Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ’ αρνηθώ
να σ’ απολησμονήσω
να μην εβρώ νερό να πιω
μη ρούχο να φορήσω
Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ’ αρνηθώ
να σ’ απολησμονήσω
να μην μπορώ φιλί να βρω
μη δάκρυ να δακρύσω!
Την 1η Απριλίου 1955…
Το έθνος ξύπνησε, έστησε αυτί κατά το νότο, η μνήμη της Αγίας Λαύρας φύσηξε σαν πνοή ζωογόνα για να φλογίσει την Ψυχή και να Θεριέψει το εθνικό όνειρο. Εκείνη την πρώτη νύχτα χτύπησε ο Γρηγόρης Αυξεντίου με την ομάδα των Αμμοχωστιανών στη Δεκέλεια. με αποστολή να προκαλέσουν διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος και συσκότιση σ’ όλο το νησί. Ο Μάρκος Δράκος με την ομάδα “Αστραπή” ανατίναξαν το Ραδιοφωνικό σταθμό.
Άλλες ομάδες ανάλαβαν αποστολές σε προκαθορισμένα σημεία σε διάφορες περιοχές. Την αφετηρία της ιστορίας της δόξας, οριοθέτησε με τη θυσία του ο πρώτος νεκρός. Ο Μόδεστος Παντελή. Ο ήρωας πέθανε από ηλεκτροπληξία ενώ επιχειρούσε να καταστρέψει τα ηλεκτροφόρα Καλώδια. Χρησιμοποίησε σχοινί που είχε υγρανθεί από τη νυχτερινή ανοιξιάτικη νοτιά.
Την 1η Απριλίου 1955, η Κύπρος ξύπνησε αναστατωμένη πριν να ροδίσει η αυγή. βγήκε στους δρόμους απορώντας. Το μυστικό της το αποκάλυψε ο Αυγερινός της ελευθερίας που μεσουράνησε μετά τις πρώτες εκρήξεις. Η πατρίδα φόρεσε τα γιορτινά της κι έκανε το σταυρό της. Το πανηγύρι του αγώνα άρχιζε. Ο άγγελος του λυτρωμού φτεροκοπούσε και μετέδιδε από πόρτα σε πόρτα το άγγελμα του ξεσηκωμού. Κι ο Διγενής κυκλοφορούσε την προκήρυξή του.
Βασική πηγή η εργασία περί Αγγλοκρατίας
τουκ. Νίκου Μπατσικανή, συγγραφέα – ποιητή.
Μελετητή Ελληνικής Γλώσσας & Ιστορίας.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΟΚΑ: http://www.egolpion.com/eoka.el.aspx
Γιατί ο Παλληκαρίδης δεν έκανε έφεση;
Σύμφωνα με τη διαδικασία και σύμφωνα με τα βρετανικά έγγραφα ο Παλληκαρίδης είχε δικαίωμα έφεσης.
«Για να εξασφαλιστεί η κατάθεση της έφεσης δίχως καθυστέρηση, έχουν γίνει κανονισμοί, καθορίζοντας ΧΡΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ, μέσα στα οποία γίνονται διάφορα διαβήματα τόσο στην Αποικία όσο και εδώ (Λονδίνο), που οδηγούν στην κατάθεση της έφεσης. Οι κανονισμοί αυτοί δεν έχουν θεσπιστεί, είναι απλά εκτελεστικοί κανονισμοί και εξαρτώνται από τη δύναμη του Κυβερνήτη να αναβάλει την ποινή… Αυτοί οι κανονισμοί πρέπει να γίνονται αυστηρά σεβαστοί και αν μέσα στα χρονικά αυτά πλαίσια δεν υποβληθεί αίτηση για έφεση η ποινή θα εκτελεστεί…». Αν ο κατηγορούμενος υποβάλει έφεση όμως: «I should however inform you that is not intended that an execution should proceed where a petition is to be lodged with the Privy Council». (Θα πρέπει, όμως να σας ενημερώσω, πως δεν μπορεί μια εκτέλεση να προχωρήσει αν πρόκειται να καταχωρηθεί έφεση στο Ανακτορικό Συμβούλιο).
Γιατί ο Παλληκαρίδης δεν έκανε έφεση;
Γράφουν συγκεκριμένα τα έγγραφα των Βρετανών: «Pallikarides although advised of his rights to appeal, he had not appealed against his conviction or sentence and the time limit for appeals had expired». (τηλεγράφημα ημερ. 9.3.1957 από τον Κυβερνήτη Sir John Harding προς τον Υπουργό Αποικιών).
Μετάφραση: «Παρόλον ότι είχαμε συμβουλεύσει τον Παλληκαρίδη για τα δικαιώματα του για έφεση, δεν έκανε έφεση εναντίον της ποινής του και τα χρονικά όρια έχουν λήξει».
Ο απαγχονισμός του Παλληκαρίδη, όχι μόνον εκ των πραγμάτων ήταν απάνθρωπος, άδικος και εξυπηρετούσε τα βρετανικά διχοτομικά σχέδια, αλλά ο νεαρός Παλληκαρίδης είχε (και νόμιμα) το αναφαίρετο δικαίωμα έφεσης. Το οποίο δε διεκδίκησε. Ερευνώντας την υπόθεση του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, (είμαι υποχρεωμένη να το καταγράψω) βρίσκω πως δεν είχαν εξαντληθεί ούτε όλα τα νομικά μέσα για την υπεράσπιση του. Σύμφωνα με βρετανικά έγγραφα, υπήρχαν.
Γράφουν τα έγγραφα: «Υπήρχαν ελαφρυντικά για την υπόθεση ,τα οποία αγνοήθηκαν: Το όπλο ήταν άδειο, δεν υπήρξε σφαιροθήκη, ήταν σκουριασμένο, μεταφέροντας το σ’ αυτήν την κατάσταση από το ένα κρησφύγετο στο άλλο ήταν ενδεικτικό πως δεν είχε πρόθεση να το χρησιμοποιήσει και τελευταίο, ο Παλληκαρίδης είχε παραδοθεί».
Ακόμα ένα έγγραφο: το πιο κάτω απόσπασμα τηλεγραφήματος ημ. 9.3.57 του Sir John Harding (Κυβερνήτη) προς το Γραφείο Αποικιών ενισχύει τις υποψίες, εύλογες όντως, που δημιουργούνται:
«… Το βράδυ της 18ης Δεκεμβρίου 1956 στρατιωτική περίπολος βρήκε τον Παλληκαρίδη σε ένα δρόμο στα βουνά κοντά στο χωριό Λυσός της περιοχής Πάφου.
Κατά την ώρα της σύλληψης του κρατούσε ένα όπλο Μπρεν (Bren) συνοδεύετο από δυο άλλους άνδρες και με δύο γαϊδούρια. Οι άλλοι δύο άνδρες έτρεξαν και διέφυγαν. Βρέθηκαν τρία γεμάτα όπλα πάνω στα γαϊδούρια. To Bren ήταν γεμάτο από σκουριά και παρόλον ότι δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί προτού καθαριστεί από πάνω μέχρι κάτω, ο δικαστής έμενε ικανοποιημένος, πως το κρατούσε με πρόθεση να το χρησιμοποιήσει αργότερα για κάποιο παράνομο σκοπό.
Ο Παλληκαρίδης όταν τον συνάντησαν τα Σώματα Ασφαλείας δεν αντιστάθηκε και παραδόθηκε».
Ο νεαρός Παλληκαρίδης, σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, είχε πέσει και θύμα (συν τοις άλλοις) νομικής ανεπάρκειας. Με το αμείλικτο ερώτημα να αιωρείται μέχρι σήμερα: Γιατί ο Παλληκαρίδης δεν έκανε έφεση;;
Τέτοια ερωτήματα δεν πρέπει να περνούν αναπάντητα στην ιστορία.
Απόσπασμα:
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
Φανούλας Αργυρού
Αποσπάσματα από το κεφάλαιο με τίτλο:
Οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας,
η ΕΟΚΑ και οι απαγχονισμοί 1955/59
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου