Φραγκιά (France) ή Γαλλία;
Η
είσοδος των Φράγκων στην ιστορία
τού
Δημήτρη Κιτσίκη
Τακτικού μέλους της
Καναδικής Ακαδημίας, καθηγητού Πανεπιστημίου Οττάβας
|
Πηγή: Περιοδικό
"Τρίτο Μάτι" Νο 144. Καλοκαίρι 2006. Σελ. 52-58.
-
Φράγκοι: ο λαός που δημιούργησε την «Δύση», την Παπική Εκκλησία και την Φραγκομασονία.
-
Γιατί οι χαμένοι Γαλάτες επιζούν μόνο στην ελληνική γλώσσα.
-
Γιατί μόνοι οι Έλληνες ονομάζουν την Φραγκιά «Γαλλία».
-
Γιατί μόνοι οι Έλληνες ονόμαζαν όλους τους δυτικούς «Φράγκους»...
Σειρά των
άρθρων αυτών, είναι τμήματα ενός μόνο άρθρου, που δημοσιεύθηκε το
Καλοκαίρι του 2006 στο περιοδικό "Τρίτο Μάτι". Το μοιράσαμε σε τμήματα,
ώστε να είναι ευκολότερη και αποδοτικότερη η αφομοίωση της πληθώρας των
πληροφοριών αυτών που παρουσιάζονται. Είναι μια ιστορική αναδρομή 1.500
ετών, που ξεκινάει από τη Δυτική Ευρώπη, και καλύπτει όλο τον κόσμο. Ο
καθηγητής Δημήτρης Κιτσίκης, με τον ιδιάζοντα εκφραστικό τρόπο του, μας
ξεκινάει από την εποχή που οι Φράγκοι ήταν ένας "βάρβαρος" λαός (τον
οποίο κορόϊδευαν οι πολιτισμένοι Ρωμιοί ακόμα και για τον τρόπο που
μιλούσε), και μας εκπλήσσει στη συνέχεια με τις ασταμάτητες δολοπλοκίες
της ηγεσίας του λαού αυτού, μέχρι τη σημερινή εποχή, που έχουν πλέον
καθιερωθεί ως μια παγκόσμια υπερδύναμη, ΥΠΕΥΘΥΝΗ για μύρια δεινά του
πλανήτη μας και της Εκκλησίας.
Όσοι δεν έχουν γνώση
του ζητήματος και του ρόλου του λαού αυτού στην παγκόσμια διαμόρφωση της
ανθρωπότητας σήμερα, θα εκπλαγούν να μάθουν ότι κυριολεκτικά ΤΑ ΠΑΝΤΑ όσα
διαδραματίζονται γύρω μας, έχουν σφοδρότατη επιρροή (συνήθως αρνητική), από τις
δολοπλοκίες της ηγεσίας του λαού αυτού. Από το κόμικ του Αστερίξ για παιδιά και
τον "Κώδικα Ντα Βίντσι", μέχρι τη δολοφονία του Καποδίστρια, το όνομα της χώρας
μας και την εθνική μας συνείδηση ως Ελλήνων. Και από τις Φραγκομασονικές στοές
που κατευθύνουν χώρες ολόκληρες, μέχρι τον Πάπα της Ρώμης, τις παγκόσμιες
εθνικιστικές συγκρούσεις και τα κομμουνιστικά καθεστώτα!
Σας καλούμε να
παρακολουθήσετε την ιστορία αυτή από την αρχή ως σήμερα, ενώ παράλληλα θα
βρίσκετε στη σειρά των άρθρων αυτών, και δεσμούς προς άλλα σχετικά άρθρα, για να
εμβαθύνετε σε επί μέρους λεπτομέρειες.
α)
Περί του συγγραφέως
Ο φίλος μου ο Παύλος [*] γνωρίζοντας
ότι εμεγάλωσα στην Γαλλία μου ανέθεσε να εξηγήσω γιατί μόνον οι
Έλληνες συνεχίζουν να χρησιμοποιούν την ονομασία «Γαλλία», ενώ
όλοι οι άλλοι λαοί χρησιμοποιούν την ονομασία «Φραγκιά» (France),
για να προσδιωρήσουν το ευρωπαϊκό κράτος με πρωτεύουσα το
Παρίσι.
Στο σχολείο στην Γαλλία, μας επαναλάμβαναν ότι οι προγονοί μας
ήσαν οι Γαλάτες (Gaulois) και όχι οι Φράγκοι (Francais). Επειδή
δε η γλώσσα και όχι η φυλή παίζει τον σπουδαιότερο ρόλο, μας
έλεγαν πως είμεθα Λατίνοι και όχι Γερμανοί, ενώ κατά τα αλλά μας
εξηγούσαν ότι οι Φράγκοι ήσαν γερμανική φυλή. Βεβαίως, στον
πολιτισμό μας έλεγαν — όλοι είμεθα Έλληνες. Και τα γαλλικά
ιστορικά εγχειρίδια τού σχολείου περιελάμβαναν κεφάλαια για την
εισβολή των «βαρβάρων» στον μεσογειακό πολιτισμένο χώρο τον
ελληνορωμαϊκό ...
β)
Νομάδες, βάρβαροι η κτήνη;
Από όλους τους λαούς που απετέλεσαν αυτό που σήμερα ονομάζουμε
«Δύση» Σάξωνες, Κέλτες, Γότθους, Όστρογότθους, Γερμανούς,
Βουργουνδούς, κ.λπ οι Φράγκοι είχαν τον καθοριστικώτερο ρόλο και
μάλιστα τη σφράγισαν με τα κυριώτερα χαρακτηριστικά τους.
Πράγματι οι Φράγκοι απεδείχθησαν οι πλέον δραστήριοι από όλες
τις βαρβαρικές φυλές.
Πρόσφατα μάλιστα ζήσαμε την μεγάλη επιχείρηση αναζωπύρωσης τού
φραγκικού παρελθόντος της Δύσης, με την γνωστή ιστορία τού «Αγίου
Αίματος», στην οποία πρωτεύοντα ρόλο έχουν οι Μεροβίγγειοι
Φράγκοι βασιλείς, που υποτίθεται ότι φέρουν το «άγιο αίμα» και
γι' αυτό είναι και σήμερα ακόμη οι νόμιμοι βασιλείς της Ευρώπης!
Τρεις είναι οι προσωπικότητες που με τις πράξεις τους καθόρισαν
το μέλλον των Φράγκων. Ο βασιλέας τους, Κλοβίς, τον 5ο αι. που,
ως άλλος Κωνσταντίνος, διείδε το μέλλον του Χριστιανισμού και το
498 αποφάσισε να βαπτιστεί χριστιανός και να γίνει ο
υπερασπιστής τού Πάπα. Ο περίφημος Κάρολος Μαρτέλος που σφράγισε
τη μοίρα της Δόσης σταματώντας την μουσουλμανική προέλαση στο
Πουατιέ το 732 και ο Καρλομάγνος, ο δημιουργός της Αγίας
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τού Γερμανικού (φραγκικού) Έθνους και
πρώτος οραματιστής της Ενιαίας Ευρώπης.
Ο Καρλομάγνος οραματιζόταν να γίνει αυτοκράτωρ της μοναδικής
αυτοκρατορίας: της Ανατολικής Ρωμαϊκής (Βυζαντινής). Γι' αυτό
πρότεινε γάμο στην Βυζαντινή πριγκήπισα Ειρήνη. Όταν η πρόταση
του απορρίφθηκε, στράφηκε στην δημιουργία μιας νέας
αυτοκρατορίας, και πράγματι κατάφερε τα Χριστούγεννα τού 800 να
στεφθεί αυτοκράτωρ από τον πάπα!
Αυτός ο λαός απεδείχθη τόσο ικανός ώστε σήμερα να μπορούμε να
πούμε ότι όλη η Δύση και ως απτή πραγματικότητα και ως νοοτροπία
είναι δημιούργημά τους! Μάλιστα ο όρος Φράγκος (franc) σημαίνει
ελεύθερος! Ωστόσο οι Φράγκοι έγιναν γνωστοί και για την
βαρβαρότητα και την κτηνωδία τους. Η κτηνωδία των Φράγκων, που
ιστορικά απεδείχθησαν και εγκληματίες και φανατικοί, είναι
απερίγραπτη σε όλες τις φάσεις της ιστορίας της Ευρώπης από τον
Κλοβίς, στον 5ο αιώνα μ.Χ. μέχρι τον Φράγκο-Γερμανό Χίτλερ στον
20ό.
Δύναται κανείς να γενικεύση και να ισχυρισθή ότι σε αντίθεση με
τους Έλληνες, οι Φράγκοι είναι κτήνη εγκληματικότητος; Η
απάντηση είναι ότι 1500 χρόνια ευρωπαϊκής Ιστορίας μας πείθουν
ότι αυτό είναι σωστό! Το συνεπέρανε ο μεγαλύτερος ιστορικός τού
Κ' αιώνος, ο Βρεταννός Αρνόλδος Τόϋνμπυ, ο οποίος είχε γράψει
ότι απεχθάνετο τον δυτικό πολιτισμό επειδή δεν ήταν απλώς
εγκληματικός αλλά κτηνώδης. Και Φράγκοι είναι όλη η Δύση...
Και όμως, από πού προήρχετο αυτός ο φανατισμός των Δυτικών λαών;
Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, αργότερα, μου εδίδαξε (και το έγραψε στο
βιβλίο του Η Ρωμηοσύνη) δύο πράγματα: πρώτον ότι
η Ρώμη
υπήρξε ελληνίδα πόλις και ότι η διαμάχη των δύο πόλεων -
κρατών Αθηνών και Ρώμης ήταν παρόμοια με την διαμάχη Αθηνών
Σπάρτης, και δεύτερον ότι η Γαλλία ήταν γαλατική και είχε στον
Ε' αιώνα μ.Χ. υποδουλωθή στους Γερμανούς Φράγκους.
|
«Αν μου χαρίσεις τη νίκη
ενάντια στους εχθρούς μου, θα πιστέψω σ' Εσένα και θα
βαπτιστώ στο όνομά Σου». Ο προσηλυτισμός τού Κλοβίς
αποτελούσε έργο της συζύγου του, Κλωτίλδης, και
εκπλήρωση τού όρκου που είχε κάνει κατά την διάρκεια της
μάχης τού Tolbiac, που τού επέτρεψε να επεκτείνει την
κυριαρχία του μέχρι τον Ρήνο. (Στον πίνακα τού ζωγράφου
Paul Joseph Blanc, ο Ιησούς από τους ουρανούς επιβλέπει
την μάχη!) Στην πραγματικότητα, ο Φράγκος βασιλιάς
διείδε σωστά ότι ο ανερχόμενος Χριστιανισμός αποτελούσε
ιδανική ευκαιρία για το μέλλον των Φράγκων και αυτή του
η επιλογή σφράγισε το μέλλον της Δύσης!
|
Η δε Γαλλική Επανάσταση τού 1789 ήταν κατ’ αυτόν, η εξέγερση τού
λαού των Γαλατών κατά των ευγενών φεουδαρχών οι οποίοι ήσαν
Φράγκοι.
Ο Βολταίρος στον ΙΗ' αιώνα,
ανέλυσε ως εξής την σύγκρουση βαρβάρων της Δύσεως με τον κόσμο
τού πολιτισμού: «Το πάθος τού προσηλυτισμού ήταν μία ιδιαίτερη
ασθένεια του [θρησκετικού] κλίματός μας. Ποτέ δεν την είχε
γνωρίσει η μακρινή Ασία. Ποτέ αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν
στείλει ιεραποστόλους στην Ευρώπη. Μόνον εμείς εξήγαμε την γνώμη
μας... μέχρι τα έσχατα της γης» (Βλ. Α. Reichwein, China and
Europe.
Intellectual and
Artistic Contacts in the Eighteenth Century, A.Knopf, New York,
1925, σελ.90).
To ίδιο ίσχυε και για το
Βυζάντιο, το οποίο ποτέ δεν οργάνωσε, αλλά αντιθέτως υπήρξε
τραγικό θύμα των δυτικών σταυροφοριών.
Ο 15ος αιώνας μας προσφέρει ένα συγκλονιστικό παράδειγμα της
εκατέρωθεν στάσεως Φράγκων και πολιτισμένων Ελλήνων και Κινέζων.
Προσπερνώντας την κτηνωδία της γενοκτονίας των Αμερινδιάνων, ως
και την ακατανώμαστη βαρβαρότητα της αλώσεως της
Κωνσταντινουπόλεως το 1204 που εξησκήθη κατά ομοθρήσκων
χριστιανών, θα σταθούμε στην εποχή της Αναγεννήσεως, βάθρου τού
δυτικού πολιτισμού, κατά την οποία από την Ιβηρική χερσόνησο,
πρώτοι οι Φράγκοι Πορτογάλοι εξεχύθησαν στις θάλασσες για λεία.
Ως βάρβαροι, ήσαν πάντα ολιγάριθμοι αλλά αδίστακτοι (ομοίως και
κατά την κατάκτηση της Αμερικής).
Σε αντίθεση με τους Φράγκους, οι Άραβες έμποροι που είχαν
προηγηθή εφέροντο με πολιτισμένο τρόπο. Για τον λόγο αυτό, οι
Κινέζοι ωνόμασαν τους Φράγκους «δαίμονες τού ωκεανού».
Ομοίως οι Βυζαντινοί επίστευαν ότι δεν ήξιζε τον κόπο να
εκπολιτίσουν τους Φράγκους, οι όποιοι «μάλλον βγάζουν σάλια παρά
ομιλούν!» και αγνοούν την ελληνική γλώσσα και την ελληνική
παιδεία, χαρακτηριστικά που εξησφάλιζαν την ανωτερότητα των
Ρωμαίων-Βυζαντινών.
Ίσως, τελικά, πίσω από την δημιουργία της Δύσης να υπάρχει -τι
άλλο;- μία γυναίκα. Η Κλωτίλδη —ανιψιά τού βασιλιά των
Βουργουνδών, Gondebaud. Χριστιανή, όπως και η μητέρα της,
Caretene — κατάφερε τον προσηλυτισμό και στην συνέχεια τη
βάπτιση τού βασιλέα των Φράγκων και συζύγου της, Κλοβίς. Η
Κλωτίλδη αργότερα ανακηρύχθηκε αγία...
|
γ)
Η κρίσιμη ιδιαιτερότητα των Φράγκων
Φυσικά ο αρχαίος κόσμος
δεν υπήρξε αγγελικός. Οι σχέσεις των Ελλήνων με του
Γαλάτες ήσαν σχέσεις δύσκολες και αιματηρές. Αλλά
κυριαρχούσε τότε η ιδέα τού πολιτισμού σε αντιπαράθεση
με έναν βαρβαρισμό που είχε στόχο την ενσωμάτωση του στο
«κεντρικό ηλιακό σύστημα» τού πολιτισμού. Η εμφάνιση των
Φράγκων στον Ε' αιώνα μ.Χ. έφερε στον πλανήτη μία
τελείως καινούργια διάσταση. Η φυλή των Φράγκων διέφερε
ριζικά από όλες τις άλλες βαρβαρικές φυλές: Αν και
ινδοευρωπαϊκή, δεν ανήκε σε καμία από τις γνωστές μέχρι
τότε φυλές. Αν και επεκεντρώθη αρχικώς στην βόρεια
Ευρώπη και ήταν γερμανογενής δεν ήταν καθαρώς γερμανική.
Αν και επεβλήθη στη Γαλλία με τον Κλοβίς, δεν ήταν
γαλλική.
Η πρωτοτυπία της φυλής αυτής ήταν ότι ίδρυσε την Δύση! Γι’ αυτό
και πάντα οι Έλληνες ονόμαζαν Φράγκους όλους τους Δυτικούς και
όχι μόνον τους κατοίκους της Γαλλίας. Μόνη δε η φυλή αυτή ηρνήθη
να ενταχθή στον ελληνικό πολιτισμό (και αργότερα στον κινεζικό
πολιτισμό).
Εν τέλει αυτή η φυλή οικοδόμησε ένα ιδικό της πρωτότυπο σύστημα,
πρώτα τού φεουδαλισμού και μετά τού καπιταλισμού που δια μέσου
τού βιαίου επεκτατισμού, ιμπεριαλισμού, εθνικισμού και
παγκοσμισμού μετέτρεψε τον πλανήτη σε τεχνολογικό Πολύφημο και
πνευματική έρημο.
|
Η
βάπτιση του Κλοβίς από τον άγιο Ρεμί.
|
δ)
Η άνοδος των Φράγκων
Από τον Κλοβίς (481-511 μ.Χ.) που έγινε χριστιανός μέχρι τον
Καρλομάγνο (768-814), οι γερμανογενείς Φράγκοι επιβάλλονται σε
όλην την Γαλλία και την μετονομάζουν σε Φραγκιά. Από αυτή την
επιβολή ενός τελείως διαφορετικού και ανθελληνικού βαρβαρικού
πολιτισμού θα προκύψουν δύο τινά:
•
Πρώτον, η άλωση τού πατριαρχείου των Ελλήνων παπών της Ρώμης, οι
οποίοι από τον Καρλομάγνο και μετά θα αντικατασταθούν
συστηματικά από Φράγκους. Έτσι η παπική αυλή θα φραγκοποιηθή και
θα χάση τελείως τα ελληνικά της χαρακτηριστικά.
•
Δεύτερον, η επιβολή μίας τελείως διαφορετικής κοινωνικής δομής,
που θα εξελιχθή μετά τον 10ο αιώνα σε φεουδαρχία κληρονομικών
ευγενών (feodalisme) και σε φεουδαλισμό (feodalite) που θα
υποδουλώση τους γηγενείς Γαλάτες επί μία χιλιετία μέχρι την
απελευθέρωση του λαού των Γαλατών από την Γαλλική Επανάσταση του
1789.
Ο
ανθελληνισμός των Φράγκων προήλθε από την προσπάθειά τους, από
την εποχή του Καρλομάγνου, να αλώσουν το Βυζάντιο, να του
αρπάξουν το αυτοκρατορικό στέμμα και να ανακηρυχθούν στην θέση
του, οικουμενικοί αυτοκράτορες.
Η δημιουργία τού Σχίσματος
εντάσσεται σε αυτή την προσπάθεια!
Παρά το
αδυσώπητο μίσος τους κατά των Ελλήνων που συνεχίζεται ακόμη
σήμερα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η ανωτερότης του ελληνικού
πολιτισμού ήταν τέτοια ώστε μέσω της Αναγεννήσεως του ΙΕ'
αιώνος, να επιβληθή και πάλι επί των βαρβάρων. Με την διαφορά
ότι οι Φράγκοι ισχυρίσθησαν ότι οι Έλληνες είχαν εξαφανισθή εξ
αιτίας της οθωμανικής προελάσεως (ένας μύθος που τους συνέφερε)
και ότι κληρονόμοι τού αποβιώσαντος ελληνικού λαού ήσαν οι ίδιοι
οι Φράγκοι! Όλοι οι μονάρχες της Δύσεως προτίμησαν να
αντικαταστήσουν την παρουσία τού ελληνισμού με τον μύθο τού
ρωμαϊκού πολιτισμού ως διαφορετικού από τον ελληνικό και αυτό
από τον Λουδοβίκο ΙΔ' και τον Ναπολέοντα μέχρι τον Μουσσολίνι. Ο
Χίτλερ υπήρξε ο μόνος ο οποίος ανεγνώρισε την ανωτερότητα τού
ελληνικού πολιτισμού, λόγω των Γερμανών φιλοσόφων και ειδικά του
Νίτσε και τού Χάϊντεγγερ.
Σημειώσεις:
* Εννοεί τον εκδότη του περιοδικού "Τρίτο Μάτι".
ε)
Ο φανατισμός των Φράγκων και ο πόλεμος των θρησκειών
Ο εκδυτικισμός, δηλαδή η
εκφράγκευση της οικουμένης, και ειδικά τού ελληνικού λαού,
έσπρωξε και τους Έλληνες να εφαρμόσουν τα δυτικά πρότυπα για να
εξηγήσουν την ελληνική Ιστορία. Έτσι, στην μελέτη τού
Χριστιανισμού υπερίσχυαν τα δυτικά πονήματα περί
Ρωμαιοκαθολικισμού και Προτεσταντισμού που ανέλυαν τα έκτροπα
της Ιεράς Εξετάσεως, των
σταυροφοριών και τον φανατισμό των
χριστιανών που κατεδάφιζαν συστηματικά τα μνημεία των
θρησκευτικών τους αντιπάλων.
Αντίστοιχα, οι νεότεροι Έλληνες
Ιστορικοί εθεώρησαν ότι και η Ορθοδοξία δεν ηδύνατο να αποτελεί
εξαίρεση και έπρεπε να είχε και αυτή ιερά εξέταση και φανατισμό,
εις αντίθεση με τις προτροπές της προς Γαλατάς επιστολής του
αποστόλου Παύλου.
Και όμως έσφαλαν! Διότι η
Ορθοδοξία, το Βυζάντιο (ακόμη και η Οθωμανία) δεν εγνώρισαν ποτέ
τον ασύλληπτο σε κτηνωδία πόλεμο των θρησκειών που ξετίναξε
κυριολεκτικά την Δύση από τον ΙΕ΄ αιώνα μέχρι των αρχών τού ΙΒ΄
αιώνος και που εσυνεχίσθη μέχρι των ημερών μας με την καταδίωξη
τού εβραϊσμού και την δικτατορική επιβολή της εκκοσμικευμένης «θρησκείας
της δημοκρατίας».
Ο πόλεμος των θρησκειών εβασίσθη
σε ένα απλό όσο και πρωτόγονο αξίωμα: ένας βασιλεύς, μία
θρησκεία, δηλαδή cujus regio, ejus religio (τέτοια η θρησκεία
τού πρίγκιπος, ιδία και η θρησκεία της χώρας). Το περίεργο είναι
ότι αυτό το απόφθεγμα ανεκηρύχθη ως άκρως φιλελεύθερο και ως
λύση του προβλήματος όταν εξηγγέλθη επισήμως μετά τις
θρησκευτικές σφαγές στην συνθήκη της Augsburg, το 1555.
Ο πόλεμος των θρησκειών είναι
αναπόσπαστο μέρος της νοοτροπίας των Φράγκων από καταβολής της
φυλής αυτής μέχρι την σημερινή φραγκική Δύση, διότι αυτός ο
πόλεμος των θρησκειών συνεχίζεται σήμερα μέσω της
εκκοσμικευμένης θρησκείας της δυτικής δημοκρατίας.
Η ανεξιθρησκεία τού Βολταίρου
ήταν γεννημένη κατόπιν αιώνων εξοντωτικών ολοκαυτωμάτων, κατά
τους οποίους το να αγαπάς την θρησκεία σου εσήμαινε να μισής την
θρησκεία τού άλλου... Προήρχετο απλώς από την αδιαφορία για το
ίδιο το φαινόμενο της θρησκείας αυτού τού πάπα τού ρασιοναλισμού,
τού Βολταίρου. Συνεπώς δεν επρόκειτο περί ανεξιθρησκείας αλλά
περί αδιαφορίας, και αντεκατεστάθη αμέσως με τον φανατισμό της
δημοκρατίας, στο όνομα της οποίας σήμερα
απαγορεύεται στην
Γαλλία, στις μουσουλμανίδες κόρες να ενδύονται το κεφαλομάνδηλο
στα σχολεία!
Στο Βυζάντιο, εκτός εξαιρέσεων,
ο αιρετικός ενεκλείετο σε μοναστήρι. Στην Φραγκιά εσφάζετο... Οι
σταυροφορίες όχι μόνον κατά της Ανατολής αλλά κατά της Δύσεως το
αποδεικνύουν. Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ' εκήρυξε σταυροφορία
εναντίον των Αλβιγινών, των αποκαλουμένων Καθαρών, της νοτίου
Γαλλίας, που είχε ως αποτέλεσμα την ερήμωση της νοτίου Γαλλίας
και την σφαγή επί είκοσι χρόνια δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων μεταξύ
1209 και 1229 και την εγκαθίδρυση στην χώρα της Ιεράς Εξετάσεως.
Η σταυροφορία αυτή δύναται να παραβληθή με την σημερινή «σταυροφορία
της δημοκρατίας» κατά τού Ιράκ.
Το τραύμα εκείνου του
ολοκαυτώματος υπήρξε τόσο βαθύ που σήμερα ακόμη, μετά από 800
χρόνια η ανάμνηση τού φοβερού αυτού εγκλήματος έχει σημαδεύσει
όλη την δυτική Ευρώπη! Της σταυροφορίας κατά των Αλβιγινών
ηγείτο ο έξαρχος τού πάπα, Αρνάλδος αββάς του Σιτώ, δηλαδή
καλόγηρος, ο οποίος είχε δηλώσει: «Σφάξατε όλους, ο Θεός θα
φροντίση να διακρίνη και να προστατεύση τους πιστούς του».
 Το ότι Φράγκος Ιερωμένος
ισοδυναμούσε με σατανική παρουσία, αποδεικνύεται από την παντελή
έλλειψη ηθικών άρχων ακόμη και αυτών των παπών. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα υπήρξε η υπόθεση τού μεγαλομάρτυρος της Βοημίας,
Τσέχου Γιάν Χους (Ιωάννης Ούσος) και η σταυροφορία κατά των
Χουσιτών οπαδών του στην περίοδο 1419-1436. Ο Χους εζήτει
επιστροφή στην Ορθόδοξη παράδοση. Π.χ. επέμενε η Θεία Κοινωνία
να γίνεται με άρτον και οίνον. Πράγματι, η Ρωμαιοκαθολική
Εκκλησία για να κάνη οικονομία στον οίνο τον είχε καταργήσει για
τον λαό (ακόμη και σήμερα τον χρησιμοποιεί στην κοινωνία μόνον
για τους ιερείς!). Στον λαό έδιδε μόνον άρτο ισχυριζόμενη ότι η
μία ουσία περιελάμβανε και την άλλη. |
Ο Γιaν Χους στην Σύνοδο της Κωνστάντιας
(1414).
|
Οι Φράγκοι, ο αφελληνισμός της Δύσης και
η δημιουργία της «παπικής»
Εκκλησίας
Ο Φράγκος Καρλομάγνος εβαλε τα θεμέλια της σημερινής Δύσης, όταν
στέφθηκε αυτοκράτωρ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του
Γερμανικού εθνους, την όποια ο ίδιος δημιούργησε.
Οι Φράγκοι και ο Καρλομάγνος όμως είναι υπεύθυνοι για τον πλήρη
αφελληνισμό της Δύσης. Συγκεκριμένα, ο Καρλομάγνος διεκήρυξε το
794 ότι η ρωμαϊκή γλώσσα ήταν και είναι τα λατινικά. Ωστόσο,
αυτό που φαίνεται αυτονόητο σήμερα αντιφάσκει με την
ιστορική πραγματικότητα,
αφού όλες οι πηγές μαρτυρούν ότι η
πρώτη γλώσσα των Ρωμαίων ήταν τα Ελληνικά!
Λ.χ. οι πρώτοι τέσσερις Ρωμαίοι χρονογράφοι που
έγραψαν στα Ελληνικά ήταν οι
Quintus Fabius Pictor, Lucius Cincius Alimentus, Gaius Acilius
and Aulus Postumius Albinus. Ο πρώτος Ρωμαίος ιστορικός που
έγραψε στα Λατινικά ήταν ο Porcius Cato
(234140 π.Χ.) και ο Lucius Cassius Hemina (γύρω στο 146 π.Χ.).
Αυτή η μεθόδευση έγινε για να αποκοπεί η
Δύση από την ελληνική Ανατολή.
Στα ίδια πλαίσια, ο Καρολομάγνος συνέβαλε
καθοριστικά στο Σχίσμα τού Χριστιανισμού, καθώς πήρε θέση υπέρ
τού Filioque, κυρίως για λόγους πολιτικής, αφού
κατάλαβε ότι έτσι επίσης
απέκοπτε την Δύση από τους χριστιανικούς της δεσμούς με
το Βυζάντιο...
Ο ίδιος ο πάπας Λέων Γ΄ που είχε στέψει
τον Καρλομάγνο αντέδρασε, αλλά ήταν πλέον αργά... Από τότε, η
φραγκική νοοτροπία θα στοιχειώση όλη την μετέπειτα πορεία της
Δύσης, με όλα τα γνωστά αποτελέσματα
(Ιερά Εξέταση, Σταυροφορίες, Σφαγές Αλλοδόξων,
κ.λπ.). Μετά δύο περίπου αιώνες, το φραγκικό «Πιστεύω» (Credo)
με το Filioque θα ακουστή επίσημα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης...
Στην μινιατούρα από το «Μεγάλο χρονικό της Φραγκιάς» τού 1472,
μία καθοριστική στιγμή για τους Φράγκους, την Δύση και την
ανθρωπότητα. Ο Καρλομάγνος στέφεται αυτοκράτωρ της Ευρώπης από
τον πάπα Λέοντα Γ΄ στην Ρώμη, τα
Χριστούγεννα τού ετους 800.
|
O
Καρλομάγνος στέφεται από τον Πάπα, ανοίγοντας τους
ασκούς του Αιώλου για την ανθρωπότητα, εξ' αιτίας των
δολοπλοκιών του και των ιστορικών ψευδών που εισήγαγε
για τα συμφέροντά του.
|
στ)
Το αποκορύφωμα της φραγκικής θηριωδίας
Μεταξύ 1562 και 1598, στη Γαλλία
(ή πιο σωστά στην Φραγκιά), Ρωμαιοκαθολικοί και Καλβινιστές
υπερέβησαν κάθε όριο θηριωδίας, σε μία εποχή που στην Οθωμανία
τού αυτοκράτορος και μεγάλου νομοθέτου Συλεϊμάν (1520—1566) και
των διαδόχων του, οι διάφορες θρησκευτικές κοινότητες συνεβίωναν
εν αρμονία. Το 1562, βασιλικό έδικτο έδιδε στους προτεστάντες
διάφορα δικαιώματα. Επρόκειτο όμως περί παγίδος για να δοθή
καιρός στους Καθολικούς να τους επιτεθούν.
Ο καθολικός δουξ Φραγκίσκος ντε
Γκιζ (Francois de Guise, 1519-1563), την 1η Μαρτίου 1562, ημέρα
Κυριακή, εισήλθε με τους ανθρώπους του σε έναν σιτοβολώνα όπου
είχαν συναχθή οι Καλβινιστές για να λειτουργηθούν, στην πόλη
Βασσύ (Vassysur-Blaise). Η σφαγή διήρκησε μία ώρα κατά την οποία
άφησε νεκρούς τους πάντες, αόπλους άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Έδικτο του Σεπτεμβρίου 1568 τού Saint-Maurdes-Fossis, απηγόρευσε
την εξάσκηση οιασδήποτε άλλης θρησκείας εκτός της
Ρωμαιοκαθολικής και υπεχρέωνε τα στελέχη των διαμαρτυρομένων να
εγκαταλείψουν την Γαλλία εντός των 15 ημερών.
|
Μία από τις πολλές
αγριότητες που επέφερε η φράγκικη
θρησκευτική
μισαλλοδοξία. Η σφαγή των Καθαρών
στη Νότιο Γαλλία.
|
ζ)
Η νύκτα τού Αγίου Βαρθολομαίου, 1572
 Η νύκτα αυτή παρέμεινε στην
ιστορία της Δύσεως ως το σύμβολο της δυτικής θηριωδίας και
φανατισμού που κατεδάφισε ολόκληρο τον μύθο τού αναγεννησιακού
ουμανισμού. Σε καμία άλλη περιοχή τού κόσμου δεν υπάρχει
παρεμφερής εικόνα αυτού που συνέβη εκείνη την νύκτα της 24ης
Αυγούστου τού 1572. Η ανάλυση τού γεγονότος αυτού αφαιρεί από
την Δυτική Ευρώπη ακόμη και τον ισχυρισμό ότι δύναται να υπήρξε
ποτέ δυτικός πολιτισμός. Ούτε και η δικαιολογία πάλης των τάξεων
ευσταθεί, εφ' όσον η διαμάχη ρωμαιοκαθολικών και διαμαρτυρομένων
αφορούσε την ίδια την άρχουσα τάξη των ευγενών. Οι ηγέτες των
Καλβινιστών όπως και οι Ηγέτες των καθολικών ήσαν μέλη της ανωτέρας
αριστοκρατίας των ευγενών. |
Το χαρακτηριστικότερο δείγμα φραγκικής/δυτικής
θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και ωμότητας: Η σφαγή τού Αγίου
Βαρθολομαίου. Οι συνέπειές της μένουν ακόμη ανεξίτηλα
χαραγμένες στο δυτικό υποσυνείδητο.
|
Τριάντα χιλιάδες φονευθέντες
Προτεστάντες υπήρξαν το αποτέλεσμα των σφαγών του Αγίου
Βαρθολομαίου. Προτού η ημέρα της 24ης Αυγούστου 1572 ξημερώσει,
οι δολοφόνοι ξεχύθησαν στους δρόμους των Παρισίων ακολουθούμενοι
από τον όχλο των λεηλατούντων. Από τις 25 Αυγούστου έως τις 3
Οκτωβρίου οι σφαγές συνεχίζοντο σε όλην την Γαλλία. Ο πρίγκιψ
τού Κοντέ και ο μέλλων βασιλεύς της Γαλλίας, ο Ερρίκος ο Δ', για
να σώσουν την ζωή τους υπεχρεώθησαν να δηλώσουν επί τόπου την
προσχώρησή τους στον Ρωμαιοκαθολικισμό.
η)
Η ίδρυση της Φραγκομασονίας
Φράγκος (franc) σημαίνει
ελεύθερος επειδή οι νομάδες Φράγκοι κατακτητές των Γαλατών που
ίδρυσαν την τάξη των ευγενών είχαν όλα τα δικαιώματα και ήσαν
μόνον αυτοί ελεύθεροι μέχρι την επανάσταση του 1789.
Η βαρβαρότης του εμφυλίου
πολέμου των θρησκειών έφερε στο προσκήνιο τον αντικληρικαλισμό,
δηλαδή την απέχθεια για τον θεσμό της Εκκλησίας που εβαρύνετο με
ακατανόμαστα εγκλήματα σε όλην την διάρκεια της φραγκικής
εξουσίας από τον Καρλομάγνο μέχρι την Γαλλική Επανάσταση.
Ο αντικληρικαλισμός είναι καθαρά
δυτικό φαινόμενο. Η Ενδιάμεση Περιοχή και η Ορθόδοξη Εκκλησία
τον εγνώρισε π.χ. όπως με τον Αδαμάντιο Κοραή— μόνον στον ΙΘ'
αιώνα λόγω της εκδυτικοποιήσεως της Ανατολής. Όλα τα αντικληρικά
επιχειρήματα που εκτοξεύουμε σήμερα στην Ελλάδα προέρχονται από
μία δυτική εικόνα της Εκκλησίας, ως και από την δυτικοποίηση των
Ορθοδόξων ιεραρχών.
Ο αντικληρικαλισμός έφερε στην
Δύση την αποκαλούμενη ελεύθερη σκέψη που ενισχύθηκε από το
φαινόμενο της μασονίας, ή πιο σωστά της φραγκομασονίας (francmasonnerie,
που μεταφράζομε εσφαλμένως ελευθεροτεκτονισμό, freemasonry).
Η φραγκομασονία για να κατανοηθή
πλήρως πρέπει να τοποθετηθή στο δυτικό της φραγκικό πλαίσιο με
το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη. Η φραγκομασονία λοιπόν,
υπήρξε μία πολύ θετική απελευθέρωση από τον
καθολικο-προτεσταντικό φανατισμό, πλην όμως επειδή ήταν
φραγκικής επινοήσεως δεν ήτο δυνατόν να ξεφύγη από το δυτικό
φανατικό πνεύμα και κατέληξε στην σημερινή φιλελεύθερη
δημοκρατία, όπου απαγορεύεται να μην δηλώνης δημοκράτης με
κίνδυνο να πυρποληθής σε νέες νύκτες τού Αγίου Βαρθολομαίου στο
Ιράκ η να βρεθής στα κάτεργα τού Γκουαντανάμο, ή να εκδιωχθής
από καθηγητής Πανεπιστημίου όπως εγώ στην Γαλλία, επειδή
υπεστήριξα τον Μάη τού 68, ή να κατασκοπεύεσαι από τους φοιτητές
σου σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Οττάβας, οι όποιοι πουλάνε στις
καναδικές αρχές τις σημειώσεις τους έναντι εκατό δολαρίων για να
αποδείξουν ότι ο Κιτσίκης τους διδάσκει ότι η ιταλική Αναγέννηση
υπήρξε καρκίνος για όλον τον πλανήτη...
|
Ο Μακαριστός
π. Ιωάννης
Ρωμανίδης, που πρώτος έγραψε πώς η Γαλλική
Επανάσταση ήταν η εξέγερση του λαού των Γαλατών κατά της
φραγκικής αριστοκρατίας. Υποστήριζε επίσης πως
οι Ρωμαίοι ήταν Ελληνικό φύλο και η Ρώμη Ελληνική πόλις.
|
Ο αντικληρικαλισμός είναι βασικό
στοιχείο της γαλλικής φραγκομασονίας από το 1789 μέχρι σήμερα
και έφθασε στο υψηλότερο του σημείο το 1905, όταν «το μεγάλο
έργο της μασονίας προ εκατό ετών υπήρξε η επιβολή στην Γαλλία
τού νόμου του χωρισμού Εκκλησίας—Κράτους», κατά δήλωση στην
εφημερίδα Le Monde της 6ης Σεπτεμβρίου 2005, τού Alain Bauer,
μεγάλου διδασκάλου τού Grand Orient της Γαλλίας.
Ως αντίδραση λοιπόν στις
θηριωδίες της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που είχε ήδη από την
εποχή του Καρλομάγνου περιπέσει σε ακραία φαινόμενα σατανισμού (και
η λέξη αυτή όσο και να φαίνεται υπερβολική είναι θεολογικά
εξακριβωμένη), ο φραγκομασονισμός ηνδρώθη αρχικώς ως
προτεσταντικό φαινόμενο γαλλικής προελεύσεως σε αγγλοσαξωνικό
αντιπαπικό περιβάλλον στον ΙΗ' αιώνα, στον αιώνα τού Διαφωτισμού.
Αυτό συνέβη επειδή κατόπιν των φοβερών διώξεων στην Γαλλία μετά
την ακύρωση του Εδίκτου της Νάντης, στις 18 Οκτωβρίου 1685 από
τον Λουδοβίκο ΙΔ', οι Γάλλοι Διαμαρτυρόμενοι, οι όποιοι μέχρι
τότε εκαλύπτοντο από το έδικτο αυτό, υπεχρεώθησαν να
μεταναστεύσουν μαζικά εκτός Γαλλίας (κάπου 300.000 άτομα) στην
Ελβετία, Γερμανία, Αγγλία και στις αγγλικές κτήσεις.
Έτσι ο Γάλλος διαμαρτυρόμενος
Jean Thiophile Disaguliers, το θέρος τού 1717, στο Λονδίνο,
ίδρυσε την Μεγάλη Στοά τού Λονδίνου που εδημοσίευσε υπό την
υπογραφή τού James Anderson το βιβλίο Constitutions, το όποιο
περιείχε τους βασικούς κανονισμούς της φραγκομασονίας.
Έκτοτε, η φραγκομασονία χωρίς να
εμφανίζεται ούτε ως θρησκεία, ούτε ως μυστική επαναστατική
οργάνωση και δραστηριοποιημένη πάντα στους κόλπους των τάξεων
εξουσίας, αλλά με εξάπλωση πρώτα στην Γαλλία και μετά σε όλην
την Ευρώπη, έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην εδραίωση των αστικών
αξιών ιδιοκτησίας και ατομισμού, που κατέληξαν στην Γαλλική
Επανάσταση του 1789 και στις επακόλουθες επαναστάσεις στην
Ευρώπη τού ΙΘ' αιώνος: των Καρμπονάρι στην Ιταλία, της Φιλικής
Εταιρείας στην Ελλάδα και των Δεκεμβριστών στην Ρωσία.
Οι Εβραίοι, ως βασικός παράγων
της ανόδου τού καπιταλισμού στην δυτική Ευρώπη και ως θύματα της
φραγκικής φεουδαρχίας και των καθολικοπροτεσταντικών εκκλησιών,
ενεγράφησαν μαζικά στις φραγκομασονικές στοές και για πρώτη φορά
στην ιστορία τους, μέσω της αμερικανικής επαναστάσεως τού 1776
και της γαλλικής τού 1789, απέκτησαν την ισότητα στην αστική
κοινωνία.
Από την Αγγλία η φραγκομασονία
εισήχθη στην Γαλλία ήδη το 1725-1726. Στην επανάσταση τού 1789 η
μασονική Grand Orient (Μεγάλη Ανατολή) de France είχε 60 στοές
στο Παρίσι, 448 στοές στην επαρχία, 40 στοές στις γαλλικές
αποικίες, 19 στο εξωτερικό και 68 στον γαλλικό στρατό. Το σύνολο
αυτών των στοών συμπεριελάμβανε 70 χιλιάδες μέλη.
Οι λιμπερτίνοι, οι βολταιριανοί,
οι οπαδοί τού ρασιοναλισμού, οι αντίπαλοι τού καθολικισμού, μέσω
των στοών επολλαπλασιάζοντο όχι μόνον στην αστική τάξη άλλα και
στον ανώτερο κλήρο των ρωμαιοκαθολικών επισκόπων (πολλοί εξ
αυτών εδήλωναν ανοικτά ότι ήσαν καρδινάλιοι μεν, αλλά άθεοι!)
και στην άρχουσα τάξη των ευγενών, ετοιμάζοντας έτσι το κλίμα
ρασιοναλιστικού φανατισμού της Γαλλικής Επαναστάσεως. Αυτός ο
φανατισμός άφησε εκατόμβες και αμέτρητες καταστροφές εκκλησιών
και μοναστηριών, επηρέασε μέσω δυτικοποιήσεως, στον ΙΘ' αιώνα,
τον
μαρξισμό λενινισμό και
επανέλαβε τα φοβερά αντικληρικά εγκλήματα το 1917 με την μπολσεβικική επανάσταση.
Η φανατική υφή και νοοτροπία των
Φράγκων και τού σημερινού τους συστήματος που ονομάζουν
δημοκρατία (ή πιο σωστά κοινοβουλευτική δικτατορία) εξεφράσθη
εντυπωσιακά από τον Ρουσσώ στον ΙΗ' αιώνα όταν έγραψε αυτό το
καταπληκτικό: ότι πρέπει να υποχρεώνης τον πολίτη να είναι
ελεύθερος (le forcer ύ etre libre)!
Όταν ξέσπασε η Γαλλική
Επανάσταση, ενεφανίσθησαν οι εξής μασόνοι εγκληματίες που οι
γαλλικές στοές περιγράφουν ως «άτομα εμπνευσμένα από το πλέον
ευγενές αίσθημα ανθρωπισμού», δηλαδή οι Marat, Babeuf,
Lafayette, Mirabeau, Danton, Couthon, Romme, Desmoulins. Όλη η
ρασιοναλιστική ελίτ της Γαλλικής Επαναστάσεως υπήρξε μέλος των
στοών!
Στην Αγγλία και στην Αμερική
όπου ο καπιταλισμός εθριάμβευσε ολοκληρωτικά, η φραγκομασονία
εγινε επισήμως το ίδιο το κατεστημένο και συνεπώς ουδείς λόγος
υπήρχε να παραμείνουν κρυφές οι στοές. Αντίθετα, στην Ελλάδα το
πνεύμα της συνωμοσιολογίας τις έχει κατατάξει στον χώρο τού
απαγορευμένου.
Εάν δε σήμερα ο αριθμός των
δυτικοφρόνων που ανήκουν στην φραγκομασονία έχει σαφώς
περιορισθή, αυτό οφείλεται στην παρακμή του θεσμού και την
αντικατάστασή του με άλλες δυτικο-φιλελεύθερες εταιρείες της
ιδίας φιλοσοφίας, όπως η Skull and Bones ή η Μπίλντερμπεργκ που
ομοίως με την μασονία, στο όνομα της φραγκικής δημοκρατίας είναι
υπεύθυνες για τις ακατανόμαστες «φιλελεύθερες» θηριωδίες, με
τελευταίο παράδειγμα την κατοχή του Ιράκ που στηρίζει φυσικά και
η ελληνική δημοκρατία.
|
1811. Είσοδος της φραγκομασονίας στην
Ελλάδα (μέσω Κέρκυρας) που θα ετοιμάση την εξέγερση της
φιλικής Εταιρείας τού 1821. Η φραγκομασονία είχε ήδη
εμπνεύσει και καθοδηγήσει τις αστικές επαναστάσεις στην
Αμερική (1776) και στην Γαλλία (1789).
|
Ο φεουδαρχικός φανατισμός των
σταυροφοριών, της Ιεράς Εξετάσεως, τού
λουθηριανού
προτεσταντικού φανατισμού, τού πολέμου των θρησκειών από την μία,
και του δημοκρατικού αστικού φανατισμού τού μετα-επαναστατικοϋ
καπιταλισμού και σοσιαλισμού από την άλλη, εξεφράσθη στον ΙΘ'
ευρωπαϊκό αιώνα με χαρακτηριστικό τρόπο, από τον Λαμμεναί, τους
Καρμπονάρι και την ελληνική Φιλική Εταιρεία. Ως δυτικά ρεύματα
δεν ηδυνήθησαν να ξεφύγουν από την δυτική λογική ότι αλήθεια
είναι αυτό που εσύ πιστεύεις.
Το 1806 λοιπόν, φωτισμένοι
άνθρωποι ίδρυσαν την μυστική εταιρεία των καρμπονάρι στην Νάπολι
της Ιταλίας για να δράσουν δυναμικά και με τα όπλα και να
επιβάλουν τα φιλελεύθερα ιδανικά τους. Εχρησιμοποίησαν την
μασονική τελετουργία για να οργανώσουν στους κόλπους των Ιταλών
στρατιωτικών. Ο τρόπος δράσεως ήταν το προνουντσιαμιέντο, η
υπονόμευση της ηγεσίας τού στρατού και το προπαγανδιστικό ψεύδος
κατά του αντιπάλου. Τα ιδανικά τους θα επιβληθούν στην Γαλλία
κατόπιν της επαναστάσεως του 1830 και στην Ιταλία μετά την
επανάσταση του 1848 και την δράση του Μαζζίνι.
Η Φιλική Εταιρεία ομοίως θα
βασισθή στο προπαγανδιστικό ψεύδος και θα οικοδομήση τον
φραγκικό μύθο τού
κρυφού σχολειού
και τού αντιτουρκικού μένους με αποτέλεσμα την άνδρωση του
φανατικού εθνικισμού που στο όνομα των αρχών της Γαλλικής
Επαναστάσεως θα διαμελίση τα Βαλκάνια.
Ο χώρος του σοσιαλισμού θα δώση
στο προπαγανδιστικό ψεύδος τεράστιες διαστάσεις με την οργάνωση
τού ρωσικού συστήματος της αντζιτπρόπ (agitationpropagande) του
Λένιν, ενώ στο Παρίσι και το Λονδίνο το κυβερνητικό
προπαγανδιστικό ψεύδος του 1917-1918 θα θέση τις βάσεις του
προπαγανδιστικού μηχανισμού τού Goebbels στο Τρίτο Ράιχ.
Τα βιβλία της Ιστορίας γραμμένα
πλέον σε αυτό το πνεύμα της σπίλωσε ως του εχθρού με απίθανες
κατασκευές εκ του μηδενός, υπέσκαψαν την εμπιστοσύνη τού κοινού
στην ιστορική επιστήμη.
Οι σχέσεις Γαλατών
και Ελλήνων
Οι σχέσεις Γαλατών και Ελλήνων
ανεπτύχθησαν αρχικώς μέσω της ελληνικής αποικίας της Μασσαλίας,
η οποία είχε ιδρυθή από τους Φωκαείς της Μικράς Ασίας το 600
π.Χ. Μασσαλία, Ρώμη, Αθήνα, Σπάρτη, αυτές ήσαν οι πλέον γνωστές
πόλεις της ελληνικής Μεσογείου. Μέχρι το 300 μ.Χ., η γλώσσα της
Μασσαλίας ήταν η Ελληνική αλλά ωμιλείτο και η Κελτική. Ο Έλλην
Μασσαλιώτης θαλασσοπόρος Πυθέας ανεχώρησε το 340-330 π.Χ.,
διήλθε από τις Ηρακλείους Στήλες (το σημερινό Γιβραλτάρ) και
πλέοντας μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας έφθασε μέχρι την Βόρειο
Θάλασσα, ίσως και μέχρι την Ισλανδία, εις αναζήτησιν της μυθικής
Θούλης των υπερβορείων, επάνω στην οποία οικοδομήθη ο
ρομαντισμός τού Γ΄ Ράιχ.
|
Η Μασσαλία ήταν ο τερματικός
σταθμός των Γαλατών, από την σημερινή Γερμανία τού Ρήνου και του
Δουνάβεως, μέσω του Ροδανού ποταμού. Ο άξων αυτός
εχρησιμοποιείτο για να εξαπλωθή η ελληνική επιρροή μέχρι την
Γερμανία. Οι Γαλάτες μισθοφόροι τού Μακεδονικού βασιλείου του
Φιλίππου και του Αλεξάνδρου μετέδωσαν επίσης στην περιοχή τού
Δουνάβεως τα ελληνικά νομίσματα. Σημαντικό βήμα στον εξελληνισμό
των Γαλατών υπήρξε η αποδοχή τού ελληνικού αλφαβήτου για την
καταγραφή της γλώσσας τους. Η κοιλάδα τού Ροδανού είναι γεμάτη
από γαλατικές εγγραφές σε ελληνικό αλφάβητο. (Βλ. πίνακα των
ελληνικών ριζών στις γαλατικές λέξεις, «Τ. Μ.» τεύχ. 141).
Στον Γ' αιώνα π.Χ. Γαλάτες
εγκατεστάθησαν στην Μικρά Ασία και μετωνομάσθησαν Γαλλογραικοί.
Επήραν δε μέρος σε όλες τις διαμάχες των τοπικών βασιλείων μέχρι
που επί Αυγούστου, το 25 π.Χ. η χώρα τους μετετράπη σε ρωμαϊκή
επαρχία.
Οι Γαλάτες ή
Κέλτες αν και Ινδοευρωπαίοι, δεν ανήκαν στις γερμανικές φυλές
σαν τους Φράγκους (Εδώ γίνεται διαφοροποίησις μεταξύ των
Germains/ Germanic, δηλαδή των Γερμανικών φυλών και των
Allemands/ German, δηλαδή των σημερινών Γερμανών).
|
|
Οι Φράγκοι και η
τεράστια επίδρασή τους επί της Δύσης
Oι Φράγκοι είναι Γερμανικός λαός
προερχόμενος από τις χώρες της Βαλτικής. Στην γνωστή ιστορία
πρωτοεμφανίστηκαν τον 3ο αιώνα, όταν οι Ρωμαίοι τους απώθησαν
στη δεξιά όχθη του Ρήνου (254 μ.Χ.). Αποτελούσαν έναν νεοσύστατο
στρατιωτικό συνασπισμό που προέκυψε από τη συνένωση των
υπολειμμάτων αρχαιοτέρων γερμανικών φυλών. Οι Φράγκοι ήταν
υψηλόσωμοι, με ανοιχτό χρώμα δέρματος και ξανθά μαλλιά. Φορούσαν
βράκες από λινό ύφασμα ή δέρμα ζώου και άφηναν ακάλυπτο το πάνω
μέρος τού σώματός τους. Χρησιμοποιούσαν πολύ πρωτόγονα μέσα για
την καλλιέργεια της γης και θεωρούσαν πολύ φυσιολογικό το να
προβαίνουν σε λεηλασίες. Ταυτόχρονα είχαν εξελιχθεί σε πολύ
επιδέξιους τεχνίτες μετάλλων.
Σύντομα ξεχώρισαν δύο μεγάλα
σύνολα, οι Σάλιοι Φράγκοι και οι Ριπουάριοι Φράγκοι. Οι
Ριπουάριοι εγκαταστάθηκαν κυρίως στη σημερινή Φλάνδρα. Οι Σάλιοι
Φράγκοι είδαν να αναγνωρίζεται από τον Ιουλιανό η εγκατάστασή
τους στην Τοξανδρία το 358 μ.Χ. Ήδη από το τέλος τού 3ου αιώνα
ορισμένοι Φράγκοι κατατάσσονταν ατομικά ως βοηθητικοί στον
ρωμαϊκό στρατό.
Ο Μεροβίγγειος Χιλδερίκος Α',
βασιλιάς των Σαλίων, εξακολούθησε να παραμένει υποτακτικός των
Ρωμαίων οι όποιοι κατείχαν την περιοχή του Παρισιού. Ωστόσο, ο
Κλόβις Α', γιος του Χιλδερίκου, νίκησε τους Ρωμαίους απαιτώντας
έτσι πλήρη ανεξαρτησία.
Οι Φράγκοι, τον 5ο - 6ο αιώνα
έχουν ήδη κατακτήσει την ρωμαϊκή Γαλατία και το 732 θα
σταματήσουν τους μουσουλμάνους στο Πουατιέ, αποσοβώντας τον
εξισλαμισμό της Δύσης.
 Ωστόσο, σήμερα ονομάζουμε
Φράγκους όλους τους Δυτικούς (όπως μόνο oι Έλληνες καθιέρωσαν),
ασχέτως φυλής. Αυτό γιατί οι βάρβαροι Φράγκοι τού Κλοβίς
ουσιαστικά διεμόρφωσαν την Δύση, επέβαλαν την νοοτροπία τους επί
όλης της Δυτικής Ευρώπης, κατόπιν αυτού στην Αμερική και μέσω
του ιμπεριαλισμού, η φραγκοποίηση κατέλαβε όλον τον πλανήτη!
Έτσι ο Κοραής δεν είναι μόνον φραγκοφορεμένος άλλα και
φραγκευμένος. Πορτογάλλοι, Ισπανοί, Ολλανδοί είναι μέρος της
Φραγκιάς όπως σωστά οι κάτοικοι της Ενδιάμεσης Περιοχής τους
αποκαλούν από την εποχή τού Καρλομάγνου.
Τα όσα
αρνητικά γράφονται σε αυτό το άρθρο για τους Φράγκους, όπως
δήποτε δεν σκοπεύουν να αναιρέσουν τα πασίγνωστα και μεγάλα
σύγχρονα γαλλικά επιτεύγματα, σε όλους τους τομείς. Οι σύγχρονοι
Γάλλοι είναι φυσικά Φράγκοι, άλλα ο γαλλικός εθνικισμός στον ΙΘ'
αιώνα θέλοντας όπως όλοι οι εθνικισμοί να εξηγήσει ότι από
καταβολής κόσμου ο ίδιος λαός εκατοίκει το Hexagone (το «Εξάγωνο»
όπως αρέσκονται οι Γάλλοι να αποκαλούν το έδαφός τους λόγω της
ομοιότητος με το γεωμετρικό αυτό σχήμα) έπλασε τον μύθο τού «οι
προγονοί μας οι Γαλάτες», που επήρε και χιουμοριστική, πάντα
προπαγανδιστική μορφή, με τον περίφημο Αστερίξ.
|
Αστερίξ.
Μέρος της Φράγκικης προπαγάνδας
|
|
Η Φραγκιά (όλα τα χρώματα) το 511 μ.Χ., έτος θανάτου τού Κλοβίς.
Αν και η περιοχή των κυρίως Φράγκων (θαλασσί) είναι αισθητά
μικρότερη, πλέον η νοοτροπία τους έχει αρχίσει να διαποτίζει
ολόκληρη την μετέπειτα «Δύση»...
|
Ο μύθος των Γαλατών δεσπόζει επί των
σημερινών Φράγκων της Γαλλίας και τους δημιουργεί την
«ανάγκη» να παρακάμπτουν το φραγκικό παρελθόν τους...
|
oodegr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου