Το ισλάμ είναι η "ιδανική θρησκεία" για να επιβάλλει κάποιος (μέσω αυτής) "ολοκληρωτικό καθεστώς"...γι' αυτό "κάποιοι" (ΝΤΠ) ισλαμοποιούν (ταχύτατα) την Ευρώπη...

(Γι' αὐτὸ καὶ διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θέλουν νὰ ἐξουδετερώσουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν μόνη ποὺ ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στὴν ἰσοπέδωση λαῶν καὶ ἀνθρώπων!)

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος


Που αποσκοπεί τελικά η (εμφανέστατη πια και διαρκώς εντεινόμενη) ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ της Ευρώπης;

Εδώ και δεκαετίες οι "παρασκηνιακοί ηγέτες" της ΕΕ είχαν πάρει κάποιες αποφάσεις...

Άλλες πιο φανερές και άλλες..."αφανείς".

Βασικότερη όλων στάθηκε η ομογενοποίηση της Ευρώπης.

Να αναμειχθούν τα ευρωπαϊκά έθνη τόσο πολύ που στο τέλος να μετατραπούν σε μια άεθνη κοινωνία.

Προφανώς αυτό όμως δεν κατέστη εφικτό...

Οι λαοί της Ευρώπης παραμένουν διαφορετικά έθνη.

Αντιστάθηκαν πεισματικά στην ομογενοποίηση.

19 Νοεμβρίου του 2004 αυτό το πρόβλημα λύθηκε δια της μεθόδου του "Γορδίου Δεσμού".

Οι ηγέτες της ΕΕ (τυπικά τουλάχιστον αυτοί φάνηκαν) πήραν μια απόφαση.

Να ανοίξουν τα σύνορα σε άλλες μεταναστευτικές πληθυσμιακές μάζες που θα λειτουργούσαν σαν ομογενοποιητικός δυναμικός καταλύτης...

Δεν "ονόμασαν" όμως αυτόν τον (επιδιωκόμενο) καταλύτη...

Δεν έκαναν εμφανείς τους "απώτερους σκοπούς" τους..

Ν' ανοίξουν, δηλαδή, τα σύνορα στο ισλάμ...


(μέσα από την απόφαση - δήθεν - εισαγωγής άφθονου εργατικού δυναμικού - πλην όχι μόνον)...

Και να άρουν δε, κάθε μα κάθε περιορισμό στις ευρωπαϊκές κοινωνίες επ' αυτού.

(Για την ακρίβεια, ούτε καν ρώτησαν τις κοινωνίες τους πάνω σ' αυτό...δεν πήραν καμία μα καμία έγκριση)...

Αποφάσισαν λοιπόν - μόνοι τους - πως καμία ευρωπαϊκή κουλτούρα δεν θεωρείται ανώτερη της νέας εισαγόμενης ισλαμικής.

Κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν έχει περισσότερα δικαιώματα προστασίας απ' ότι οι νεοεισερχόμενοι.

Και μια σειρά ακόμη άλλα τέτοια παρόμοια (λεπτομέρειες δες εδώ http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/11/19112004.html )

Το "δήθεν ευρωπαϊκό δημογραφικό" πρόβλημα


Το βασικό (δήθεν) πρόσχημα ήταν η επίλυση του δημογραφικού προβλήματος...

Οι μελέτες λένε πως - αν δεν παρθούν "ανάλογα μέτρα" - εννοεί "εισαγωγή φρέσκου/ξένου αίματος" - το 2080 η ΕΕ θα μετρά απώλειες 100 εκ πολιτών της λόγω υπογεννητικότητας.

Και ποιός θα καλύψει τις εργασιακές θέσεις συνεπώς (λένε;)

Μα η μεγάλη ανάγκη είναι στις αναπτυγμένες χώρες του Βορρά, ανταπαντούν άλλοι...γιατί δεν αφήνετε μέσω της ελεύθερης διακίνησης της εργασίας των πολιτών της ΕΕ να καλύψουν αυτές τις θέσεις οι λαοί του νότου και της ανατολής της Ευρώπης;

Διότι - απαντούν "μασημένα"  οι "πολιτικοί εκπρόσωποι των κεφαλαιούχων και οικονομικών μεγαθηρίων της ΕΕ" - οι απαιτήσεις/μισθοί αυτών των (ευρωπαίων) ανθρώπων είναι "υψηλοί"...

Ενώ των μεσανατολιτών/αφρικανών/μουσουλμάνων είναι πολύ πολύ χαμηλότεροι...

Κι έχουν ανάγκη - λένε - να καλύψουν και τις ανάγκες χαμηλού κόστους των μεγαλοεπιχειρήσεων (αυτή είναι η "περιβόητη πρόνοια της ΕΕ για τους εργαζόμενούς της) αλλά και τις ανάγκες των κοινωνικών/υγειονομικών/ασφαλιστικών/συνταξιοδοτικών συστημάτων της ΕΕ...

Άλλο ένα μεγάλο ψέμα αυτό το τελευταίο...

Ευρώπη, γη των "Πυραμίδων"!!!

Καθώς, όπως είναι γνωστό, ένα "αεροπλανάκι/πυραμίδα" έχει κέρδη και όφελος ΜΌΝΟΝ γι' αυτούς τους πρώτους που το ξεκινάνε...

Οι υπόλοιποι που έρχονται από πίσω είναι καταδικασμένοι να "χάσουν"...

Είναι ανήκουστο λοιπόν να λένε έτσι ξεδιάντροπα δημόσια ένα τόσο μεγάλο ΨΕΜΑ.

Κι όμως το ξεστομίζουν!

Οι συνταξιούχοι και οι ασθενείς (λόγω μεγάλης ηλικίας) είναι μοιραίο να αυξάνονται διαρκώς...

Το ίδιο και οι ανάγκες τους...

Ιδίως δε αυτές οι τελευταίες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο...

Και όσο επιδεινώνεται η κρίση, αυτές οι "προνοιακές δαπάνες" αυξάνονται και σε νεότερες ηλικίες.

Είναι όμως λογικά αδύνατο να αυξάνονται με εξίσου/αντίστοιχη γεωμετρική πρόοδο  και οι νεοεισερχόμενοι εργαζόμενοι που θα στηρίζουν (υποτίθεται) με τις ασφαλιστικές τους εισφορές το "σύστημα"...
http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=2481

Είναι μια αστήρικτη τρέλα, ένα λογικό άλμα στο κενό του παραλόγου...

Είναι δε κάτι που ενώ σε επίπεδο ποινικής νομοθεσίας καταχωρήθηκε ως έγκλημα και ποινικοποιήθηκε (παιγνίδια πυραμίδας), σε επίπεδο δημοσιονομικής πολιτικής εξακολουθεί να θεωρείται ως "θεμιτό υπολογιστικό σχήμα"!!!...

Ας θεωρηθεί επιτέλους η "ασφαλιστική εισφορά" του πολίτη ως αυτό που όντως είναι: μια ακόμη φορολόγηση...

Σε κάθε περίπτωση, εάν θέλει το κράτος να επενδύσει τα φορολογητέα έσοδα είναι κάτι που μπορεί να ακουστεί λογικό...

Και είναι κάτι που ΟΦΕΙΛΕΙ να το κάνει...

Ο Πολίτης σου δίνει τις ασφαλιστικές του εισφορές κι εσύ ως Κράτος οφείλεις αφού τις χρησιμοποιείς (επενδύεις) για 40 χρόνια να του δώσεις το "αντάλλαγμα"...όπως οι ιδιωτικές ασφαλιστικές...

Όχι όμως να ισχυρίζεται "πυραμιδικές ηλιθιότητες" όπως η παραπάνω (να φέρνουμε στην κοινωνία όλο και περισσότερους εισαγόμενους εργαζόμενους για να "πλατιάζει η βάση της ασφαλιστικής πυραμίδας" και τα "πυραμιδικά" που πληρώνουν τα νέα μέλη να πηγαίνουν στα "παλαιότερα μέλη" ως "αποζημίωση σύνταξης/περίθαλψη"/κλπ!!!)

Η Νέα Γενετική Τάξη Πραγμάτων - η Κοινωνία των Μηχανών

Κάνουν επίσης πως αγνοούν το οτι η "Νέα Κοινωνία" που ραγδαία επελαύνει δεν θα χρειάζεται περισσότερα χέρια εργασίας...

Το αντίθετο....

Θα χρειάζεται όλο και λιγότερα...

Ήδη χρειάζεται πολύ λιγότερα απ' ότι μερικές δεκαετίες πριν...

Γιατί μιλάμε για την κοινωνία των Μηχανών και της Τεχνητής Νοημοσύνης...http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/07/blog-post_80.html#more

...οι οποίες 40 χρόνια πριν το deadline του 2080 που έθεσαν οι (δήθεν) "πληθυσμιακές μελέτες της ΕΕ" θα έχουν ξεπεράσει το "καθοριστικό σημείο ποιοτικής και ποσοτικής απόδοσης/σχέσης μεταξύ Μηχανών Τεχνητής Νοημοσύνης και Ανθρώπων"...

Αυτό το σύνδρομο μάλιστα (Μηχανές αντί ανθρώπινα χέρια) στην "πρώτη του φάση" το βιώνουμε ήδη πολλά πολλά χρόνια τώρα...http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/02/blog-post_8531.html

Κάποτε πχ τα αυτοκίνητα στα ευρωπαϊκά εργοστάσια τα έφτιαχναν γραμμές παραγωγής με εργατικά χέρια, σήμερα τα φτιάχνουν ρομπότ και μηχανές...

Από που κι ως που λοιπόν κρίνουν όλοι αυτοί οι κύριοι εκεί πάνω πως η Ευρώπη χρειάζεται μια τόσο μεγάλη μαζική μεταναστευτική εισβολή δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων (και δη ξένης και εχθρικής κοινωνικοθρησκευτικής κουλτούρας);

Χώρια που ξέχωρα από τις "Μηχανές", ότι απομείνει - δηλαδή, θέσεις υπερυψηλής τεχνικής/επιστημονικής κατάρτισης και ικανοτήτων - θα διαμοιραστεί σε ανθρώπους που θα έχουν υψηλό στάτους στην
Νέα Γονιδιακή Τάξη Πραγμάτων...

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4886.html
Και για να το κάνουμε πιο απλό και κατανοητό:

"...Ο άνθρωπος που θα είναι καλύτερα "Γενετικά ρυθμισμένος" θα έχει και καλύτερο μέλλον σε κείνη την κοινωνία..."

Κάτι που θα αποτελεί ιδιαίτερα "ακριβή διαδικασία...την οποία ασφαλώς, πολύ λίγοι θα μπορούν να πληρώσουν..."

Ουσιαστικά μιλάμε για μια νέου τύπου ταξική διαστρωμάτωση...

Μια κοινωνία που θα έχει ανάγκη λοιπόν από λιγότερους και πιο καλά "εφοδιασμένους" και όχι από περισσότερους πολίτες...

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2104.html
Καμία ηθική υποχρέωση της Ευρώπης προς το ισλάμ

Και από που και ως που κι από πότε θεωρείται "υγιής κοινωνικά συμπεριφορά" το ασύστολο, αχαλίνωτο και ανεξέλεγκτο γεννοβόλημα παιδιών (από ανθρώπους φτωχούς, χωρίς μέσα επιβίωσης, χωρίς καν επαρκή οικονομικά εργασία) που επιβαρύνουν δραματικά όλους τους δείκτες πρόνοιας μιας κοινωνίας;

Δηλαδή, από που θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά τα υπέρογκα κόστη που θα εκτοξευθούν στην κυριολεξία;

Ξεχνάνε λοιπόν τόσο εύκολα τις οικογένειες μουσουλμάνων που επί χρόνια ζουν (χωρίς εργασία) στις χώρες της ΕΕ και γεννούν ασύστολα για να παίρνουν τα επιδόματα της κοινωνικής πρόνοιας για τα παιδιά (αλλά και για να κατακτήσουν την "κοινωνία υποδοχής" με τον όγκο τους όπως διατάσσει η θρησκεία τους);

Κι αν τέλος πάντων κρίνουν πως έχει τόσο πια δραματική ανάγκη η ΕΕ από "φρέσκο εισαγόμενο αίμα" γιατί δεν αποφάσισε οργανωμένα να το φέρει από "ομοιογενείς με την ίδια" περιοχές;

πχ την Λατινική Αμερική

Είναι Χριστιανοί, η γλώσσα τους και η κουλτούρα τους είναι εν πολλοίς ευρωπαϊκών καταβολών, νοιάζονται για το πως να προσαρμοστούν τάχιστα στην χώρα υποδοχής τους.

Και αν κάποιοι λένε πως οι Ευρωπαϊκές χώρες λόγω αποικιακού παρελθόντος έχουν "υποχρέωση" προς τις χώρες του ισλαμικού (μεσανατολικού, αφρικανικού) νότου, καλύτερα να ξανακοιτάξουν τα ιστορικά μεγέθη...

Αποικίες σ' αυτές τις περιοχές είχαν για περίπου εκατό χρόνια (πχ Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία)...

Ξεχνούν όμως πως το ισλάμ είχε κάτω από το λεπίδι του την Ισπανία για περίπου 800 χρόνια, τις μεσογειακές χώρες και τα Βαλκάνια για αρκετούς αιώνες και την Μικρά Ασία, την μισή Κύπρο, την Βοσνία και την Αλβανία εξακολουθεί να τα κατέχει ακόμη...
...για να μην πούμε ακόμη και για ολόκληρη την Μέση Ανατολή (πλην της Αραβικής ερήμου - την οποία άλλωστε δεν ήθελε ποτέ κανένας κατακτητής) όπου μέχρι και την εποχή του Μωάμεθ δεν υπήρχε ίχνος αραβικής παρουσίας...
...χριστιανικές περιοχές ήταν και εδάφη της Βυζαντινής Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας...τα οποία τα κατέλαβαν δια της σφαγής και τα κατέχουν για αιώνες...
...και τολμάνε να κλαψουρίζουν για εκατό μόλις χρόνια "σταυροφορικής αποικιοκρατίας", όταν θα τους άξιζαν - ιστορικά, ανταποδοτικά - τουλάχιστον τα δεκαπλάσια;;; 
Δεν έχει λοιπόν ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ υποχρέωση η Ευρώπη να απορροφήσει μουσουλμάνους μετανάστες...

Αντιθέτως, εάν υπάρχει κάποιος "τύπος ιστορικής υποχρέωσης" απέναντι σε κάποιους λαούς αυτή οφείλεται προς τους λαούς της Λατινικής Αμερικής...

http://www.americanthinker.com/articles/2015/05/a_counter_proposal_for_european_immigration.html

Κι όσο για τις "δήθεν ενστάσεις" ορισμένων περί "σημαντικών τεχνικών εμποδίων" που υπάρχουν σε ένα τέτοιο σχέδιο (όπως πχ ελλειπή δίκτυα οργανωμένων ροών μεταναστών από Λατινική Αμερική και μεγάλο κόστος μετακίνησης) αυτά είναι απολύτως ξεπεράσιμα "τεχνικά προβλήματα" εάν υιοθετηθεί ως πολιτική της ΕΕ.
https://www.quora.com/Why-didnt-Europe-import-South-Americans-instead-of-Muslims

Άρα, δεν είναι το θέμα να φέρουν στην Ευρώπη ωκεανούς νέων πληθυσμών...

Ξέρουν πως θα τους είναι άχρηστοι οι περισσότεροι...

Αυτό που θέλουν να φέρουν στην Ευρώπη είναι το "ισλάμ"...

Αυτό που "έχουν ανάγκη" δεν είναι η ποσότητα των νεοεισερχόμενων...

Αλλά η "ποιότητα"...

Η συγκεκριμένη "θρησκευτικοκοινωνική κουλτούρα" που κουβαλάνε μαζί τους...

Το ΙΣΛΑΜ...


Γιατί άραγε οι "κύριοι ηγέτες της ΕΕ" προσπερνούν τόσο "επιδεικτικά"  το πρόβλημα της "επιθετικότητας του ισλάμ";...

Μήπως επειδή τελικά εκεί ακριβώς βρίσκεται το "κλειδί" όλης αυτής της ιστορίας;

Εν γνώσει τους μάλιστα πως όλη αυτή η ιστορία θα καταλήξει σε ένα απέραντο λουτρό ευρωπαϊκού αίματος...


Θεμιτό μήπως, αρκεί αυτό που θα απομείνει στο τέλος να είναι μια "ισλαμοποιημένη/ισλαμική Ευρώπη";

Η οποία, ακριβώς λόγω της Νέας "ισλαμικής της φύσης" θα είναι και εύκολα "χειραγωγήσιμη στα πλαίσια ενός μελλοντικού ολοκληρωτικού καθεστώτος";

Ο Χίτλερ και οι Ναζί του λάτρεψαν το ισλάμ...το θεώρησαν ως την "κατάλληλη θρησκεία" για το Πολιτικοκοινωνικό Σύστημά τους...
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/11/ss.html

Μήπως οι σημερινοί ηγέτες της ΕΕ επηρεάστηκαν σε τέτοιο βαθμό που απλά συνεχίζουν εκείνο το όραμα του Χίτλερ;

Άλλωστε, και η ΕΕ στα οράματα των Ναζί ανήκει http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/11/blog-post_2.html

Που θα ήταν το παράξενο λοιπόν;

Και συν τοις άλλοις, η ΕΕ που βιώνουμε μια Γερμανική Νέα Αυτοκρατορία (4ο Ράϊχ) δείχνει πως είναι...

Απλώς, αντί για σφαίρες αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκαν πολιτικοοικονομικά μεγέθη για την κατάκτηση της Ευρώπης...

Οι επικείμενες ευρωπαϊκές λαϊκές εξεγέρσεις και η "ανάγκη ελέγχου" τους...

Το θέμα, το "ουσιώδες θέμα" είναι πως η κρίση όλο και βαθαίνει...


Και σύντομα θα καταλήξει εκεί που ιστορικά κατέληγαν πάντα οι κρίσεις.

Στο αίμα...στον πόλεμο...

Εν πολλοίς, αυτό ερμηνεύεται ως "επικείμενες ένοπλες εξεγέρσεις των ευρωπαϊκών κοινωνιών" κατά των ηγετικών ελιτ τους...

Ως αντίδραση στην επελαύνουσα και γενικευμένη λιτότητα και στερήσεις που τις περιμένουν...

Και σε τέτοιες καταστάσεις κάποιοι (οι ελίτ βεβαίως) επιδιώκουν να ποδηγετήσουν ολοκληρωτικά τις κοινωνίες, προκειμένου να επιβιώσουν ατιμώρητα και αζημίωτα από την εξέγερση και να εξακολουθήσουν βεβαίως την ηγεμονία τους.
Η Ευρωπαϊκή κοινωνία όμως, με την γενικότερη κουλτούρα που την διαπνέει δεν είναι "εύκολη κοινωνία" να της επιβληθεί κάποιος "ολοκληρωτικά"...

Συνεπώς, απαιτείται μια "Νέα κουλτούρα"...


Που θα κάνει πιο εύκολη την ποδηγέτηση της Ευρωπαϊκής Κοινωνίας.

Κι εκεί είναι που τα επαινετικά λόγια του Χίτλερ περί του ισλάμ δείχνουν το "δρόμο"....

Το Ισλάμ είναι η "ιδανική θρησκεία" για να στηθεί ένα ολοκληρωτικό καθεστώς...

Συνεπώς, "κάποιοι έκριναν" πως απαιτείται ΠΑΡΑΥΤΑ μια ταχύτατη ισλαμοποίηση της Ευρώπης...

Γότθοι - Αρειανισμός - Βυζάντιο - Ευρωπαϊκό Ισλάμ

Κι εκεί είναι που άρχισαν να καμουφλάρουν τον επικίνδυνο στόχο μιας Ισλαμικής Ευρώπης http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/11/blog-post_39.html μιλώντας για ένα (δήθεν) μετριοπαθές ευρωπαϊκό ισλάμ http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/04/blog-post_39.html που έχει ανάγκη στήριξης από την Ευρώπη ...στόχο στον οποίο "συστρατεύονται" ακόμη και Έλληνες Ιεράρχες https://katanixis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_636.html ...κι από κοντά και ο Σόϊμπλε να μην τηρεί ούτε τα προσχήματα "ζητώντας" την ανάπτυξη ενός "Γερμανικού ισλάμ" http://www.zougla.gr/kosmos/article/iper-enos-germanikou-islam--tasete-o-v-soimple

Ισλάμ και Γερμανία άλλωστε ανέκαθεν τα πήγαιναν καλά...


Και ιστορικά να το δούμε, οι Γότθοι/Αλαμανοί/Φράγκοι τα πήγαν εξαρχής πάρα πολύ καλά με τον "πρόγονο του Ισλάμ"...τον Αρειανισμό...

Τον μεγάλο εχθρό του Βυζαντίου...

Τόσο καλά, που όντες με ρίζες (στρατιωτικές/μισθοφορικές) μέσα στο Βυζαντινό Κράτος κατόρθωσαν να συνδαυλίσουν τόσο πολύ τις "αντιβυζαντινές φλόγες" επί χίλια ολόκληρα χρόνια μέχρι την κατάρρευση του Βυζαντίου...

....ξεκίνησαν την άμεση καταστροφή απ' τον Αλάριχο τα χρόνια των διαδόχων του Θεοδοσίου Αρκάδιου και Ονώριου (5ο αι)...

... "άμεση φθορά" που με διαλείμματα συνεχίστηκε επί αιώνες, για να περάσουν κατόπιν στην "έμμεση φθορά"...

...πρώτα με την υπερεκατονταετή εικονομαχία τον 8ο αι (που έδωσε το περιθώριο να γιγαντωθεί ο Καρλομάγνος και το Γερμανικό πρώτο Ράϊχ), κατόπιν με το Σχίσμα (χωρίς την "Γερμανοαρειανή στήριξη" στον Πάππα, τίποτα δεν θα κατάφερνε ο τελευταίος ενάντια στο Βυζάντιο) και μετά με το Μάντζικερτ (11ο αι όπου στήριξαν τους "αποστάτες που πρόδωσαν τον Ρωμανό Διογένη και ταυτόχρονα τους Νορμανδούς που χτύπησαν από δυτικά στο Μπάρι) και κατόπιν με την άθλια Άλωση της Πόλης το 1204, κατόρθωσαν να διαλύσουν το αντίπαλο δέος...

Την Ορθόδοξη Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία...

Οι Γερμανοαρειανοί με τους Παπικούς ευθύνονται στον μέγιστο βαθμό για την κυριαρχία του ισλάμ....καθώς, όταν το Βυζάντιο τους πολεμούσε, αυτοί το χτυπούσαν πισώπλατα...

Για να είναι ακόμη εδώ σήμερα και να διεκδικεί την απόλυτη κυριαρχία του επί της Ελλάδας και της Ευρώπης...

Γερμανοποίηση μέσω ισλαμοποίησης της Ευρώπης 

Σήμερα, πίσω από αυτή την άθλια ισλαμοποίηση της Ευρώπης βρίσκεται για μια ακόμη φορά συγκεκαλυμμένη μια απόπειρα "έμμεσης Γερμανοποίησης" της Ευρώπης.

Και πάλι, για μια ακόμη φορά πίσω απ' αυτή την άθλια σκοτεινή επιχείρηση βρίσκονται οι Γερμανοί Προτεστάντες και το εγκληματικό αρειανικό τους κίνητρο....

Οι Προτεστάντες, γενικότερα, νοιώθουν συμπάθεια για το Ισλάμ για πολλούς λόγους...

Κατ' αρχήν, δεν πρέπει να υποτιμάται από κανέναν το κοινό "αρειανικό αρχέτυπο"...

Που τόσο αίμα κόστισε ιστορικά στην Ορθόδοξη Ανατολή...

Πότε από τους Βόρειους Γότθους/Φράγκους Αρειανούς...

Και πότε από τους Νότιους μουσουλμάνους...

Προτεσταντική αλληλεγγύη στο ισλάμ...τα "δυό Κοράνια"... 

Ένας απ' αυτούς τους λόγους συμπάθειας των Προτεσταντών προς το ισλάμ είναι πως νοιώθουν "αλληλέγγυοι" για τα δύο πρόσωπα του ισλάμ...τα δύο "αλληλοσυγκρουόμενα Κοράνια"...
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/11/blog-post_90.html

Πολύ χονδρικά να πούμε πως ο Μωάμεθ συνέγραψε κατά κάποιον τρόπο δύο διαφορετικά Κοράνια...

Το ένα στην Μέκκα και το άλλο στη Μεδίνα...
Το παλαιότερο (και μεγαλύτερο) γράφτηκε στην Μέκκα...πιο soft, πιο φιλειρηνικό, πιο φιλικό προς Ιουδαίους και Χριστιανούς...


Αυτοί ονομάστηκαν "Στίχοι Μέκκα"...και αποτελούν περί τα 2/3 του Κορανίου...

Όταν όμως διώκεται από την Μέκκα και φεύγει για την Μεδίνα (Εγίρα) τα πράγματα αλλάζουν...

Ο Προφήτης Μωάμεθ "αγριεύει"...

Μετατρέπεται σε Πολέμαρχο...

Μαζί "αγριεύουν" και οι στίχοι στο Κοράνι...

Μιλάνε και προτρέπουν για πόλεμο και σφαγές...

Μιλάνε για σκληρές τιμωρίες των "απίστων" (μη μουσουλμάνων)...

Αυτοί είναι οι λεγόμενοι "Στίχοι Μεδίνα" και αποτελούν περίπου το 1/3 του Κορανίου...
(δες
Κοράνι: οι 150 (πιο) "θανάσιμες" σελίδες! http://aegeanhawk.blogspot.gr/2012/10/150_812.html

Τα δύο Κοράνια έχουν "αναμειχθεί" το ένα με το άλλο...

Δεν υπάρχει χρονικός διαχωρισμός μεταξύ των στίχων...

Έτσι, διαβάζοντάς το κάποιος βλέπει δίπλα σε έναν στίχο που μιλάει για ειρήνη και φιλευσπλαχνία να ξεπετιέται ένας στίχος που στάζει αίμα...και απειλές...

Που προτρέπει σε διάδοση του ισλάμ με το μαχαίρι και το αίμα...

Οι Προτεστάντες λοιπόν αυτή την "διπλή αλληλοσυγκρουόμενη χαρακτηρολογική φύση" του ισλάμ την βλέπουν με "κατανόηση" και "συμπάθεια"...

Διότι, από το ίδιο "πάσχουν και αυτοί"...όπως λένε...κι όπως είναι...

Διότι, οι Προτεστάντες πιστεύουν ταυτόχρονα και στην Καινή αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη...

Μην λησμονούμε πως στην Ορθοδοξία υπάρχει πρώτον η κατάργηση από μέρους του Ιησού κάποιων τμημάτων της Παλαιάς Διαθήκης (τα περί Βίας) http://aegeanhawk.blogspot.gr/2016/11/blog-post_6.html

...και δεύτερον, υπάρχει και η Ιερά Παράδοση που με Φωτισμένο Πνεύμα έρχεται να ερμηνεύσει τον Θείο Λόγο και να καθοδηγήσει τον Χριστιανό τόσο στην μελέτη της Αγίας Γραφής όσο και στην προσωπική Ασκητική του όσο και στην συμμετοχή στα Θεία Μυστήρια...

Οι Προτεστάντες αρνούνται την Ιερά Παράδοση και την "Θεία Μεσολάβησή" της στον Χριστιανό...

Οδηγός τους είναι απευθείας η Αγία Γραφή και δη ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ η "φιλοπολεμική" Παλαιά (με όλη της την ΒΙΑ ατόφια να στάζει καθοδηγητικά μέσα στην ψυχή του Προτεστάντη) με την φιλειρηνική Καινή...

(έτσι εξηγείται το ότι οι περισσότερες φιλοπολεμικές, ριζοσπαστικές, φουνταμενταλιστικές "Χριστιανικές" ομάδες διεθνώς ανήκουν στον ευρύτερο Προτεσταντισμό)...

Δηλαδή, και αυτοί βιώνουν μια "εσωτερική αλληλοσυγκρουόμενη χαρακτηρολογική φύση" της Αγίας Γραφής όπως ακριβώς και οι μουσουλμάνοι...

Να μια χαρακτηριστική "κηρυγματική φράση" από μια αμερικανική ιστοσελίδα Βαπτιστών Προτεσταντών:

"The Quran doesn’t sound all that different from the Bible, at least in terms of its sometimes self-contradictory nature" (μτφρ Γ.Α."...το Κοράνι δεν φαντάζει και τόσο πια διαφορετικό από τη Βίβλο, τουλάχιστον σε όρους ενίοτε εσωτερικής αυτο-συγκρουόμενης φύσης...")
https://cbfblog.com/2016/06/24/what-the-church-needs-to-know-about-islam/

Ο ανωτέρω Πάστορας αναφέρεται φυσικά στα δύο διαφορετικά Κοράνια που συνθέτουν δύο διαφορετικά ισλάμ που όμως ενώνονται σε ένα...


Τα κλειστά κι απόκρυφα κλάμπ δαιμονολατρίας των ελίτ...ως "προαγωγοί" του "ευρωπαϊκού ισλάμ"

Κλείνοντας, δεν μπορεί να μην γίνει μια παρατήρηση...ή επισήμανση...

Είναι γνωστό πως οι ελιτ δεν "θρησκεύουν"...

Άλλο τόσο γνωστό είναι όμως πως θεωρείται must να ανήκει κάποιος απ' αυτούς στα κλειστά club των ισχυρών...

Μόνο που αυτά τα club τον κοσμικό τόνο τον έχουν μόνον στους "προθαλάμους" τους...

Στα "ενδότερα" επικρατεί άλλο "μοτίβο"...

Πιο "απόκοσμο"...

Και όσο προχωρεί ο διάδρομος από την μια αίθουσα στην άλλη, στην όλο και "ενδότερη", τόσο και αυτό το "διάκοσμο μοτίβο" γίνεται πιο "απόκοσμο"...

Πιο "απόκρυφο"...

Ποιός είπε πως οι απόκοσμες, αποκρυφιστικές "Σκοτεινές Λατρείες" του "ηγετικού διαζώματος" των ελιτ δεν συνδέονται με τα "κοσμικά πράγματα";

Τι πιο ταιριαστό λοιπόν γι' αυτά τα "Σκοτεινά Δαιμονικά Τάγματα" των "λίγων", των "ελίτ" από το να επιβάλλουν και στην κοινωνία την "κατάλληλη εξίσου σκοτεινή δαιμονική αιματηρή θρησκεία";

Τι πιο ταιριαστό ως "μαζικός σκοτεινός προθάλαμος" για την Νέα Τάξη Πραγμάτων από ένα "Ευρωπαϊκό Ισλάμ" που θα μετατρέψει την Ευρώπη σε έναν απέραντο βωμό αίματος και ανθρωποθυσίας;
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2013/04/albert-pike-1871-3.html#more

Δεν είμαστε απλώς μπροστά σε ένα μαζικό πείραμα κοινωνικής μηχανικής...

Είμαστε ενώπιον της πιο μαζικής σκοτεινής αιματηρής τελετής που έχει λάβει ποτέ σάρκα και οστά σ' αυτόν τον πλανήτη...

Πολύ χειρότερη από εκείνες των Χίτλερ, Στάλιν και Μάο μαζί...

Αρκεί να φανταστούμε το "τι θ' αναδυθεί" στην επιφάνεια μετά από τόσο αίμα, μίσος και θάνατο...

Για πολλά χρόνια προσπάθησαν να στήσουν αυτή την απέραντη "σκοτεινή φούγκα" μέσα από τις διάφορες νεοεποχίτικες "ατραπούς"..."μεταφυσικά κοκτέηλ" για όλα τα γούστα...

Και όλα τα "επίπεδα"...

Απο τα (γνωστά και άγνωστα) "Μυστικά (και "υπερμυστικά") Τάγματα" της "Κορυφής/ελίτ" μέχρι τα εκτεταμένα φονικά "παραισθησιογόνα πειράματα εναλλακτικής συνειδητότητας" στον απέραντο νεκροθάλαμο της πρέζας που χτίζουν τον αυριανό άβουλο στρατό των "ανθρώπινων ζόμπι"...που θα εκτελούν φονικές εντολές των "αφεντάδων" τους - ακριβώς σαν τους "μακρινούς τους πρόγονους τους "ασασίνους" - χωρίς δεύτερη κουβέντα...

"Εξτρήμ ατραξιόν" όλου αυτού του "πακέτου/project" στάθηκε το κατ' εξοχήν "μαύρο κομμάτι" του...
(περισσότερα δες στο "Σατανισμός, μαγεία, σεξ και αίμα" http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/07/blog-post_4308.html )

Μετά από όλη αυτή την "γιγάντια και μακρόχρονη προετοιμασία" της ΝΤΠ είναι η κατάλληλη ώρα για την κίνηση ΜΑΤ στην ευρωπαϊκή σκακιέρα...
http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/12/blog-post_8.html

Την μετατροπή όλης της ευρωπαϊκής κοινωνίας σε μια απέραντη Σκοτεινή Ματωμένη Στοά γεμάτη από βωμούς ανθρωποθυσιών...

Την Ισλαμική Ευρωπαϊκή Στοά...

Το απόλυτο must της λατρείας του αίματος και της βίας ως Θεό...

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι;

Και καλά, η συντριπτική πλειοψηφία είναι σαν μαστουρωμένη και αδυνατεί να το συνειδητοποιήσει...

Αυτοί όμως που το έχουν συνειδητοποιήσει και βλέπουν ξεκάθαρα τον εφιάλτη να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους, τι περιμένουν για να αντιδράσουν σθεναρά και αποφασιστικά;

Το πρώτο που πρέπει να γίνει επιτακτικά είναι να απεγκλωβιστεί η χώρα απ' αυτή την άθλια ευρωπαϊκή μέγγενη που μας οδηγεί στο θάνατο, στην εξαφάνισή μας ως χώρα και λαό...

Πόσο πια δεμένοι νοιώθουν (οι "εγχώριοι κοινωνικο/οικονομικο/πολιτικοί ταγοί") από τα διάφορα στερεότυπα περί politically correct
συμπεριφοράς;

Η επίθεση που δέχεται η κοινωνία μας είναι έξω από τα πολιτικά ορθά εσκαμμένα...

Είναι μια ασύμμετρη πολεμική επίθεση που μετρά θύματα, νεκρούς...

Και υπόσχεται εκατόμβες νεκρών σύντομα...

Κρατήστε σφιχτά τον "Αβδηριτισμό και τον Συβαριτισμό" σας...

Αυτοί που έχουν την πολιτικοκοινωνική/οικονομική ισχύ και βλέπουν τον κίνδυνο θα πρέπει να τολμήσουν επιτέλους και να απευθυνθούν στους "από κάτω"...

Πρέπει να επιλέξουν τις "ανθρώπινες πολεμικές κεφαλές", να τις οργανώσουν, να τις στηρίξουν και να τις εξαπολύσουν...

Τίποτα δεν πρόκειται να ξεκινήσει από τα "δειλά, λουφαγμένα υπόγεια" της κοινωνίας...

Ότι αποπειράθηκε να ξεκινήσει από εκεί, "κολοβώθηκε" στο ξεκίνημά του...

Απομονώθηκε και αφοπλίστηκε...

Θέλετε έργα και δράσεις;

Ξεκουνείστε τους πισινούς σας από τους καναπέδες, όλοι σας...

Πάψτε να φοβάστε και τον ίσκιο σας...

Τόσο οι "πάνω", όσο και οι "κάτω"...

Κι αν δειλιάζετε μήπως χάσετε τον μισθουλάκο σας και την βόλεψή σας, τότε, όταν βλέπετε κάποιον να θέλει να "κάνει κάτι έξω από τα συνηθισμένα" (ναι, "έντονο", "πολύ έντονο") στηρίξτε τον και μην κοιτάτε απ' την άλλη σφυρίζοντας κλέφτικα...

Στηρίξτε τον έστω και στα κρυφά και πηγαίνετε μετά να κρυφτείτε πάλι στην τρύπα σας και να συνεχίσετε να λουφάζετε μήπως και σας αντιληφθεί το σύστημα και σας μαλώσει...


(What Muslims Don't Want You to Know.flv)

Ταπείνωση, οδός αγάπης προς τον Θεό και τους ανθρώπους

Ο Αρχιμ. Ζαχαρίας Ζαχάρου μιλάει για την αρετή της ταπείνωσης ως εκούσια πράξη αγάπης προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους, αλλά και ως βασικός σκοπός της ασκητικής ζωής. 
pemptousia

Ι.Μ. ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΙΝΑ

Ένα οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά. Της δημοφιλούς περιηγήτριας Μάγιας Τσόκλη στην τηλεοπτική εκπομπή της ΝΕΤ, Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα με την Μάγια Τσόκλη.

Υπόμνημα του Μητροπολίτη Πειραιώς στην Ιεραρχία για τη Μεγάλη Σύνοδο

Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι,
Μακαριώτατε, Σᾶς εὐχαριστῶ ἰδαιτέρως διότι εἰς τήν συνέντευξή Σας εἰς τόν δημοσιογράφο κ. Παπαχελᾶ εἰς τόν τηλεοπτικό δίαυλο ΣΚΑΪ δηλώσατε εὐθαρσῶς καί ἀνυποκρίτως ὅτι στό ἱερό μας σῶμα δέν ὑπάρχουν «φονταμενταλιστές» καί «ταλιμπάν» ἀλλά ἀδελφοί πού ὁ καθένας διατηρεῖ τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τῆς συνειδήσεώς του.
Θεωρῶ ὡς μεγίστην ἀπρέπειαν καί βλασφημίαν τήν ἐμφιλοχώριση σκέψεων ἤ πεποιθήσεων ὅτι εἰς τό ἱερό μας σῶμα διακρίνονται «ἀμύντορες» τῆς πίστεως καί «μητραλοῖες» τῆς πίστεως, συνεπῶς οἱ παρατηρήσεις μου δέν πηγάζουν ἀπό νοσηρό «μεγαλοϊδεατισμό» ἤ ἀπό ζηλωτική διάθεσι ἀλλά μόνον ἀπό τήν συνειδητότητα τῆς ἐπισκοπικῆς εὐθύνης ἔναντι τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἐμπεπιστευμένου ὑπ’Αὐτοῦ ποιμνίου. Μέ πολύ σεβασμό, ἀγάπη καί τιμή εἰς τά πρόσωπα ὅλων Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐπιτρεψατέ μου νά ἀναφέρω ὅτι κατά τήν γνώμη μου ἡ ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας μας εἰς τήν λεγομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» εἰς τό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης ὑπερέβη τά ἄκρα ὅρια τῆς διακριτικῆς της εὐχέρειας καί ἀπέτυχε τῶν προσδοκιῶν τῆς ἐντολῆς πού ἔλαβε ἀπό τό ἱερό μας σῶμα. Συγχωρῆστε με γιά αὐτόν τόν νομικό ὅρο ἀλλά νομίζω ὅτι ἀποδίδει πλήρως τά πράγματα. Ἡ ἀντιπροσωπεία μας ἦταν ἐντολοδόχος τοῦ ἱεροῦ σώματος καί ὄφειλε ἄχρι τέλους νά καταθέση τήν ἐντολή πού ἔλαβε χωρίς καμμία παθογένεια «διανοίας Κυρίου». Δέν εἶχε καμμία ἐξουσιοδότηση νά μεταβάλη τό περιεχόμενο τῆς ἐντολῆς καί συγχωρήσατέ με νά εἴπω ὅτι οἱ αἰτιολογίες πού ἠκούσθησαν ὅτι δῆθεν οἱ παρόντες στήν Σύνοδο ἐψήφισαν καί ὅτι ἔπρεπε νά συνταχθοῦν μέ τήν ὁμοφωνία τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐντελῶς ἀνεπέρειστες διότι ἀφ’ ἑνός ἡ ἀντιπροσωπεία ἀσφαλῶς ἐψήφισε ἀλλά ὄφειλε νά ψηφίση ἐντός καί μόνον τῆς ἐντολῆς πού εἶχε καί ἀφ’ ἑτέρου διότι ὅπως ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος εἶχε ἑρμηνεύσει τήν ἔννοια τῆς ὁμοφωνίας μία Ἐκκλησίας μποροῦσε νά ὑποβάλη πρότασι γιά τήν διόρθωση τῶν ψηφισθέντων ἀπό τούς Προκαθημένους κειμένων καί ἄν δέν ἐγένετο δεκτή κατεγράφετο εἰς τά Πρακτικά μή θεωρουμένης τῆς προτάσεως ὡς διασπαζούσης τήν ὁμοφωνία.
Τό ἱερό μας Σῶμα δέν ἀπεδέχθη στό ἐπίδικο κείμενο «Σχέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον» τόν ὅρο «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες» ὄχι ἀσφαλῶς ἀπό φονταμενταλιστική διάθεσι ἀλλά διότι ὁ ὅρος εἶναι ἀντιφατικός καί ἀπαράδεκτος διότι ἄν ὁμιλοῦμε περί Ἐκκλησίας αὐτή δέν μπορεῖ νά εἶναι ἑτερόδοξος καί ἄν ὁμιλοῦμε περί ἑτεροδόξου αὐτή δέν μπορεῖ νά εἶναι Ἐκκλησία, μέ τήν θεολογική ἔννοια τοῦ ὅρου. Ὁ ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας μᾶς δίδεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Δομήτορά Της μέ τό ἀψευδέστατο στόμα Του τόν οὐρανοβάμονα θεῖο Παῦλο, ὁ ὁποῖος στήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή Του (Α17-23) μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι: «ἵνα ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῆς δόξης, δῴη ὑμῖν πνεῦμα σοφίας καὶ ἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ, πεφωτισμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας ὑμῶν, εἰς τὸ εἰδέναι ὑμᾶς τίς ἐστιν ἡ ἐλπὶς τῆς κλήσεως αὐτοῦ, καὶ τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τῆς κληρονομίας αὐτοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις, καὶ τί τὸ ὑπερβάλλον μέγεθος τῆς δυνάμεως αὐτοῦ εἰς ἡμᾶς τοὺς πιστεύοντας κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ κράτους τῆς ἰσχύος αὐτοῦ, Ἣν ἐνήργησεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, καὶ ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι· καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου». Συνεπῶς εἶναι ἀδύνατος ἡ ὕπαρξις ἑτεροδόξου Ἐκκλησίας ὅπως εἶναι ἀδύνατος ἡ ὕπαρξις ἑτεροδόξου Χριστοῦ. Εἶναι παραλογισμός νά ἔχεται ἀληθείας ταυτόχρονα ἡ πίστις πού τό στόμα τοῦ Παύλου ὁ Ἱ. Χρυσόστομος μᾶς παραδίδει ὅτι «ἐν τῷ ἅδει οὐκ ἔστι μετάνοια» σχολιάζοντας τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου καί ἡ ὕπαρξι ἑνός ἄλλου σώματος Χριστοῦ μέ κεφαλή τόν Ἴδιο πού διδάσκει ἀκριβῶς τά ἀντίθετα ὅπως τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς κοινωνίας ἡ ὁποία στήν κατήχησή της ἐκδ. Βατικανοῦ-Κάκτου 1996 καί στήν σελ. 332 μέ τίτλο: «Ὁ τελικός ἐξαγνισμός ἤ τό καθαρτήριο» μᾶς λέγει ὅτι: «Ὅσοι πεθαίνουν χωρίς νά ἔχουν ἐξαγνιστεῖ ὑποβάλλονται μετά τόν θανατό τους σέ ἕναν ἐξαγνισμό γιά νά εἰσέλθουν στήν χαρά τοῦ οὐρανοῦ. Αὐτόν τόν τελικό ἐξαγνισμό ἡ Ἐκκλησία τόν ὀνομάζει καθαρτήριο».
Γιά νά συμβιβάση ἡ ἀντιπροσωπεία μας τά ἀσυμβίβαστα ὑπέβαλε τήν πρότασι πού τελικά ἔγινε δεκτή ὅτι δέν ἀναγνωρίζει μέν τήν ὕπαρξι ἑτεροδόξων «Ἐκκλησιῶν» ἀλλά τήν ἱστορική ὀνομασία ἑτεροδόξων «Ἐκκλησιῶν» καί ἀντιλαμβάνεσθε τό ἀνεπέρειστο μιᾶς τέτοιας ἀποφάσεως διότι ὀνομασία ἔχει μόνο κάτι πού ὑπάρχει ἐν χώρῳ καί χρόνῳ. Ἑπομένως ἡ παραδοχή τῆς ὀνομασίας καί ὄχι τῆς ὑπάρξεως προσπαθεῖ νά συμβιβάση τά ἀσυμβίβαστα φαιδροποιόντας τά πράγματα. Θά ἦταν ἐνδεχομένως πιό δόκιμος ὁ ὅρος ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γνωρίζει τόν ἐκτός Αὐτῆς ἑτερόδοξο Χριστιανικό κόσμο μέ τόν αὐτοπροσδιορισμό πού αὐτός ἐπιλέγει.
Δυστυχῶς οὔτε στό πολύ γιά τήν Ἐκκλησία μας σοβαρό θέμα τῆς χορηγήσεως τοῦ αὐτονόμου δέν κατορθώθη νά καταγραφῆ ἡ ἐντολή τοῦ ἱεροῦ Σώματος διότι κηδόμενοι τῆς Αὐτοκεφαλίας καί τοῦ ἀδιαιρέτου τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας θά ἔπρεπε νά ἐμμείνωμε στήν καταγραφή τῆς θέσεώς μας καί νά μήν ἀρκεστοῦμε στίς δηλώσεις τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μας οἱ ὁποῖες οὐδεμία κανονική καί νομική δέσμευση ἐμπεριέχουν.
Τό κατά τήν ταπεινή μου γνώμη ἀπαράδεκτο τῆς λεγομένης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου πού ἀπορῶ γιατί ὀνομάζεται Ἁγία ἀφοῦ δέν ἦταν ἑπομένη τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί λοιπῶν Συνόδων ὅπως ἐδηλώθη ἀπό τόν Μακ. Ἀλβανίας κ.κ. Ἀναστάσιο χωρίς νά διαφοροποιηθῆ κανείς καί οὐδεμία δογματική ἤ κανονική ἐνασχόλησι εἶχε καί Μεγάλη ἐφ’ ὅσον δέν ἐξεπροσωπήθησαν πάνω ἀπό 200.000.000 ὁμοδόξων ἀδελφῶν (150 Πατρ. Μόσχας, 30 Πατρ. Γεωργίας, 20 Πατρ. Βουλγαρίας καί Πατρ. Ἀντιοχείας), εἶναι ὅτι δέν κατέγνωσε οὐδεμία ὑφισταμένη αἵρεσι στούς καιρούς μας παραβιάζουσα προδήλως τόν λζ΄Κανόνα τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων «Δεύτερον τοῦ ἔτους σύνοδος γινέσθω, τῶν ἐπισκόπων καί ἀνακρινέτωσαν ἀλλήλως τά δόγματα τῆς εὐσεβείας καί τάς ἐμπιπτούσας ἐκκλησιαστικάς ἀντιλογίας διαλυέτωσαν» πού ἔχει Οἰκουμενική ἐπικύρωση ἀπό τόν β΄ τῆς ςης καί τήν α΄τῆς Ζης καί δέν ἀπετίμησε ἄν καί ἔλαβε σχετική ἀπόφασι τούς διεξαχθέντας μέ τούς ἑτεροδόξους θεολογικούς διαλόγους ὅπως μετά τῶν Παλαιοκαθολικῶν, τῶν Ἀντιχαλκηδονίων, τῶν Ἀγγλικανῶν, τῶν Λουθηρανῶν τούς ὁποίους ὁ ἐπαΐων Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος μέ τήν διακρίνουσα αὐτόν πεπαρρησιασμένην εὐθυκρισίαν καί τήν δόκιμον ἐπιστημοσύνην κρίνει ὅτι ἔχουν μεταλλαχθῆ ἀπό διάλογος «Ἐκκλησιῶν» εἰς Ἀκαδημαϊκόν διάλογον (Ἐκθεσις περί τῆς γενομένης 14ης Γεν. Συνελεύσεως Μεικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξου καί Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας).
Χάριν τῆς ἀντικειμενικότητος θά ἀναφέρωμεν κάποιες βασικές τροποποιήσεις πού ἔγιναν πρός τήν σωστή κατεύθυνση ἐπισημειώνοντας ὅτι οἱ Σύνοδοι τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας δέν γίνονται γιά τήν ἀπόδειξη τῆς ἑνότητός Της ὅπως ἀπαραδέκτως ἐδηλώθη γιά τήν ὁποία ὑπεραρκοῦν τό κοινόν ποτήριον (συλλείτουργον), τά Δίπτυχα, τά Εἰρηνικά Γράμματα καί ἡ ταυτότης τῶν κανονικῶν ποινῶν. Οἱ Σύνοδοι τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας γίνονται γιά τήν κατάγνωση τῶν ὑφισταμένων αἱρέσεων ἐν τόπῳ καί χρόνῳ καί τόν συντονισμό τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τήν Ὀρθοπραξία διά τῆς προβλέψεως ἱερῶν Κανονικῶν διατάξεων. Ὅπως εὐστόχως ἐπισημοιεῖ ἡ Ἱ. Μονή Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους:
«Σέ ἀρκετά σημεῖα τῶν κειμένων προστέθηκε περί τῶν μή Ὀρθοδόξων ὁ προσδιορισμός «ἑτεροδόξων», ὥστε νά φαίνεται ἡ ἀπόκλισίς των ἀπό τήν Ὀρ­θόδοξο ἀποστολική Πίοτι. Στήν παραγρ. 21 (τοῦ κειμένου Σχέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον) λέγεται καθαρά ὅτι «αἱ μή Ὀρθό­δοξοι Ἐκκλησίαι παρεξέκλιναν ἐκ τῆς ἀληθούς πίστεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθο­λικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας».
Στό θέμα τῶν διαχριοτιανικῶν διαλόγων προστέθηκε διάταξις νά γίνωνται περιοδικές ἀξιολογήσεις τους (ἐρευνητέον γιατί ὅπως ἀνωτέρω ἀναφέρομεν δέν ἀξιολογήθησαν οἱ μέχρι τοῦδε διεξαχθέντες καί διεξαγόμενοι διαχριστιανικοί διάλογοι).
Στό ζήτημα τῆς (ἀπαραδέκτου) συμμετοχῆς στό Π.Σ.Ε. διευκρινίσθηκε ὅτι ἀποβλέπει στήν προώθησι [ἐνν.μόνον] τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως καί τῆς συνεργασίας ἐπί τῶν μειζόνων κοινωνικοπολιτικῶν προκλήσεων.
Ἡ οὐνία συμπεριελήφθη στίς ἀπαράδεκτες ἐνέργειες ἤ μεθόδους προσεγγίσεως τῶν χριστιανῶν (χωρίς ὅμως νά στηλιτευτεῖ ἡ Ρωμαιοκαθολική θρησκευτική κοινωνία πού ἔχει ἀναγάγει σέ θεσμό Κανονικοῦ Δικαίου τήν μέθοδο αὐτή).
Ἀπό τήν πρώτη παραγρ. τοῦ κεφ. Β’ τοῦ προσυνοδικοῦ κειμένου «Ἡ Ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ», ἀπαλείφθηκε ἡ περσοναλιστική ἀναφορά στόν ἄνθρωπο «ὡς κοινωνίαν προσώπων ἀντανακλώντων κατά χάριν διά τῆς ἑνότητος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους τήν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Τριάδι ζωήν καί κοινωνίαν τῶν θείων προσώπων».
Στό ζήτημα τῶν μικτῶν γάμων μετά ἑτεροδόξων ἀποφεύχθηκε ἡ ρητή ἀναφορά καί δέσμευσις τῆς Συνόδου γιά ἱερολόγησί τους, πού ἀπαγορεύεται σύμφωνα μέ τήν καθολικῆς ἰσχύος διάταξι τοῦ 72ου κανόνος τῆς Πενθέκτης, καί ἴσχυσε «ἡ δυνατότης ἐφαρμογῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας».
Ἔγινε ἀναφορά (στήν Ἐγκύκλιο τῆς Συνόδου) στίς μεγάλες «καθολικοῦ κύρους» Συνόδους ἐπί ἁγίου Φωτίου (879) καί ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ (1351), στίς ὁποῖες καταδικάζονται αἱρετικά δόγματα, ὅπως τό Φιλόκβε, τό παπικό πρωτεῖο καί ἡ κτιστή Χάρις χωρίς νά ἀναγνωρισθῆ ἡ οἰκουμενική τους περιωπή ἐνῶ ἡ Σύνοδος τοῦ Ἁγίου Φωτίου μέ τήν αὐτοσυνειδησία Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναγνώρισε ὡς Ζ΄ Οἰκουμενική τήν Σύνοδο τοῦ 787 καί οἱ δογματικοί ὅροι τῆς Συνόδου τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ τό 1351 συμπεριελήφθησαν στό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας, καί στίς μεταγενέστερες πού ἀνέτρεψαν τίς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας καί ἀπεκήρυξαν τίς προτεσταντικές δοξασίες.
Ὡστόσο δυστυχῶς δέν διορθώθηκαν ἐπαρκῶς τό κείμενα. Ἠμποροῦσε ἑπομένως ἡ Σύνοδος νά διόρθωση ἐπαρκῶς τά προσυνοδικά κείμενα. Ἠμποροῦσε νά ξαναγράψη τό ἐπίμαχο κείμενο περί τῶν σχέσεων μέ τούς ἑτεροδόξους καί νά καθορίση σαφεῖς ἐκκλησιολογικές ἀρχές στούς θεολογικούς διάλογους καί στίς λεγόμενες οἰκουμενικές ἐπαφές. Τό κείμενα ἔμειναν ἀσαφῆ, ἀμφίσημα. Ἀπό τήν προσεκτική μελέτη τοῦ ἐπιμάχου 6ου κειμένου διαπιστώνουμε ὡρισμένα σημεῖα, στά ὁποῖα ἡ ἀσάφεια δίνει τήν δυνατότητα διαφορετικῆς ἑρμηνείας του:
1) Γίνεται ἀναφορά σέ ἑτερόδοξες χριστιανικές «Ἐκκλησίες» πού δέν βρίσκονται σέ κοινωνία μέ τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία (βλ. παραγρ. 6), καί ἐπίσης στήν ἀλήθεια καί πίστι καί παράδοσι τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὡς εἰς βάσιν τῆς ἀναζητήσεως τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν (βλ. παραγρ. 5). Δέν περιγράφεται ὅμως ἡ ἀποστολική ἀλήθεια, πίστις καί παράδοσις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί δέν ἀντιδιαστέλλεται ἀπό τήν ἑτεροδοξία τῶν «ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν» μέ συγκεκριμένα στοιχεῖα τῆς δισχιλιετοῦς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι δέν ὁριοθετεῖται σαφῶς ἡ Ἐκκλησία ἀπό τίς αἱρέσεις πού σφετερίζονται τήν ἀποστολική ἀλήθεια, εἴτε αὐτές ἀποδέχονται τίς τρεῖς πρῶτες Οἰκουμενικές Συνόδους (οἱ Μονοφυσῖται), εἴτε ἔχουν συγκαλέσει εἴκοσι μία (οἱ Ρωμαιοκαθολικοί), εἴτε ἀρνοῦνται νά ἀναγνωρίσουν στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τήν ὅλη ἀποστολική πίστι (οἱ Προτεστάντες).
Ἐπειδή λοιπόν τίς ὀνομάζουμε «ἑτερόδοξες χριστιανικές Ἐκκλησίες» χωρίς νά προσδιορίζουμε σαφῶς τήν ἑτεροδοξία τους (πού τίς ἔχει ὁδηγήσει ἐκτός Ἐκκλησίας, στήν αἵρεσι), εὔκολα ἠμποροῦμε νά διολισθήσουμε στήν ἀντορθόδοξη θεωρία ὅτι Ὀρθόδοξοι καί Ρωμαιοκαθολικοί «εὑρίσκονται πλέον ὑπό καθεστώς ὄχι τετελεσμένου σχίσματος ἄλλα διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας (ἀκοινωνησία)». Αὐτή ἡ θεωρία, ἡ ὁποία ἔχει κερδίσει καί Ὀρθοδόξους θεολόγους, διαστρεβλώνει τήν ἔννοια τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας (στήν ὁποία συσκευάζει Ὀρθοδόξους καί Ρωμαιοκαθολικούς παρά τίς δογματικές διαφορές), καθώς καί τήν ἔννοια τῆς ἑτεροδοξίας, τήν ὁποία ἀντιλαμβάνεται ὡς διαφορετική διατύπωσι τῆς ἴδιας ἀποστολικῆς πίστεως!
Ἡ ἀσφαλής διεξαγωγή διαχριστιανικῶν διαλόγων χρειάζεται ἕνα καταστατικῆς ἰσχύος κείμενο, πού νά ἀποτυπώνη μέ σαφήνεια τήν διαφοροποίησι τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τήν αἵρεσι καί τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τίς αἱρετικές «ἐκκλησίες». Ἡ μορφή τῶν Ἱερῶν Κανόνων Α΄ τῆς Β Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί Α΄καί Β΄τῆς Πενθέκτης μπορεῖ νά ἀποτελέση παράδειγμα.
2) Στήν παραγρ. 20 ἔχουν ἐπισημανθῆ ἐλλείψεις, οἱ ὁποῖες ἀφήνουν χῶρο στήν βαπτισματική θεολογία καί στήν ἀναγνώρισι ἐκκλησιαστικότητος στούς ἑτεροδόξους.
3) Εἶναι ἐντελῶς ἀσαφής ἡ παραγρ. 23, ἡ ὁποία λέγει ὅτι ὁ διάλογος πρέπει νά συνοδεύεται «διά πράξεων ἀμοιβαίας κατανοήσεως καί ἀγάπης». Δέν διευκρινίζεται μέχρι ποῦ ἐπιτρέπεται νά φθάσουν οἱ πράξεις αὐτές καί βάσει ποίων Ἱερῶν Κανόνων, ὥστε νά ἐκδηλώνεται μέν ἡ ψυχική μας εὐγένεια καί τό ἐνδιαφέρον μας γιά τήν σωτηρία τους, νά διασφαλίζεται δέ ἡ Ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογική συνείδησις. Λείπουν δηλαδή διατάξεις οἱ ὁποῖες θά ἀπέτρεπαν πράξεις καί δηλώσεις (συμπροσευχές, λειτουργικούς ἀσπασμούς κ.λπ.), πού ἐμφανίζουν τούς ἑτεροδόξους ὡς ἐκκλησία μέ αὐθεντικό Βάπτισμα, Ἱερωσύνη καί σώζουσα Χάρι καί ἀνατρέπουν καί ἀκυρώνουν ἐν τῇ πράξει τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ὅσον ἀφορᾶ δέ τήν (ἀπαράδεκτη) κανονικῶς παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό Π.Σ.Ε. εἶναι θετική ἡ δήλωσις τοῦ συνοδικοῦ κειμένου ὅτι αὐτές «συμβάλλουν [σ.σ. ἐννοεῖται μόνον] εἰς τήν προώθησιν τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως καί συνεργασίας ἐπί τῶν μειζόνων κοινωνικοπολιτικῶν προκλήσεων» ὅπως ἀνωτέρω σχολιάσαμε. Ὅμως ἡ συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό Π.Σ.Ε. θεμελιώνεται στήν «Δήλωσι τοῦ Τορόντο» (παραγρ. 19), κείμενο ἐκκλησιολογικῶς πολύ προβληματικό. Τίθεται σοβαρά τό ἐρώτημα ἄν, μέ τά σοβαρά της προβλήματα ἡ «Δήλωσις τοῦ Τορόντο» ἔχει ἀποκτήσει συνοδικῶς κῦρος καταστατικοῦ κειμένου ἀναφορᾶς γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Ἐπιπλέον στό συνοδικό κείμενο ἐπιβεβαιώνεται ἡ συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων στό Π.Σ.Ε., χωρίς νά ἀπαγορεύωνται ρητῶς οἱ «διομολογιακές συμπροσευχές», πού προτάθηκαν ἀπό τήν Εἰδική Ἐπιτροπή γιά τήν συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων στό Π.Σ.Ε. καί ἔγιναν ἀποδεκτές ἀπό τήν Ὁλομέλεια του τό 2006 (Porto Alegre), καί χωρίς νά ἐπικρίνωνται καί νά ἀπορρίπτωνται κάποιες κοινῶς (καί ἀπό τούς μετέχοντας Ὀρθοδόξους) ἀποδεκτές ἀντορθόδοξες περί Ἐκκλησίας καί Βαπτίσματος ἀπόψεις τοῦ Π.Σ.Ε.
4) Στήν παραγρ. 11 λέγεται ὅτι, διάλογοι οἱ ὁποῖοι δέν ἐπιτυγχάνουν συμφωνία ἐπί ἑνός θέματος, δέν διακόπτονται. Ἀντίθετα, καταγραφομένης τῆς θεολογικῆς διαφωνίας, συνεχίζονται. Ἀναμφιλέκτως εἶναι σωστό νά ὁλοκληρώνεται ἕνας διάλογος παρά τίς δυσχέρειες. Ὅμως ἡ συνέχισις ἤ ἡ διακοπή ἑνός διαλόγου δέν εἶναι μόνον πρακτικό θέμα, ἀλλά ἔχει καί ἐκκλησιολογική καί σωτηριολογική σημασία. Οἱ ἄκαρποι διάλογοι συντελοῦν στό νά ἀμβλύνεται ἡ δογματική εὐαισθησία τῶν Ὀρθοδόξων θεολόγων πού μετέχουν σέ αὐτούς, καθώς καί τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος. Τί σημαίνει ἑπομένως ὅτι οἱ διάλογοι συνεχίζονται; Σχετικά μέ τό μεῖζον θέμα τῆς Οὐνίας π.χ. Ἀρκεῖ ἡ ἁπλή (καί ἐπαινετή) παράθεσις τῆς λέξεως «οὐνία» (παραγρ. 23) μεταξύ τῶν μορφῶν ὁμολογιακοῦ ἀνταγωνισμοῦ, ὅταν ἡ Οὐνια εἶναι τό κατ’ ἐξοχήν ἐκκλησιολογικό πρόβλημα πού ἔπρεπε νά λυθῆ πρίν ἀπό τήν ἔναρξι τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου; Πῶς θά ἑρμηνεύεται πλέον τό πρόβλημα τῆς Οὐνίας, ὡς πρακτικός ἀνταγωνισμός ἤ ὡς ἐκκλησιολογική ἐκτροπή πού ἀκυρώνει τήν σωτηρία;
5) Οἱ παραγρ. 4, 5 καί 6 καθιερώνουν τήν συμμετοχή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στούς διαχριστιανικούς διάλογους καί στήν Οἰκουμενική Κίνησι μέ τήν διαβεβαίωσι ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξος συμμετοχή εἰς τήν κίνησιν πρός ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος μετά τῶν ἄλλων Χριστιανῶν ἕν τῇ Μίᾳ, Ἁγίᾳ, Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ… ἀποτελεῖ συνεπῆ ἔκφρασιν τῆς ἀποστολικῆς πίστεως καί παραδόσεως ἐντός νέων ἱστορικῶν συνθηκῶν» (παραγρ. 4).
Τό ἐρώτημα εἶναι μέ ποιές ἐκκλησιολογικές ἀρχές ἔχουμε διασφαλίσει τήν συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων στούς σημερινούς διαχριστιανικούς διάλογους, ὥστε αὐτή νά εἶναι συνεπής πρός τήν ἀποστολική πίστι καί παράδοσι. Καί στίς σημερινές ἱστορικές συνθῆκες, ὅπως καί στίς παλαιότερες (Λατινοκρατία τοῦ 13ου αἰῶνος, Propaganda Fidei τοῦ 16ου-18ου αἰῶνος), τό ἀσφαλές κριτήριο Ὀρθοδόξου διαλόγου εἶναι νά διατηρῆται ἀναλλοίωτη ἡ ἐκκλησιολογική ταυτότης τῶν Ὀρθοδόξων. Κάποτε ἐπρόκειτο γιά ἄρνησι νά ὑποταχθοῦμε στήν ἐξουσία τοῦ Πάπα. Κατόπιν ἐπρόκειτο γιά ἄρνησι τῆς Οὐνίας, δηλαδή νά μνημονεύουμε τόν Πάπα ὡς Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα πρόκειται γιά ἄρνησι νά «ἀλληλοαναγνωρισθοῦμε ὡς Ἐκκλησίες», ὅπως θέλει ἡ Οἰκουμενική Κίνησις τοῦ 20ου αἰῶνος.
Δέν διακηρύσσεται σαφῶς στό συνοδικό κείμενο, ὅτι οὐδεμία ἄλλη χριστιανική κοινότης εἶναι Ἐκκλησία μέ τήν δογματική ἔννοια τοῦ ὄρου, παρά μόνον ἡ Ὀρθόδοξος. Δέν ἐπετεύχθη οὔτε προσυνοδικῶς οὔτε στήν Σύνοδο νά περιληφθῆ στήν παραγρ. 1 τοῦ 6ου κειμένου ἡ ἔννοια τῆς μοναδικότητος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀπουσία ὅμως τῆς ἔννοιας αὐτῆς συνιστᾶ πολύ σημαντική ἔλλειψι. Ἡ μετακίνησις τῆς ρωμαιοκαθολικῆς ἐκκλησιολογίας ἀπό τήν ἀντίληψι τῆς «ἀποκλειστικότητος» (πρό τῆς Β’ Βατικανῆς) στήν σύγχρονη ἀντίληψι τοῦ Συντάγματος Lumen Gentium, ὅτι ἡ Ρωμαιοκαθολική «substitit» εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν (ἀνήκει, ἐνυπάρχει, ὄχι εἶναι ἡ Ἐκκλησία), ὑποδηλώνει ἕνα κίνδυνο πού πρέπει οἱ Ὀρθόδοξοι νά ἀποφύγουμε τονίζοντας τήν ἔννοια τῆς μοναδικότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς ὅλης καί μόνης Ἐκκλησίας. Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στά οἰκουμενικά συνέδρια, ὅταν κατέθεταν κοινή Δήλωσι, ἐτόνιζαν τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς ὅλης καί μόνης Μίας Ἁγίας. Π.χ. στήν Λούνδη τό 1952: «Αὕτη εἶναι ἡ ὅλη καί μόνη Ἐκκλησία, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐντολοδόχος τῶν Ἀποστόλων. Οὕτως αὕτη μόνη δύναται νά καθορίζη τήν πίστιν. Καί εἴμεθα βέβαιοι ὅτι τοῦτο εἶναι ἀπόδειξις τῆς μοναδικότητας της». Καί ὁ ἴδιος ὁ Παναγιώτατος ἐδήλωσε στόν πάνσεπτο Ἱερό Ναό τοῦ Πρωτάτου τήν 21η Ὀκτωβρίου 2008: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι αὐτή μόνη ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία».
6) Εἶναι προφανής ἡ ἀναντιστοιχία ἀνάμεσα στήν διακήρυξι: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία… οὖσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία» (παραγρ. 1), καί στά πεπραγμένα τῶν θεολογικῶν διαλόγων. Ἀπό τήν ἐποχή πού πρωτοσυντάχθηκε αὐτή ἡ διατύπωσις (Γ΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις, 1986) μέχρι σήμερα, καί παρότι εἶχε τονισθῆ ἀπό τότε ὅτι ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δίδεται «ἐπί τῇ βάσει τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως καί πίστεώς της», ἔχουν γίνει θεολογικές συμφωνίες, οἱ ὁποῖες δέν ἑδράζονται στήν ἀποστολική πίστι καί παράδοσι. Τέτοιες εἶναι π.χ. ἡ συμφωνία τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Ὀρθοδόξων καί Ἀντιχαλκηδονίων ἐπί τῆς Χριστολογίας (1989, 1990)- ἡ συμφωνία ἐπί τῆς ἐκκλησιολογίας στό Μπαλαμάντ (1993), ἡ ὁποία συνόψιζε τίς συμφωνίες τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν στό Μόναχο (1982), στό Μπάρι (1986), στό Νέο Βάλαμο (1988), ποῦ ἀφοροῦσαν τόν ἐκκλησιαστικό χαρακτήρα ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν (ἀποστολική πίοτι, ἀποστολική διαδοχή, αὐθεντικά μυστήρια) καί ἡ συμφωνία στήν Ραβέννα (2007) γιά τήν ὕπαρξι δῆθεν πρωτείου ἑνός ἐπισκόπου ἐπί παγκοσμίου ἐπιπέδου, ἡ ὁποία εὐτυχῶς ἀκόμη δέν ἔχει εὐδοκιμήσει.
Τό συνοδικό κείμενο γίνεται ἀσαφέστερο μέ τήν ρητή διαβεβαίωσι τῆς Ἐγκυκλίου ὅτι οἱ «ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διεξαγόμενοι διάλογοι οὐδέποτε ἐσήμαιναν, οὔτε σημαίνουν καί δέν πρόκειται νά σημάνουν ποτέ οἱονδήποτε συμβιβασμόν εἰς ζητήματα πίστεως». Ἐάν οἱ ἀνωτέρω θεολογικές συμφωνίες δέν εἶναι «συμβιβασμός εἰς ζητήματα πίστεως», διερωτώμεθα τί εἶναι συμβιβασμός καί ποιός εἶναι ὁ «δογματικός μινιμαλισμός» πού ἀπορρίπτεται μέ τήν διατύπωσι τῆς Ἐγκυκλίου; «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀπεδέχθη τόν θεολογικόν μινιμαλισμόν ἤ τήν ἀμφισβήτησιν τῆς δογματικῆς παραδόσεως καί τοῦ εὐαγγελικοῦ ἤθους της» (παραγρ. 20)!
Ἀπό τίς ἀνωτέρω ἕξι ἐπισημάνσεις συνάγεται ὅτι τό κείμενο τῶν σχέσεων πρός τόν λοιπόν χριοτιανικόν κόσμον προσανατολίζεται πρός συνοδική κατοχύρωσι τῆς γραμμῆς τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων τῆς τελευταίας πεντηκονταετίας χωρίς τίς ἀπαραίτητες βάσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας. Διερωτᾶται κανείς: Πόσο εὔκολα θά μποροῦσε ἡ γραμμή αὐτή νά ὀνομασθῆ «Ὀρθόδοξος οἰκουμενισμός» (π. Δημήτριος Στανιλοάε), ἤ πρόσκλησις γιά «παγκόσμια ἐπιστροφή στήν Ὀρθοδοξία» (π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ);
Οἱ ἀστοχίες κατά τούς διαχριοτιανικούς διάλογους τοῦ παρελθόντος δέν εὐνοοῦν μία θετική ἀπάντησι. Χρειαζόταν τώρα ἕνα κείμενο μέ ἁγιοπατερική πνοή, τό ὁποῖο δέν θά ἄφηνε περιθώρια στόν ἑτερόδοξο οἰκουμενισμό (θεωρία τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν» καί τῶν «δύο πνευμόνων», ἀναγνώρισις ἑτεροδόξου βαπτίσματος καί ἱερωσύνης, κοινή χριστολογική πίστις μέ τούς Ἀντιχαλκηδονίους, ἀποδοχή τῆς βατικανείου «Clarification», συνυπογραφή εἰδικῶν κειμένων περί Ἐκκλησίας τοῦ τμήματος Πίστις καί Τάξις τοῦ Π.Σ.Ε. κ.λπ., καί σχετικές «ἐθιμοτυπικές ἐκκλησιαστικές» ἐκδηλώσεις πού τά ἐπιβεβαιώνουν). Ἕνα τέτοιο κείμενο θά στόχευε στήν ἐπιστροφή τῶν ἑτερόδοξων στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἔδειχνε ὅτί δέν ἀναγνωρίζουμε ἐν τῇ πράξει στίς ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες» ἐκκλησιαστικότητα (ὅτι εἶναι ἐκκλησίες μέ τήν θεολογική ἔννοια τοῦ ὅρου) ἀφήνοντας τούς ἑτεροδόξους στίς πλᾶνες τους.
Τό συνοδικό κείμενο περί τῶν σχέσεων μέ τούς ἑτεροδόξους παρουσιάζει ἔλλειμμα ἐκκλησιολογικῆς ἀκριβείας. Ἀναπόφευκτα αὐτό θά φανῆ κατά τίς μελλοντικές οἰκουμενικές ἐπαφές. Σέ αὐτές θά ἐφαρμοσθῆ πρακτικά τό πνεῦμα τοῦ κειμένου. Θά ἦταν εὐχῆς ἔργον οἱ διαχριοτιανικοί διάλογοι νά ξαναρχίσουν ἀπό κάποιο «σημεῖο μηδέν» μίας καθαρῆς Ὀρθοδόξου Ἔκκλησιολογίας. Ἐνδέχεται ὅμως νά οἰκοδομηθοῦν στά κεκτημένα τοῦ παρελθόντος, τά ὁποῖα οὔτως ἤ ἄλλως καταμαρτυροῦν παρεκκλίσεις ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιολογία.
Ἡ ἑρμηνεία τοῦ συνοδικοῦ κειμένου περί τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων θά φανῆ καί σέ δύο ἄλλες πλευρές τῶν οἰκουμενικῶν ἐπαφῶν:
Ἡ μία πλευρά εἶναι οἱ οἰκουμενιστικοί συγχρωτισμοί, δηλαδή οἱ λειτουργικοί ἀσπασμοί, οἱ συμπροσευχές, οἱ εὐλογίες Ὀρθοδόξου ποιμνίου ἀπό αἱρετικούς ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες, οἱ κοινές ἐκδηλώσεις Ὀρθοδόξων καί ἑτεροδόξων προκαθημένων καί κληρικῶν, μέ τίς ὁποῖες ἀμβλύνεται τό Ὀρθόδοξο κριτήριο καί προωθεῖται ὁ λαϊκός Οἰκουμενισμός. Θά συνεχισθοῦν ἤ θά παύσουν;
Ἡ δεύτερη πλευρά ἀφορᾶ τίς θεολογικές μελέτες, τά θεολογικά ἐπιστημονικά συνέδρια, καί ὅ,τι ἄλλο στόν ἀκαδημαϊκό χῶρο προωθεῖ τούς διαχριστιανικούς διάλογους πρός τήν πλευρά τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τά ὁποῖα ἔχουν ἐνίοτε «ἀξιοποιηθῆ» ἀπό ἐκκλησιαστικούς φορεῖς. Ἔστωσαν ὡς παραδείγματα ἡ θεολογική παραγωγή πού ἐπί χρόνια ἐμφανίζει τούς Μονοφυσῖτες ὡς Ὀρθοδόξους στήν Χριστολογική τους διδασκαλία, ἡ περιβόητη παπική «Clarification» πού ἐξισώνει τό Φιλιόκβε μέ τήν ἐκ μόνου τοῦ Πατρός ἐκπόρευσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ θεολογικές μελέτες πού ὑποστηρίζουν ὡς ἔγκυρο τό βάπτισμα τῶν ἑτερόδοξων. Μέ ποιά ἄραγε ἐκκλησιολογικά κριτήρια θά γίνεται ἀποδεκτή ἡ θεολογική αὐτή συμβολή;
Τά προσυνοδικά κείμενα ἦσαν φορτισμένα μέ τήν γνωστή προϊστορία τους καί τίς ἐλλείψεις τους. Προϋπέθεταν καί ἀντανακλοῦσαν τήν ἱστορία τῶν διαχριστιανικῶν θεολογικῶν διαλόγων, ἀποφάσεων καί συμφωνιῶν. Δέν ἦταν σωστό νά ἑρμηνευθοῦν καθ’ ἑαυτά καί ἀφ’ ἑαυτῶν.
Ἡ Σύνοδος ἀναμφιβόλως βελτίωσε τά προσυνοδικά κείμενα. Τά τελικά ὅμως συνοδικά κείμενα παρουσιάζουν ἀκόμη ἀσάφειες. Δέν πῆραν «καθολική μορφή», μέ τήν ὁποία θά μποροῦσαν νά συντελέσουν στήν «καθολική ἑνότητα» τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἀποκτήσουν τήν ἀναμενόμενη «καθολική ἰσχύ».
Οἱ προσδοκίες μας ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο δέν ἐκπροπολίτληρώθηκαν, παρά τίς βελτιώσεις τῶν προσυνοδικῶν κειμένων, θά θέλαμε οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου νά ἠμποροῦν νά περιληφθοῦν στό Συνοδικόν της Ὀρθοδοξίας».
Ἐπιπροσθέτως τίθεται ἕνα μεῖζον θέμα πού ὁ Σεβ. Ναυπάκτου κ.κ. Ἱερόθεος μέ τήν διακρίνουσα αὐτόν σοφία καί πιστότητα μᾶς ἀνέφερε κατά τήν ἱερατική σύναξη τῆς Μητροπόλεώς μας τήν 10/11/2016 μέ θέμα τήν ἐνημέρωση τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου περί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Τό οὐσιῶδες ζήτημα εἶναι οἱ πεποιθήσεις ἀδελφῶν Ἀρχιερέων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὅτι ἡ ἀληθής πίστις δέν ἀποτελεῖ ἀπόλυτο προϋπόθεση γιά τήν μετοχή στήν ἄκτιστη χάρι τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, ὅτι ἡ ἑτεροδοξία κέκτηται ἀληθές βάπτισμα, μυστηριακή δομή, ἀποστολική διαδοχή καί ἱερωσύνη καί ἑπομένως καί ἡ αἵρεση εἶναι καί αὐτή «ὁδός πρός σωτηρίαν». Οἱ θέσεις ὅμως αὐτές ἀνατρέπουν πλήρως τήν θεολογία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων 2000 χρόνων καί ἀποτελοῦν καθαρή ὑποβολή τοῦ διαμονικοῦ περιπαίγματος πρός ἀνατροπή τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.
Ἑπομένως οἱ συγκεκριμένοι ἐμφοροῦνται ἀπό τήν αἵρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί ἀποτελοῦν ἀπόλυτο κίνδυνο γιά τό Ἐκκλησιαστικό σῶμα ἀλλά καί τραγικό ἄλλοθι γιά τήν ἐμμονή τῶν κακοδόξων στήν αἵρεσή τους. Αὐτά βέβαια θά ἀποδειχθοῦν ἀπό τήν δημοσίευση τῶν πρακτικῶν τῆς Συνόδου καί τότε θά τεθῆ τό τεράστιο θέμα. Μποροῦμε νά ἔχουμε κοινωνία μέ ἐμφορουμένους ἀπό τέτοιες κακοδοξίες μή διακινδυνεύοντες τήν σωτηρία τοῦ ποιμνίου μας καί τηροῦντες τούς ὅρκους τῆς Ἀρχιερωσύνης μας;
Ἔχω ἐν κατακλείδι τήν ταπεινή γνώμη μετά τήν παράθεσι τῶν ἀνωτέρω ὅτι ἡ λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος θά πρέπει νά θεωρηθῆ ὡς μία προσυνοδική διαδικασία καί μόνον καί νά ἐργασθοῦμε ὅλοι ὥστε νά συγκληθῆ μία ὄντως Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος πού θά θεραπεύση ἀστάθειες καί ἀσάφειες καταδικάζουσα τήν παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί διακηρύσσουσα παγκοσμίως ὅτι ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας καί μετοχῆς στίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ θεολογία τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἀδιαιρέτου Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ