Ολοκληρώθηκε το τριήμερο Ιερατικό Σεμινάριο με θέμα «Ενημέρωση σε θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας», που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας (7-9/2/2012). Στο Σεμινάριο συμμετείχαν επιλεγμένοι κληρικοί, οι οποίοι έλαβαν πολύτιμες γνώσεις πάνω σε θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας που θα καταστούν εφόδιο στην ποιμαντική τους διακονία.
Κατά την Τρίτη και τελευταία ημέρα του Σεμιναρίου πρώτος ομιλητής ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου & Σιατίστης κ. Παύλος, ο οποίος μίλησε με θέμα «Νέοι και Νεοφανείς αιρέσεις. Ποιμαντική προσέγγιση». Ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι στόχος των νεοφανών αιρέσεων, των καταστροφικών λατρειών, της νεοειδωλολατρίας, της σαηεντολογίας, του αποκρυφισμού, της μαγείας κ. άλ. είναι κυρίως τα παιδιά και μάλιστα, στην εφηβική ηλικία. Οι κινήσεις αυτές βρίσκουν πρόσβαση στα παιδιά γιατί έχουν εξετάσει σε βάθος την ψυχολογία των εφήβων και έχουν εντοπίσει τα κενά στη ζωή τους, τα οποία υπόσχονται να καλύψουν. Μεθοδεύουν την ένταξή τους σε ομάδες για να τα μυήσουν στην απόκρυφη γνώση και το μυστήριο, λειτουργώντας άριστα κέντρα, με εκπαιδευμένα στελέχη. Εκμεταλλεύονται, επίσης, την σεξουαλικότητα των εφήβων και την χειραγώγηση του γενετήσιου ενστίκτου τους.
Ως μέσα για την επίτευξη των στόχων τους, ο κ. Παύλος περιέγραψε Α. την συστηματική πλύση εγκεφάλου, Β. τα αποκρυφιστικά έντυπα, Γ. τις τηλεοπτικές εκπομπές, Δ. την μουσική ως ψυχοναρκωτικό. Επιπτώσεις αυτής της οργανωμένης στρατηγικής είναι η αδρανοποίηση της σκέψης και βούλησης των εφήβων και η πλήρης ένταξή τους και απόλυτη εξάρτησή τους από την ομάδα.
Ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε, στη συνέχεια, ότι οι επιτυχίες της παραθρησκείας οφείλονται, κατά ένα μεγάλο ποσοστό στις ποιμαντικές ελλείψεις, αλλά και στην οικογενειακή αδιαφορία. Παρατήρησε ότι οι ενορίες έχουν μεταβληθεί σε αφιλόξενους χώρους, οι ποιμένες αδιαφορούν και δεν προσλαμβάνουν τις αγωνίες τους, ενώ αφήνουν ακαλλιέργητο το χωράφι της ψυχής τους για να το καλλιεργούν άλλοι.
Ο κ. Παύλος κατέληξε αναφερόμενος στην προληπτική μέριμνα των ποιμένων και την θεραπευτική. Για την πρώτη επεσήμανε την ανάγκη αναθέρμανσης της ενοριακής ζωής για να νιώθουν τα παιδιά την ενορία ως το σπίτι τους, την καλλιέργεια της Λειτουργικής ζωής, που είναι η τροφή της ψυχής και την ορθή κατήχηση, που απαντά στα ποικίλα νεανικά ερωτήματα. Ως προς την δεύτερη, υπογράμμισε την ανάγκη οι Ποιμένες να αποκτούν γνώση και ενημέρωση, να κάνουν τα ζητήματα αυτά αιτήματα προσευχής, να φροντίζουν για την ομαλή ένταξη των νέων στην ζωή της Εκκλησίας – ενορίας και να αξιοποιούν την πνευματική πατρότητα, που είναι έκφραση αγάπης προς τους νέους.
Δεύτερος ομιλητής ήταν ο Πρωτ. Κυριακός Τσουρός, Γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Η δράση των Μαρτύρων του Ιεχωβά και τη στάση των ποιμένων της Εκκλησίας».Ο π. Κυριακός, αφού περιέγραψε την ίδρυση και την εξάπλωση στον κόσμο της ξενόφερτης Εταιρίας «Σκοπιά», καθώς και την απροκάλυπτη διαστρέβλωση της Ευαγγελικής αλήθειας, πρότεινε τρόπους ποιμαντικής αντιμετώπισης, οι οποίοι μπορούν να αναπτυχθούν πάνω σε τρεις αρχές: Α. Την καλά οργανωμένη λειτουργία της ζωντανής ενορίας, Β. Την οργανωμένη μελέτη της Αγίας Γραφής στις ενοριακές συνάξεις και Γ. Την Θεοφιλή βιωτή των Ποιμένων.Στη συνέχεια εξειδίκευσε τους πρακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των ψευδομαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά και των συναφών νεοφανών και όχι μόνο, αιρέσεων: Α. Η περιφρούρηση του Ορθοδόξου Ποιμνίου, στα πλαίσια της θρησκευτικής ελευθερίας, χωρίς φανατισμό και μισαλλοδοξία, Β. Η γνώση των Συνταγματικών και Νομικών πλαισίων, μέσα στα οποία μπορεί να δραστηριοποιείται ο Ποιμένας, και κυρίως του άρθρου 13 του Συντάγματος, Γ. Η αποφυγή καταγγελιών και κατηγοριών που θα μπορούσαν να εκληφθούν ως εξύβριση και προσβολή της θρησκευτικής ελευθερίας, Δ. Η προσοχή στα διαφωτιστικά φυλλάδια, που συχνά στρέφονται εναντίον όσων τα εκδίδουν, Ε. Η προσοχή στον διάλογο με τους αιρετικούς χωρίς την κατάλληλη γνώση και προετοιμασία, Στ. Η διαφώτιση και ενημέρωση των αρμοδίων φορέων της Πολιτείας και του Δήμου, γιατί επικρατεί πλήρης άγνοια για τον κίνδυνο από τη δράση των αιρέσεων και Ζ. Η μέριμνα για την συγκρότηση αντιαιρετικού γραφείου σε κάθε Ιερά Μητρόπολη και η εκπαίδευση κατάλληλων συνεργατών.
Τρίτος ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους & Αρδαμερίου, ο οποίος μίλησε με θέμα «Η απειλή της Αρχαιολατρίας».
Ο π. Χρυσόστομος επεσήμανε ότι το φαινόμενο της αρχαιολατρείας«αφορά κυρίως εμάς τους Έλληνες, διότι ο αρχαίος μας πολιτισμός, προ Χριστού, συνδέεται με την αρχαία θρησκεία. Γι’ αυτό και το κίνημα αυτό παρουσιάσθηκε ιδιαίτερα επιθετικό εναντίον της Εκκλησίας εδώ στην Ελλάδα. Εκμεταλλεύονται την αγάπη μας προς την πατρίδα, την Ελλάδα και την περηφάνια μας για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, τον οποίον καπηλεύονται και οικειοποιούνται οι αρχαιολάτρες».
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στους τρόπους δράσης της αρχαιολατρείας, που είναι η έκδοση περιοδικών και βιβλίων, οι ειδωλολατρικές εκδηλώσεις, η εμπλοκή των πολιτικών αρχών και κυρίως του Υπουργείο Πολιτισμού, η χρήση των Μ.Μ.Ε., η διοργάνωση συνεδρίων και συμποσίων, οι εκδρομές – διακοπές, η αναβίωση αρχαίων αθλητικών αγώνων, η δημιουργία μουσικών συνόλων και θεατρικών θιάσων, η σύσταση συλλόγων, εταιριών και κέντρων.
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε ο ομιλητής στο αντιχριστιανικό μένος των αρχαιολατρών, που στηρίζεται στις εξής αρχές: στην εξύβριση τη Παλαιάς Διαθήκης και του Αποστόλου Παύλου και στην συκοφαντία κατά της Εκκλησίας ότι δήθεν κατέστρεψε τον Ελληνικό πολιτισμό.
Τέλος, ο π. Χρυσόστομος πρότεινε τρόπους ποιμαντικής αντιμετώπισης της αρχαιολατρείας: Α. Η καλή γνώση της ιστορίας του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Αρχαίας Θρησκείας, Β. Ο τονισμός της αγάπης προς τον Αρχαίο πολιτισμό και την γλώσσα μας, Γ. Η γνώση της αντίστοιχης μεθοδολογίας των Αγίων Πατέρων, Δ. Η ενημέρωση για την σπουδαιότητα της Θέσης της Π.Δ. στη ζωή της Εκκλησίας και Ε. Η υγιής οργάνωση της ενορίας η οποία αποτελεί το κέντρο της Εκκλ/κής ζωής και της διαπροσωπικής κοινωνίας των πιστών.
Ακολούθησε γόνιμος και διεξοδικός διάλογος, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος διαβεβαίωσε τους Κληρικούς όσο και τους λαϊκούς αδελφούς ότι «Κανένα μέλος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν έχει την παραμικρή σχέση με την μασονία και τα παρακλάδια της. Η Εκκλησία μας είναι απόλυτα ξεκάθαρη στο θέμα της μασονίας».
Στη συνέχεια έκλεισε τις εργασίες του Τριήμερου Αντιαιρετικού Σεμιναρίου, καθορίζοντας επτά βασικούς άξονες πάνω στους οποίους οφείλει να εδράζεται η Ποιμαντική αντιμετώπιση των αιρέσεων: Α. Η ανάγκη αξιοπιστίας των ποιμένων, που πρέπει να στηρίζεται στην γνώση και την εμπειρία των Γραφών, Β. Η αποφυγή έκπτωσης της Ορθόδοξης πίστης σε ιδεολογία, γεγονός που, όταν συμβαίνει, αδικεί και καταργεί τον ίδιο της τον εαυτό, Γ. Η αποκήρυξη του φανατισμού στην επαφή μας με τους αιρετικούς, Δ. Η αγαπητική και πατρική προσέγγιση των αιρετικών, οι οποίοι είναι πλανεμένοι αδελφοί, Ε. Η μαθητεία στον Ποιμαντικό διάλογο, Στ. Η εμπιστοσύνη με τους ειδικούς και η συνεργασία μαζί τους και Ζ. Η καλλιέργεια προσωπικού Θεοφιλούς παραδείγματος.
2η Ημέρα Αντιαιρετικού Σεμιναρίου στη Μητρόπολη Δημητριάδος. Στο επίκεντρο οι πλάνες των Πεντηκοστιανών.
Συνεχίστηκε, για 2η ημέρα, το τριήμερο Ιερατικό Σεμινάριο, που διοργανώνει η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος, στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, με θέμα «Ενημέρωση σε θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας».
Πρώτος ομιλητής της ημέρας ήταν ο Αρχιμ. Αυγουστίνος Μύρου, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης, ο οποίος μίλησε με θέμα «Απαντήσεις σε βασικές πλάνες των Πεντηκοστιανών». Ο π. Αυγουστίνος κατέγραψε ως τέτοιες Α. τον ισχυρισμό ότι κατέχουν την αλήθεια και αποτελούν την αληθινή Εκκλησία, Β. ότι δέχονται ως μοναδικό κριτήριο της πίστεώς τους την Αγία Γραφή, Γ. την διαστρέβλωση της διδασκαλίας της Εκκλησίας περί των Ιερών Μυστηρίων, Δ. την παρερμηνεία του χαρίσματος της γλωσσολαλίας και Ε. την εφεύρεση του νέου δόγματος για την αρπαγή της Εκκλησίας.
Δεύτερος ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος, Υπεύθυνος Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως & Πρεβέζης, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Τα ποιμαντικά κενά που δικαιολογούν μία «δεύτερη Πεντηκοστή» και πώς θεραπεύονται».
Ο π. Βαρνάβας, αφού ξεκαθάρισε ότι «η Εκκλησία μας μόνο μία Πεντηκοστή δέχεται» και ότι «άλλη Πεντηκοστή δεν περιμένουμε», αλλά, κατά τον αείμνηστο π. Ιωάννη Ρωμανίδη «αυτή η Πεντηκοστή είναι μία συνεχιζόμενη εμπειρία και συμμετοχή εντός της Εκκλησίας εις τους διαφόρους βαθμούς τελειότητος…», επεσήμανε ότι, στο πλαίσιο αυτό, μας χρειάζεται μία «δεύτερη» Πεντηκοστή, αφού στην εποχή μας παρατηρούνται συμπτώματα πνευματικής νέκρας, βασικά σημάδια της οποίας, κατά τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, είναι«η άγνοια και η αναισθησία».
Ως τρόπους αντιμετώπισης της νοσηρής αυτής κατάστασης και φάρμακα για την θεραπεία της, ο ομιλητής πρότεινε «Α. την ένταξη και τον έλεγχο της προσωπικής εμπειρίας μέσα στην καθολική εμπειρία της Εκκλησίας, Β. την εμπειρική συμμετοχή στην Εκκλ/κή αλήθεια, αλλά και την επαρκή θεολογική κατάρτιση των ασκούντων διδακτικό έργο, Γ. την κατοχύρωση με την γλώσσα (του εκάστοτε τόπου και) της εκάστοτε εποχής της υπερβαινούσης τα νοήματα και ρήματα εμπειρίας της Πεντηκοστής (π. Ιωάννης Ρωμανίδης), Δ. την υιοθέτηση ζωντανής κατανοητής γλώσσας για την ενίσχυση της συνειδητής συμμετοχής στη Λατρεία, Ε. την ποιμαντική αξιοποίηση της σωστής σημασίας του θαύματος και Στ. την αφύπνιση και άσκηση συνεχούς ετοιμότητας μέσω της υγιούς εσχατολογίας»
Τρίτος ομιλητής ήταν ο κ. Βασίλειος Τσίγκος, Αναπληρωτής Καθηγητής Δογματικής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., ο οποίος μίλησε με θέμα «Θεολογική θωράκιση των μελών της Εκκλησίας έναντι των αιρέσεων»
Ο Καθηγητής επεσήμανε «πέντε κύριους άξονες – θεμέλια, που συνιστούν τον απαραίτητο Θεολογικό εξοπλισμό, ικανό να θωρακίσει τα μέλη της Εκκλησίας έναντι των ποικιλώνυμων και πάσης μορφής αιρέσεων». Οι άξονες αυτοί είναι οι εξής:
Α. «Η Ενότητα της εκκλησίας, η οποία «σημαίνεται εν τοις Μυστηρίοις» και «διά των Μυστηρίων»
Β. Η Ορθοδοξία της Πίστεως και η Ορθοπραξία, που συναποτελούν ενιαία και αδιάσπαστη πραγματικότητα
Γ. Το Σωτηριολογικό, Εκκλησιοκεντρικό και θεραπευτικό κριτήριο της αντιαιρετικής συγγραφής των Αγίων Πατέρων
Δ. Η αποφυγή των σχισμάτων και των διαιρέσεων και
Ε. Το λειτούργημα του Επισκόπου, ο οποίος είναι ο Αρχιερέας, ο Διδάσκαλος και ο Ποιμένας της Επισκοπής, που προΐσταται και αποτελεί το ορατό κέντρο, το φύλακα και εγγυητή ενότητας της Εκκλησίας»
Ακολούθησε γόνιμος και ζωηρός διάλογος μεταξύ των συμμετεχόντων κληρικών και των ομιλητών, με συντονιστή τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου