Αρκετά πια ασχοληθήκαμε με την οικονομία! Το μήνυμα το επήραμε. Οι έχοντες και κατέχοντες θα παραμείνουν ανενόχλητοι. Θα συνεχίσουν να είναι «έχοντες και κατέχοντες!»
Οι καταχραστές του Δημόσιου Χρήματος θα παραμείνουν και αυτοί ανενόχλητοι! Είναι γνωστό άλλωστε, ότι έάν κλέψης λίγα, μπαίνεις στη φυλακή.
Εάν όμως μπορέσεις και κλέψεις πολλά, τότε κανείς δεν θα σε ενοχλήσει! Εξ άλλου και οι Τράπεζες θα εισπράξουν για μια ακόμη φορά το όχι και τόσο ευκαταφρόνητο ποσόν των 10 δισ. €!
Οι Βουλευτές μας θα πάρουν κι αυτοί τα προσωπικά τους φορητά ή σταθερά Κομπιούτερς, τα Fax, τα Κινητά τηλέφωνα, τα αυτοκίνητα, το προσωπικό του Γραφείου τους! Άλλωστε και τους διορισμούς των 230 δικών τους ανθρώπων πραγματοποίησαν ήδη.
Ενώ όλοι οι διορισμοί παγώνουν, οι Βουλευτές μας κατώρθωσαν να διορίσουν στο προσωπικό της Βουλής τά δικά τους παιδιά!
Το βάρος της οικονομικής ανορθώσεως, να λέμε καλύτερα της οικονομικής καταστροφής, καλούνται να βαστάσουν και πάλιν οι οικονομικώς ασθενέστεροι, ο φτωχός λαός, ο οποίος έμαθε να ζει στην φτώχεια! Ας παραμείνει λοιπόν στη μιζέρια του.
Αν μπορούν, ας γίνουν Βουλευτές ή Υπουργοί, για να ζήσουν ανθρώπινα! Πολύ ορθώς σημειώνει ο κ. Βασ. Κόκκινος, επ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου: «οικονομικές θυσίες δεν πρέπει να ζητούνται μόνον από τους μη έχοντες, αλλά και από εκείνους που έχουν την ευχέρεια της σπατάλης για την ψυχαγωγία τους, πολύ δε περισσότερον από αυτούς που ενώ εισήλθαν στην πολιτική στεγαζόμενοι επί διαμερίσματος αγορασθέντος με στεγαστικό δάνειο, σήμερα κατοικούν σε πολυτελέστατα διαμερίσματα αμύθητου αξίας, ενώ απέκτησαν και βίλες με πισίνες σε πλούσια προάστια» (βλ. εφημερίδα Η Αξία, 30 Απριλίου 2010, σελ. 3/23). Τελικά η Ελλάδα χάνεται, αλλά η Βουλή τν Ελλήνων προσέλαβε ήδη καθηγητή της ιππασίας για τις ανάγκες της!
Ας αφήσουμε λοιπόν την οικονομική κατάσταση και ας ασχοληθούμε με την σκληρή καθημερινή πραγματικότητα. Υπάρχουν και άλλα ζωτικής φύσεως ζητήματα, τα οποία διολισθαίνουν ήρεμα και διαφεύγουν της προσοχής μας.
Ένα απ΄ αυτά είναι η με τόση αγωνία αναμενόμενη απάντηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην ασκηθείσα «έκκλητο» προσφυγή, δηλ. την έφεση, υπό του πονεμένου αδελφού μας Μητροπολίτου πρ. Αττικής κ. Παντελεήμονος.
Στις 29 Απριλίου ε.έ. εκδόθηκε το Ανακοινωθεν του Πατριαρχείου.
«Συνήλθε την Τετάρτην, 28ην, και την Πέμπτην, 29ην Απριλίου, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία, μεταξύ άλλων, επελήφθη και του θέματος της εκκλήτου προσφυγής του τέως Μητροπολίτου Αττικής Παντελεήμονος Μπεζενίτου και αποδεξαμένη την εισήγησιν της Κανονικής Επιτροπής, λαβούσα δε υπ’ όψιν το γεγονός ότι η επιβληθείσα εις αυτόν ποινή της από της αρχιερωσύνης καθαιρέσεως εστηρίχθη αποκλειστικώς επί νόμων της Πολιτείας, απεφάσισεν ομοφώνως όπως αναπέμψη την υπόθεσιν εις την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της
Ελλάδος προς εκδίκασιν αυτής επί της ουσίας και επί τη βάσει των ιερών κανόνων και επιστροφήν εν συνεχεία του φακέλλου προς τελικήν κρίσιν υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Εν τοις Πατριαρχείοις, τη 29η Απριλίου 2010
Εκ της Αρχιγραμματείας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου»
Τα σχόλια του δημοσιογράφου κ. Νικ. Παπαχρήστου έχουν ως κατωτέρω:
Με μια απόφαση που μάλλον δεν περίμενε η Εκκλησία της Ελλάδος, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου της επιστρέφει τον φάκελο με την έκκλητο προσφυγή του πρώην μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα Μπεζενίτη προκειμένου να τον δικάσει κατά τους Ιερούς Κανόνες. Το Φανάρι θα αναμένει την απόφαση της ελλαδικής εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης προκειμένου να αποφανθεί οριστικά για την υπόθεση.
Ως εκ τούτου, υποστηρίζουν εκκλησιαστικοί κύκλοι, η υπόθεση "παραμένει εκκρεμής έως ότου η Εκκλησία της Ελλάδος εκπληρώσει τις Κανονικές της υποχρεώσεις που απορρέουν από τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του 1850 αλλά και από το Σύνταγμα που επιτάσσει την τήρηση εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος των Ιερών Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων".
Το ερώτημα είναι , εαν η Εκκλησία της Ελλάδος μπορεί να παρακάμψει πλέον το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να προχωρήσει στην πλήρωση των κενών Μητροπόλεων Κηφισίας και Ιλίου ή θα πρέπει προηγουμένως να ολοκληρώσει τη δικαστική διαδικασία κατά τους Ιερούς Κανόνες και να επιστρέψει την υπόθεση στο Φανάρι.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΣΧΟΛΙΑ
Ας μη σπεύσουν και πάλι μερικοί «φιλοπατριαρχικοί» να μας χαρακτηρίσουν ως «αντιπατριαρχικό»! Όποιος σέβεται την αλήθεια, και γιατί όχι και την αρχιερωσύνη του, υπηρετεί την αλήθεια χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς σκοπιμότητες. Λέγει την αλήθεια, ή έστω αυτό που ο ίδιος πιστεύει ως αληθές, προς κάθε κατεύθυνση. Δεν βλέπει πρόσωπα! Όταν αληθινά αγαπάμε ένα πρόσωπο, του λέμε πάντοτε την αλήθεια. Ας θυμηθούμε την παροιμία: «όποιος με αγαπάει, με κάνει και κλαίω∙ όποιος θέλει το κακό μου, με κάνει και γελάω». Και σήμερα θα ομιλήσουμε με σεβασμό και προς τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αλλά και πρός την αλήθεια.
1. Με την Απόφασή του λοιπόν της 29ης Απριλίου 2010 το Οικουμενικό Πατριαρχείο επεμβαίνει για μια ακόμη φορά στα εσωτερικά της Εκκλησίας μας και αναστατώνει τη ζωή μας! Και όχι μόνον επεμβαίνει, αλλά και παρατείνει αδίκως ένα ζήτημα, από το οποίον έχει πληγωθή πολύ το Σώμα της Εκκλησίας. Οι Ιεράρχες του Πατριαρχείου, όσοι ζούν στην Κωνσταντινούπολη, δεν έχουν ποίμνιο και γι΄ αυτό δεν γνωρίζουν την αγωνία ημών, οι οποίοι εισπράττουμε την καταφρόνηση των μη αγαπώντων την Εκκλησία κάθε φορά που προβάλλει ένα πρόβλημα, από το οποίον προκαλείται σκανδαλισμός. Έχουμε λοιπόν πληρώσει πολύ ακριβά την υπόθεση του αγαπητού μας Αδελφού κ. Παντελεήμονος.
Όπως επίσης έχουμε πληγωθή από την υπόθεση Βατοπεδίου, στην οποία το Πατριαρχείο ούτε τους Ιερούς Κανόνες εφάρμοσε, ούτε και τους Νόμους του Κράτους σεβάσθηκε! Απέφυγε να πάρει σαφή θέση! Δεν μας είπε άν είναι αθώος ή ένοχος ο Ηγούμενος π. Εφραίμ! (Για μας είναι περισσότερο αθώος παρά ένοχος). Αλλά το Οικουμενικό Πατριαρχείο, φρουρός της εκκλησιαστικής ευταξίας, απλώς κουκούλωσε την υπόθεση! Έρριψε στάχτη στα μάτια του κόσμου! Η Φαναριώτικη πολιτική έλλαμψε! Ο π. Εφραίμ επαύθη από την θέση του Ηγουμένου, αλλά και ….παραμένει Ηγούμενος! Δεν κρίθηκε από την Μοναστική Αδελφότητα! Κρίθηκε από τον Πατριάρχη μας! Κρίθηκε όμως αναρμοδίως, καθ’ όσον κατά τους Ιερούς Κανόνες ο Επίσκοπος δεν έχει δικαίωμα να υπεισέρχεται στα εσωτερικά μιάς Μοναστικής Αδελφότητος. Γι’ αυτό και ο π. Εφραίμ κρίθηκε και ….. καταδικάσθηκε (;) από αναρμόδιο ‘Οργανο.
2. Τα ίδια περίπου θα μπορούσαμε να πούμε και για την έκπτωση του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιερολύμων κ. Ειρηναίου! Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν είχε δικαίωμα να αναμειχθή στο ζήτημα αυτό. Πρώτα-πρώτα αναμείχθηκε κατά την προεκλογική περίοδο, υποστηρίζοντας κάποιον άλλο υποψήφιο! ¨Όπως ακριβώς έπραξε και κατά την εκλογή Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Αναμείχθηκε επίσης και κατά την περίοδο της κρίσεως στα Ιεροσόλυμα, τότε δηλ. που είχε ανάψει η φωτιά κατά του Πατριάρχου κ. Ειρηναίου!
Η ανάμειξη του Οικουμενικού Θρόνου ήταν πέρα και έξω από τα όρια της Κανονικής Δικαιοδοσίας του, δηλ. πέρα και έξω από τά πλαίσια των Ιερών Κανόνων. Τελικά ο Πατριάρχης Ειρηναίος κηρύχθηκε έκπτωτος χωρίς δικαστικές διατυπώσεις! ΔΕΝ απαγγέλθηκε κατηγορία κατ’ Αυτού! ΔΕΝ διενεργήθησαν ανακρίσεις! ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΔΟΘΗ η δυνατότης να απολογηθή! ΔΕΝ ΔΙΚΑΣΘΗΚΕ λοιπόν καθως οι Ιεροί Κανόνεςς διακελεύουν!
ΔΕΝ ΚΡΙΘΗΚΕ καθώς οι Ιεροί Κανόνες ορίζουν σε πρωτο και δεύτερο βαθμό! ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗΚΕ κατά την εκκλησιαστική Τάξη! Στον 87ο Κανόνα της εν Καρθαγένη Τοπικής Συνόδου διαλαμβάνονται και τα εξής: «κάν υπό κατηγορίαν και αφορισμόν γένη τινας Επίσκοπος, δεν εξωθείται από τήν Επισκοπήν του, ούτε καθαιρείται έως ου λάβη πέρας το περί αυτού δικαστήριον».
Ο Μακαριώτατος κ Ειρηναίος απλώς με διοικητικές διαδικασίες καρατομήθηκε! Και όλα αυτά έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, όχι στα Ιεροσόλυμα. Συνέβησαν με την σύμπραξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δηλ. του θεματοφύλακος των Ιερών Κανόνων! Εμείς ταπεινοί και ανάξιοι θεράποντες όντες της Εκκλησίας, αναδιφώντες εις τας ιεράς Δέλτους αναγιγνώσκομεν: «Ότι μεν γαρ ο Κωνσταντινουπόλεως ουκ έχει εξουσίαν ενεργείν εις τάς Διοικήσεις και ενορίας των άλλων Πατριαρχών, ούτε εις αυτόν εδόθη από τον Κανόνα τούτο η έκκλητος εν τη καθόλου Εκκλησία….δήλον εστί» (Πηδάλιον Έκδοσις 1993, σελ. 192) )
Σήμερα ο Μακαριώτατος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίος διάγει την ζωήν του έγκλειστος και καταφρονημένος! Δεν εξέρχεται από το διδιαμέρισμά του! Είναι «οίκοι περιωρισμένος», δηλ. φυλακισμένος «κατ’ οίκον» εκεί στα Ιεροσόλυμα. Η κατάσταση για ένα νόμιμα εκλεγμένο Πατριάρχη είναι απαράδεκτη!
Ο Μακαριώτατος κ. Ειρηναίος είναι φυλακισμένος χωρίς δικαστική Απόφαση! Θα ανέμενε λοιπόν κάποιος από το Φανάρι μια ιδιαίτερη ευαισθησία, μια αδελφική υπόδειξη, μια κάποια κίνηση! Αντ αυτών στο Φανάρι κυριαρχεί μια ένοχη σιγή! Η ευαισθησία των παραγόντων του Φαναρίου εξαντλείται άραγε στο πρόσωπο του Μητροπολίτου πρ. Αττικής; Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα μέσα μας.
3. Ερχόμεθα λοιπόν στα δικά μας. Το ζήτημα του τέως Μητροπολίτου Αττικής κ. Παντελεήμονος έχει κλείσει οριστικά και αμετάκλητα για το ανθρώπινο Δίκαιο! Το έλεος του Κυρίου μας είναι τώρα πια η εσχάτη ελπίδα του. Όσο λοιπόν το ζήτημα τούτο συντηρείται και παραμένει ανοικτό, είτε εκ λόγων συμπαθείας προς το πληγωμένο ανθρώπινο πρόσωπο, είτε εκ λόγων συμφέροντος, είτε εκ λόγων σκοπιμότητος και γοήτρου, για να προβάλεται δηλ.το Πατριαρχικό Γόητρο ως Θεματοφύλακος της Ορθοδοξίας, τόσο και περισσότερο πληγώνεται το πλήρωμα της Εκκλησίας, το Σώμα του Χριστού! Υπενθυμίζουμε, με κάθε σεβασμό, την ευαγγελική ρήση «συμφέρει ημίν ίνα είς άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού και μη όλον το έθνος απόλυται (Ιωάνν. 11, 49). Δεν μπορεί δηλ. να κλυδωνίζεται μια ολόκληρη Εκκλησία, ένας ολόκληρος Λαός για ένα πρόσωπο! Εφ΄ όσον προεκλήθη τόσο μεγάλος σκανδαλισμός, το υπαίτιο πρόσωπο οφείλει να αποσυρθή από το προσκήνιο!
4. Ερωτώ, με πολύ σεβασμό , τόσο τον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, όσο και όλα τα Μέλη της Αγίας και Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου: Παναγιώτατε και Σεβασμιώτατοι, νομίζετε ότι ο αδελφός μας κ. Παντελεήμων μπορεί να επανέλθει στην Μητρόπολη Αττικής; Άν ναι, να μας το εκφράσετε ευθέως! Πάρτε θέση φανερά! Αν όχι, γιατί μας βασανίζετε; Γιατί ταλαιπωρείτε τον πιστό Λαό της Ελλάδος; ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ τη Φαναριώτικη- δηλ. τηνδιπρόσωπη- πολιτική! Ας μάθουμε όλοι, κι εμείς και σείς, να λέμε το ναι, ναί και το ου, ού! Διότι «το περισσόν εκ του πονηρού εστί».
5. Ταύτα λέγω και χαράσσω με πολύ πόνο και συγχρόνως με βαθύ πόνο. Κυκλοφορεί η φήμη, ότι το προς την Ιερά Σύνοδο συνοδευτικό του Ανακοινωθέντος πατριαρχικό έγγραφο αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο πληρώσεως των Μητροπόλεων Αττικής και Ιλίου, δηλ της προελθούσης δι αποσπάσεως νέας τοιαύτης.
Αλλά και αυτό με μισόλογα: Ώστε άλλα μεν λέγει το Ανακοινωθέν και ίσως άλλα, αν οι φήμες έχουν έρεισμα, το πατριαρχικό έγγραφο. Γι αυτό, πάλι σύμφωνα με τις φήμες, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών - και όχι πιά πάσης αλλά της μισής Ελλάδος- κ. Ιερώνυμος αποστέλλει έγγραφο προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να του πουν με σαφήνεια, εάν μπορεί η Ιεραρχία μας να προβή σε εκλογές Αρχιερέων προς πλήρωσιν των Μητροπόλεων Αττικής κλπ.
6. Κατά ταύτα, η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως δεν υπηρετεί την αλήθεια και την δικαιοσύνη, όταν αποφαίνεται «ομοφώνως όπως αναπέμψη (η Μήτηρ Εκκλησία) την υπόθεσιν εις την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος προς εκδίκασιν αυτής επί της ουσίας και επί τη βάσει των ιερών κανόνων και επιστροφήν εν συνεχεία του φακέλλου προς τελικήν κρίσιν υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου» .
7. Ας μας επιτραπεί να πληροφορήσουμε κάθε ενδιαφερόμενον, ότι -σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες- το ζήτημα του Μητροπολίτου πρ. Αττικής κ. Παντελεήμονος έχει κλείσει οριστικώς και αμετακλήτως,
α. Πρώτον, διότι η περί κασεττών κλπ. υπόθεσις έχει παραπεμφθή στο Αρχείο,
β. Δεύτερον, διότι και η υπόθεσις περί της υπεξαιρέσεως χρηματικού ποσού έχει πιά εκδικασθή υπό του Συνοδικού Δικαστηρίου, εξεδόθη δε αθωοτική Απόφασις. Δηλ. το Πρωτοβάθμιον δι΄Αρχιερείς Δικαστήριον απεφάνθη, ότι η περί υπεξαιρέσεως κατηγορία τυγχάνει αβάσιμος και μη επαρκώς τεκμηριωμένη, γι αυτό και έθεσε την υπόθεση στο Αρχείο. Άρα υπάρχει «δεδικασμένον» και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΛΙ Ο ΦΑΚΕΛΛΟΣ με κανένα τρόπο! Τούτο μπορεί να συμβή μόνον εάν υπάρξουν νέες καταγγελίες ή εάν προκύψουν νέα στοιχεία.
γ. Ακριβώς λοιπόν η Διαρκής Ιερά Σύνοδος σύμφωνα με το σημερινό Δελτίο Τύπου, απεφάσισε την διενέργεια νέων ανακρίσεων για την διακρίβωση νέων διαχειριστικών ατασθαλειών σύμφωνα με το άρθρο 100 του Νόμου 5383/1932. Αλλά παρά ταύτα ό,τι και αν γίνει ο τέως Μητροπολίτης εφ’ εξής θα κρίνεται ως Μοναχός και όχι ως Μητροπολίτης Αττικής. Τούτο δε διότι η επιβληθείσα ποινή της καθαιρέσεως ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΗ!
δ. Η ταπεινή μας γνώμη εν προκειμένω είναι, ότι η ΔΙΣ κακώς ανασκαλεύει τα πράγματα! Η επιβληθείσα ποινή της καθειρέσεως είναι ακραία! Δεν μπορεί να καταστή βαρυτέρα! Το μόνον, το οποίον θα μπορούσε τώρα πιά να επιτευχθή, είναι μια νέα καταδίκη του τέως Μητροπολίτου από τά κοσμικά Δικαστήρια για νέα υπεξαίρεση και μια νέα είσοδός του στο Δεσμωτήριο της Πολιτείας! Αυτό όμως μεταφράζεται ως βαρβαρότης! Οι ηττημένοι δικαιούνται τον οίκτο μας και την συμ- πάθειά μας. Την αγάπη μας θα έλεγα χρησιμοποιώντας την ορολογία της χριστιανικής Ηθικής.
8. Πως λοιπόν το Οικουμενικό Πατριαρχείο ζητεί να ανοίξη και πάλιν ο δικαστικός Φάκελλος; Η υπόδειξις (ή η εντολή) αυτή είναι εκτός τόπου και χρόνου! Ας ερωτήσουμε για μια ακόμη φορά: Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον προκειμένου περί εκπτώσεως Αρχιερέων, που ανήκουν στη δικαιοδοσία του, εφαρμόζει την υπό των Ιερών Κανόνων προβλεπομένην διαδικασίαν; Οσάκις κρίνει Αρχιερείς του Θρόνου εφαρμόζει αυτά τά οποία ζητεί από την Εκκλησία της Ελλάδος; Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κυρός Νεκτάριος κρίθηκε με κανονικές διαδικασίες;
9. Τέλος, και τον αγαπητό Αδελφό μας κ. Παντελεήμονα συμφέρει να παραμείνει η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθή. Διότι ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα έχει την δυνατότητα να συναγάγη περί αυτού οριστικά συμπεράσματα, αφού για το αυτό αδίκημα η μεν εκκλησιαστική Δικαιοσύνη έχει απορρίψει την κατηγορίαν, η δε κοσμική Δικαιοσύνη τον έχει καταδικάσει! Άρα ο ιστορικός του μέλλοντος θα μετεωρίζεται. Αυτό όμως τελικά θα αποβή επ ωφελεία του κρινομένου.
Ταύτα λοιπόν διά την ΑΛΗΘΕΙΑΝ. « Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωάν. 8, 32)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου