Μετά την σύλληψη και εξαφάνιση του π. Αλεξίου Κίμ ["Νεκρός": ένας Κορεάτης νεομάρτυρας, προφανώς] και για τρία χρόνια (1951-1953), η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κορέας βρισκόταν σε μεγάλη δοκιμασία, με μισοκατεστραμμένο τον ναό στην Σεούλ και τους πιστούς της διασκορπισμένους, λόγω του πολέμου. Οι Έλληνες κληρικοί, που συνόδευαν το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα κατά τον Κορεατικό πόλεμο και μετά τη λήξη του, προσπάθησαν, όσο ήταν δυνατόν, να ανακουφίσουν τους Ορθοδόξους Κορεάτες. Άρχισαν να τελούν και πάλι την θ. Λειτουργία στην Σεούλ και να αναζητούν τον γηγενή Ορθόδοξο πληθυσμό. Με έρανο μεταξύ των Ελλήνων στρατιωτικών ανακαινίσθηκε ο ναός του Άγ. Νικολάου και οι Ορθόδοξοι Κορεάτες άρχισαν να επανέρχονται στην Σεούλ. Η πρώτη θεία Λειτουργία στον νέο ναό έγινε την 29η Νοεμβρίου 1953. Στα επίσημα εγκαίνια του ναού παρέστη και ο Υφυπουργός Παιδείας της Κορέας και άλλες πολιτικές και στρατιωτικές αρχές. Συγχρόνως, άρχισε η ανασυγκρότηση της Ορθόδοξης κοινότητας.
Για αντικαταστάτη του π. Αλεξίου, η Ορθόδοξη Κοινότητα έκρινε ότι ο πιο κατάλληλος για την θέση του ιερέα ήταν ό Κορεάτης Bόρις Μούν (Moon Yi-Han). Γεννημένος το 1910, φοίτησε στο σχολείο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής. Δεν είχε κάνει θεολογικές σπουδές, αλλά προσπάθησε με όλες τις δυνάμει του να εκτελεί με συνέπεια τα καθήκοντα του, μαθαίνοντας πολλά από προσωπική μελέτη. Ήταν πολύ ευσεβής και από πολύ μικρός δεν έλλειπε ποτέ από τις Ακολουθίες, ενώ συμμετείχε σε όλες τις εκκλησιαστικές δραστηριότητες. Υπήρξε για χρόνια βοηθός και γραμματέας του π. Αλεξίου Κίμ και γνώριζε καλά τα εκκλησιαστικά.
Για να χειροτονηθεί όμως ο Β. Μούν έπρεπε να πάει στο Τόκυο, όπου υπήρχε ό πλησιέστερος στην Κορέα κανονικός Ορθόδοξος Επίσκοπος. Το 1954 δεν υπήρχαν διακρατικές σχέσεις μεταξύ Κορέας και Ιαπωνίας και κανείς κορεάτης δεν επιτρεπόταν να φύγει από την χώρα. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί κάποιος τρόπος για την μετάβαση του Bόριδος Μούν στο Τόκυο. Ο ιερέας του Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδος Αρχιμανδρίτης π. Ανδρέας Χαλκιόπουλος μεσολάβησε στον Αμερικανικό στρατό και ο Bόρις Μούν, μεταμφιεσμένο σε μαύρο Αμερικανό στρατιώτη, περιελήφθη σε ομάδα πεζοναυτών οι όποιοι πήγαιναν στην Ιαπωνία, όπου έφθασε με μεταγωγικό αεροπλάνο του Αμερικάνικου στρατού συνοδευόμενος από τον π. Ανδρέα. [...]
Oι 24 προστάτες Άγιοι της Εκκλησίας της Κορέας, των οποίων άγια λείψανα φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως στο Καπυόνγκ (από εδώ). Ευχόμαστε σύντομα να τιμήσουμε και Κορεάτες αγίους, από τους οποίους πρώτος ίσως είναι ο π. Αλέξιος Κιμ.
Η προσφορά του π. Bόριδος στην Ορθόδοξη Κοινότητα Σεούλ ήταν μεγάλη και πολλαπλή.
Λίγους μήνες μετά την χειροτονία του, φρόντισε ώστε να αρχίσει να λειτουργεί το Γυμνάσιο θηλέων, αφού ανακαινίσθηκε το κτήριο με χρήματα πού του εξασφάλισε το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα. Το παρακολουθούσαν περί τις 600 μαθήτριες, με προσωπικό 18 καθηγητές. Δυστυχώς, ή λειτουργία του Γυμνασίου διεκόπη το 1959, όταν το κτήριο του κατεστράφη ολοσχερώς από πυρκαγιά.
«Ο ιερεύς π. Bόρις», έγραφε ο π. Ανδρέας Χαλκιόπουλος στην αναφορά του, «έχει βαθειά συνείδηση της ιεράς αποστολής του. Είναι ταπεινός, ζηλωτής και ευσεβής κληρικός. Εργάζεται με όλας του τας δυνάμεις. Έχει αγαπήσει την εκκλησία του και τους χριστιανούς του. Τελεί κάθε Κυριακή και εορτή την θείαν Λειτουργία, όπως επίσης δεν παραλείπει να κηρύττει και να ερμηνεύει το ιερόν Ευαγγέλιο.
Έχει ετοιμάσει μίαν ωραία εκκλησιαστική χορωδία από 23 νέους Κορεάτες. Επισκέπτεται τους χριστιανούς εις τας οικίας των, φροντίζει με κάθε τρόπον να τους εξυπηρετεί, να τους ενισχύει και να τους θερμαίνει εις την πίστη. Κάθε Κυριακή κάμνει Κατηχητικό Σχολείο στα παιδιά και προετοιμάζει πολλούς διά το Μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος. Ομιλεί, άπαξ της εβδομάδος, διά την χριστιανική θρησκεία εις τους μαθητής του Γυμνασίου».
Ένα σημαντικό πρόβλημα πού αντιμετώπισε ο π. Bόρις κατά την διακονία του ήταν εκείνο της περιουσία της Εκκλησίας της Κορέας [δηλ. η γη και τα κτήρια της ιεραποστολής], που το 1948 είχε δημευτεί από το κράτος, επειδή θεωρήθηκε ως Ιαπωνική ιδιοκτησία, λόγω της υπαγωγής της Ιεραποστολής στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ιαπωνίας. Οι Ορθόδοξοι Κορεάτες ξεσηκώθηκαν για να προστατεύσουν την περιουσία της Εκκλησίας τους. Για μεγάλο διάστημα έγιναν προσπαθεί να διευθετηθεί το ζήτημα αυτό με συνομιλία. Αργότερα, το 1955, η Ορθόδοξη Κοινότητα αναγκάστηκε να καταφύγει στα δικαστήρια. Το 1962 οι Ορθόδοξοι Κορεάτες, μετά από μακρό αγώνα πέτυχαν να αποδείξουν ότι η Εκκλησία τους υπήρξε πάντοτε αυτοτελής και ανεξάρτητη και μόνο οικονομικές και διοικητικές αναγκαιότητες την υποχρέωσαν να υπαχθή στην δικαιοδοσία της Εκκλησιά της Ιαπωνίας, για να προστατευτεί από τις Ιαπωνικές αρχές κατοχής.
Η γη και τα κτήρια της Ιεραποστολής στην περιοχή Chong-Dong επιστράφηκαν στην Ορθόδοξη Κοινότητα. Λίγο αργότερα επωλήθησαν για να εξοφληθούν τα χρέη πού είχαν δημιουργηθεί. Με ότι ποσό απέμεινε αγοράσθηκε ένα οίκημα στην περιοχή Map’o της Σεούλ, το οποίο για λίγο χρόνο χρησιμοποιήθηκε και ως χώρος για την τέλεση των εκκλησιαστικών Ακολουθιών. Στο μέρος αυτό κτίστηκε το 1968, με την επίβλεψη του π. Bορίδος, ο νέος ναός του άγιου Νικολάου.
Για να βοηθήσει τον π. Βόριδα, λόγω της κλονισμένης υγείας του, στην επιτέλεση των ποιμαντικών του καθηκόντων, έφθασε στην Κορέα το 1969 ό Άρχιμ. π. Ευγένιος Παπαγιαννάκος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ο οποίος υπηρέτησε στην Κορέα μέχρι το 1973. Από το 1975 ο π. Bόρις συνεργάσθηκε στενά με τον αφιχθέντα στην Κορέα Αρχιμανδρίτη π. Σωτήριο Τράμπα.
Ο π. Bόρις ήταν πολύ ταπεινός και γνώριζε ότι οι θεολογικές του γνώσεις ήσαν ανεπαρκείς. Τούτο φανερώνουν και τα όσα είπε στον Αρχιμανδρίτη π. Σωτήριο, αμέσως μετά την άφιξη του τελευταίου στην Κορέα: «Προσπάθησα να κάνω εδώ κάθε τι που ήταν μέσα στις δυνατότητές μου, αλλά φοβούμαι ότι έχω κάνει πολλά λάθη. Πράξετε ότι κρίνετε απαραίτητο και θα σας ακολουθήσω σε όλα».
Υπήρξε πάντοτε πολύ συνεπής στα καθήκοντα του. Αν και ζούσε σε ένα μικρό οίκημα έξω από την Σεούλ και απαιτείτο περίπου μιάμιση ώρα με λεωφορείο για να φθάση στην Εκκλησία, έχοντας συναίσθηση της ιερατικής του ευθύνη, βρισκόταν στον ναό τουλάχιστον 20 λεπτά πριν από κάθε Ακολουθία.
Ο π. Bόρις υπηρέτησε την Ορθόδοξη Εκκλησία στην χώρα του για είκοσι τρία χρόνια. Έφυγε από τον κόσμο τούτο το 1977, μαζί με την πρεσβυτέρα του [=τη σύζυγό του], εξ αιτίας του μονοξειδίου του άνθρακος από τα κάρβουνα πού χρησιμοποιούσαν την εποχή εκείνη στα Κορεατικά σπίτια για το παραδοσιακό σύστημα θερμάνσεως. Ετάφη στο Ορθόδοξο κοιμητήριο.
Το 1999, στην πόλη Ιλσάν τα τέκνα του π. Bορίδος εις μνήμην του, κατέβαλλαν το ενοίκιο διαμερίσματος, πού διαμορφώθηκε σε προσωρινό ναό αφιερωμένο στον Άγ. Βόριδα. Ο ναός αυτός έπαυσε να λειτουργεί μετά από δύο χρόνια, λόγω της μεγάλης υγρασίας πού παρουσίασε.
Ορθόδοξος Ι. Ναός αφιερωμένος στον Άγιο Βόριδα κτίστηκε το 2003 και λειτουργεί στην πόλη Τσουντσόν, με εφημέριο τον Ιερεμία Τζό.
vatopaidi
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου