Oι Άγιοι δέν ασχολούνται τόσο μέ τό δόγμα καί τήν αίρεση, όσο μέ τήν πνευματική ζωή, ακολουθώντας τήν οδό τού Κυρίου. Εάν ορθόδοξος σημαίνει, χωρίς αίρεση, χωρίς κοσμικό φρόνημα, αυτό δέν μπορεί νά είναι τό τέλος καί ο σκοπός τής πνευματικής ζωής, αλλά μόνο η αρχή της έστω. Προκειμένου νά αποκτηθεί η αγιότης η ορθοδοξία εγκαταλείπεται, παίρνοντας τήν θέση της ο αγώνας εναντίον τής πλάνης. Διότι η ορθοδοξία μάς υποχρεώνει νά βλέπουμε τόν άλλον σάν έναν εν δυνάμει αιρετικό καί τόν εαυτό μας σάν ένα εν ενεργεία μέτρο τού παντός. Εάν η ορθοδοξία γίνει κανόνας, οδηγεί στόν πιό άκρατο εγωκεντρισμό. Όπως βλέπουμε νά συμβαίνει ήδη.
Οι Πατέρες τής εκκλησίας αντιμετώπισαν τίς αιρέσεις όταν έφτασε ο καιρός τους, όταν προσπάθησαν νά γίνουν κανόνας τής ζωής. Αλλά αυτό ήταν τό πάρεργό τους. Οι Σύνοδοι απλώς πιστοποίησαν τήν αλήθεια τών Πατέρων αυτών. Χωρίς Πατέρες οι Σύνοδοι είναι απλά διοικητικά όργανα. Άνευ σημασίας, όπως οι Σύνοδοι τού Βατικανού.Καί χωρίς Αγίους δέν υπάρχουν ούτε Πατέρες. Χωρίς αυτό νά σημαίνει πώς κάθε Άγιος μπορεί νά είναι καί Πατέρας τής Εκκλησίας.
Τί σχέση έχει ο κλήρος μέ τήν αγιότητα; Καμμία. Τί σχέση έχει η Εκκλησία μέ τούς Αγίους; Ταυτίζονται.Από τούς Αγίους κάθε εποχής ο Κύριος επιλέγει μερικούς καί τούς φανερώνει, γιά νά αποδείξουν τήν αλήθεια τού Ευαγγελίου καί στούς πλέον αδύναμους. Άς προσέξουν οι χριστιανοί τού νέου καί τού παλαιού ημερολογίου τήν στάση τους απέναντι στούς Αγίους, διότι από αυτή κερδίζονται ή χάνονται τά πάντα.
Ας προσέξουν επίσης καί τήν διφορούμενη στάση τής ιεραρχίας απέναντι στούς αγίους, στήν συνεχή ενσάρκωση τού Ευαγγελίου. Πόσοι επίσκοποι καί κληρικοί έχουν σχέσεις ή είχαν σχέσεις μέ τούς Αγίους μας; Ελάχιστοι, πρός τιμήν τους.Αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου