Ο Κύριος ονόμασε τον εαυτό Του Μεσσία, δηλαδή Χριστό, και Άρτο της Ζωής. Σε άλλη ομιλία Του λέει: «Εγώ είμαι το Φως του κόσμου. Εκείνος που με ακολουθεί δεν θα περιπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως της Ζωής».
Ο Κύριος ονομάζοντας τον εαυτό Του Φως του κόσμου, συνέδεσε κατόπιν το Φως με τη Ζωή. Εκείνος που ακολουθεί το Χριστό και πορεύεται μέσα στο Φως των αγίων Του εντολών, αυτός πορεύεται την οδό που οδηγεί στη Ζωή. Ο πιστός που συμμετέχει στα Μυστήρια της Εκκλησίας, κατανοεί ότι ο Κύριος είναι γι’ αυτόν φως, ειρήνη και χαρά, τροφή και ζωή. Είναι άστρο που πάντα φεγγοβολεί και λαμπάδα που λάμπει διαπαντός στον οίκο της ψυχής του. Από τώρα η ζωή αυτών που ακολουθούν το Χριστό είναι μία ζωή φωτός. Και στον μέλλοντα αιώνα θα λάμψουν όπως ο ήλιος και θα κυκλώνουν τον μοναδικό Ήλιο, το Χριστό.
Σε άλλη ευκαιρία ο Χριστός ονόμασε τον εαυτό Του «θύρα των προβάτων» και «Καλό Ποιμένα». Είπε: «Εγώ είμαι η θύρα. Όποιος εισέλθει δι’ εμού, θα σωθεί. Θα εισέρχεται και θα εξέρχεται και θα βρίσκει τροφή». Πράγματι ο Χριστός είναι η θύρα δια της οποίας εισερχόμαστε στη Βασιλεία του Θεού. Όποιος περνά τη θύρα αυτή, βρίσκει τη σωτηρία. Εισέρχεται στον Οίκο του Θεού και μέσα σ’ αυτόν βρίσκει τη σώζουσα τροφή, που είναι πάλι ο Χριστός, ο Άρτος της Ζωής.
Επίσης ο Χριστός είπε: «Εγώ είμαι ο Καλός Ποιμένας», που θυσιάζει τη ζωή του για τα πρόβατα. Πράγματι ο Χριστός αναδείχθηκε για όλους τους ανθρώπους Ποιμένας αγαθός, που πρόσφερε τη ζωή Του για μας. Απέθανε δε για μας ο Καλός Ποιμένας, ώστε αφού μας βγάλει από τη σκιά του θανάτου, να μας προετοιμάσει να συναναστρεφόμαστε τους αγγελικούς χορούς, και αντί για την κατοικία που είχαμε στα βάθη της αβύσσου, να μας χαρίσει τις ουράνιες μονές πλησίον του Πατέρα Του.
Σε συζήτηση με τη Μάρθα, την αδελφή του Λαζάρου, ο Χριστός λέει: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σ’ έμενα και αν πεθάνει θα ζήσει». Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, λέει ότι ό Κύριος ονομάζεται Ανάσταση διότι ενώ είχαμε νεκρωθεί από την αμαρτία μας ανέστησε και μας επανέφερε στη ζωή. Με την πίστη μας στο Χριστό εισερχόμαστε στην αιώνια ζωή, ακριβώς επειδή ο Χριστός είναι η ανάσταση και η Ζωή.
Το βράδυ του Μυστικού Δείπνου ο Χριστός είπε: «Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανένας δεν μπορεί να έλθει προς τον Πατέρα, παρά μόνον δι’ εμού». Ο ιερός Χρυσόστομος λέει, ότι ο Κύριος με το λόγο αυτό εννοεί: «Εφ’ όσον εγώ είμαι η Οδός, δεν χρειάζεσθε άλλον οδηγό πορευμένοι προς τον ουράνιο Πατέρα. Και αφού είμαι η Ζωή, ακόμη και όταν αποθάνετε, θα επιτύχετε την αιώνια ζωή».
Δια της ενανθρωπήσεως ο Χριστός έγινε για μας τους ανθρώπους Οδός καθαρά και αγία που οδηγεί στην άνω Ιερουσαλήμ, αρκεί εμείς, με την εργασία των εντολών, να βαδίζουμε την Οδό, που είναι ο Κύριος, να πιστεύουμε ορθά στο Χριστό που είναι η Αλήθεια και να ελπίζουμε αδιάκοπα σ’ Εκείνον που είναι η Ζωή.
Μιλώντας στους Μαθητές Του ο Χριστός μετά την τέλεση του Μυστικού Δείπνου ονόμασε τον εαυτό Του «άμπελο»: «Εγώ ειμί η άμπελος η αληθινή», είπε. Και λίγο μετά επανέλαβε: «Εγώ είμαι η άμπελος κι εσείς τα κλήματα. Εκείνος που μένει ενωμένος με Εμένα, όπως και Εγώ με εκείνον, αυτός φέρει πολύ καρπό, διότι χωρίς Εμένα δεν ημπορείτε να κάμετε τίποτε». Κατά τον άγιο Κύριλλο την ενότητα αυτή με το Χριστό την επιτυγχάνουμε με την τήρηση των αγίων Του εντολών και με την συμμετοχή μας στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.
Καθώς είμαστε κλήματα συνδεδεμένα με τον Κύριο, δεχόμαστε από Εκείνον, δια της θείας Κοινωνίας, την αληθινή Ζωή. Ο Χριστός είναι «ο κόκκος του σίτου και ο βότρυς της Ζωής», που θυσιάζεται για να αναστήσει τον κάθε άνθρωπο, προσφέροντας το άγιο Σώμα Του και το πανάγιο Αίμα Του ως «άρτον ζωής αιωνιζούσης» και ως ποτό που προξενεί την αθανασία.
Ο Χριστός είναι το Φως το αληθινό που φωτίζει και αγιάζει κάθε άνθρωπο που καταφεύγει σ’ Αυτόν. Ας Τον παρακαλέσουμε να φωτίσει και εμάς με το άρρητο φως του προσώπου Του, για να πορευόμαστε αληθινά στην Οδό που είναι ο Ίδιος, ώστε το τέλος της πορείας μας να είναι η αιώνια ζωή μαζί με τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.
(Ιερομονάχου Γρηγορίου, «Ο Ιησούς Χριστός»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου