Πειραιώς: "Έσχατο κατάντημα η αποδοχή του Αγγλικού Δικαίου"

Συνέντευξη στο Περιοδικό "ΕΠΙΚΑΙΡΑ"

Με λόγο χειμαρρώδη και άποψη επί όλου του φάσματος των θεμάτων που απασχολούν το ελληνικό αλλά και παγκόσμιο γίγνεσθαι, ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ μιλά στα Επίκαιρα χωρίς στρογγυλεμένες διατυπώσεις και υπεκφυγές.

Τοποθετείται για την οικονομία και το Μνημόνιο, τα εθνικά θέματα, τους συμμάχους και τους αντιπάλους της Ελλάδας, το πολιτικό σύστημα και τον αγώνα των Ελλήνων για επιβίωση στη ζοφερή περίοδο που διανύουμε.

Ο Μητροπολίτης Σεραφείμ στέκεται ιδιαίτερα στον εθνικό ρόλο της Εκκλησίας, υπογραμμίζοντας ότι η παρουσία της θα πρέπει να καταστεί ακόμη πιο ενεργός με λόγο προδρομικό και προφητικό, βασισμένη στο αίμα και στα δάκρυα μαρτύρων και ηρώων.

Αν στην Εκκλησία υπάρχει ακτιβισμός , ο Μητροπολίτης Σεραφείμ διεκδικεί επάξια το χαρακτηρισμό.

Αυτό που σίγουρα δεν διεκδικεί είναι πολιτική ορθότητα στην εκφορά του λόγου του.

Σεβασμιότατε, οι Έλληνες υφίστανται πρωτοφανή πίεση από τα αλλεπάλληλα μέτρα του Μνημονίου. Τι εκτιμάτε ότι θα γίνει στη συνέχεια;

Αυτό που με φοβίζει εμένα και με τρομοκρατεί είναι η απομείωσις της πνευματικής μας αριστοκρατικότητος, αυτού του υψίστου δώρου που είχαμε ως έθνος και ως γένος: Να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με ηρωισμό και σθένος, και ταυτόχρονα να μην δεχόμεθα ερεθίσματα ξενοφοβίας, ρατσισμού, αντίδρασης στην ετερότητα με λίγα λόγια.

Είναι ανόητο και αφελές να πιστεύουμε στις καλές προθέσεις των εταίρων μας, τη στιγμή που όλοι αυτοί είναι ενεργούμενα στα χέρια των λεγομένων αγορών .

Ταυτόχρονα, νέοι χτυπούν καθημερινά την πόρτα της Μητροπόλεώς μας για να τους βοηθήσουμε να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό.

Είναι πολύ μεγάλη οδύνη για εμάς να βλέπουμε επιστήμονες, πολυτάλαντους ανθρώπους, που κοπίασε η χώρα μας για να τους οικοδομήσει, να τους κτίσει την ψυχή και την καρδιά τους, να θέλουν να φύγουν απ' τη χώρα, απογοητευμένοι από την κακοδαιμονία, την κακοδιαχείριση και γενικότερα την απομείωση των αξιών του ανθρωπίνου βίου.

Τι πρέπει κατά τη γνώμη σας να γίνει;

Νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα να αναζητήσουμε ένα πολιτικό προσωπικό άσχετα σε ποιο κόμμα θα είναι τεταγμένο που θα υπερασπιστεί την ιδιοπροσωπία της Ελλάδος, την ψυχή της, απέναντι στην καταδολίευση της ελευθερίας μας και στο πικρό γεγονός μιας δουλείας, την οποία, δυστυχώς, εθελόδουλες δυνάμεις εντός της χώρας προσπαθούν να εμπεδώσουν.

Με ποιον τρόπο;

Η πατρίδα μας έχει τεράστιες δυνατότητες. Θέλετε επειδή η γεωγραφική της θέση είναι πολυσήμαντη Θέλετε επειδή ο Θεός μάς προίκισε ώστε και πολιτισμικά να είμεθα ένας λαός που προσφέρει διηνεκώς Πάντως, η πατρίδα μας έχει τεράστιο πλούτο, που θα μπορούσε να αξιοποιήσει.

Από τον τουρισμό και τους ενεργειακούς πόρους μέχρι τη ναυτιλία, την αγροτική παραγωγή, τους επιστήμονες και την επιχειρηματικότητα.

Αποτελεί έσχατο κατάντημα να αποδεχθούμε σήμερα ως Πολιτεία το αγγλικό Δίκαιο ως Δίκαιο επιλύσεως των διαφορών με τους δανειστές μας, και μία ξένη χώρα, το Λουξεμβούργο, ως χώρα όπου δικαιοδοσιακά θα επιλύονται οι διαφορές.

Τη στάση των εταίρων μας πώς την κρίνετε;

Οι τρεις παγκόσμιες εταιρείες αξιολογήσεως της πιστοληπτικής ικανότητος, η Fitch, η Moody's και η Standard & Poor's, ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο λόμπι ανθρώπων.

Το παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι έχει περιέλθει σε συγκεκριμένη ελιτίστικη κοινωνία ανθρώπων. Οι λεγόμενες αγορές έχουν όνομα και επώνυμο.

Είναι εντελώς ανόητο και αφελές να πιστεύουμε στις καλές προθέσεις των εταίρων μας, τη στιγμή που όλοι αυτοί, δυστυχώς, είναι ενεργούμενα και ετεροκίνητα νευρόσπαστα στα χέρια αυτών των λεγομένων αγορών.

Χωρίς να είμαι οικονομολόγος, αλλά ένας απλός πολίτης που προσπαθεί να αξιοποιήσει λίγο το μυαλό του, διερωτώμαι γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δανείζει με επιτόκιο 1 % και οι κρατικοί εταίροι μας μας δανείζουν με 5% και 6%.

Αν αυτό δεν αποτελεί τοκογλυφία, τότε τι είναι;

Τι θα μπορούσε να κάνει η χώρα;

Εκβιαζόμεθα, αλλά δεν έχουμε ανάγκη τα δάνεια.

Η χώρα μας θα μπορούσε να έχει μια άλλη οικονομική πολιτική, η οποία να ανακουφίζει τον απλό άνθρωπο. Θα μπορούσε να έχει παίξει διαφορετικά στη σκακιέρα της παγκόσμιας οικονομίας.

Η μικρή Κύπρος διεκδικεί ρόλο διεθνούς παίκτου, ενώ η Ελλάδα δεν τολμά να ορίσει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της για να αξιοποιήσει τον ορυκτό πλούτο της.

Ούτε τη βοήθεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας τολμά να δεχθεί.

Μια και το αναφέρετε, είχατε προ καιρού συνάντηση με το Ρώσο πρέσβη. Τι είχατε συζητήσει;

Είχε ζητήσει την κανονική μου άδεια για να επιτελεστούν κάποια μνημόσυνα Ρώσων στο νεκροταφείο της Αναστάσεως και επ' ευκαιρία συζητήσαμε για το αν θα μπορούσε η Ελλάδα να βοηθηθεί από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Μου είχε δηλώσει ότι η Ρωσική Ομοσπονδία πάντοτε θα ήθελε να έχει μια διέξοδο στη Μεσόγειο και, βέβαια, φυσικός σύμμαχος της είναι η ορθόδοξη ομόδοξη χώρα της Ελλάδος.

Αναφερόταν σε συγκεκριμένη πρόταση προς την ελληνική Πολιτεία, να υπάρξει παραχώρηση κάποιας ναυτικής βάσεως στο Αιγαίο, εξέλιξη που θα βοηθούσε και στην αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής με καλύτερους όρους.

Με αφορμή την αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Κύπρου και τη συνεργασία της με το Ισραήλ, έχει ανοίξει συζήτηση για το ενδεχόμενο να διαμορφωθεί ένας άξονας, ενεργειακός αλλά και αμυντικός, μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, κάτι που, δεδομένων των δυσχερειών που έχουμε, αποτελεί ευκαιρία για την Ελλάδα...

Έχω εκφραστεί πάρα πολλές φορές ενάντια στο διεθνή σιωνισμό, ο οποίος, βέβαια, δεν έχει καμία σχέση με τον απλό Εβραίο Ισραηλίτη.

Ο διεθνής σιωνισμός είναι μια στρέβλωση και της θρησκευτικής αντιλήψεως του Ιουδαϊσμού αλλά και της εθνικής του ιδιοπροσωπίας.

Γι' αυτό, ακριβώς το λόγο και οι λεγόμενοι ορθόδοξοι Εβραίοι αντιτίθενται στην αντίληψη του διεθνούς σιωνισμού, που αντιλαμβάνεται τον κόσμο σαν μία παλαίστρα για το μεγάλο κατόρθωμα της επιβολής παγκόσμιας κυβέρνησης και της υποταγής του κόσμου σε μια τέτοια φασιστική αντίληψη.

Η σύμπραξις της χώρας μας με οποιοδήποτε κράτος της περιοχής θεωρώ ότι είναι επ' ωφελεία όλων. Αν η πατρίδα μας αξιοποιήσει σωστά τις δυνατότητες που έχει και συνεργαστεί με κράτη της λεκάνης της Μεσογείου, αυτό θα είναι πολύ θετικό και θα ανοίξει δρόμους για την οικονομική της ανέλιξη.

Χρειάζεται, όμως, πολιτικό σθένος, όραμα και, φυσικά, να απαγκιστρωθούμε από τις όποιες αγκυλώσεις του παρελθόντος.

Λόγω της θέσης και του λειτουργήματός σας έρχεστε σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο, που περνά ιδιαίτερα δύσκολα αυτή την εποχή. Τι σας λένε;

Η Εκκλησία δεν είναι υπουργείο Οικονομικών ούτε υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας.

Η Εκκλησία έχει ένα διαχρονικό ρόλο, να κηρύσσει Ιησούν Χριστόν και Αυτόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα και να προσφέρει διέξοδο από τη φθορά και το θάνατο. Να δίνει, δηλαδή, το μήνυμα της Αναστάσεως.

Αυτό είναι η Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία, όμως, ταυτόχρονα, είναι κοινωνία ανθρώπων.

Συνεπώς, είναι δυνατόν εγώ να είμαι ευτυχής και το άλλο μέλος του ιδίου σώματος να είναι δυστυχισμένο.

Εκ του γεγονότος, λοιπόν, της αγάπης, που πρέπει να αποτελεί την ουσιώδη ενότητα και την αληθή ενότητα των μελών του σώματος της Εκκλησίας στην οποία ανήκουμε όλοι με κεφαλή τον Χριστόν, η Εκκλησία προσφέρει κοινωνικό έργο πολύ μεγάλης αξίας και εμβέλειας, χωρίς καμία διάκριση προσώπων λόγω θρησκευτικής αντίληψης, κομματικής ταυτότητος, εθνοτικής καταγωγής κ.λπ.

Η Μητρόπολις μας, παρά το μικρό της μέγεθος, προσπαθεί να φανεί αντάξια αυτού του ιερού σκοπού της αγάπης προς κάθε άνθρωπο.

Καθημερινά μοιράζουμε 3.500 μερίδες φαγητό στα τριάντα συσσίτια της Μητροπόλεως που στηρίζονται από τους εθελοντάς και τις εθελόντριες.

Θέλω να τους εκφράσω για πολλοστή φορά την απέραντη ευγνωμοσύνη μας. Ερχόμαστε σε επικοινωνία με ανθρώπους της διπλανής πόρτας, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται κάτω από τη διαδικασία του νεοπτωχισμού και υποφέρουν πραγματικά.

Οι άνθρωποι αυτοί, οι αδελφοί μας, οι οποίοι είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται, αισθάνονται μια βαθιά πληγή, μια βαθιά θλίψη, γιατί η Ρωμιοσύνη τους, η λεβεντιά τους, το σθένος τους, η καρδιά τους, η δύναμή τους υφίστανται αυτή την αγρία επίθεση που δεν έχει να κάνει μόνο με τη μείωση των μισθών και των συντάξεων και την πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, αλλά και με την αποσύνθεση της ικμάδας τους, με τη βαθιά απαισιοδοξία που πλέον κυβερνά τις καρδιές τους.

Το χαμόγελο τους πια δεν υπάρχει ή δεν είναι εκείνο που ήταν.

Η ανεμελιά τους, η ξεγνοιασιά τους, η έξω ψυχή , που λέγανε, του Έλληνα, η έξω καρδιά λείπουν.

Όλοι προσπαθούν να ζήσουν χωρίς εκείνη την ευρωστία της ψυχής που είχαν κατά το παρελθόν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη τραγωδία που υφίσταται σήμερα ο Έλληνας.

Σε τι επίπεδο θρησκευτικότητας και πνευματικότητας βρίσκονται σήμερα οι Έλληνες συγκριτικά με παλαιότερες περιόδους;

Η απομείωσις των ηθικών αξιών πολλές φορές είναι συνάρτηση και της οικονομικής κρίσεως.

Διότι η πενία του σώματος οδηγεί κάποτε όχι πάντοτε και στην πενία της ψυχής. Ταυτόχρονα, η αποδοχή ότι υπάρχει στη χώρα ατιμωρησία, ένα σύστημα που προήγαγε τη διαφθορά και το έγκλημα του λευκού κολάρου όπως λέγεται, μοιραία μπορεί να επιφέρει την άμβλυνση της συνειδήσεως και πολλές φορές την προσπάθεια να ταυτιστούμε με παραβατικές συμπεριφορές.

Από την άλλη, βέβαια, πλευρά, σε αυτή την καταιγίδα αναζητά κανείς και κάποιο αποκούμπι. Και το μόνο πνευματικό, ουσιαστικό και δυναμικό καταφύγιο της ψυχής είναι η κοινωνία της με τον Θεό.

Γιατί ο Θεός είναι ο Πατέρας, η αγκαλιά η ανοιχτή, που μπορεί να ζεστάνει και να περιθάλψει κάθε άνθρωπο, όπως ο ίδιος ο Χριστός το λέει: Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς και μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρή σετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών (Ματθ. ια' 28 29).

Άρα, λοιπόν, η Εκκλησία έχει αυτή τη δυνατότητα, τη δυναμική, διαχρονικά, διιστορικά, να γίνεται αγκαλιά για να σκεπάζει τον πληγωμένο άνθρωπο, τον πονεμένο, τον κατατρεγμένο, τον άνθρωπο που αισθάνεται ανέστιος, ανίσχυρος και αδύναμος.

Αρκεί να αρνηθεί την αυτοθέωσή του και την αυτοδικαίωσή του και, κυρίως, τη μίμηση αισχρών και γελοίων και ευτελών προτύπων τα οποία δυστυχώς προβάλλονται μέσα και από το πολιτικό σύστημα.

Πέραν των επιμέρους δράσεων Μητροπόλεων και ιεραρχών, τη συνολική παρουσία και δράση της Ελλαδικής Εκκλησίας πώς τη βλέπετε;

Θα ήθελα μία Εκκλησία η οποία να εδράζεται επάνω στα αίματα και στους τάφους των μαρτύρων και των ηρώων της πολύ πιο δυναμικά.

Θα ήθελα να αρθρώνει ένα λόγο προδρομικό και προφητικό. Πιο έντονο. Και θα ήθελα να έβλεπα μια Εκκλησία η οποία θα ανελάμβανε σταυροφορία για να επανακτήσουμε πράγματα, αξίες, καταστάσεις, πρότυπα.

Σε εθνικό επίπεδο, αλλά με παγκόσμια ματιά. Ο χριστιανικός λόγος είναι παγκόσμιος. Ο ελληνικός λόγος, επίσης.

Η Εκκλησία δεν είναι κόμμα, είναι όλον: Δεν μπορεί να έχει κομματική ταυτότητα ούτε να διατυπώνει στενό πολιτικό λόγο, αλλά λόγο ουσιώδη για να μας βοηθήσει να ξαναβρούμε τον εαυτό μας σε μια χώρα που γέννησε τον πολιτισμό και παράλληλα στερεώθηκε από το αίμα και τα δάκρυα μαρτύρων και ηρώων.

Μην ξεχνάμε ότι πεντακόσια χρόνια σκλαβιάς δεν έκαμψαν το φρόνημα των Ελλήνων, το οποίο διατηρήθηκε αδιάπτωτο και αγέρωχο, γιατί πίστευαν βαθιά στην πατρίδα και στον Θεόν τους.