέτη μου μέ τίτλο «Ἡ ἀνομία τῶν λειτουργικῶν μεταφράσεων καί ἡ διαστροφή τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας», παρέθετα τό κείμενο τῆς θείας λατρείας στό ἀριστερό μέρος τῆς σελίδας καί στό δεξιό τή μετάφραση τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἁγίου Πρεβέζης.  Ἀπό τά ἐπακο­λοθοῦντα σχόλια φαινόταν ἡ τεράστια διαφορά τῆς μεταφράσεως καί ὁ εὐτελισμός τοῦ ἀρίστου λατρευτικοῦ κειμένου.  Αὐτό ἀποτε­λεῖ ἐξύβριση τοῦ Σεβασμιωτάτου;

Ὅταν ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Πρεβέζης στό ὐπ’ ἀρίθ.  112 τεῦχος τοῦ Περιοδικοῦ «Σύναξη» δημοσιεύει ἀπό τή σελίδα 101 καί ἑξῆς κείμενο «Περί μεταφράσεων τῶν Λειτουργικῶν κειμένων, ἀνοι­κτή ἐπιστολή σέ ἀδελφό ἀντιρρησία», δέν εἶναι ἑπόμενο νά ἀκολου­θήσουν κάποιες κριτικές;  Στή σελίδα 101 γράφει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Πρεβέζης:

«Καί σάν ἱερέας, κήρυκας τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, προτιμῶ κάθε φορά νά ἐκβαρβαρώνομαι ἐγώ, παρά νά γίνομαι γιά τόν ἀκούοντα ἀλ­λογενής καί βάρβαρος.  Προτιμῶ νά ἀκολουθῶ τόν ἀντίθετο δρόμο ἀπό τόν
ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο καί τόν ἅγιο Ἰωάννη τό Δαμασκηνό! 

Ἐκεῖνοι λόγιοι κολοσσοί, γιά ἕνα πεῖσμα, νά δείξουν στούς εἰδωλολάτρες λογίους καί σέ κάποιους νοσηρά ἑλληνολάτρες βυζα­ντινούς, ὅτι ξέρουν καί αὐτοί ἑλληνικά, ἔφτιαξαν τά περίφημα
ἀρχαιοελληνικοῦ τύπου ποιήματα καί ἄσματά τους.  Ποῖος ἀπό τό ἐκκλησιαστικό κοινό μπόρεσε χωρίς λεξικά καί ἰδιαίτερες σπουδές νά καταλάβει ἀπό αὐτά κάτι;  Καί διερωτῶμαι: Ἄν στήν Κωνστα­ντινούπολη, κέντρο πάντοτε παιδείας, ἕνας ἱεραπόστολος πα­τριάρχης (ὁ Μελέτιος Πηγᾶς) μιλοῦσε στό ἐκκλησίασμα τότε πιό ἁπλά (σέ γλώσσα!) ἀπό τόν πιό περιθωριακό λαϊκό ἱεροκήρυκα σήμερα, τί θά πρέπει νά μᾶς προβληματίζει ἐμᾶς σήμερα;  Τί;». 

Σοκαρίστηκα, ὅταν εἶδα νά τοποθετεῖ τόν Ἅγιο Γρηγόριο Θεολόγο καί τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Δαμασκηνό κατώτερα ἀπό τόν ἑαυτό του.  Ἄλλωστε τό θέμα τοῦ Σεβασμιωτάτου εἶναι οἱ μετα­φράσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων καί ὄχι ἡ γλῶσσα τοῦ θείου Κη­ρύγματος.  Κανένας ἱεροκήρυκας σήμερα δέν ὁμιλεῖ στήν ἀρχαΐ­ζουσα, οὔτε κἄν στήν καθαρεύουσα, ἀλλά στήν ἁπλῆ κατανοητή, ρέουσα καί εὐκολονόητη δημοτική.

Ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι: Εἶναι δυνατόν νά παραμερίζουμε τούς θεόπνευστους Ἁγίους Ὑμνογράφους τῆς θεόπνευστης Ὀρθοδόξου μοναδικῆς λατρείας μας καί νά προκρίνουμε ἀτομικά τά ξύλινα προϊόντα τοῦ φτηνοῦ λειτουργικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ;

3.      Ὅσα ἀναφέρονται στό πρόσωπο τοῦ ὀφθαλμιάτρου ἱερέως π. Χριστοδούλου Χατζηθανάση δέν ἔχω κάτι ἄλλο νά προ­σθέσω ἤ νά ἀφαιρέσω.  Τό ὅτι δέν λειτούργησε, μολονότι προσκε­κλημένος, δέν λέει τίποτα;  Εἶδε προφανῶς τό ὅλο ἐκσυγχρονιστικό κλῖμα καί εὐγενῶς κράτησε ἀποστάσεις.  Ἐπιβεβαίωσα ἐκ νέου ἀπό τόν ἴδιο τήν πληροφορία.  Πρόσθεσε ὁ ἴδιος ὅτι δέν ἔμεινε μέχρι τό τέλος, μή ἀντέχοντας τίς μεταγλωττίσεις.

Ἄλλωστε ἐπί μία εἰκοσαετία περίπου βρισκόταν πολύ κοντά – πνευματικά – στόν ἅγιο Γέροντα Πορφύριο, ὁ ὁποῖος λάτρευε τό Χριστό μας, τή Θεία λατρεία Του καί συνιστοῦσε σέ μορφωμένους καί μή νά διαβάζουν τό κείμενο τῆς Παρακλητικῆς, τοῦ Ψαλτηρίου καί τῶν λοιπῶν λειτουργικῶν βιβλίων, γιά ἄμεση ἐποικοδομητική τους ἐν Χριστῷ πνευματική προκοπή.  Τό ζεῦγος Χατζηθανάση ἐκ νέου ἐπίσης μοῦ πρόσθεσε, ὅτι ὁ γέροντας Πορφύριος εἶχε πάντοτε πολύ κοντά του δόκιμο λεξικό τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, τό ὁποῖο συμβουλευόταν καί συνιστοῦσε στούς νέους νά κάνουν τό ἴδιο.

4.      Γιά τό τρίτο θέμα δέν ἔχω κάτι ἄλλο νά σχολιάσω.  Ἄν πράγματι εἶναι ἀνακριβής ἡ πληροφορία μου, ὀφείλω δημοσίως νά ζητήσω συγγνώμη καί νά ἀποδεχθῶ μετά χαρᾶς τή διαβεβαίωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρεβέζης, ὅτι ὕμνους δέν μεταφράζουν.

Λυπᾶμαι πολύ πού στεναχωρῶ τό Σεβασμιώτατο Ἅγιο Πρεβέ­ζης καί τούς Ἁγίους ὑπευθύνους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.  Μοῦ εἶναι ἀδιανόητη ὅμως αὐτή ἡ πολεμική κατά τῶν μοναδικῶν θεαν­θρωπίνων Θησαυρῶν τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καί μάλιστα ἐν μέσῳ δεινῆς κρίσεως.

                                 Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

                    ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις π. Σαράντης Σαράντος

                    ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

πηγή Αναβάσεις