Όπως ομολόγησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως στην συνέντευξή του στο πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων Ρομφαία "...ήτανε μια προσπάθεια που άρχισε να συζητιέται από πέρυσι, όταν ήρθε εδώ η Ελληνική επιτροπή υπό την κα Δεσποτοπούλου των Special Olympics...".
Αυτό αποδεικνύει ότι όλοι οι "αρμόδιοι", εδώ και καιρό, ήταν γνώστες των λεπτομερειών αυτής της φιέστας η οποία εκτός τη σχεδιασμένη ιεροσυλία στον Ιερό Ναό της Παναγίας Κοσμοσώτηρας στις Φέρες (βλέπε σχετικές αναρτήσεις μας εδώ και εδώ), περιελάμβανε και διάφορες εκδηλώσεις όπως την "περιφορά" της φλόγας με βάρκα στο Δέλτα του Έβρου.
Στο λιμανάκι και ενώ περίμενε ο Έλληνας βαρκάρης τον αθλητή που θα μετέφερε την "φλόγα του Απόλλωνα" (Ολυμπιακή φλόγα), είδε με έκπληξη (όπως και όλοι οι παρευρισκόμενοι) έναν υπάλληλο της δημαρχίας να προσπαθεί να υποστείλει την Ελληνική Σημαία που ανέμιζε σε ιστό του λιμανιού.Αμέσως ο κόσμος που ήταν εκεί απέτρεψε αυτή την πράξη ,ενώ ο υπάλληλος απολογούμενος έλεγε ότι απλώς εκτελεί "άνωθεν" εντολές.Η αστυνομικοί που επενέβησαν αρνήθηκαν να υποστείλουν την Ελληνική Σημαία και αιφνιδιασμένοι προσπάθησαν να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Ο σχεδιασμός των νεοταξικών επιτελείων όχι μόνο δεν ήταν τυχαίος, αλλά είχε σκοπό μέσω της ιεροσυλίας στον Ιερό ναό της Παναγίας Κοσμοσώτηρας και της υποστολής της Ελληνικής Σημαίας ,να ξεφτιλίσει και την θρησκευτική και την πατριωτική μας συνείδηση.
Σας συνιστούμε να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο που δημοσίευσε το ιστολόγιο evrodelta.blogspot.com
Το χρονικό της ξεφτίλας έχει ως εξής:
Στο πρόσφατα, πάρα πολύ όμορφα, εξωραϊσμένο λιμανάκι, μπροστά στο αναψυκτήριο, γίνονται οι τελευταίες ετοιμασίες για την υποδοχή και περιήγηση της φλόγας..
Υδροφόρες του Δήμου καταβρέχουν τον μόλις προ διημέρου ξυμένο και ισιωμένο δρόμο ώστε να μη σηκώνεται σκόνη από τη διέλευση των οχημάτων...
(αν αυτό το ξύσιμο γινόταν μια φορά το μήνα, τους προηγούμενους τρεις μήνες, αν αυτό το βρέξιμο γινόταν μια φορά τη μέρα, τα μεγάλα τουριστικά γραφεία θα συνέχιζαν να στέλνουν τα λεωφορεία τους και οι τουρίστες δεν θα είχαν πάψει να επισκέπτονται το ανατολικό Δέλτα. Το τουριστικό κέντρο του Δήμου Φερών δεν θα είχε απαξιωθεί και δεν θα είχε καταντήσει -από πλευράς επισκεψιμότητας- στο σημερινό χάλι)
Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, γιά το οποίο θα κάνουμε κουβέντα στο άμεσο μέλλον.
.
Γυρνάμε λοιπόν στα προχτεσινά. Στο αναψυκτήριο κάποιοι από τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο Δέλτα πίνουν τον καφέ τους. Ανάμεσά τους κι ένας από τους βαρκάρηδες του ΤΚΔΦ (Τουριστικό Κέντρο Δήμου Φερών), που θα έπαιρνε μέρος στην περιφορά της φλόγας.
Στην είσοδο του καταστήματος υπάρχουν δύο ιστοί, που πάνω τους πάντα κυματίζουν η Ελληνική σημαία και μία άλλη με το έμβλημα του Δήμου Φερών.
Ξαφνικά εμφανίζεται ένας υπάλληλος της δημαρχίας, ο οποίος αφού υποστέλλει τη σημαία του Δήμου και την αντικαθιστά με αυτή των special olympics, αρχίζει να κατεβάζει την Ελληνική σημαία.
Στην ερώτηση, εκ μέρους των παρευρισκομένων, γιατί το κάνει αυτό, απαντά πως έχει εντολή να την αντικαταστήσει με την σημαία της Πολωνίας!
Εξαγριωμένοι οι ντόπιοι του λένε πως δεν θα επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο, πως η σημαία αποκλείεται να κατεβεί από το κέντρο του Δέλτα και απειλείται σύρραξη. Προτείνουν να αναρτηθεί η Πολωνική σημαία κάτω από την Ελληνική ή μαζί με την σημαία των special olympics.
Ο υπάλληλος της δημαρχίας επικοινωνεί με προϊστάμενό του και παίρνει εντολή να προχωρήσει στην αλλαγή. Οι ντόπιοι το απαγορεύουν και τα πνεύματα έχουν οξυνθεί επικίνδυνα.
Και τότε ο προϊστάμενος του υπαλλήλου ζητά την συνδρομή της αστυνομίας.
Ο βαρκάρης του ΤΚΔΦ παίρνει τη βάρκα του και φεύγει, αρνούμενος να πάρει μέρος στην τελετή.
Οι κάτοικοι είναι εξοργισμένοι και η ομαλή εκτέλεση των προγραμματισμένων εκδηλώσεων κρέμεται από μιά κλωστή.
Στη γη της ουτοπίας, οι Έλληνες αστυνομικοί φυλούν μιά ξένη σημαία, στην τελευταία άκρη της Ελλάδας, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τα σύνορα με την Τουρκία....
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν κι όλα πήγαν καλά, όλοι είναι ευχαριστημένοι, κανείς δε φαίνεται να πήρε χαμπάρι τι έγινε νωρίτερα, κανείς δε φάνηκε να πρόσεξε την απουσία της σημαίας.
Οι επίσημοι, οι κάμερες και οι αθλητές φεύγουν, η φλόγα παίρνει το δρόμο για το μακρινό της ταξίδι...
Η ζωή μας επιστρέφει στους κανονικούς της ρυθμούς και η σημαία μας στον ιστό της... Όμως μια πίκρα έμεινε στο στόμα μας. Και τούτη τη φορά δεν θα την κρατήσουμε. Θα τη βγάλουμε, να μάθει ο κόσμος τα ρεζιλίκια.
Κανονικά θα' πρεπε να' χουμε φύγει όλοι οι βαρκάρηδες, μαζί με το Χρήστο το Σαρηγιαννίδη (που κάπου στο βάθος της ψυχής μου αισθάνομαι πως τον πρόδωσα), να μην έχουν βάρκες να κάνουν την εκδήλωση. Μα αν το κάναμε, θα ρεζιλευόμασταν όλοι, θα ρεζιλευόταν ο τόπος μας. Με την παραμονή μας, η ξεφτίλα έμεινε στους λίγους, τους ελάχιστους, τους ανεπαρκείς, σ' αυτούς που λησμόνησαν πως γι' αυτό το πανί, πριν λίγα χρόνια, κάποια παληκάρια έχασαν τη ζωή τους στα ξεράδια που λέγονται Ίμια. Όχι δεν είμαστε εθνικισταράδες, εκτός κι αν εθνικιστής είναι όποιος αγαπάει τον τόπο του. Μα ζούμε στα σύνορα. Κι οι άνθρωποι των συνόρων, όλων των συνόρων της γης, έχουν ένα αλλιώτικο δέσιμο, ένα διαφορετικό δεσμό με τα σύμβολα της πατρίδας τους...
Δεν τελειώνει εδώ το θέμα. Δεν θα το αφήσουμε να τελειώσει. Γιατί έρχονται εκλογές.
Κι όποιος παίζει με το Δέλτα, όποιος προσβάλλει τους ανθρώπους του, όποιος δεν είναι άξιος να κάνει τη δουλειά του σωστά κι όποιος δεν σέβεται τη γαλανόλευκη θα φάει μαύρο.
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/09/special-olympics_17.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου