Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009
Άλλο ένα συγκλονιστικό video-ντοκουμέντο. H κοίμηση του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού
Ο μεγάλος σύγχρονος Αγιορείτης Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός εκοιμήθη!
Η αγιασμένη ψυχή του πέταξε προς τον ηγαπημένο Νυμφίο της Ιησού Χριστό, τον Οποίο διηκόνησε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία σε όλη την επίγεια ζωή του. Ανηφορίζοντας, όπως η Εσταυρωμένη Αγάπη, τον Γολγοθά του αοράτου πολέμου ενάντια στο διάβολο, τον κόσμο και τα πάθη, ευλογήθηκε κατ' εξαίρετον τρόπον από τον αγαθοδότη Κύριο και ευτύχησε να δει στο πρόσωπό του εκπληρωμένο τον ιερό ύμνο των αναβαθμών: «Κύκλῳ τῆς τραπέζης σου, ὡς στελέχη βλέπων τὰ ἔκγονά σου, χαῖρε εὐφραίνου, προσάγων ταῦτα, τῷ Χριστῷ Ποιμενάρχα».
Η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου υπήρξε η πνευματική του «τράπεζα» γύρω από την οποία ευφραινόταν να βλέπει τα πολυπληθή και ευλογημένα πνευματικά του τέκνα, τον Καθηγούμενο Εφραίμ και την εκλεκτή Συνοδεία του, αλλά και τις χιλιάδες των πιστών λαϊκών που συνέρρεαν στην Ιερά Μονή για ν ακούσουν τα θεοφόρα λόγια του και να λάβουν την ευλογία του. Ο Γέρων Ιωσήφ ήπιε καθ ολοκληρίαν το ποτήριον του πάθους μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, όπως και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής.
Αυτό άλλωστε είναι και το κριτήριο γνησιότητας των αληθινών μαθητών του Χριστού... «ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς• τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε» (Μάρκ. 10:39). Ο φρικαλέος πόλεμος των οργάνων του σκότους ενάντια στην ιστορική Μονή του Βατοπαιδίου τους τελευταίους μήνες υπήρξε ίσως ο πιο σκληρός πειρασμός για τον μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ και τα πνευματικά του τέκνα. Η ηθελημένη και κακόβουλη διαστροφή της αλήθειας, η πικρόχολη στάση ακόμη και ψευδαδέλφων μέσα από το Σώμα της Εκκλησίας και του Αγιορείτικου Μοναχισμού τρύπησαν τις παλάμες και ελόγχευσαν την πλευρά του Γέροντος, τον πότισαν με όξος και χολή, ώστε να μπορεί μαζί με τον Μέγα Παύλο να φωνάζει: «Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω• ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω» (Γαλάτ. 6:17).
Με αυτά τα ζωοποιά -κόντρα στους φυσικούς νόμους- στίγματα του πάθους, έχοντας ανταποκριθεί στο ακέραιο στην πρόσκληση του Σωτήρος («Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ• εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» - Ματθ. 16:24) βρίσκεται ήδη ενώπιον του Παμβασιλέως Χριστού, από το πανάγιον στόμα του Οποίου θα ακούσει τον μακάριον έπαινον της αιωνίου αναπαύσεως και ζωής: «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω• εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου» (Ματθ. 25:21). Αιωνία του η μνήμη! Να έχουμε την ευχούλα του!
Η αγιασμένη ψυχή του πέταξε προς τον ηγαπημένο Νυμφίο της Ιησού Χριστό, τον Οποίο διηκόνησε με αυταπάρνηση και αυτοθυσία σε όλη την επίγεια ζωή του. Ανηφορίζοντας, όπως η Εσταυρωμένη Αγάπη, τον Γολγοθά του αοράτου πολέμου ενάντια στο διάβολο, τον κόσμο και τα πάθη, ευλογήθηκε κατ' εξαίρετον τρόπον από τον αγαθοδότη Κύριο και ευτύχησε να δει στο πρόσωπό του εκπληρωμένο τον ιερό ύμνο των αναβαθμών: «Κύκλῳ τῆς τραπέζης σου, ὡς στελέχη βλέπων τὰ ἔκγονά σου, χαῖρε εὐφραίνου, προσάγων ταῦτα, τῷ Χριστῷ Ποιμενάρχα».
Η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου υπήρξε η πνευματική του «τράπεζα» γύρω από την οποία ευφραινόταν να βλέπει τα πολυπληθή και ευλογημένα πνευματικά του τέκνα, τον Καθηγούμενο Εφραίμ και την εκλεκτή Συνοδεία του, αλλά και τις χιλιάδες των πιστών λαϊκών που συνέρρεαν στην Ιερά Μονή για ν ακούσουν τα θεοφόρα λόγια του και να λάβουν την ευλογία του. Ο Γέρων Ιωσήφ ήπιε καθ ολοκληρίαν το ποτήριον του πάθους μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, όπως και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής.
Αυτό άλλωστε είναι και το κριτήριο γνησιότητας των αληθινών μαθητών του Χριστού... «ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς• τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε» (Μάρκ. 10:39). Ο φρικαλέος πόλεμος των οργάνων του σκότους ενάντια στην ιστορική Μονή του Βατοπαιδίου τους τελευταίους μήνες υπήρξε ίσως ο πιο σκληρός πειρασμός για τον μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ και τα πνευματικά του τέκνα. Η ηθελημένη και κακόβουλη διαστροφή της αλήθειας, η πικρόχολη στάση ακόμη και ψευδαδέλφων μέσα από το Σώμα της Εκκλησίας και του Αγιορείτικου Μοναχισμού τρύπησαν τις παλάμες και ελόγχευσαν την πλευρά του Γέροντος, τον πότισαν με όξος και χολή, ώστε να μπορεί μαζί με τον Μέγα Παύλο να φωνάζει: «Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω• ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω» (Γαλάτ. 6:17).
Με αυτά τα ζωοποιά -κόντρα στους φυσικούς νόμους- στίγματα του πάθους, έχοντας ανταποκριθεί στο ακέραιο στην πρόσκληση του Σωτήρος («Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ• εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» - Ματθ. 16:24) βρίσκεται ήδη ενώπιον του Παμβασιλέως Χριστού, από το πανάγιον στόμα του Οποίου θα ακούσει τον μακάριον έπαινον της αιωνίου αναπαύσεως και ζωής: «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω• εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου» (Ματθ. 25:21). Αιωνία του η μνήμη! Να έχουμε την ευχούλα του!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου