Μέ τόν Ἀντιρατσιστικό Νόμο το σώμα των πιστών έγινε σώμα διωκομένων!

Βασίλης Μακρής

Μεταλλειολόγος

Ψηφίστηκε, λοιπόν, τό λεγόμενο ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο και ἀποτελεῖ νόμο τοῦ κράτους. Στό ἑξῆς ὅποιος ἐκφράσει τήν γνώμη του καί εἶναι .προσβλητική. ἤ παρωθεῖ σέ βίαιες πράξεις κατά μειονοτήτων πάσης φύσεως ἤ προτρέπει σέ διακρίσεις καί βιαιότητες κατά προσώπων ἤ ὁμάδων πού προστατεύονται ἀπό τίς διατάξεις τοῦ ψηφισθέντος νόμου, θά τιμωρεῖται μέ βαρύ χρηματικό πρόστιμο καί θα ἀντιμετωπίζει ἀκόμη καί τό ἐνδεχόμενο ποινῆς φυλάκισης.

Βεβαίως ἐκ τῶν ὑστέρων πολλά ἀκούσθηκαν, περισσότερα ἀκούονται καί πλεῖστα ὅσα πρόκειται νά διατυμπανιστοῦν περί τοῦ νέου ἀντιρατσιστικοῦ νόμου. Ὅλα αὐτά προέρχονται ἀπό τίς κατεστημένες φωνές τοῦ κυριάρχου πολιτικοῦ συστήματος πού ταλαιπωρεῖ τον τόπο καί τήν πατρίδα μας.

Εἶναι ἀπαραίτητο νά τονιστεῖ ὅτι ἡ μεγαλύτερη σπουδαιότητα πού ὑπέχει το ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο, εἶναι ἕνα σύνολο νομοτεχνικῶν λεπτομερειῶν πού διαφεύγουν ἀπό τήν προσοχή μας. Εἶναι λοιπόν κάτι πού ἔχει νά κάνει μέ τήν εἰσάγουσα πρόταση πού ἀποτελεῖ καί τον τίτλο τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νομοσχεδίου (.α./ν στό ἑξῆς). Ὁ τίτλος τοῦ α./ν ἔχει ὡς ἀκολούθως:

“Τροποποίηση τοῦ ν. 927/1979 (Α’ 139) καί προσαρμογή στην ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕ τῆς 28ης Νοεμβρίου 2008, γιά την καταπολέμηση ὁρισμένων μορφῶν καί ἐκδηλώσεων ρατσισμοῦ και ξενοφοβίας μέσω τοῦ ποινικοῦ δικαίου (L 328).

Πιό κάτω στήν περιληπτική ἀναφορά πληροφορούμαστε ὅτι το προτεινόμενο νομοσχέδιο, ἀποτελεῖ τροποποίηση τοῦ ὑπάρχοντος ἀντιρατσιστικοῦ νόμου 927/1979 ἀλλά καί ταὐτοχρόνως προσαρμογή του στήν ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕ (28-11-2008), πού δέν εἶναι παρά ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Δηλαδή ὁ Ἕλληνας νομοθέτης ἐπιθυμεῖ νά καταστήσει νόμο τοῦ κράτους και μάλιστα μέ ἐνίσχυση εἰδικῶν ποινικῶν διατάξεων, μιά ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ε.Ε. ποΎ ἀποτελεῖ πλαίσιο ἀλλά καί πεδίο ἀναφορᾶς (σχεδόν ἀποκλειστικῆς). Αὐτό πουθενά δέν ἀκούστηκε. Οὔτε ἀπό τά ἠλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. ἀλλά καί σχεδόν πουθενά δέν ἀναφέρθηκε στο διαδίκτυο. Ἔπρεπε πάσῃ θυσίᾳ λοιπόν νά προσαρμοσθεῖ ἀλλά καί να προσομοιωθεῖ ἡ νομοθετική ἐργασία τῆς Βουλῆς στίς ἐπιταγές καί στις ντιρεκτίβες τοῦ Συμβουλίου τῆς Ε.Ε.

 Πρωταρχικός στόχος τοῦ ὅλου ἐγχειρήματος δέν ἦταν ἄλλος ἀπό τήν προσαρμογή καί προσομοίωση τοῦ νομικοῦ συστήματος τῆς χώρας μας στίς νέες .πραγματικότητες. πού κατασκευάζουν οἱ ἰθύνοντες τῆς Ε.Ε. Καί ἰδού ἡ ἀπόδειξη: (ἀπό τήν Αἰτιολογική Ἔκθεση πού ἐξέδωσε γιά τό .α./ν τό Ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων)

Μέ τόν παρόντα νόμο θεσπίζεται τό γενικό πλαίσιο ρύθμισης για τήν καταπολέμηση ὁρισμένων μορφῶν καί ἐκδηλώσεων ρατσισμοῦ και ξενοφοβίας μέσω τοῦ ποινικοῦ δικαίου σύμφωνα μέ τήν Ἀπόφαση-πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ τοῦ Συμβουλίου τῆς 28ης-11-2008, ἡ ὁποία βασίζεται στην προϊσχύσασα Συνθήκη γιά τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί ἰδίως στά ἄρθρα 29, 31 καί 34§2 στοίχ. β΄ (ἤδη ἄρθρα 67§3 καί 83 τῆς Συνθήκης γιά τη λειτουργία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης), ὥστε νά ἐξασφαλιστεῖ μεγαλύτερη προσέγγιση τοῦ ποινικοῦ δικαίου τῶν κρατῶν-μελῶν ἀναφορικά μέ την ἀποτελεσματικότερη καταπολέμηση τῶν ἐκδηλώσεων ρατσισμοῦ και τῆς ξενοφοβίας, καθώς καί τῶν ἐγκλημάτων πού τελοῦνται μέ τέτοια κίνητρα. (§ 5 τοῦ Γενικοῦ Μέρους).

Ἔτσι λοιπόν ἀπαιτεῖται προσέγγιση τοῦ ποινικοῦ δικαίου τῶν κρατῶν μελῶν τῆς Ε.Ε. γιά νά ἰσχύσει ἁπανταχοῦ ἡ νέα ἐπικράτεια καί ἰσχύς τῶν νέων ἀναγκῶν πού προκύπτουν ἀπό τόν πολυπολιτισμικό πολτό πού .μαγειρεύουν.. Δηλαδή ἡ Ἑλλάδα δέν μπορεῖ ἐξ ἰδίων νά νομοθετεῖ, ἀλλά χρειάζονται οἱ ντιρεκτίβες, οἱ κατευθύνσεις, οἱ ἀποφάσεις καί οἱ ἐπιβολές ἐξ ἑσπερίας, τόσο στήν μορφή, ὅσο καί στό περιεχόμενο τῶν νέων ζοφερῶν νόμων πού στανικῶς πιά μᾶς ἐπιβάλλονται.

Λένε κάποιοι σοφοί ὅτι τά πρῶτα σου λόγια ξετυλίγουν σχεδόν την μισή ἄν ὄχι ὅλη σου τήν ἀλήθεια. Ἡ πρώτιστη μέριμνα καί ὁ τελικός σκοπός τῶν κρατούντων πού εἰσήγαγαν τό .α./ν δέν εἶναι ἄλλος παρά ἡ νομική καί θεσμική δημόσια κατοχύρωση τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὅσο καί τῶν ἀλλοδαπῶν πού ἀθρόως κατακλύζουν τίς μεγαλουπόλεις τῆς Ἑλλάδας. Τάχιστη φροντίδα λοιπόν τοῦ κράτους τῆς χώρας μας, εἶναι ἡ κατοχύρωση τοῦ συμφώνου συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων, το δικαίωμα νά υἱοθετοῦν παιδιά, ἡ δυνατότητα μεταβίβασης περιουσιακῶν στοιχείων (λόγῳ τοῦ συμφώνου συμβίωσης μεταξύ τους), ἀλλά καί το κυριότερο νά μποροῦν νά μηνύουν αὐτεπαγγέλτως ὅσους εἰρωνεύονται ἤ καγχάζουν ἤ περιφρονοῦν τήν .σεξουαλική. τους ἰδιαιτερότητα. Οἱ προβλεπόμενες ποινές ἀπό τόν τροποποιηθέντα ποινικό κώδικα εἶναι πλέον αὐστηρές. Βλέπουμε λοιπόν ὅτι ἡ χώρα μας ξαναζεῖ ἕνα νέο .ἰδιώνυμο. πού εἶναι πλήρως ταυτισμένο μέ τό ἀδίκημα γνώμης.

Ὁ ὅρος .ἰδιώνυμο. χρησιμοποιήθηκε γιά πρώτη φορά στό νομικό μας σύστημα τό 1929 μέ τόν νόμο 4229, ὁ ὁποῖος ψηφίστηκε ὕστερα ἀπό πρόταση τῆς κυβέρνησης Ἐλευθερίου Βενιζέλου. Ἦταν ἕνας νόμος περί .μέτρων ἀσφαλείας τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος καί προστασίας τῶν ἐλευθεριῶν, ὁ ὁποῖος εἶχε ὡς στόχο τήν ποινικοποίηση ἰδεῶν πού κρίνονταν .ἀνατρεπτικές. ἤ .ἀναρχικές..

Ἔτσι τό κράτος θέλει νά μετατρέψει τό κοινωνικό σῶμα τοῦ συνόλου τῶν πιστῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας μας σέ δυνάμει σῶμα διωκομένων, ἀφοῦ κανείς μας δέν ἀποδέχεται τήν ὁμοφυλοφιλία, ἀλλά καί δέν ἐγκρίνει τήν διαρκῶς αὐξανόμενη εἰσροή καί παρουσία ἀλλοδαπῶν στήν χώρα μας. Δηλαδή ὅποιος δυσανασχετεῖ μέ ὅ,τι ἐκφράζουν ἤ διατυμπανίζουν ἤ θέλουν νά ἐπιβάλλουν στά δημόσια πράγματα τῆς Ἑλλάδας οἱ ὁμοφυλόφιλοι, τότε αὐτεπαγγέλτως μηνύεται καί ὁδηγεῖται στήν στέρηση τῆς ἐλευθερίας του. Πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι τό ἰδιώνυμο εἶναι ἕνα ἀδίκημα πού προβλέπεται καί τιμωρεῖται ἀπό ἕναν εἰδικό ποινικό νόμο.

Εἶναι αὐτοτελές καί δέν ὑπάγεται ἀλλά οὔτε καί ἐντάσσεται στίς γενικότερες κατηγορίες ἀξιόποινων πράξεων, ἐπειδή ἀπαιτεῖται ἕνας πιο δρακόντειος κολασμός τῶν ἀδικημάτων. Ἐξ οὗ καί ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ ἰδιωνύμου. Δεῖτε φερ’ εἰπεῖν τί γράφεται στήν Αἰτιολογική Ἔκθεση τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. (ἀπό τό Γενικό Μέρος): Στήν ἑλληνική ἔννομη τάξη, οἱ συμπεριφορές πού ἀποβλέπουν σε φυλετικές διακρίσεις ἔχουν ποινικοποιηθεῖ, ὡς ἕνα βαθμό, ὅπως προαναφέρθηκε ἀπό τόν ν. 927/1979. Δεδομένου, ὅμως, ὅτι ὁ παραπάνω νόμος ἔχει ἐφαρμοστεῖ ἐλάχιστα καί ἤδη κρίνεται ἀνεπαρκής, ἐν ὅψει τῶν σοβαρῶν προκλήσεων πού ἀντιμετωπίζει σήμερα ἡ χώρα μας κατά τη μετάβασή της σέ μιά πολυπολιτισμική κοινωνία, ὅπου ἡ ἰσότιμη προστασία ὅλων τῶν ἀτόμων, ἀνεξάρτητα ἀπό τά ἰδιαίτερα φυσικά καί πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους ἤ τόν γενετήσιο-σεξουαλικό προσανατολισμό τους, προβάλλει ὡς πρωταρχική ὑποχρέωση τοῦ κράτους.

Γιά τό λόγο αὐτό θεωρεῖται ἐπιβεβλημένη ἡ εἰσαγωγή ἑνός ἐπικαιροποιημένου καί βελτιωμένου νομοθετήματος, σέ ἀντικατάσταση τοῦ προηγουμένου, ὥστε νά ἀντιμετωπισθοῦν ἀποτελεσματικότερα οἱ σοβαρές μορφές ἐκδήλωσης ρατσιστικῶν καί ξενόφοβων συμπεριφορῶν.. Ἐπειδή λοιπόν δέν ἐπαρκεῖ ὁ νόμος 927 τοῦ 1979 καί ἔχει ἐφαρμοστεῖ ἐλάχιστα, γιά τόν λόγο αὐτό φορτῶστε στό .πόπολο. νέες ποινικές διατάξεις καί διώξεις, αὐστηρή νομοθεσία καί ταυτοχρόνως ἄσκηση τρομοκρατούσης βίας εἰς βάρος τῶν πολιτῶν πού δέν ὑποτιμοῦν οὔτε τήν νοημοσύνη τους, μά οὔτε ἐπιθυμοῦν καί νά λοβοτομηθοῦν ἀπό τίς αἰτιάσεις καί κακοφωνίες τῶν κρατούντων.

Στήν § 4 τῆς ἴδιας πάντα Αἰτιολογικῆς Ἔκθεσης ἐμφαίνεται μια ὕπουλη διάθεση: «πρέπει νά ἀποφεύγεται ἡ ποινική ἀπαξίωση ἐκδηλώσεων πού θεωροῦνται ἐντελῶς ἀπρόσφορες νά ὁδηγήσουν στή θυματοποίηση συγκεκριμένης ὁμάδας ἤ προσώπου ἐξ αἰτίας τῶν φυσικῶν καί πολιτισμικῶν χαρακτηριστικῶν τους ἤ τοῦ γενετήσιου-σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ τους.

Σύμφωνα μέ τά παραπάνω, κατά τή μεταφορά τῆς προκειμένης ἀπόφασης-πλαίσιο ἀποδόθηκε πρωταρχική σημασία στήν προσφορότητα κάθε συγκεκριμένης ἐκδήλωσης νά παράγει ἄμεσο καί ἐπικείμενο κίνδυνο τόσο συνολικά γιά τήν εἰρηνική καί ὁμαλή κοινωνική συμβίωση (δημόσια τάξη) ὅσο καί εἰδικότερα γιά τά δικαιώματα τῆς ὁμάδας ἤ τοῦ προσώπου κατά τῶν ὁποίων στρέφεται.»

Δηλ. τί λέει: Καμιά ἐκδήλωση (ὅσο καί ἀσήμαντη νά εἶναι) δεν πρέπει νά ὑποτιμᾶται. Ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἐπισημαίνεται πάντοτε εἶναι τό ποιό μήνυμα ἀποπνέει ἡ κάθε ἐκδήλωση. Δηλαδή ἡ ἀπόφανση γιά τό ἐάν προσφέρουν καί παράγουν τό πλαίσιο γιά τήν διατάραξη τῆς κοινῆς συνυπάρξεως τῶν πάσης φύσεως μειονοτήτων, τόσο οἱ διοργανωτές τῆς ἐκδήλωσης ὅσο καί τό περιεχόμενο μέ τήν μορφή της. Αὐτή εἶναι ἡ ἐλευθερία ἔκφρασης, αὐτό εἶναι τό σύγχρονο πνεῦμα διαλόγου καί σεβασμοῦ τῶν ἀπόψεων! Σεβασμός ὑπάρχει βέβαια για τούς κρατοῦντες: Σέ ὅσους καταπατοῦν, λοιδοροῦν καί ἀσχημονοῦν ἀσύστολα καί φασιστικά εἰς βάρος τῶν θέσμιων καί τῶν παραδόσεων τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας μας!

Ἐάν οἱ θιγόμενες εὐαίσθητες ψυχές τῶν ὁμοφυλοφίλων ἤ τῶν ἀλλοδαπῶν δέν μηνύουν τούς .παρεκτρεπομένους., τότε ἡ δίωξη εἶναι αὐτεπάγγελτη (§ 5α τῆς Αἰτιολογικῆς Ἔκθεσης): Ἐξασφαλίζεται ὅτι ἡ διερεύνηση καί ποινική δίωξη τῶν ἐγκλημάτωνρατσιισμοῦ καί ξενοφοβίας γίνεται αὐτεπάγγελτα καί δέν ἐξαρτᾶται ἀπό ἀναφορές ἤ καταγγελίες τῶν θυμάτων, τά ὁποῖα εἶναι συχνά ἰδιαιτέρως εὐάλωτα καί διστάζουν νά κινήσουν δικαστικές διαδικασίες.

Αὐτεπάγγελτα σημαίνει ἄμεσα, μέ συνοπτικές διαδικασίες. Ἀρκεῖ ἕνα ἠχογραφημένο στιγμιότυπο νά ἐπιστρατευθεῖ καί νά καταστεῖ ἀντικείμενο τῆς κατάλληλης διαχείρισης ἀπό τίς διωκτικές ἀρχές πού εἶναι Ἰαβέρηδες... τῶν ἀδικημάτων γνώμης. Ὅλα τα ὑπόλοιπα εἶναι ἕτοιμα: νόμος, ποινικές διατάξεις, ἑρμηνευτικό πλαίσιο, δυνάμεις σωφρονισμοῦ καί ἀμεσότητα τοῦ ἰδιωνύμου.

Πιό κάτω στήν § 5β τῆς Αἰτιολογικῆς Ἔκθεσης θεσπίζεται καί ἡ διοικητική εὐθύνη τῶν νομικῶν προσώπων πού ὑποπίπτουν σέ ἀδικήματα πού προβλέπονται ἀπό τό .α./ν (πού ἔχει καταστεῖ νόμος τοῦ κράτους πλέον): Θεσπίζεται ἡ διοικητική εὐθύνη τῶν νομικῶν προσώπων πού ἐμπλέκονται μέ ὁποιοδήποτε τρόπο σέ ἐκδηλώσεις ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας ἤ στή διάπραξη ἐγκλημάτων μέ τέτοια κίνητρα.

Δηλαδή ἕνα ἐκκλησιαστικό σωματεῖο ἤ μιά ἕνωση φυσικῶν προσώπων ὅπως μιά ἐπιχείρηση μπορεῖ νά ὑποστεῖ ἄμεσα διώξεις καί κολασμό ἐάν οἱ δραστηριότητές τους ἤ οἱ πράξεις τους ἤ οἱ ἀπόψεις τους ἐγείρουν (κατά τόν ἐν λόγῳ νόμο καί κατά τούς κρατοῦντες) διακρίσεις και φυλετικό ἤ .ὁμοφοβικό. μίσος. Ἡ διοικητική εὐθύνη ὑπέχει τήν ἔννοια ὅτι τό κράτος μέσω τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων μπορεῖ νά ὑποβάλλει στό νομικό πρόσωπο κυρώσεις ὅπως διοικητικό πρόστιμο ἀπό 15.000 ἕως 150.000 εὐρώ, ἀνάκληση ἤ ἀναστολή τῆς ἄδειας λειτουργίας του γιά χρονικό διάστημα ἕως ἕξι (6) μηνῶν. Τό διοικητικό πρόστιμο ἐπιβάλλεται πάντοτε ἀνεξαρτήτως τῆς ἐπιβολῆς ἄλλων κυρώσεων. Σέ περίπτωση ὑποτροπῆς οἱ κυρώσεις μπορεῖ νά ἔχουν ὁριστικό χαρακτήρα καί ἐφ’ ὅσον πρόκειται περί σωματείων ἤ ἑνώσεων προσώπων μπορεῖ νά ἐπιβληθεῖ ἡ διάλυσή τους, ὅπως προβλέπεται ἀπό τίς ἑκάστοτε ἰσχύουσες διατάξεις.

Τό παραπάνω ἀπόσπασμα ἀποτελεῖ τμῆμα ἀπό ἀνάρτηση τοῦ ἔγκυρου διαδικτυακοῦ νομικοῦ περιοδικοῦ e-law.gr.

Τά πρόστιμα αὐτά ἀναφέρονται καί στό Εἰδικός Μέρος τῆς Αἴτ. Ἔκθεσης (§ 6). Ἀποφασίζομεν καί διατάσσομεν λοιπόν! Αὐτή εἶναι ἡ ἐλευθερία ἔκφρασης τῆς σύγχρονης νεωτερικῆς .δημοκρατίας.!

Στήν § 5ε τῆς ἴδιας πάντοτε Αἰτιολογικῆς Ἔκθεσης ἀναφέρεται ὅτι παρέχεται τό δικαίωμα παράστασης πολιτικῆς ἀγωγῆς σέ νομικά πρόσωπα πού ἑδρεύουν στήν Ἑλλάδα καί θίγονται ἀπό πράξεις ἤ δραστηριότητες πού κολάζονται καί τιμωροῦνται βάσει τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου. Μέ ἄλλα λόγια σωματεῖα μουσουλμάνων ἤ ἑνώσεις ἀτόμων ἰδιαιτέρου σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ (πού ἑδρεύουν στήν χώρα μας) μπορεῖ κάλλιστα νά παρίστανται ὡς πολιτική ἀγωγή σέ δίκες στις ὁποῖες δικάζονται παραβάτες τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ. νόμου:

Παρέχεται τό δικαίωμα παράστασης πολιτικῆς ἀγωγῆς νομικῶν προσώπων ἤ ἑνώσεων προσώπων, πού ἑδρεύουν στήν Ἑλλάδα, σέ δίκες πού ἀφοροῦν ἐγκλήματα τοῦ παρόντος καί μόνο γιά τήν ὑποστήριξη τῆς κατηγορίας, ὑπό τήν προϋπόθεση νά περιλαμβάνονται, μέ ὁποιοδήποτε συμβουλευτικό καθεστώς (γενικό, εἰδικό, roster) στό σχετικό κατάλογο πού τηρεῖται ἀπό τό Οἰκονομικό καί Κοινωνικό Συμβούλιο τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν (ECOSOC).

Στό δεύτερο εἰδικό μέρος τῆς Αἰτιολογικῆς Ἔκθεσης (§2 τοῦ Εἰδικοῦ Μέρους) γράφεται ὅτι εἰσάγονται οἱ ἔννοιες .ἐχθροπάθεια. ἀντί γιά .μίσος., .πρόκληση ἤ  διέγερση ἀντί γιά ὑποκίνηση. Ὁ συντάκτης τό λέει ξεκάθαρα. Ἡ ἐχθροπάθεια εἶναι ἔννοια εὐρύτερη τοῦ μίσους (κατ’ αὐτόν) καί ἔτσι πρέπει καί οἱ προβλεπόμενες ποινές να ἀντιστοιχοῦν καί στήν διεύρυνση τοῦ κολασμοῦ τῶν .ὁμοφοβικῶν., τῶν ρατσιστῶν κλπ. Ἐπίσης στήν ἔννοια τῆς θρησκείας …εἰσάγει καί την ἀθεΐα. Δηλαδή καί ἡ ἀθεΐα ἐντάσσεται στό δίχτυ προστασίας πού προσφέρει ὁ ψηφισθεῖς ἀντιρατσιστικός νόμος: Κατά τήν ἐνσωμάτωση τῆς ἀπόφασης-πλαίσιο ἔγινε προσπάθεια χρήσης ὅρων πού ἀπαντῶνται ἤδη στόν ἑλληνικό ποινικό κώδικα καί ἔχουν τύχει ἐκτεταμένης θεωρητικῆς ἐπεξεργασίας καί νομολογιακής ἑρμηνείας (π.χ. .ἐχθροπάθεια ἀντί γιά μίσος, πρόκληση ἤ διέγερση ἀντί γιά ὑποκίνηση, κ.λπ.). Εἰδικότερα, στό ἄρθρο 2 προσδιορίζεται το περιεχόμενο τῶν ὅρων  ἐχθροπάθεια καί .θρησκεία.. Ὁ πρῶτος εἶναι εὐρύτερος τοῦ μίσους (ἐνδιάθετη κατάσταση) καί ἀναφέρεται στην ἄμεση διέγερση σέ βίαιες πράξεις, ἱκανές νά προκαλέσουν πραγματικό κίνδυνο στά προστατευόμενα ἀγαθά. Ὁ δεύτερος πρέπει νά ἑρμηνεύεται μέ εὐρύτητα, ὥστε νά καλύπτει ὄχι μόνο τήν πίστη σέ κάθε γνωστή θρησκεία ἀλλά ἀκόμη καί τήν ἄρνησή της (ἀθεΐα).

Ἐπίσης στήν § 5 τοῦ Εἰδ. Μέρους τῆς Αἴτ. Ἔκθεσης τιμωροῦνται τά ἴδια ἀδικήματα. πού διαπράττονται ἠλεκτρονικῶς στό διαδίκτυο: Τό ἄρθρο 5 ἀφορά εἰδικά στή μέσω τοῦ διαδικτύου ἐκδήλωση ποινικά κολάσιμων συμπεριφορῶν ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας καί ὁρίζουν την ἀρχή τῆς ἐδαφικότητας ἀναφορικά εἴτε μέ τόν δράστη εἴτε μέ τό ὑλικό πού αὐτός χρησιμοποιεῖ..

Δέν εἶμαι νομικός, ἀλλά ἔπρεπε νά γίνει αὐτή ἡ ἀναφορά γιά να γνωστοποιηθεῖ ἡ πλήρης στρέβλωση τῆς λογικῆς ἀλλά καί τό μέγεθος τῆς νέας ἐπερχόμενης δικτατορίας. Σέ λίγο θά διώκεται καί ὁποιαδήποτε ἀναφορά στήν ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὅπου καταδικάζεται καί στιγματίζεται ὅ,τι προστατεύει ὁ .ἀντιρατσιστικός. νόμος (Α΄ Κορ. στ΄ 9-11, Ρωμ. A΄ 26-27).

Ἴσως κούρασα ἀρκετά μέ τίς διαρκεῖς ἀναφορές σέ κείμενα και ἐκθέσεις τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ἤθελα ἁπλῶς νά τονισθεῖ τό μέγεθος ἀλλά καί ἡ ἔνταση τῆς κατάφορης καταρράκωσης τοῦ δικαιώματος τῆς ἐλεύθερης ἔκφρασης ἀλλά καί τῆς ἀνεμπόδιστης προάσπισης τῶν ἱερῶν καί θέσμιων τῶν Ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεών μας ἀλλά καί τῆς Ἱστορίας τῆς Πατρίδας μας. Δέν εἶναι δυνατό νά ἀποδεχθοῦμε τήν ἀτμόσφαιρα κατατρομοκράτησης πού ἐπιχειρεῖται νά ἐγκαθιδρυθεῖ ἐν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν. Τήν περίοδο αὐτή τό κακό γαυριά, κομπορρημονεῖ, στρεβλώνει κάθε ἔννοια λογικῆς, ἑρμηνεύει τόν κόσμο, θέλει νά ἐκμηδενίσει κάθε προσπάθεια ἐναντίωσης στήν παραλογία του, στήν κακεντρέχειά του καί στήν παθολογία του.

Μπορεῖ κάποιοι νά θέλουν νά μήν ἔχουν φύλο καί νά εἶναι ἄφυλοι ἤ νά μήν συμπεριλαμβάνονται σέ ἕνα ἀπό τά δύο γένη καί νά εἶναι ἀγενεῖς. Θά προσκρούουν πάντοτε στό αἷμα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων και τήν δυναμική τῆς ζώσης Ἐκκλησίας μας.

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 146
aktines