Σήμερα τιμούμε την Αγία Ζώνη της Θεοτόκου και αξίζει να δούμε το ρωσικό ντοκιμαντέρ που αναφέρεται σε αυτήν, την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου και το Άγιον Όρος γενικά

Αφιέρωμα στην Τιμία Ζώνη της Παναγίας από enoriaAZ

Σάπιοι, δειλοί και προδότες

Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος Κιλκίς

Γράφω με οργή, γιατί «οι μη οργιζόμενοι εφ’ οις δει ηλίθιοι δοκούντες είναι», όσοι δεν οργίζονται γι’αυτά που πρέπει είναι ηλίθιοι, ορίζει ο Αριστοτέλης. Τι είδαμε τις προάλλες στο Τ.V.

Έναν αξιολύπητο πρωθυπουργό της Ελλάδας, με ύφος ψοφοειδές και βλέμμα δουλόφρονος, να επιδίδεται σε δακρύβρεχτες καημενολογίες και δίπλα του την υπερφίαλη νεοναζίστρια Μέρκελ, να μην μπορεί να συγκρατήσει την σιχασιά της για τους φυλετικώς υποδεέστερους πτωχοζήτουλες των Βαλκανίων. Ποιές χώρες σήμερα ποδοπατούνται, λεηλατούνται και διώκονται; Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ιρλανδία.

Η Ισπανία στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού ο Φράγκο είχε χρησιμοποιήσει τα γερμανικά «στούκας», για να καταστρέψει την «Γκουέρνικα» και τους μαχητές της ελευθερίας, παρέμεινε ευνοϊκώς ουδέτερη. Η Πορτογαλία το ίδιο. Η Ιταλία μέχρι ενός σημείου ήταν συνοδοιπόρος. Η Ιρλανδία δεν γνώρισε την Κατοχή των κτηνανθρώπων. Εμείς όμως...

Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα, σπεύδουν να ξαναχωθούν τρομαγμένοι, ματωμένοι ως το λαιμό με αίμα ελληνικό, να ξανακρυφτούν στις μαύρες φωλιές τους. Να δούμε τι αφήνουν πίσω τους.

Στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής, που κράτησε σαράντα δύο μήνες, πέρασαν από τα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα και τυφεκίσθηκαν τριάντα οκτώ χιλιάδες εννιακόσιοι εξήντα Έλληνες (38.960)!

Σκοτώθηκαν από σφαίρες «αδέσποτες» και άλλα στρατιωτικής φύσεως «ατυχήματα» δώδεκα χιλιάδες εκατόν τρεις (12.103).

Σκοτώθηκαν σε μάχες εβδομήντα χιλιάδες (70.000).

Πέθαναν από πείνα σ’ ολόκληρη την Ελλάδα περίπου εξακόσιες χιλιάδες, ιδίως νέοι! (600.000).

Πέθαναν προτού γεννηθούν, κατά τη γέννα ή αμέσως μετά τριακόσιες χιλιάδες παιδιά από την ασιτία και τις κακουχίες των μανάδων τους, δηλαδή μία ολόκληρη γενιά (300.000).

Θανατώθηκαν με τρόπο οικτρό σαράντα πέντε χιλιάδες Έλληνες στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, σαράντα πέντε χιλιάδες άνθρωποι, για τους οποίους δεν μίλησε κανείς ποτέ, αφού ήταν Έλληνες, δηλαδή όντα δευτέρας επιλογής (45.000).

Πέθαναν με τρόπο οικτρό επίσης εξήντα χιλιάδες Έλληνες, Εβραίοι το θρήσκευμα, για τους οποίους μίλησαν οι πάντες (60.000).

Φυλακίστηκαν στους σαράντα δύο μήνες κατοχής διακόσιες χιλιάδες Έλληνες, εκ των οποίων οι περισσότεροι πέθαναν στην φυλακή ή αμέσως μετά την απελευθέρωσή τους (200.000).

Προσβλήθηκαν από βαριές ασθένειες, έμειναν δια βίου ανίκανοι πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες (1.000.000)!

Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής άδειασαν όλες τις αποθήκες και στην τελευταία γωνιά της χώρας. Άρπαξαν όλα τα δημητριακά, καπνό, σταφίδα, μπαμπάκι, λάδι, κάθε λογής τρόφιμα και αγαθά. Κατέστρεψαν αγροτικά μηχανήματα και καλλιέργειες. Άρπαξαν το 50% των μεγάλων ζώων, βόδια, γελάδια, άλογα, το 30% των μικρών, διέλυσαν την ελληνική κτηνοτροφία.

Κατέστρεψαν τις μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, ανατίναξαν ορυχεία, αφάνισαν την βιομηχανία.

Κατέστρεψαν το 80% των σιδηροτροχιών.

Γκρέμισαν γέφυρες, ανατίναξαν σταθμούς και σήραγγες.

Από τις 220 ατμομηχανές των ελληνικών σιδηροδρόμων άφησαν πίσω τους φεύγοντας μόνο τις τριάντα τρεις (33).

Από τα τριακόσια δώδεκα (312) επιβατηγά βαγόνια βούτηξαν τα τριακόσια έξι! Άφησαν μόνο έξι (6)!

Από τα 4.544 φορτηγά βαγόνια των ελληνικών σιδηροδρόμων, οι συγγενείς, οι συνάδελφοι, οι συμπατριώτες, οι δάσκαλοι, οι ομοϊδεάτες της Μέρκελ, του Ρέσλερ, του Σρόιντερ άφησαν πίσω τους εξήντα τρία (63)!

Οι Γερμανοί κατακτητές πήραν τα 70% των ελληνικών παντός είδους αυτοκινήτων και κατέστρεψαν το οδικό δίκτυο της χώρας.

Οι Γερμανοί κατακτητές ισοπέδωσαν τελείως εκατό χιλιάδες σπίτια (100.000) και μισογκρέμισαν άλλες πενήντα χιλιάδες (50.000).

Κατέστρεψαν οι βάρβαροι Γερμαναράδες τις μεγαλύτερες λιμενικές εγκαταστάσεις της Ελλάδος, ακόμη και τη διώρυγα της Κορίνθου.

Άρπαξαν οι βάνδαλοι του Βερολίνου το 73% των πλοίων της εμπορικής και επιβατικής ναυτιλίας της χώρας.

Σύμφωνα με τις στατιστικές του ΟΗΕ, η Γερμανία είχε υποστεί σε σχέση με το ετήσιο εισόδημά της ζημιές από τον πόλεμο της τάξεως του 135% και η Ελλάδα της τάξεως του 170%. Η κατεστραμμένη δηλαδή Γερμανία ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα μόλις τελείωσε ο πόλεμος.

Στην διάσκεψη των Παρισίων, που πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου, οι εκπρόσωποι των «νικητριών» χωρών υπολόγισαν και καθόρισαν το ύψος των ζημιών που προκάλεσαν τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής στην Ελλάδα σε δεκατέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια, με αγοραστική αξία του 1938! Αυτά δεν τα απεφάσισε κάποιο πρωτοδικείο Χαλκίδος, κάποιο κακουργοδικείο Λαρίσης, κάποιο λαϊκό δικαστήριο Γρεβενών, αλλά το ανώτατο διεθνές νομικό όργανο του κόσμου, η διάσκεψη των Παρισίων, ό,τι δηλαδή επισημότερο μπορούσε να υπάρξει. Με βάση, άλλωστε τις αποφάσεις της διεθνούς διάσκεψης Παρισίων η Γερμανία εξόφλησε τις υποχρεώσεις της προς όλες τις χώρες που κατέστρεψε, πλην της Ελλάδος. Γιατί; Γιατί η Ελλάδα, από τον πόλεμο μέχρι σήμερα, κυβερνήθηκε από σάπιους, δειλούς και προδότες. Τρισεκατομμύρια χρωστούν οι «Ούννοι», αν συνυπολογιστεί και το «κατοχικό» δάνειο.

Και επιτρέπεται η σημερινή Γερμανία, αυτή που κατέστρεψε απ’ άκρου εις άκρον την πατρίδα μας, δολοφονώντας και τον ανθό της, να είναι η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης και η Ελλάδα να λιμοκτονεί και να εκλιπαρεί; Η απάντηση, ξαναλέω, υπάρχει: Γιατί την Ελλάδα την κυβέρνησαν Γραικύλοι και σάπιοι, καθάρματα που και σήμερα μπήγουν καρφιά στο φέρετρό της. Ανήθικα, διαλυμένα υποκείμενα που διορίζουν τις παρασιτικές οικογένειές τους στο δημόσιο. Που μαγάρισαν την πατρίδα μας. 3.000 «ταγκαλάκια» από το Πακιστάν παρήλαυναν στο κέντρο της Αθήνας, ψέγοντάς μας για ρατσισμό; Ποιοί; Αυτοί που το 1974 έστελναν συγχαρητήρια και εθελοντές ταλιμπάν στα λυσσασμένα σκυλιά του Αττίλα, για την καταστροφή της Κύπρου και αναγνώριζαν αμέσως το ψευδοκράτος του Ντεκτάς;

Δήλωσε ο τάχα και πρόεδρος της πακιστανικής κοινότητας ότι τα έχουν με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς, που τους αναγκάζουν να εκπατρίζονται. Να κάτσουν στην πατρίδα τους και να τους πολεμήσουν. Έτσι κάνουν οι λαοί που μήγαρις έχουν στο νου άλλο πάρεξ ελευθερία. Πότε έκαναν μία πορεία διαμαρτυρίας οι Αφγανοί, οι Πακιστανοί, ομού με τα ημέτερα προοδευτικά σαπρόφυτα, υπέρ της ελευθερίας των χωρών τους, καταλήγοντας στην αμερικανική πρεσβεία - «πρωθυπουργική κατοικία»; Κι αν μας λένε ρατσιστές, απαντώ ότι έχω τον ίδιο ρατσισμό που είχε ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και ο Παπαφλέσσας. Και για τον «ρατσισμό» αυτό είμαι υπερήφανος, γιατί στην καθ’ ημάς γλώσσα λέγεται φιλοπατρία. Το δίλημμα σήμερα δεν είναι ευρώ ή δραχμή, εντός ή εκτός Ευρώπης. Το κυβερνολόι και οι ανθρωποκάμπιες που το δορυφορεί δεν έχουν τέτοια διλήμματα. Τα θησαυροφυλάκια του κόσμου είναι γεμάτα από τις παλιανθρωπιές και τις κλεψιές τους. Τους ενδιαφέρει μόνο να παραμείνουν στην εξουσία, για να σκοτώνουν το χρόνο τους. Μέσα στην Ευρώπη, σημαίνει εφιαλτική λαθρομετανάστευση, εκβιασμοί, αναξιοπρέπεια, ανεργία, ιστορική ευθανασία. Εκτός υπάρχει ελπίδα να σωθούμε, καταργούνται οι ρυπαρές συνθήκες, το Ισλάμ ας βρει άλλη πύλη εισόδου.

Και μια και αυτές τις ημέρες αναθυμόμαστε το «ξόδι» της Μικρασίας, την καταστροφή του ’22, δημοσιεύω κάτι που αναγράφεται στο «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας» του Χρήστου Αγγελομάτη, που δείχνει την αγαστή συνεργασία του Ισλάμ και των Φραγκογερμανών για την εξαφάνιση ακόμη και των λειψάνων του Γένους μας. Γράφει στην σελίδα 379 ο συγγραφέας: «Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται την δημοσιευθείσαν είδησιν εις τα αθηναϊκάς εφημερίδας, μίαν ημέρα του Φεβρουαρίου του 1924. Το προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον "Ζαν", μετέφερε 400 τόννους οστών Ελλήνων, από τα Μουδανιά εις την Μασσαλίαν, προς βιομηχανοποίησιν. Οι εργάται του λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, εμπόδισαν το πλοίον να αποπλεύσει, επενέβη όμως ο Άγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους». Τα πήγαιναν τα κόκκαλα τα ιερά των σφαγιασθέντων Ελλήνων για "σαπούνι Μασσαλίας". Οι Τούρκοι τα πούλησαν, οι Γάλλοι τα αγόρασαν, οι Άγγλοι διευκόλυναν και οι Γερμανοί, αργότερα, μιμήθηκαν. Είναι από τα λεγόμενα ανοίγματα του δυτικού "πολιτισμού" προς το ειρηνόφιλο Ισλάμ…

Συζήτηση πιστού κορυφαίου γενετιστή & αγνωστικιστή

Συνέντευξη -σε έναν αγνωστικιστή- του γενετιστή Francis Collins, που βρήκε την ισορροπία ανάμεσα στην Επιστήμη και την Πίστη στον Θεό

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ /Πηγή

 

Ο κορυφαίος γενετιστής Francis Collins (γεν. 1950), είναι Διευθυντής Προγράμματος Ανθρωπίνου Γονιδιώματος, διευθυντής του National Institutes of Health των Η.Π.Α. πρώην αγνωστικιστής, είναι σήμερα πιστός χριστιανός.

Αναφέρει ο ίδιος για τον εαυτό του (από το περιοδικό «Η ΔΡΑΣΙΣ ΜΑΣ», τ. 487, Μάρτιος 2011):

Είμαι επιστήμονας και πιστός, και δεν βρίσκω καμία σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο. Ως διευθυντής του Προγράμματος Ανθρώπινου Γονιδιώματος, έχω ηγηθεί συνεργασίας επιστημόνων για να διαβάσουμε τα 3,1 δισεκατομμύρια γράμματα του ανθρωπίνου γονιδιώµατος, του βιβλίου εντολών του DNA µας.

Ως Χριστιανός βλέπω το DNA, κέντρο πληροφοριών όλων των ζώντων οργανισμών, σαν την γλώσσα του Θεού, και την κομψότητα και την πολυπλοκότητα των ίδιων των σωμάτων μας και της υπόλοιπης φύσης, ως αντανάκλαση του σχεδίου του Θεού.

 

Ως μεταπτυχιακός φοιτητής στην φυσικοχημεία την δεκαετία του 1970, ήµουν άθεος, µη βρίσκοντας λόγο να υποθέσω την ύπαρξη οποιασδήποτε αλήθειας έξω από τα Μαθηματικά, την Φυσική και την Χημεία. Στην συνέχεια, όμως, πήγα στην Ιατρική Σχολή και εκεί αντιμετώπισα θέματα ζωής και θανάτου στο προσκέφαλο των ασθενών µου. Κάποτε, µία ασθενής µου µε ρώτησε: «Εσείς σε τι πιστεύετε, γιατρέ;». Αυτό με προβλημάτισε και άρχισα να ψάχνω για απαντήσεις.

Αναγκάστηκα να παραδεχτώ ότι η επιστήμη, που αγαπούσα τόσο πολύ, ήταν ανίκανη να απαντήσει σε ερωτήματα όπως «Ποιο είναι το νόημα της ζωής;» «Γιατί είμαι εδώ;» «Γιατί τα μαθηματικά λειτουργούν, έτσι κι αλλιώς;» «Αν το Σύμπαν έχει αρχή, ποιος το δημιούργησε;» «Γιατί οι φυσικές σταθερές στο Σύµπαν είναι τόσο λεπτά ρυθμισμένες, ώστε να επιτρέπουν την δυνατότητα των σύνθετων μορφών ζωής;» «Γιατί οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση της ηθικής;» «Τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;». Είχα υποθέσει ότι η πίστη βασίζεται µόνο σε συναισθηματικά και παράλογα επιχειρήματα, και έμεινα έκπληκτος όταν ανακάλυψα, ότι μπορεί κάποιος να αναπτύξει πολύ ισχυρά επιχειρήματα για την πιθανότητα υπάρξεως του Θεού πάνω σε ένα αποκλειστικά λογικό υπόβαθρο. Η αρχική αθεϊστική µου βεβαιότητα, πς «ξέρω ότι δεν υπάρχει Θεός», αναδύθηκε τότε ως η πιο αβάσιμη εκδοχή. Καθώς εύστοχα έχει παρατηρήσει ο Άγγλος συγγραφέας G.K Chesterton, «ο αθεϊσμός είναι το πιο τολμηρό δόγμα, γιατί είναι η υποστήριξη μιας καθολικής άρνησης».

Αλλά η λογική από μόνη της δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού. Η Πίστη είναι λογική συν αποκάλυψη, και αυτή η αποκάλυψη απαιτεί σκέψη τόσο με το πνεύμα όσο και με το μυαλό. Πρέπει να ακούσει κανείς τη μουσική, δεν φτάνει να διαβάσει μόνο τις νότες στο πεντάγραμμο. Τελικά, ένα άλμα πίστης είναι απαραίτητο.

Για μένα, αυτό το άλμα ήρθε στο 27 έτος της ηλικίας μου, όταν η αναζήτηση για να μάθω περισσότερα για τον Θεό με οδήγησε στον Ιησού Χριστό. Εδώ παρουσιαζόταν ένα πρόσωπο με ισχυρότατες ιστορικές μαρτυρίες για τη ζωή του, το οποίο έκανε εκπληκτικές δηλώσεις σχετικά με την αγάπη προς τον πλησίον, οι δε ισχυρισμοί του, ότι ήταν γιος του Θεού, απαιτούσαν να πάρω μια απόφαση, για το αν ήταν πλανεμένος ή ήταν όντως ο γιος του Θεού. Μετά από αντίσταση σχεδόν δύο χρόνων, έγινα ακόλουθος του Ιησού.

(Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ).

 

Ακολουθεί συνέντευξη του Francis Collins (από το περιοδικό «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ»):

Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται ένταση μεταξύ της πίστης στον Θεό και της Επιστήμης. Έχουμε από τη μία πλευρά επιστήμονες σαν τον Ρίτσαρντ Ντόκινς και τον Στήβεν Πίνκερ που βλέπουν τη θρησκεία σαν ένα απομεινάρι του προεπιστημονικού δεισιδαιμονικού παρελθόντος, που η ανθρωπότητα πρέπει να εγκαταλείψει πια.

Από την άλλη, οι Χριστιανοί διατείνονται ότι η επιστήμη τείνει στον ηθικό μηδενισμό και είναι ανίκανη να εξηγήσει τα θαύματα γύρω μας. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει ο Φράνσις Κόλλινς. Ο ίδιος αποτελεί μία τρανταχτή απόδειξη ότι η πίστη στον ζωντανό Θεό της Αγίας Γραφής και η Επιστήμη μπορούν να συνυπάρξουν. Ως διευθυντής του προγράμματος για το ανθρώπινο γονιδίωμα (Human Genome Project) ο Κόλλινς είναι μεταξύ των κορυφαίων επιστημόνων του κόσμου, επικεφαλής ενός προγράμματος με κόστος δισεκατομμυρίων δολαρίων, που στοχεύει στην κατανόηση της φύσης του ανθρώπινου οργανισμού και τη θεραπεία παθήσεων. Κι όμως, στο βιβλίο του Η γλώσσα του Θεού περιγράφει πώς γνώρισε τον Χριστό ως Σωτήρα του το 1978 και από τότε είναι ένας πιστός Χριστιανός. «Ο Θεός της Αγίας Γραφής είναι και ο Θεός του γονιδιώματος», γράφει, «μπορεί να Τον λατρέψει κάποιος στην εκκλησία αλλά και στο εργαστήριο».

Εδώ παραχωρεί μια συνέντευξη στον Τζων Χόργκαν, που λέει για τον εαυτό του ότι είναι «ένας αγνωστικιστής που όλο και πιο πολύ ενοχλείται από την επιρροή της θρησκείας στις ανθρώπινες υποθέσεις» και διευθύνει το Κέντρο Επιστημονικών Μελετών στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Στήβενς στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσεϋ.

Χόργκαν: Πώς μπορείτε να πιστεύετε σε θαύματα όπως η ανάσταση, την ίδια στιγμή που σαν επιστήμονας ψάχνετε για φυσικές εξηγήσεις για το κάθε τι;

Κόλλινς: Δεν έχω αμφιβολία ότι τα θαύματα είναι δυνατόν να γίνουν σε κάποιες στιγμές εξαιρετικής σημασίας, όπως όταν ο Παντοδύναμος Θεός θέλει να μας δώσει ένα μήνυμα. Ως επιστήμονας βέβαια, έχω πολύ υψηλά στάνταρτς για να αποδεχτώ κάτι ως θαύμα.

Χόργκαν: Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου με τα θαύματα δεν είναι μόνο ότι παραβιάζουν τους φυσικούς νόμους όπως τους γνωρίζουμε, αλλά και ότι κάνουν τον Θεό να μοιάζει ιδιότροπος. Κάποιοι για παράδειγμα πιστεύουν ότι αν προσευχηθούν θερμά, ο Θεός θα κάνει καλά ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Δηλαδή, όσοι δεν θεραπεύονται δεν είναι άξιοι;

Κόλλινς: Στην εμπειρία μου ως γιατρού, δεν έχω δει κάποιο τέτοιο θαύμα θεραπείας και δεν περιμένω ότι θα δω. Ακόμα, η προσευχή για μένα δεν είναι ένα μέσο καταναγκασμού του Θεού για να κάνει ό,τι εγώ θέλω. Είναι μάλλον η προσπάθεια να έρθω σε επαφή με τον Θεό και να καταλάβω τι Εκείνος θέλει να κάνω εγώ και όχι να Του πω τι πρέπει να κάνει Εκείνος. Στην Κυριακή προσευχή για παράδειγμα λέει «Γενηθήτω το θέλημά Σου». Δεν λέει «Πατέρα μας Ουράνιε, βοήθησέ με να βρω ένα μέρος να παρκάρω».

Χόργκαν: Για να είμαι ειλικρινής, με απασχολεί τελευταία το θέμα των αρνητικών επιπτώσεων της θρησκείας, μετά από τρομοκρατικές ενέργειες του τύπου των Διδύμων Πύργων, και βλέποντας την αύξηση της επιρροής της θρησκευόμενης δεξιάς στις ΗΠΑ.

Κόλλινς: Ποια πίστη δεν χρησιμοποιήθηκε από δημαγωγούς για να χειραγωγήσει και να κακοποιήσει ανθρώπους, είτε αυτό λέγεται Ιερά Εξέταση είτε Σταυροφορίες είτε επίθεση στους Δίδυμους Πύργους; Δεν θα πρέπει όμως να κρίνουμε τις αλήθειες της πίστης από τον τρόπο που κάποιοι τις εφαρμόζουν, όπως δεν πρέπει να κρίνουμε την αγάπη από τον τρόπο που τη ζει ένα ζευγάρι σε έναν αποτυχημένο γάμο. Σαν παιδιά του Θεού, έχουμε όλοι μέσα μας τον Ηθικό Νόμο Του, τη γνώση αυτή του τι είναι καλό και τι όχι, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι μια σπουδαία ένδειξη της ύπαρξης του Θεού. Έχουμε όμως και αυτό που ονομάζεται Ελεύθερη Βούληση, που συνεχώς το εξασκούμε για να παραβιάσουμε τον νόμο αυτόν.

Χόργκαν: Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να πιστέψουν στον Θεό λόγω του προβλήματος της ύπαρξης του Κακού. Αν ο Θεός μάς αγαπάει, γιατί η ζωή έχει τόσο πόνο;

Κόλλινς: Αυτό είναι ένα βασικό ερώτημα, το οποίο αντιμετωπίζουν όλοι όσοι ερευνούν το θέμα του Θεού. Πρώτα-πρώτα, αν ο τελικός στόχος για τον άνθρωπο είναι να αυξηθεί, να ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό του και τον Θεό, τότε μια εύκολη ζωή δεν θα τον βοηθήσει σε αυτό. Όταν όλα πάνε καλά, δεν μαθαίνουμε. Δεύτερον, ένα μεγάλο μέρος του πόνου δεν είναι από τον Θεό. Με την ελεύθερη θέλησή μας επιλέγουμε να δράσουμε με τρόπους που κάνουν κακό σε άλλους.

Χόργκαν: Ο φυσικός Στήβεν Γουάινμπεργκ, που είναι αθεϊστής, θέτει την ερώτηση γιατί έπρεπε να πεθάνουν έξι εκατομμύρια Εβραίοι, και οι συγγενείς του μέσα σε αυτούς, στο Ολοκαύτωμα, για να μπορέσουν οι Ναζί να ασκήσουν την ελεύθερή τους βούληση.

Κόλλινς: Αν ο Θεός παρενέβαινε θαυματουργά κάθε φορά που κάποιος από μας επέλεγε το κακό, θα είχαμε ένα χαοτικό, παράξενο και απρόβλεπτο κόσμο. Η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου οδηγεί κάποιους να κάνουν φοβερό κακό στους συνανθρώπους τους. Αθώοι πεθαίνουν ως αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορούμε γι' αυτό να κατηγορήσουμε τον Θεό, μόνον αυτούς που το έκαναν. Μια δυσκολότερη ίσως ερώτηση θα ήταν για τον πόνο που έρχεται ως αποτέλεσμα όχι ανθρώπινης θέλησης, αλλά φυσικής καταστροφής, καρκίνου, τσουνάμι ή τυφώνα. Γιατί ο Θεός δεν εμποδίζει αυτά από του να γίνουν;

Χόργκαν: Μερικοί φιλόσοφοι έχουν πει ότι ίσως ο Θεός να μην έχει τον πλήρη έλεγχο της δημιουργίας Του. Μια ποιήτρια το εξέφρασε με τη φράση «Ο Θεός που τα κουτσοκαταφέρνει».

Κόλλινς: Αυτό ακούγεται πολύ φωτισμένο, αλλά μάλλον είναι βλάσφημο! Μια άλλη εκδοχή είναι ότι ο Θεός βρίσκεται εκτός φύσης και χρόνου και βλέπει τη στιγμιαία ύπαρξή μας μέσα στο χρόνο με μια ματιά που φτάνει πολύ πίσω και πολύ μπροστά. Αυτό μου επιτρέπει να πω, ότι ίσως το νόημα του πόνου να μη μου είναι πλήρως κατανοητό. Ίσως να υπάρχουν λόγοι που ο Θεός επιτρέπει διάφορα κακά να γίνουν, που εγώ να μην τους ξέρω.

Χόργκαν: Είμαι αγνωστικιστής και με ενόχλησε που στο βιβλίο σας αποκαλείτε τον αγνωστικισμό «φυγή». Ο αγνωστικισμός δεν σημαίνει ότι είσαι τεμπέλης ή δεν σε νοιάζει. Σημαίνει ότι δεν σε ικανοποιεί καμιά από τις απαντήσεις για τα μυστήρια που υπάρχουν.

Κόλλινς: Αυτό ήταν ένας όρος που δεν ισχύει για τους γνήσιους αγνωστικιστές, που ενώ έχουν εξετάσει τις απαντήσεις, ακόμα δεν μένουν ικανοποιημένοι. Δεν έχω πρόβλημα με αυτούς, αλλά με τους επιστήμονες που δεν έφτασαν στα συμπεράσματά τους μετά από προσεκτική έρευνα των δεδομένων. Πέρασα από αυτήν τη φάση όταν ήμουν κι εγώ ένας ρηχός αγνωστικιστής και ίσως βιάζομαι να συμπεράνω ότι όλοι εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία με μένα.

Χόργκαν: Η ελεύθερη βούληση είναι για μένα, όπως και για σας, κάτι το σημαντικό. Αποτελεί τη βάση για την ηθική μας και την κατανόηση του νοήματος της ζωής. Δεν ανησυχείτε μήπως η επιστήμη γενικά και ειδικότερα η Γενετική και η έρευνα του γονιδιώματος υποσκάπτει την πίστη στην ελεύθερη βούληση;

Κόλλινς: Υπονοείτε βέβαια τον Γενετικό Ντετερμινισμό, που υπονοεί ότι είμαστε άβουλες μαριονέτες κατευθυνόμενες από τις διπλές έλικες του DNA μας. Αυτό όμως απέχει τόσο από ό,τι γνωρίζουμε επιστημονικά για το θέμα! Βεβαίως και έχει επιρροή η κληρονομικότητα, όχι μόνο στον κίνδυνο νόσησης από κάποια νόσο αλλά και σε συγκεκριμένες συμπεριφορές και στοιχεία του χαρακτήρα μας. Δέστε όμως τους μονοζυγώτες δίδυμους, που ενώ έχουν ταυτόσημο DNA, ούτε συμπεριφέρονται ούτε σκέφτονται το ίδιο. Εκεί φαίνεται η σημασία της μάθησης και της εμπειρίας, καθώς και της ελεύθερης βούλησης. Νομίζω ότι όλοι μας αναγνωρίζουμε τη σημασία της ελεύθερης βούλησης.

Χόργκαν: Τι γνώμη έχετε για τις Δαρβινικές εξηγήσεις ως προς την αλτρουιστική συμπεριφορά, αυτό που εσείς αποκαλείτε αγάπη, την ανιδιοτελή πράξη και συμπαράσταση σε κάποιον που δεν ανήκει στην «ομάδα» σου;

Κόλλινς: Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο αλτρουϊσμός υποστηρίζεται από τη θεωρία της εξέλιξης, επειδή προωθεί τα συμφέροντα της ομάδας. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που με θυσία έχουν δώσει από τον εαυτό τους σε κάποιους έξω από την ομάδα τους, κάποιους που καμιά σχέση δεν έχουν μαζί τους, όπως είναι η Μητέρα Τερέζα, ο Όσκαρ Σίντλερ και πολλοί άλλοι. Αυτή είναι η ευγένεια της ανθρώπινης φυλής στην καθαρότερή της μορφή. Αυτό δεν φαίνεται να μπορεί να εξηγηθεί από το Δαρβινικό μοντέλο, δεν εξαρτώ όμως από αυτό την πίστη μου ["Ν": περί Δαρβίνου και θρησκείας εδώ].

 

Χόργκαν: Τι πιστεύετε για το πεδίο της Νευρολογίας, όπου γίνονται προσπάθειες να βρεθεί η νευρολογική βάση των θρησκευτικών εμπειριών;

Κόλλινς: Νομίζω ότι είναι εντυπωσιακό, αν και όχι κάτι που προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη. Είμαστε σάρκα και αίμα εμείς οι άνθρωποι. Δεν θα με εξέπληττε λοιπόν αν ανακάλυπτα μετά από κάποια μυστικιστική μου εμπειρία ότι ο κροταφικός λοβός του εγκεφάλου μου βρισκόταν σε κατάσταση διέγερσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι η εμπειρία μου στερείται πνευματικής υπόστασης. Όσοι έρχονται σε αυτήν την έρευνα προκατειλημμένοι ότι δεν υπάρχει τίποτα εκτός από τον φυσικό κόσμο, θα δουν τα στοιχεία και θα πουν, «Είδατε λοιπόν;». Ενώ όσοι πιστεύουν ότι είμαστε πνευματικά όντα, θα πουν, «Ωραίο αυτό! Υπάρχει και φυσικό επακόλουθο αυτής της πνευματικής εμπειρίας! Για δες κάτι πράγματα!»

Χόργκαν: Κάποιοι επιστήμονες προβλέπουν ότι η Γενετική Μηχανική θα μας δώσει στο μέλλον υπεράνθρωπη ευφυΐα και μεγάλη διάρκεια ζωής, ίσως ακόμα και αθανασία. Αυτές είναι πιθανές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της Έρευνας για το Ανθρώπινο Γονιδίωμα και άλλων παρόμοιων ερευνών. Αν τέτοια πράγματα συμβούν, ποιες νομίζετε ότι θα είναι οι επιπτώσεις για τις διάφορες θρησκείες;

Κόλλινς: Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα με προβλημάτιζε. Είμαστε όμως τόσο μακριά από κάτι τέτοιο, που είναι δύσκολο να ξοδέψει κανείς χρόνο για να ανησυχεί για αυτό, όταν αναλογιστεί τα πολλά ωφέλιμα αποτελέσματα που μπορούμε να έχουμε στο μεταξύ.

Χόργκαν: Στ' αλήθεια, θέλω να ρωτήσω, η θρησκεία απαιτεί την ύπαρξη του πόνου; Θα μπορούσαμε άραγε να μειώσουμε τον πόνο στο σημείο που να μην χρειαζόμαστε τη θρησκεία; [Σχόλιο του blog μας: Αυτό νόμιζαν οι μαρξιστές, αλλά απατήθηκαν - το αποτέλεσμα: εκατόμβες σύγχρονων μαρτύρων σε Ρωσία (& εδώ!), Ρουμανία, Αλβανία, αλλά και μάρτυρες σε Κίνα, Β. Κορέα, Ελλάδα κ.α. Δε μπορούμε, γιατί μακριά απ' το Θεό ο άνθρωπος μόνο πόνο θα νιώθει! Ο πόνος, ισχυρίζομαι, προέρχεται από την εξορία του Θεού απ' τη ζωή μας, ακόμη κι όταν έχουμε κοινωνική ή επιστημονική πρόοδο. Όχι από τη φτώχεια, την αδικία ή το φυσικό πόνο: Οι άγιοι δεν πονούν ακόμη κι αν είναι άρρωστοι, φυλακισμένοι, καταδιωγμένοι, ενώ ο κόσμος που γεννήθηκε από το νεότερο αθεϊσμό, παρά την επιστημονική και κοινωνική εξέλιξή του, είναι μια ΚΟΛΑΣΗ]...

Κόλλινς: Παρόλο που έχουμε φτάσει σε υψηλά επίπεδα προόδου και αυξήσαμε το προσδόκιμο ζωής και εξαφανίσαμε πολλές νόσους, θα συνεχίσουμε κατά πάσα πιθανότητα να επινοούμε τρόπους για να μαλώνουμε μεταξύ μας και να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον, λόγω της αυτοδικαίωσης και της επιμονής μας να είμαστε πάντα πάνω από τους άλλους. Έτσι, η αναλογία θανάτων θα εξακολουθήσει να είναι ένας θάνατος για κάθε άνθρωπο, ότι κι αν κάνουμε. Ίσως κατανοήσουμε πολλά για τη Βιολογία, για την πρόληψη ασθενειών και την επιμήκυνση της ζωής. Δεν νομίζω όμως πως θα βρούμε τον τρόπο να κάνουμε τους ανθρώπους να σταματήσουν να βλάπτουν ή να εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλο. Αυτό πάντα θα αποτελεί την πιο βασανιστική μας εμπειρία πάνω στον πλανήτη αυτόν και θα μας κάνει να επιθυμούμε κάτι πιο πάνω και πιο πέρα από τα γήινα.

* Το βιβλίο του Francis Collins «Η γλώσσα του Θεού» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαζήση.

o-nekros.

Πατροκοσμάς: ο χτίστης της Ρωμηοσύνης

Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος, Κιλκίς

 «Τα γράμματα είναι το στολίδι του ανθρώπου»

Είναι από ποίημα του Γεωργίου Αθάνα η ωραία φράση «χτίστης της Ρωμηοσύνης». Παραθέτω το τροπαιοφόρο στιχούργημα:

«Στο Μέγα Δέντρο ξεκινά,

στο Καλοντάει αγιάζει,

χτίζει σχολειά, χτίζει εκκλησιές,

χτίζει τη Ρωμηοσύνη.

Πάτερ Κοσμά, σαν να ‘ταν χτες

το κήρυγμά σου αχάζει (=βροντά)

στη Ρούμελη, στην Ήπειρο

στην απεραντοσύνη».

Στις 24 Αυγούστου κάθε έτους η Εκκλησία και το Γένος μας τιμά και γεραίρει την μνήμη του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Ισαποστόλου και Εθναποστόλου, του αγιορείτη καλόγερου που προετοίμασε ηθικώς και πνευματικώς την Ελληνική Επανάσταση. Τέσσερις αποστολικές περιοδείες έκανε. Με βαθιά μόρφωση, κάτοχος της «θύραθεν» παιδείας, αλλά κυρίως με το όπλο το αήττητον της αγιότητας, αφήνει το 1760 περίπου το Άγιον Όρος (Μονή Φιλοθέου) πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζητάει την ευλογία και άδεια του πατριάρχη Σεραφείμ Β’, προκειμένου να αρχίσει κηρυκτικό ιεραποστολικό έργο στην κυρίως Ελλάδα, «επειδή το γένος μας έπεσε εις αμάθειαν».

Έτσι ξεκινάει τις περιοδείες του που, σχεδόν χωρίς διακοπή, διαρκούν είκοσι ολόκληρα χρόνια. Περιόδευσε σχεδόν όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, από τη Θράκη ως και το βόρειο μέρος της Πελοποννήσου, πέρασε στις Κυκλάδες, έφτασε στα Επτάνησα και επέμεινε κυρίως στην Ήπειρο (και στην σκλαβωμένη Βόρειο) καθώς και στη Δυτική Μακεδονία, όπου υπήρχαν και τα περισσότερα κρούσματα αλλαξοπιστίας ή εγκατάλειψης της «πατρίου φωνής», της ελληνικής γλώσσας.

Περνούσε από χωριό σε χωριό και σταματούσε σε κάθε τόπο δύο μέρες. Έκανε ένα πρώτο κήρυγμα το βράδυ της άφιξής του, ένα δεύτερο το επόμενο πρωί και ένα τρίτο την ίδια μέρα το βράδυ. Το κήρυγμά του συγκλονίζει, ανασταίνει ψυχές, παρηγορεί, αφυπνίζει, τονώνει την ελπίδα των υπόδουλων Ελλήνων σε μία μελλοντική απελευθέρωση –ανάσταση του Γένους. Η γλώσσα του απλή, ζωντανή και χυμώδης, η γλώσσα του λαού, όπως είχε διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες της δουλείας με τα ηρωικά τραγούδια των κλεφταρματολών και όχι τα γλωσσικά ξεφτίδια και οι πλαδαρές μεγαλοστομίες του λογιοτατισμού.

(Ο μακαριστός Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης στο περισπούδαστο σύγγραμά του για τον Άγιο Κοσμά με αφορμή αναφορά τού αγίου γιά το έργο των Αποστόλων, γράφει σε υποσημείωση στην σελίδα 100: «Το έργον των Αποστόλων, των κηρύκων, των τιμίων εργατών του Ευαγγελίου, μεταβάλλει την χέρσον γην εις κήπον Χριστού, εις επίγειον παράδεισον. Εάν όλοι οι κληρικοί, και μάλιστα οι επίσκοποι, μετά την απελευθέρωσιν του Έθνους, ειργάζοντο όπως ειργάσθη κατά τους χρόνους της δουλείας ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, σήμερον η Ελλάς θα ήτο κατοικία Αγγέλων, ο πλέον ευχάριστος τόπος, εις τον οποίον θα συνέρρεον οι ξένοι όχι διά να ίδουν τα αρχαία μνημεία, αλλά διά να ιδούν πώς η Ελλάς έγινε καινή κτίσις, υπόδειγμα χριστιανικής ζωής και πολιτείας». Μεγάλη αλήθεια! Πού ήταν οι επίσκοποι και οι πνευματικοί, πλην των τιμητικών εξαιρέσεων, όταν οι ανθρωποκάμπιες της πολιτικής βυσσοδομούσαν κατά του κράτους και του λαού; Τι πράμα είναι αυτό; να μιλούν οι διεφθαρμένοι τζιτζιφιόγκοι και να σιωπούν οι επίσκοποι, οι ποιμένες του λαού; Το λάβαρο της Επανάστασης του ’21 το κρατούσε ένας επίσκοπος και μόνο αυτό το γεγονός έδινε απερίστροφο δικαίωμα στην Εκκλησία να περιφρουρεί «ανυστάκτως» τα παιδιά της. Ανεξέλεγκτοι οι ξένοι λυμεώνες, συνεπικουρούμενοι από τους ημέτερους κύκλους της κακόνοιας «ων ο Θεός η κοιλία, οι εχθροί του σταυρού», μετέτρεψαν την πατρίδα μας όχι σε «καινή», αλλά σε κενή κτίση…).

Είχε συλλάβει με ενάργεια ο Πατροκοσμάς ότι το δούλον Γένος θα φθάσει στο «Παθούμενο» μόνο με τα φώτα της Παιδείας. Γι’ αυτό πρώτο του μέλημα στα κηρύγματά του ήταν το χτίσιμο σχολείων. Αλλά τι σχολείων;

«Να σπουδάζετε και σεις αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα όσον μπορείτε. Και αν δεν εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μανθάνουν τα ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβεις εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχεις ελληνικόν σχολείον εις την χώρα σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια και ωσάν μάθης το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος…».

Το άκουγαν οι αγαθοί Έλληνες, φιλοτιμούνταν από την θυσιαστική του προσπάθεια, πρόσφεραν τα τιμαλφή τους οι γυναίκες και πάνω από 1000 σχολεία χτίστηκαν χάρις στην επίδρασή του… αλλά σχολεία ελληνικά και όχι σχολεία-φυτώρια γενιτσαρισμού σαν τα σημερινά.

Σ’ εκείνα τα σχολεία της σκλαβιάς, τα φανερά και τα «κρυφά» όπου ο κατακτητής δεν τα επέτρεπε, «…η ψυχή του Έθνους αγρυπνούσε. Φτωχοί παπάδες και δάσκαλοι, που ετρέφοντο με λίγο ψωμί, είχαν το σθένος εις το βάθος της ψυχής των, σθένος ποιητών. Καταλάβαιναν την ευθύνην που τους εβάρυνε να συνεχίσουν την ελληνικήν παράδοσιν· διηγούντο εις τα Ελληνόπουλα ποιά ήταν άλλοτε η πατρίδα τους και τους εδίδασκαν δύο ονόματα: Ελλάς και ελευθερία», γράφει ο ακαδημαϊκός Σίμος Μενάρδος (αρχιμ. Ιω. Αλεξίου, «η Παιδεία στην Τουρκοκρατία», σελ. 181). Από τέτοια σχολεία ξεπήδησαν τα λιοντάρια του Εικοσιένα. Προφήτευσε κάποτε ο άγιος: «Το κακό θα σας έρθη από τους διαβασμένους». Δεν είπε μορφωμένους. Ο λαός μας τους μορφωμένους τους έλεγε γνωστικούς, ενώ τους διαβασμένους, πολύξερους. Πολύξεροι είναι οι ανόητοι ημιμαθείς που «μεταρρυθμίζουν», «αναγεννούν», «αναπτερώνουν» την Παιδεία, για να καταλήξουμε σήμερα, αντί να έχουμε σχολεία «ελληνικά», που θα φωτίζουν τους μαθητές, με «ψυχή και Χριστό», κατάντησαν μάνδρες αφιλοπατρίας, αθεϊας και γλωσσικής αφασίας. Γιατί σχολεία που δεν αρδεύονται από την αείρροη πηγή της παράδοσής μας «είναι ένα τίποτα». Αντιγράφω την σκέψη του Ζ. Λορεντζάτου από το βιβλίο του «Ρωμιές» (Δόμος, 1990).

«Κάθε νιόκοπη γενιά αν δεν φυσήξη το κάρβουνο της παράδοσής, να το κάνει να κοκκινίσει, κάλλιο να την κλαις. Είναι γενιά νεκρή και τα γεννήματά της κοιλάφαρνα. Αυτό που λέμε πρωτοποριακό δεν υπάρχει, είναι ένα τίποτα. Όλα είναι παράδοση δηλαδή ζωή στην ανώτερη φάση της· ζωή και παράδοση ταυτόσημες. Όλα τέλος είναι: παράδοση ή τίποτα. Και αυτό είναι παράδοση μέσα σε μία γλώσσα, στο προκείμενο τη γλώσσα την ελληνική: ο Όμηρος- και-ο Σολωμός: εσύ».

«Θα ‘ρθη πρώτα ένα ψευτορωμαίικο· να μην το πιστέψετε· θα φύγη πίσω» έλεγε σε μία άλλη του προφητεία ο άγιος. Το ψευτορωμαίικο, το χαρτοβασίλειο της κομματοκρατίας καταρρέει. Ας μη φοβόμαστε και ας μην ακούμε τις εμετικές σειρηνωδίες των ξένων-«ο φιλήκοος των ξένων, είναι προδότης- έλεγε ο Καπποδίστριας. Έρχεται το αληθινό ρωμαίικο. Τώρα αποτινάζουμε τα σάπια λέπια του εξευρωπαϊσμού μας. Λίγο σκάψιμο θέλει και θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Κι ας γίνουν τα σπίτια και οι αίθουσες διδασκαλίας «κρυφά σχολειά». Φωνάζει και βροντολαλεί το αγιασμένο πετραχήλι του νεομάρτυρα αγίου Κοσμά: «Είναι μία μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τι πρέπει, να κατηγορούμεν τη μηλιά ή τα μήλα; Την μηλιά. Λοιπόν κάμνετε καλά εσείς οι γονείς (και οι δάσκαλοι) οπού είστενε η μηλιά, να γίνωνται και τα μήλα γλυκά».

Έτσι χτίζονται Ρωμηοσύνες…

*

(Τόσο πολύ τιμά η κακορίζικη «Παιδεία» μας τον μεγαλύτερο Δάσκαλο του Γένους ώστε στο Δημοτικό δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη αναφορά στο έργο του, ενώ στο Γυμνάσιο στην «Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Α, Β, Γ Γυμνασίου, στην σελίδα 42 διαβάζουμε στις 5-6 μόνο αράδες και τα εξής: «Ανάμεσα στους πρώτους διαφωτιστές ανήκει και ο Κοσμάς ο Αιτωλός… Το 1779 συνελήφθη από τις οθωμανικές αρχές και εκτελέστηκε». Πρώτον δεν ήταν διαφωτιστής, όπως τον θέλουν οι γραικύλοι… φωταδιστές. Δεύτερον τα «συνελήφθη  και εκτελέστηκε», ταιριάζουν σε κατάδικους του ποινικού δικαίου. Οι άγιοι οδηγούνται στο μαρτύριο, δοξολογώντας τον Θεό και ευλογώντας τον κόσμο.

Τρίτον, ενώ ο Κοραής τιμάται, στο ίδιο βιβλίο, με τρεις σελίδες, ο άγιος που έδωσε και το αίμα του για την ανάσταση του Γένους τιμάται με μόνο με 7-8 σειρές, χωρίς μάλιστα να αναγράφεται το επίθετο «άγιος». Έργα και ημέρες του ψευτορωμαίικου…).

π. Κων/νος Στρατηγόπουλος: ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ Μ Ο Ν Ο Ο ΘΕΟΥΜΕΝΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

Γνώση του Θεού μπορεί να έχει μόνο ο Θεούμενος, ο οποίος εμπειρικά γνωρίζει τον Θεό & η εμπειρία του αυτή είναι το θεμέλιο της Ορθόδοξης πίστεως. -Ο προκομμένος άνθρωπος που’ναι κοντά στον Θεό, όπου κι αν βρεθεί, είτε στον γάμο είτε στον μοναχισμό, θα’ναι επιτυχημένος. -Μόνο ο ορθόδοξος λόγος μπορεί να μιλήσει μέσα στον χρόνο με το αιώνιο. -Όταν στην προσευχή δεν νιώθουμε παρηγοριά & χαρά, τότε ή κάποιον έχουμε πληγώσει ή είμαστε υπερήφανοι. - Ο άνθρωπος που’χει ταπείνωση & ν’αποκλίνει κάποτε τον σκεπάζει η Χάρις του Θεού. Ενώ ο υπερήφανος είναι σαν το χαλασμένο τιμόνι. -Κάθε άγχος κρύβει πίσω του ένα πάθος. - Αν κινείται κανείς απλά χαίρεται όταν τον μαλώνουν
 

H Ελλάδα µπορεί να θρέψει τους Ελληνες στο 91,5% των προϊόντων

Εκθεση της ΠΑΣΕΓΕΣ καταρρίπτει µια για πάντα το µύθο ότι δεν παράγουµε τίποτα και την τροµοκρατία πως, αν χρεοκοπήσουµε, θα πεινάσουµε
Κατηγορηµατικά διαψεύδει τη διαδεδοµένη στερεότυπη άποψη ότι η χώρα µας «δεν παράγει τίποτα» η νέα έκθεση της Πανελλήνιας Συνοµοσπονδίας Ενώσεων Αγροτικών

Συνεταιρισµών-ΠΑΣΕΓΕΣ (Αύγουστος 2012). Σύµφωνα µε συγκεκριµένη µελέτη, η διατροφική αυτάρκεια της Ελλάδας ανέρχεται στο 91,5% σε 41 βασικά αγροτικά – διατροφικά προϊόντα και «παραµένει σταθερή» το 2011 µε µια ελαφρά µείωση σε σχέση µε το 2010. Αυτό σηµαίνει επί της ουσίας ότι σήµερα, παρόλο που η Ελλάδα βρίσκεται δύο χρόνια και πλέον υπό το βραχνά του µνηµονίου, είναι σε θέση να θρέψει τον πληθυσµό της κατά 91%. «Πρέπει να σταµατήσει η απαξίωση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής και η τροµοκρατία ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας δεν θα έχουµε να φάµε. Μπορούµε να πάµε σε υπεραυτάρκεια, να παράξουµε νέο πλούτο, να στηρίξουµε τη χώρα», έλεγε χαρακτηριστικά πέρυσι ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ Τζανέτος Καραµίχας.
ΥΠΕΡΚΑΛΥΨΗ ΣΕ περισσοτερα ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΣΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
Τα στοιχεία που παρουσίασε η Εκθεση της ΠΑΣΕΓΕΣ δείχνουν ότι σε πέντε τουλάχιστον βασικά είδη η Ελλάδα καλύπτει το 100% της κατανάλωσης: µήλα, κρασί, φρέσκες ντοµάτες, αιγοπρόβειο γάλα και κρέας, πεπόνια και βρώµη. Παράλληλα, σε δεκαεπτά είδη την υπερκαλύπτει ξεπερνώντας το 250% της κατανάλωσης: γιαούρτι, φέτα, ρύζι, ελαιόλαδο, σιτάρι σκληρό, αγγούρια, σταφύλια, καρπούζια, βερίκοκα, ακτινίδια, πορτοκάλια, ψάρια, σταφίδα και φυσικά ελιές, (στις τελευταίες η αυτάρκεια πλησιάζει το 1.000%).
Σε πολύ υψηλά επίπεδα (80% και άνω) ανέρχεται η επάρκεια σε επτά είδη: αυγά, µέλι, γραβιέρα και κασέρι, αραβόσιτο, κρέας πουλερικών, αχλάδια και πατάτες. Η επάρκεια σε κεφαλοτύρι, κριθάρι, λεµόνια, αγελαδινό γάλα, και φασόλια καταγράφεται άνω του 50%, ενώ χαµηλότερη είναι σε είδη όπως ρεβίθια, χοιρινό και βόειο κρέας, µαλακό σιτάρι, φακές και ζάχαρη.

olympia

ΓΙΑΤΙ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ;

Παρακολουθούμε από καιρό την εξέλιξη μπροστά στα μάτια μας μιας απίστευτης ιστορίας: τη συστηματική εθνική αποδόμηση και τον εποικισμό της Ελλάδας. Το κράτος που έχει υποχρέωση από το Σύνταγμα να υπερασπίζει και να προστατεύει τον Ελληνικό λαό, την εθνική του ταυτότητα και το μέλλον του, μέσα στα νόμιμα σύνορα της επικράτειάς του, τηρεί μια στάση που προκαλεί πολλά ερωτηματικά.
Αντί να πάρει αποτελεσματικά μέτρα για την αποτροπή και τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης, αποδέχεται και αναμεταδίδει την ύποπτη προπαγάνδα ξένων κέντρων, που επιδιώκουν, για δικούς τους λόγους, τη διάσπαση της εθνικής συνοχής της χώρας και την εθνική της αποδόμηση.
ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ «ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ» ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ;
Προβάλλεται απροκάλυπτα από πολιτικές ηγεσίες, περιλαμβανομένων παραγόντων του κυβερνώντος κόμματος και εκπροσώπων του κράτους, το γνωστό ιδεολόγημα της παγκοσμιοποίησης ότι «πρέπει και η Ελλάδα να γίνει πολυπολιτισμική». Γιατί «πρέπει» η Ελλάδα να γίνει «πολυπολιτισμική»; Τι σημαίνει ακριβώς αυτό; Σημαίνει την εισαγωγή και εγκατάσταση στο έδαφός της ξένων πληθυσμών ώστε να γίνει «πολυπολιτισμική»; Σημαίνει τη δημιουργία στο έδαφός της εθνικών μειονοτήτων και τη Βαλκανοποίησή της ώστε να είναι ευκολότερα ελεγχόμενη από αυτούς που επιδιώκουν μια νέα τάξη στα Βαλκάνια;
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙ; ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ;
Γι’ αυτό, το κράτος μπορούσε προηγουμένως να ελέγχει τα σύνορά του και παρουσιάζεται σήμερα να μην μπορεί; Γιατί δεν έρχονταν λαθρομετανάστες στην Ελλάδα πριν το 1990 και τώρα έρχονται μαζικά; Δεν υπήρχε προηγουμένως μεγαλύτερη ακόμη φτώχεια στον Τρίτο Κόσμο;
Προβάλλεται ως ένας λόγος γι’ αυτό το άνοιγμα των συνόρων μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το δικαίωμα όμως των υπηκόων των χωρών αυτών να βγουν από τα σύνορά τους δεν σημαίνει αυτομάτως δικαίωμά τους να μπουν παρανόμως στη δική μας χώρα. Η Ελλάδα θα μπορούσε άλλωστε να βοηθήσει τις γειτονικές της χώρες με την παροχή πολυετών αδειών προσωρινής διαμονής, εγκατάστασης και εργασίας και όχι με μόνιμη εγκατάσταση.
Διαπιστώνει όμως κανείς ότι η λαθρομετανάστευση και η ανοχή της δεν σταμάτησε στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. Πήραν τη σκυτάλη, στη συνέχεια, νέα κύματα λαθρομεταναστών, πολύ μεγαλύτερα ακόμη, από χώρες που βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου, Μουσουλμανικές κυρίως χώρες της Ασίας, και από την Αφρική.
Είναι φανερό ότι το φαινόμενο συνδέεται γενικότερα με την πολιτική της παγκοσμιοποίησης, που οι ΗΠΑ άρχισαν να προωθούν δυναμικά, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ως μέρος μια στρατηγικής που είχε ως κύριο στόχο την επιβολή διεθνώς ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου, οικονομικού συστήματος, οχήματος μιας επιδιωκόμενης παγκόσμιας μονοπολικής ηγεμονίας.
Είναι προφανές ότι, με τη λογική αυτή, η δημιουργία μιας παγκόσμιας αγοράς ελευθέρων ανταλλαγών συνεπάγεται φιλελευθεροποίηση στη διακίνηση των τριών βασικών στοιχείων που συνιστούν κάθε αγορά: κεφαλαίων, προϊόντων και εργατικού δυναμικού.
Έτσι εξηγείται η περίεργη χαλάρωση του ελέγχου των εθνικών συνόρων, προφανώς υπό εξωτερική πολιτική και ιδεολογική πίεση και επιρροή.
Έτσι εξηγείται επίσης η προπαγάνδα για «πολυπολιτισμική κοινωνία», για «εύκαμπτα, διαπερατά σύνορα» (soft frontiers), ή αποποινικοποίηση της παράνομης εισόδου στη χώρα και η προκαταβολική διαμόρφωση ενός πραγματικού νομικού οπλοστασίου κατά του υποτιθέμενου «ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας» των Ελλήνων.
Το οπλοστάσιο αυτό έχει ως στόχο, στην πραγματικότητα, να λειτουργεί προληπτικά ως όπλο ιδεολογικής τρομοκρατίας για την αποτροπή κάθε αντιδράσεως του Ελληνικού λαού κατά της επιχειρούμενης εθνικής αποδόμησης.
Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΥΜΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ
Έτσι εξηγείται, τέλος, η συστηματική υπονόμευση της Ελληνικής παιδείας και η παρουσίαση του Ελληνικού έθνους και της Ελληνικής ταυτότητας ως δήθεν μύθου και εφευρήματος του 19ου αιώνα.
Η πολιτική αυτή δρομολογήθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη, με ψευδεπίγραφα συνθήματα για δήθεν «εκσυγχρονισμό». Συνεχίσθηκε όμως και από την επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ακραίο παράδειγμα και πρόκληση της πολιτικής αυτής ήταν το βιβλίο ιστορίας της Στ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση, το οποίο η πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Μαριέττα Γιαννάκου έσπευσε να υπερασπισθεί πεισματικά παρά την καταλυτική καταδίκη και απόρριψή του από την Ακαδημία Αθηνών.
Το βιβλίο αυτό δεν είναι, δυστυχώς, το μόνο δείγμα μιας απίστευτης εκτροπής, που αγγίζει τα όρια της δολιοφθοράς σε βάρος της ιστορίας και της ταυτότητας της χώρας. Από εκείνους μάλιστα που είναι εντεταλμένοι από το σύνταγμα να διδάσκουν την Ελληνική παιδεία και πληρώνονται γι’ αυτό από το Ελληνικό Δημόσιο.
Η υπονόμευση της Ελληνικής παιδείας, της ιδέας του έθνους και της εθνικής ιστορίας, δεν περιορίζεται στο Δημοτικό σχολείο. Διαπερνά όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης και αξιοποιεί για το σκοπό αυτό τη γενικότερη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στην Εκπαίδευση.
Γι’ αυτό όμως ο Ελληνικός λαός χρηματοδοτεί από το υστέρημά του τη δημόσια εκπαίδευση; Για να σταδιοδρομούν και να ρητορεύουν από καθέδρας και με την πανεπιστημιακή τήβεννο ανάξιοι εκπαιδευτικοί που απεργάζονται απροκάλυπτα την αποδόμηση του δήθεν εθνικού «μύθου» και προπαγανδίζουν τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης;
Ποιοί είναι αυτοί που θέλουν να κλέψουν από τους νέους αλλά και από όλους τους Έλληνες τη δόξα και την υπερηφάνεια της καταγωγής τους, να υπονομεύσουν τη γλώσσα τους, που έγινε μέσα από τους αιώνες εγκόλπιο πολιτισμού για όλη την ανθρωπότητα και να τους στερήσουν το προνόμιο μιας μοναδικής εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, που ανεδείχθη και καθιερώθηκε ταυτόχρονα ως κλασική και οικουμενική κληρονομιά;
Ο Ελληνικός λαός δεν πρέπει να ανεχθεί περαιτέρω αυτή τη λαθροχειρία σε βάρος της επιστήμης, της ιστορίας και της παιδείας του. Ένας λόγος παραπάνω, γιατί η υπονόμευση της Ελληνικής παιδείας συμπορεύεται με το γενικότερο στόχο της εθνικής αποδόμησης, που έχει ως κεντρικό άξονα τη μαζική λαθρομετανάστευση.
ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΕ ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΥΘΕΩΣ ΚΑΙ ΩΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΠΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Λαθρομετανάστευση δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα. Ειδικότερα όμως, σε ότι αφορά την Ελλάδα, είναι ολοφάνερο ότι η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται ταυτόχρονα και ανομολόγητα και ως γεωπολιτικό όπλο. Προφανής στόχος είναι η διαμόρφωση νέων δεδομένων στον ελληνικό χώρο, με τη μαζική εγκατάσταση ξένων πληθυσμών, που δεν έχουν καμία σχέση ή συνάφεια με τον Ελληνικό λαό.
Ο στόχος αυτός συνδέεται, συγκεκριμένα, με την επιδιωκόμενη από τις ΗΠΑ νέα γεωπολιτική τάξη στα Βαλκάνια και την επαναφορά της Τουρκίας στην Ευρώπη, μέσω της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ ένταξης της τελευταίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνδέεται επίσης, ειδικότερα, με τις νεο-Οθωμανικές φιλοδοξίες της Άγκυρας, που έχει κάθε λόγο να επιδιώκει τη διάσπαση της εθνικής συνοχής και την αποδυνάμωση της Ελλάδος. Δεν αποτελεί γι’ αυτό έκπληξη το γεγονός ότι η Άγκυρα αρνείται συστηματικά κάθε συνεργασία για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης από το έδαφός της. Αντιθέτως, έχει καταστεί εφαλτήριο, αν όχι άμεσος συνεργός, ενός ασταμάτητου κύματος Μουσουλμανικών λαθρομεταναστών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Που οδηγεί αυτή η κατάσταση; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντις για ν’ αντιληφθεί ότι η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση αλλά και η περίεργη ανοχή που έχει επιδειχθεί μέχρι τώρα από το κράτος και εξακολουθεί ανευθύνως να επιδεικνύεται από Ελληνικές πολιτικές ηγεσίες και δυνάμεις, οδηγεί σταδιακά στην πλήρη αλλοτρίωση της Ελλάδος και στην καταστροφή της ως έθνους και εθνικού κράτους.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΞΗΛΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΔΗΘΕΝ «ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ»;
Ποιοί είναι αυτοί που νομίζουν ότι έχουν δικαίωμα να ξηλώσουν την Ελλάδα και να την κάνουν «πολυπολιτισμική»; Ποιοί είναι αυτοί, κυβερνητικοί και κομματικοί παράγοντες, που έδειξαν μέχρι τώρα ασύγγνωστη ανοχή και προώθησαν τέτοια σχέδια και τέτοιες πολιτικές, κυριολεκτικά πίσω από την πλάτη του ελληνικού λαού; Γι’αυτό τους τίμησε με την ψήφο του ο Ελληνικός λαός; Αυτός είναι ο σεβασμός στο σύνταγμα του Ελληνικού λαού; Αυτή είναι η εθνική άμυνα και ασφάλεια που ανέλαβαν να κατοχυρώσουν και να εγγυηθούν κατά κάθε συμβατικής ή ασύμμετρης απειλής, όπως είναι η ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση;
Ποιοί είναι αυτοί που εξακολουθούν ακόμα να υποστηρίζουν απροκάλυπτα τη λαθρομετανάστευση, όταν έχει γίνει ηλίου φαεινότερον ότι αυτή εξελίσσεται στο μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας και ότι συνδέεται με την ίδια την εθνική της ύπαρξη;
Έχουν αντιληφθεί πιο είναι σήμερα το αίσθημα ανασφάλειας και αγωνίας που διακατέχει τον Ελληνικό λαό για το παρόν και το εθνικό του μέλλον; Έχουν συνειδητοποιήσει που έχει φτάσει η εγκληματικότητα; Η τελευταία δεν συνδέεται, ασφαλώς, μόνο με τη λαθρομετανάστευση. Λόγω όμως αυτής, αυτή έχει εκτοξευθεί στα ύψη και έχει καταστεί εφιάλτης για τον κάθε πολίτη, ιδιαίτερα στις πιο φτωχές συνοικίες αλλά και σε μεγάλο μέρος του κέντρου των Αθηνών, που θυμίζει τριτοκοσμική πόλη.
Αυτή είναι η ανάπτυξη και η πρόοδος που υποσχέθηκαν και υπόσχονται στον Ελληνικό λαό; Η ανοχή μιας ανεξέλεγκτης εισβολής εκατομμυρίων λαθρομεταναστών και η δημιουργία ενός τεράστιου διεθνούς υποπρολεταριάτου, όταν ο Ελληνικός λαός αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα και ολοένα και περισσότερο το φάσμα της ανεργίας;
ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΩΣ ΟΠΛΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ
Προβάλλονται ως επιχειρήματα η «ανθρωπιά» και τα «καλά αισθήματα» του Ελληνικού λαού. Ακόμη και ο Ισοκράτης και ο Ξένιος Ζευς. Πρόκειται για απίστευτη αφέλεια, αν δεν πρόκειται για σκόπιμη υποκρισία και ύπουλη εκμετάλλευση των αισθημάτων του Ελληνικού λαού ως όπλων εναντίον του. Αν δεν πρόκειται επίσης για σκόπιμη παραχάραξη του νοήματος της Ελληνικής παιδείας, στην οποία αναφέρεται ο Ισοκράτης, και της φιλοξενίας, που συμβολίζει ο Ξένιος Ζεύς.
Προφανώς, δεν είναι μέτοχοι της Ελληνικής γλώσσας και παιδείας οι φτωχοί και ταλαίπωροι λαθρομετανάστες που πλημμυρίζουν την Ελλάδα ούτε, βεβαίως, η έννοια της «φιλοξενίας» ταυτίζεται με την ανοχή του μαζικού εποικισμού της χώρας για λόγους «φιλοξενίας».
ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΙΣΤΕΙΑ ΝΑ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ, ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Προβάλλονται ακόμη τα επιχειρήματα ότι «εμείς οι Έλληνες ξέρουμε από προσφυγιά και ότι πήγαμε και μεις μετανάστες». Πρόκειται για άλλη σκόπιμη σύγχυση, που συνιστά παραχάραξη της αλήθειας και σοφιστεία. Οι Έλληνες, ναι, ξέρουμε από προσφυγιά. Γνωρίσαμε την εθνική και θρησκευτική καταδίωξη, τις σφαγές και τις λεηλασίες σε βάρος μας. Οι Έλληνες, κατά πρώτο λόγο της Μικράς Ασίας, αλλά και από άλλα μέρη, όπου ήκμαζε παλαιότερα ο Ελληνισμός, ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες, στο πλαίσιο της εθνικής αλληλεγγύης αλλά και συγκεκριμένων συμφωνιών για ανταλλαγή πληθυσμών. Δεν ήρθαν ως ξένοι λαθρομετανάστες, που δηλώνουν όλοι συστηματικά, για προφανείς λόγους, πρόσφυγες.
Οι Έλληνες πήγαν επίσης μετανάστες στην Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ευρώπη, κατά νόμιμο τρόπο, με την έγκριση των ενδιαφερομένων χωρών. Δεν πήγαν ως λαθρομετανάστες.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΣΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΚΟΣΜΟ. ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
Προβάλλεται επίσης κατ’ εξοχήν το επιχείρημα ότι οι λαθρομετανάστες είναι φτωχοί και δυστυχισμένοι και ότι πρέπει γι’ αυτό να δείξουμε ανθρωπιά, ανοχή και αλληλεγγύη, στη βάση ενός διεθνούς ανθρωπισμού και οικουμενισμού. Υποβάλλεται, στο πνεύμα αυτό, η ιδέα ότι δεν υπάρχει, δυστυχώς, άλλη εφικτή «λύση» από την «ένταξή» τους στην ελληνική κοινωνία. Κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι η φτώχεια και η υπανάπτυξη αποτελούν όνειδος για την ανθρωπότητα και ότι πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για την αντιμετώπισή τους. Πιστεύει όμως κανείς σοβαρά ότι η αντιμετώπιση και η λύση του τεράστιου αυτού προβλήματος μπορεί να προέλθει από τη μαζική λαθρομετανάστευση; Πιστεύει κανείς, ειδικότερα, ότι η Ελλάδα, μικρή χώρα με πολλά εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα, χωρίς αποικιακό παρελθόν και ευθύνες απέναντι σε πρώην αποικιακούς λαούς, μπορεί και πρέπει να σηκώσει το βάρος εκατομμυρίων λαθρομεταναστών και να θυσιάσει ουσιαστικά την εθνική και κοινωνική της συνοχή και ταυτότητα και το εθνικό της μέλλον στο βωμό του «διεθνισμού» του χρηματιστικού κεφαλαίου της παγκοσμιοποίησης και των γεωπολιτικών επιδιώξεων των ΗΠΑ αλλά και της Τουρκίας στην περιοχή;
Η εξάλειψη της φτώχειας και της δυστυχίας στον Τρίτο Κόσμο μπορεί και πρέπει να αντιμετωπισθεί κατά προτεραιότητα ως παγκόσμιο πρόβλημα, με συστηματικές πολιτικές και αποφασιστική αύξηση της αναπτυξιακής βοήθειας. Η Ελλάδα, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της, μπορεί να πρωτοστατήσει, τόσο σε εθνικό όσο και σ’ Ευρωπαϊκό επίπεδο, για την προώθηση και την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών. Δεν μπορεί όμως να υφίσταται παθητικά εισβολή και εποικισμό, εν ονόματι του προβλήματος αυτού, και να θέτει σε κίνδυνο την εθνική της ταυτότητα και το εθνικό της μέλλον.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΕΔΕΙΞΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Η μεγάλη διεθνής χρηματιστική και μετέπειτα οικονομική κρίση έδειξε ποιός είναι ο πραγματικός χαρακτήρας του διεθνούς χρηματιστικού καπιταλισμού, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς μιας απίστευτα ιδιοτελούς και κυνικής οικονομικής ολιγαρχίας. Έδειξε επίσης το ρόλο και την αξία του εθνικού κράτους. Αυτού, που με κάθε μέσο, προσπαθεί να δυσφημήσει, να υπονομεύσει και να απαξιώσει η παγκοσμιοποίηση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και της ασύδοτης αγοράς, που δήθεν αυτορυθμίζεται πάνω από εθνικά σύνορα και κράτη.
Η Κυβέρνηση και οι κομματικοί ιθύνοντες κάθε αποχρώσεως οφείλουν να αντιληφθούν επιτέλους ότι η Ελλάδα είναι μόνο ιδιοκτησία και πολύτιμη κληρονομιά του λαού της. Για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία της διεξήγαγαν σκληρούς αγώνες και έχυσαν το αίμα τους διαδοχικές γενεές Ελλήνων, από τους επαναστάτες ήρωες του 1821 μέχρι τους μαχητές της Πίνδου και τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Όλοι εμπνέονταν και παραδειγματίζονταν από το ένδοξο παρελθόν της Ελλάδος και την αγάπη για την ελευθερία και την πατρίδα του διαχρονικού Ελληνισμού.
Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να υποθηκεύσει την ελευθερία και την ίδια την εθνική ύπαρξη της Ελλάδος με ολέθρια ιδεολογήματα, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην εθνική αποδόμηση και αλλοτρίωση της Ελλάδος.
Η ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΜΕΝΗ «ΕΝΤΑΞΗ» ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΣΤΩΝ, ΟΤΑΝ ΑΦΟΡΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΤΟΥ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΥ
Η διακηρυσσόμενη «ένταξη» των λαθρομεταναστών στην Ελληνική κοινωνία, όταν αφορά εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια λαθρομεταναστών, είναι το ψευδώνυμο του εποικισμού. Αυτού που επικυρώνει και νομιμοποιεί τετελεσμένα γεγονότα. Η επιδεικνυόμενη άλλωστε σπουδή προς την κατεύθυνση αυτή, από διάφορους και με διάφορα μέσα, περιλαμβανομένης της ιδεολογικής τρομοκρατίας περί «ρατσισμού», αποσκοπεί ακριβώς στη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων, πριν αντιληφθεί ο Ελληνικός λαός τα τεκταινόμενα και τις πραγματικές τους συνέπειες και αντιδράσει αποφασιστικά.
Στο πνεύμα αυτό, έχει αναληφθεί, μεταξύ άλλων, εκστρατεία για την κατάργηση του ισχύοντος δικαίου εθνικής καταγωγής, που είναι κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα, και την εσπευσμένη αντικατάστασή του από το λεγόμενο δίκαιο του εδάφους. Προφανώς, μια τέτοια εξέλιξη θα διευκόλυνε την αδιάκριτη πολιτογράφηση και Ελληνοποίηση των πάντων. Για λόγους συναισθηματικού επηρεασμού και προετοιμασίας του εδάφους, προτάσσεται η νομιμοποίηση των παιδιών των λαθρομεταναστών, για ν’ ακολουθήσει, στη συνέχεια, ως ανθρωπιστικό μέτρο, η νομιμοποίηση και των γονέων και η παροχή Ελληνικής ιθαγένειας στους πάντες.
Αναρωτιέται κανείς γιατί, με τη λογική αυτή, να μη διεκδικήσουν ανάλογη μεταχείριση και οι Τούρκοι έποικοι στην Κύπρο; Είναι γνωστή όμως η αρχή του διεθνούς δικαίου ότι «παράνομος νόμιμον ου ποιεί».
Η υποστήριξη τέτοιων απόψεων θα είχε μικρή σημασία αν προερχόταν από ορισμένους πολιτικούς σχηματισμούς, άτομα ή από τις ποικιλώνυμες μη κυβερνητικές οργανώσεις, που είναι γνωστές για την ακραία και άκριτη συνθηματολογία τους.
Δυστυχώς, όμως, προέρχεται επίσης από κυβερνητικούς ιθύνοντες, κατ’ εξοχήν αρμόδιους για το θέμα. Ο ίδιος ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών Παυλόπουλος, μιλώντας σε ειδική εκδήλωση για το θέμα αυτό, λίγους μήνες πριν, υπερακόντισε, υποστηρίζοντας ότι η απονομή της Ελληνικής ιθαγένειας πρέπει να βασίζεται στη βούληση του κάθε ενδιαφερομένου. Δηλαδή, σε απλά Ελληνικά, όποιος θέλει παίρνει την Ελληνική ιθαγένεια. Πρόκειται για άκριτη και επικίνδυνη άποψη, που μπορεί να ανοίξει κυριολεκτικά τους ασκούς του Αιόλου. Η Ελλάδα δεν είναι τσιφλίκι κανενός πολιτικού και κανενός υπουργού. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μοιράζει την Ελληνική ιθαγένεια σε κάθε ενδιαφερόμενο λαθρομετανάστη από κάθε γωνιά της γης.
Η απονομή της Ελληνικής ιθαγένειας είναι προνόμιο που απονέμεται με απόλυτη φειδώ και σε εξαιρετικές περιπτώσεις και σε κάθε περίπτωση στο πλαίσιο πάντα του σεβασμού της νομιμότητας και των υψηλών συμφερόντων της χώρας.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ. Η ΕΕ ΔΕΝ ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΑ-ΜΕΛΟΣ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ. ΑΠΟΚΤΑ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Προβάλλεται επίσης συστηματικά η ιδέα ότι η λαθρομετανάστευση «πάει πακέτο» με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο μέτρο που ταυτίζεται με τις ΗΠΑ στην πολιτική της παγκοσμιοποίησης και του διεθνούς χρηματιστικού νεοφιλελευθερισμού, ευνοεί την ανάπτυξη μεταναστευτικών πιέσεων και της λαθρομετανάστευσης.
Το ίδιο ισχύει και σε ότι αφορά την οριοθέτηση του καθεστώτος του πολιτικού ασύλου και του πολιτικού πρόσφυγα, το οποίο αφήνει περιθώρια για σκόπιμη σύγχυση μεταξύ πολιτικών προσφύγων και λαθρομεταναστών, εφόσον οι πάντες έχουν κάθε λόγο να παρουσιάζονται συστηματικά ως πολιτικοί πρόσφυγες και να ζητούν πολιτικό άσυλο.
Δεν είναι όμως καθόλου ακριβές ότι δήθεν η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητά από την Ελλάδα, ή από οποιαδήποτε άλλη χώρα – μέλος, τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών. Αντιθέτως, τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες εξέφρασαν την έντονη αντίδρασή τους κατά της Ισπανίας, π.χ. όταν ο πρωθυπουργός της Θαπατέρο απεφάσισε τη μαζική νομιμοποίηση 600.000 παρανόμων μεταναστών.
Η Ισπανία πλήρωσε ακριβά την απόφασή της αυτή γιατί έγινε γρήγορα στόχος νέου ανεξέλεγκτου κύματος λαθρομεταναστών. Χρειάσθηκε να κινητοποιήσει, για την αντιμετώπισή του, το Ναυτικό και την Αεροπορία της χώρας και να λάβει άλλα συμπληρωματικά δρακόντεια μέτρα για την ανακοπή του.
Η Ισπανία πρωτοστατεί σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για λήψη αυστηρότατων μέτρων για τον αποτελεσματικό έλεγχο της λαθρομετανάστευσης.
Η Ιταλική Κυβέρνηση υιοθέτησε επίσης αυστηρότατα μέτρα, έστειλε σαφέστατο μήνυμα ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί καμιά λαθρομετανάστευση και υπέγραψε, στο πλαίσιο αυτό, με τη Λιβύη συμφωνία επανεισδοχής των λαθρομεταναστών που έρχονται προς την Ιταλία από τις Λιβυκές ακτές.
Η Ολλανδία και η Δανία, χώρες που είχαν πρωτοστατήσει στο παρελθόν στην προβολή και υποστήριξη της λεγόμενης «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», έχουν κάνει στροφή 180 μοιρών. Θεωρούν ως αδιέξοδη και επικίνδυνη μια τέτοια πολιτική και προοπτική, ιδίως σε ότι αφορά τη Μουσουλμανική μετανάστευση, και υποστηρίζουν αυστηρότατα μέτρα, σε εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο, για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης.
Την ίδια περίπου πολιτική υποστηρίζουν όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες, με σχετική εξαίρεση τη Σουηδία. Η τελευταία επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα του πολιτικού ασύλου. Η στάση της όμως αυτή δεν είναι, βεβαίως, άσχετη με τη γεωγραφική της θέση στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης. Προφανώς, οι λαθρομετανάστες δεν μπορούν να φτάσουν εκεί, όπως φτάνουν στην Ελλάδα, την Ιταλία ή την Ισπανία.
Η Γαλλία πήρε, επί της Προεδρίας της, την πρωτοβουλία για την υπογραφή Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση, με στόχο το συντονισμό των Ευρωπαϊκών πολιτικών και τη χάραξη κοινής γραμμής, εφόσον η νομιμοποίηση λαθρομεταναστών σε μια χώρα επηρεάζει αυτομάτως και τις άλλες, λόγω της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων στο χώρο Σένγκεν.
Πρώτο άρθρο του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση είναι η ανάληψη απ’ όλες τις χώρες-μέλη της υποχρέωσης να μη προχωρήσουν σε μαζικές νομιμοποιήσεις λαθρομεταναστών.
Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΗ ΑΝΟΧΗ ΑΠΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΙΘΥΝΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Η Ελλάδα είναι από τη γεωγραφική της θέση αλλά και για λόγους γεωπολιτικής, που αναφέρθηκαν, στην πιο δύσκολη θέση απ’ όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες ,σε ότι αφορά το θέμα της λαθρομετανάστευσης.
Περιέργως και παραδόξως όμως, οι πολιτικές ηγεσίες της έδειξαν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, μια απίστευτη ανοχή και απάθεια απέναντι στη λαθρομετανάστευση, επικαλούμενοι διάφορα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης και συγχέοντας χονδροειδώς τον διεθνισμό του χρηματιστικού κεφαλαίου της παγκοσμιοποίησης με τον καλώς νοούμενο διεθνισμό των λαών και τον οικουμενισμό.
Στο πλαίσιο αυτό, ηγεσίες «δεξιάς» και «αριστεράς» άρχισαν να μιλούν για «πολυπολιτισμική» μετάλλαξη της Ελλάδος, παρουσιαζόμενης ως δήθεν «προοδευτικού» κατορθώματος. Προς την κατεύθυνση αυτή, συνέβαλε αποφασιστικά ο τύπος και η ραδιοτηλεόραση, αναμεταδίδοντας και επιβάλλοντας τα ιδεολογήματα αυτά ως «καθώς πρέπει» πολιτικές θέσεις και σκέψεις, που ανταποκρίνονται δήθεν στη νέα σημερινή εποχή.
Στο πνεύμα αυτό, η Κυβέρνηση Σημίτη θεώρησε σκόπιμη την αξιοποίηση της Ελληνικής Προεδρίας, το 2003, για την προώθηση Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ της φιλελευθεροποίησης των μέτρων υπέρ των μεταναστών/λαθρομεταναστών. Από τότε χρονολογούνται οι δύο Κοινοτικές Οδηγίες 108/2003 και 109/2003, που αφορούν αντιστοίχως τους μονίμως διαμένοντες μετανάστες και την οικογενειακή επανένωση. Με βάση τις παραπάνω Οδηγίες, οι μετανάστες που συμπληρώνουν 5 χρόνια νόμιμης διαμονής, αποκτούν αυτομάτως καθεστώς μονίμως διαμένοντος και μπορούν, μεταξύ άλλων, να ασκήσουν το δικαίωμα της οικογενειακής επανένωσης. Να φέρουν δηλαδή, νομίμως, και την οικογένειά τους.
Το παραπάνω είναι μια παράμετρος που δεν λαμβάνεται συνήθως υπ’ όψιν στην καταμέτρηση των νομιμοποιούμενων λαθρομεταναστών. Εάν νομιμοποιηθούν, π.χ., 2 εκατομμύρια λαθρομετανάστες, θα πρέπει να συνυπολογισθεί και το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης, μετά από 5 χρόνια νόμιμης διαμονής, γεγονός που σημαίνει πολλαπλασιασμό του 2 επί 3 ή επί 5, ανάλογα με τον αριθμό των οικογενειακών μελών.
Η Ελλάδα, υπό την επίδραση των πολιτικών αυτών, έσπευσε επίσης να προσυπογράψει τη Συμφωνία του Δουβλίνου, ή οποία προβλέπει ότι οι λαθρομετανάστες, τους οποίους νομιμοποιεί μια χώρα-μέλος, εάν μετακινηθούν σε άλλη χώρα που δεν τους θέλει, η χώρα που τους νομιμοποίησε είναι υποχρεωμένη να τους δεχθεί πίσω. Η συμφωνία αυτή καταρρίπτει το μύθο ότι οι λαθρομετανάστες είναι δήθεν περαστικοί από την Ελλάδα και ότι θα φύγουν και θα πάνε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Η γιγάντωση του κύματος των λαθρομεταναστών, η πρωτοφανής έξαρση της εγκληματικότητας και της ανασφάλειας, η αφύπνιση και κινητοποίηση της κοινής γνώμης και ο φόβος των πολιτικών συνεπειών, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα των προσφάτων Ευρωπαϊκών εκλογών, έφεραν επιτέλους μια αλλαγή του κλίματος. Η Κυβέρνηση διεπίστωσε, έστω και με καθυστέρηση πολλών χρόνων, ότι η Τουρκία παίζει απροκάλυπτα παιχνίδι με τους λαθρομετανάστες και αρνείται να εφαρμόσει τη συμφωνία επανεισδοχής των προερχομένων από τα Τουρκικά παράλια λαθρομεταναστών. Διεπίστωσε επίσης την ανάγκη να προστρέξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να καταγγείλει το ρόλο της Τουρκίας και να ζητήσει Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και βοήθεια για την ανακοπή της λαθρομετανάστευσης και την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών.
Διακατέχεται όμως κανείς από δικαιολογημένη αμφιβολία και σκεπτικισμό για το αν υπάρχει πραγματική θέληση στην Κυβέρνηση αλλά και στο Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για την λήψη των αποφασιστικών και αποτελεσματικών μέτρων, που επιβάλλονται για την αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού προβλήματος, που απειλεί, σε προοπτική, την ίδια την εθνική ύπαρξη της χώρας.
Το περιβόητο Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (ΙΜΕΠΟ), που λειτουργεί άτυπα ως όργανο κυβερνητικής πολιτικής, έχει μέχρι τώρα ως γραμμή και στόχο όχι την ανακοπή της λαθρομετανάστευσης και την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών αλλά την «ένταξή» τους στην ελληνική κοινωνία. Προσπαθεί, μάλιστα, στο πνεύμα αυτό, χρησιμοποιώντας το κύρος του κράτους, να εμπλέξει στην πολιτική του και να καταστήσει συνένοχες κοινωνικές οργανώσεις, περιλαμβανομένης της Εκκλησίας, και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, προβάλλοντας ως δήθεν μονόδρομο την πολιτική αυτή. Η πολιτική όμως αυτή, καταλήγει ουσιαστικά να καθιστά, εκ των πραγμάτων, το Ελληνικό κράτος και την Ελληνική κοινωνία ανταποκριτή, απολογητή και συνένοχο των δουλεμπόρων, που έχουν, βεβαίως, κάθε λόγο να θέλουν να συνεχίσουν, με το αζημίωτο, το εγκληματικό τους έργο.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Το μέγα αυτό θέμα, που αφορά την εθνική και κοινωνική συνοχή της χώρας και είναι καθοριστικό για το μέλλον της, έμεινε επί πολλά χρόνια, διακριτικά στο περιθώριο, παρά την αλματώδη αύξηση του αριθμού των λαθρομεταναστών, που έγιναν πραγματική πλημμυρίδα. Δεν διεξαγόταν γι’ αυτό καμιά δημόσια συζήτηση στα μαζικά μέσα επικοινωνίας, σε αντίθεση με την ασύστολη προπαγάνδα για «ρατσισμό» και «ξενοφοβία», που κατέκλυσε τα ΜΜΕ. Δεν προβαλλόταν επίσης ως πολιτικό πρόβλημα, το οποίο θα έπρεπε να δημιουργεί ανησυχίες και να θέτει επιτακτικά την ανάγκη για τη λήψη αποτελεσματικών αποτρεπτικών μέτρων.
Μόλις προσφάτως κατέρρευσε το τείχος της σιωπής, υπό το βάρος της πραγματικότητας, που δεν αποκρύπτεται πλέον με τίποτε. Η ρητορική όμως αυτών, που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία εκ του μη όντος του μεγάλου αυτού προβλήματος, δεν παρέχει κανένα εχέγγυο ότι θα μεταφρασθεί σε αποτελεσματική πολιτική και δράση. Είναι γι’ αυτό η ώρα ο ίδιος ο λαός, οι απλοί πολίτες, να πάρουν την πρωτοβουλία και να θέσουν επιτακτικά το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Καλούμε την Κυβέρνηση και τα κόμματα να αναλογισθούν τις ευθύνες τους και ν’ αντιληφθούν ότι η χώρα αυτή δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι. Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στον ελληνικό λαό. Τον καλούμε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Να οργανώσει σε όλη την Ελλάδα και τον απόδημο Ελληνισμό Επιτροπές Αγώνα. Ένα παράδειγμα, είναι αυτή που οργάνωσαν οι απελπισμένοι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονος στην Αθήνα, που προεικονίζει το μέλλον, στο οποίο οδηγούν την Ελλάδα οι ανεύθυνες πολιτικές και η ανοχή των κυβερνώντων, σημερινών και χθεσινών, και άλλων κομματικών ιθυνόντων και ιδεολογικών απολογητών, κυρίως στο χώρο των ΜΜΕ.
Μόνο η άμεση κινητοποίηση και παρέμβαση του λαού μπορεί να σταθεί εμπόδιο και ν’ αναχαιτίσει μια δρομολογημένη δυναμική, μια ολέθρια μηχανή, που έχει ως στόχο τη δημογραφική αλλοίωση και την εθνική αποδόμηση της χώρας, με τη φενάκη της δήθεν «προοδευτικής» πολιτικής και του «διεθνισμού».
Η Ελλάδα και τα ανθρωπιστικά και οικουμενικά ιδεώδη, που εκπροσωπεί διαχρονικά, μέσα από την ιστορία και τον πολιτισμό της, είναι παρακαταθήκη για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είναι όμως άλλοθι και πρόσχημα για όσους θέλουν να πλήξουν, για τους δικούς τους λόγους και συμφέροντα, την Ελληνική εθνική ταυτότητα και το Ελληνικό εθνικό κράτος.

Αθήνα, 24 Σεπτεμβρίου 2009
Το κείμενο υπογράφουν πολλοί Έλληνες πολίτες, πανεπιστημιακοί, νομικοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, επαγγελματίες κ.ά., μεταξύ των οποίων οι:
Νεοκλής Σαρρής, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Κωνσταντίνος Ρωμανός, καθηγητής Πανεπιστημίου του Αιγαίου
Γιάννης Παπαμιχαήλ, καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Γιάννης Τσουδερός, αρχιτέκτων-καθηγητής ΕΜΠ
Αθηνά Κατσαφάδου, δικηγόρος-τ. πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Πειραιώς
Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης, δημοσιογράφος-συγγραφέας
Άννα Δοντά, δημοσιογράφος
Δημήτρης Γιαννόπουλος, οικονομολόγος-δημοσιογράφος
Θέκλα Κίττου, σκηνοθέτις
Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, αρχιτέκτων-συγγραφέας
Δαμιανός Βασιλειάδης, εκπαιδευτικός
Θεόδωρος Μπατρακούλης, Δρ. Γεωπολιτικής-πανεπιστημιακός
Λάμπρος Παπαδημητράκης, σκηνοθέτης.
Αριστείδης Καρατζάς, εκδότης
Θεόδωρος Παντούλας, εκδότης

filologos

Η Θεοτόκος

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ Από την μια μεριά να αποδίδουμε την νίκη στην περιφανή ανδρεία των βυζαντινών πολιορκημένων και από την άλλη να λέμε ότι οι ίδιοι απέδωσαν την νίκη στην…		ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Φιλιπ. Β’ 5-11) Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Η «ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ Αρχαίες αιρετικές αντιλήψεις για την «Κοίμησιν της Θεοτόκου»…Του Χρίστου Βασιλειάδη		ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο Ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα…

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι αφού ο ίδιος ο Ιησούς δεν αναφέρθηκε ποτέ στην παρθενική Του γέννηση, άρα δεν ισχύει κάτι τέτοιο…Του Μιχαήλ Χούλη		Η «ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» ΣΑΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΣΗΣ ΟΜΩΝΥΜΗΣ ΕΟΡΤΗΣ Του Χρίστου Βασιλειάδη Θεολόγου-Φιλολόγου
Ερμηνεία της λέξεως «πρωτότοκος» Διότι, εάν το «πρωτότοκος» δεν σημαίνει εδώ τον πρώτον και μόνον, αλλά τον πρώτον, μεθ’ ον και άλλοι έπονται, τότε παρακαλούμε αυτούς ίνα δείξωσιν εις ημάς, ποίοι…		Ερμηνεία της λέξεως «Μενούνγε» Αλλά το «μενούνγε» δεν σημαίνει μάλλον, περισσότερο, ως ερμηνεύουσι ούτοι, αλλά σημαίνει αληθώς, βεβαίως τoιoυτοτρόπως έχει το πράγμα, και κατά, συνέπεια…
Ερμηνεία της λέξεως «γύναι» Το «Γύναι», δεν είναι λέξη υβριστική, ή λέξη με απλοϊκή σημασία. Διότι, όταν από του Σταυρού λέγει «Γύναι ίδε ο υιός σου», (Ιωάν. ιθ’ 26). δεν υβρίζει ούτε υπoτιμά…		Ερμηνεία των λέξεων «έως ου» Και εδώ, μας λέγουν, οι «Ευαγγελικοί» δεν βλέπετε, ότι η Γραφή αναφέρει, ότι δεν εγνώρισεν αυτήν, «Έως ου εγέννησε…» πριν να συγκατοικήσωσιν…
Ερμηνεία των λέξεων «αδελφοί του Κυρίου» Και ότι εν το Ευαγγέλιο αναφέρονται αδελφοί του Σωτήρος, μας είναι γνωστόν, άγνωστος όμως μας είναι η έννοια πού αποδίδεται εις …		Η διαμόρφωση του όρου Θεοτόκος Ένας γέροντας της ορθοδόξου παραδόσεώς μας έλεγε ότι θα πρέπει να θέτουμε “φυλακήν τώ στόματι ημών”, όταν μιλούμε για τα “υπέρ έννοιαν” μυστήρια του…
Η Παρθένος Μαρία Αλλά αν η Μαρία είχε τόσα παιδιά (τουλάχιστον έξι), θα δεχόταν να πάει στο σπίτι του μαθητή Iωάννη; (Ιω. ιθ’ 26-27). Ασφαλώς ο Χριστός δεν θα επρότεινε κάτι τέτοιο…		Η Θεοτόκος στη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας Ο Λόγος έγινε αληθινά άνθρωπος. Πήρε την πραγματική ανθρώπινη φύση, με μίαν όμως καινότητα που δεν είχε η παλαιωθείσα …
Η τιμή της Θεοτόκου έχει ουσιαστική σχέση με την υπόθεση της σωτηρίας μας; Όποιος δεν αναγνωρίζει την παρθένο Μαρία ως Θεοτόκο, αυτός αρνείται την Θεανθρωπότητα του Χριστού…		Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ήταν η πρώτη που προσέλαβε τον Χριστό και επραγματοποίησε στα σπλάγχνα της την σωτήρια ένωση μεταξύ…[21/3/2010]
Η ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ Η Βίβλος ποτέ δεν αναφέρει ότι η Παρθένος είχε άλλα παιδιά εκτός του Ιησού. Δεν υπάρχει κανένα κείμενο που να δείχνει έστω και ελάχιστα ένα τέτοιο πράγμα…		ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ Απομαγνητοφωνημένη εκπομπή του μακαριστού π.Δανιήλ Γούβαλη με τον νευρολόγο ψυχίατρο κύριο Παναγιώτη Λυσανδρόπουλο
ΠΟΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΝΕΙΑΣ ΤΩΝ «ΑΔΕΛΦΩΝ» ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ; Πρεσβ. Κωνσταντίνου Παπαθανασίου Δρος Θ., Εφημ. Ι.Ν. Κοιμ. Θεοτόκου Π. Φαλήρου, Ι.Μ. Ν. Σμύρνης		Διήγησις περί της θαυματουργού εικόνος «Ρίζης του Ιεσσαί» Εικονίζεται εις αυτήν την εικόνα η Υπεραγία Θεοτόκος ένθρονος, ενώ εκατέρωθεν Αυτής υπάρχουν οι κλάδοι ενός δένδρου. Εις το …
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ Μοναχός Νικόδημος		ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ! Τόνοι μουσικής φθάνουν έξαφνα από το προαύλιον της Παναγίας και τα πλήθη των προσκυνητών αναταράσσονται, ωσάν κύματα θαλάσσης εις την βαρείαν πνοήν του βοριά. Ο κόσμος πυκνός…
Και όμως μέχρι τον ΙΖ’ αιώνα οι προτεστάντες πίστευαν στο Αειπάρθενο! Ο Λούθηρος στάθηκε με σεβασμό απέναντι στο φρόνημα της Εκκλησίας σχετικά με τις ιδιότητες της Μαρίας, όπως την αποκαλούσε…