Μακεδονικό: Η σταλινική προδοσία

Το 1943 το ΚΚΕ ήταν καθαρό πρακτορείο της Μόσχας.
Ήδη από την αρχή της αντεπαναστατικής επικράτησης του σταλινισμού, στο νεαρό ακόμα ΚΚΕ της Ελλάδας είχαν ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ οι θέσεις της σταλινικής διεθνούς: Θέσεις που μιλάγανε για «ανεξαρτησία της Μακεδονίας» και για «ανεξαρτησία της Θράκης».
Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενό μας από το τεύχος-32, Οκτώβριος 2008.

«Μακεδονικό»:Το ιστορικό μας λάθος

Όσοι προσκυνούνε τα πολιτικά είδωλα και τις αυθεντίες δεν είναι μαρξιστές αλλά «οπαδοί». Δεν υπάρχουν αλάνθαστες «θέσεις», έστω και αν έχουν διατυπωθεί από τον Μαρξ, Λένιν ή Τρότσκι. Πολλοί περισσότερο όταν οι πολιτικές θέσεις διατυπώνονται μέσα στο βρασμό των «γεγονότων» και από νεοσύστατα κόμματα και μάλιστα «υποταγμένα» στο «σταλινικό αλάθητο».

Αρχίζω έτσι, γιατί κάποιοι αριστεροί ειδωλολάτρες μας μιλάνε για «Μακεδονικό έθνος» και σήμερα, επειδή το είχε υποστηρίξει και ο Παντελής Πουλιόπουλος!

Μένουν ειδωλολατρικά κολλημένοι σε μια λαθεμένη θέση του Π.Π. (θα εξηγήσουμε παρακάτω πώς πρόκυψε αυτό το ιστορικό λάθος), δίχως να εξετάσουν το ουσιώδες της εποχής που ζούμε. Ότι σήμερα αυτή η θέση προωθείται από τη Νέα Τάξη, μέσα στην ιμπεριαλιστική στρατηγική σαλαμοποίησης των Βαλκανίων, με ένα και μόνο στόχο: Τον ακρωτηριασμό της χώρας μας και την κατάτμηση του ιστορικού ελληνικού έθνους κράτους.

Ακόμα και αν δεχτούμε ότι οι θέσεις του ΚΚΕ (και του γραμματέα του, το 1924) ήταν σωστές, πάλι οι συνθήκες σήμερα είναι ριζικά διαφορετικές. Θα πρέπει το ζήτημα να το θέσουμε υπό το πρίσμα της νεοταξικής στρατηγικής. Αυτό σημαίνει μαρξισμός και διαλεκτική.

Αλλά και η θέση αυτή που ζητούσε την κατάτμηση του ελληνικού έθνους κράτους τότε ήταν ιστορικά και πολιτικά μέγα λάθος.

Ιστορικά, γιατί ποτέ δεν υπήρξε «έθνος Μακεδόνων» και πολιτικά γιατί προωθούσε την κατάτμηση της ιστορικής ολότητας του ελληνικού έθνους.

Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό δεν διαιρεί τα έθνη, αλλά κτυπά τα κράτη για να ενώσει τις εθνικές ολότητες. Ο καπιταλισμός δεν δημιουργεί τα έθνη, αλλά τα έθνη-κράτη. Πολλοί αριστεροί μπερδεύουν τα δύο αυτά ζητήματα. Και δεν αντιλαμβάνονται ότι αν ο καπιταλισμός δημιουργούσε έθνη θα μπορούσε το ελληνικό έθνος να το ονομάσει σλαβικό κ.λπ.

Το αντίστροφο ακριβώς γίνεται. Είναι οι εθνικές ολότητες που προχώρησαν στην «εθνική τους απελευθέρωση» και δημιούργησαν στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής τα έθνη-κράτη.

Δηλαδή, σχηματικά, ο καπιταλισμός έδωσε στο έθνος και το κράτος. Και σήμερα η Νέα τάξη χρησιμοποιεί το κράτος για να αλώσει το έθνος. Και είναι, ακριβώς, αυτός ο λόγος που σήμερα η διάσωση των εθνών και «εθνικών ελευθεριών» προϋποθέτει την ανατροπή του καπιταλισμού.

Μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να σώσει τα έθνη και τις «εθνικές ελευθερίες» των λαών.

Το να ζητάς, λοιπόν, το 1924, όπως ο Πουλιόπουλος και το ΚΚΕ, την κατάτμηση του ελληνικού-έθνους κράτους, εκτός από ιστορικό ολίσθημα είναι και μεγάλο πολιτικό ολίσθημα.

Αλλά, ας δούμε το ιστορικό του «ιστορικού» αυτού πολιτικού λάθους.

Το 1924, η ηγεσία του ΚΚΕ (με Γραμματέα τον Π.Π.) διατύπωσε τις θέσεις για «ανεξαρτησία της Θράκης» (!) και για «ανεξαρτησία της Μακεδονίας»!

Στο νεαρό ΚΚΕ και στον 24χρονο Γραμματέα του επιβλήθηκαν οι θέσεις του Κρεμλίνου!

Αυτό διαφαίνεται καθαρά από τα ίδια τα λόγια του Πουλιόπουλου:
«Ο εισηγητής Μανουίλσκυ – διαβάζουμε στο 5ο Συνέδριο (1924) έλεγε: Η μπόμπα που βάζουμε για την επιτυχία της Επανάστασης στην Ευρώπη είναι τώρα: οι εθνικές εξεγέρσεις. Κεντρικό ζήτημα που επισκίασε όλα τα άλλα στο 5ο Συνέδριο ήταν το εθνικό. Τότε υποχρεώθηκε και το ΚΚΕ να βάλει το μακεδονικό στο κέντρο της πολιτικής του γιατί – δήλωναν ο Δημητρώφ και ο Κολλάρωφ στη Μόσχα- “μόνο έτσι θα κατακτήσουμε τους κομιτατζήδες στη συμμαχία με εμάς για την κατάληψη της εξουσίας στη Βουλγαρία”. Το ΚΚΕ πρέπει να είναι έτοιμο σε κάθε θυσία για τη βουλγαρική επανάσταση, δηλαδή για τη βαλκανική επανάσταση».

Οι οπορτουνιστικές, γραφειοκρατικές μανούβρες στο απόγειό τους. Το ΚΚΕ υποχρεώθηκε να αυτοκτονήσει για χάρη της βουλγαρικής επανάστασης!!!

Γιατί αυτοκτονία ήταν να δεχτεί τους γραφειοκρατικούς καιροσκοπισμούς του Κρεμλίνου που ακρωτηρίαζαν εθνικά την Ελλάδα και οδηγούσαν σε οικονομική καταστροφή και σε προσφυγιά εκατομμύρια πολίτες.

Και επειδή οι Επαναστάσεις δεν είναι «κομπίνες» καιροσκοπικές, η συμμαχία αυτή των σταλινικών με τους κομιτατζήδες (οι οποίοι είχαν και αιματοκυλίσει τους ελληνικούς πληθυσμούς στη Μακεδονία) οδήγησε: Στη συνεργασία των κομιτατζήδων ΟΧΙ με το ΚΚ Βουλγαρίας, αλλά με τον γερμανο-ιταλικό φασισμό!!!

Ο ίδιος, ο Π.Π., στο κείμενό του παραδέχεται ότι η «μπόμπα Μανουίλσκυ» αντί να τινάξει στον αέρα τον καπιταλισμό, τίναξε το ΚΚΕ και το ΚΚΒ.

Να θυμίσουμε εδώ και τούτο: Μετά από δύο δεκαετίες ο Στάλιν ζήτησε και πάλι από το ΚΚΕ να θυσιαστεί για να νικήσει η «κινέζικη επανάσταση». Γνωρίζουμε την τραγωδία μας!!!

ΟΙ «θέσεις», λοιπόν για το «μακεδονικό» ήταν «καπέλο» του Κρεμλίνου στο νεαρό ΚΚΕ.

Το 1940, ο Πουλιόπουλος διαφοροποιείται:

«Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία-Ενιαία και Ανεξάρτητη Θράκη της 7ης Βαλκανικής Συνδιάσκεψης και του Έκτακτου Συνεδρίου του ΚΚΕ του 1924 ήταν ανεδαφικό».

Επίσης γράφει:

«Θρακική εθνότητα δεν υπάρχει. Η ανάμιξη Τούρκων και Ελλήνων δεν βάζει το εθνικό ζήτημα εκεί πέρα με τη μορφή αυτή («θρακικό έθνος»)- φανερό το πράμα».

Το 1940 έγινε για τον Π.Π. «φανερό το πράμα». Τι καινούργια στοιχεία μπορεί να υπήρχαν για τη Θράκη το 1940 που δεν υπήρχαν το 1924 και τα μετέπειτα χρόνια;

Το ίδιο και για το «μακεδονικό» ο Π.Π. ουδέποτε παρουσίασε στοιχεία που να στηρίζουν το λάθος του. Το μόνο που παραδέχτηκε, το 1928, ήταν ότι έγιναν λάθη τακτικής στην προβολή των συνθημάτων για «ανεξάρτητη Μακεδονία».

Ο Π.Π., παρά το γεγονός ότι ήταν μεγάλος επαναστάτης, στο ζήτημα της «Μακεδονίας» δεν έκανε ποτέ μια ανοικτή αυτοκριτική. Και το λάθος του δεν ήταν τακτικό, αλλά στρατηγικό: Ζητούσε μέσα στον καπιταλισμό τον ακρωτηριασμό του ελληνικού έθνους.

Φυσικά εμμέσως δικαιολόγησε το λάθος του. Όταν, αργότερα, έθεσε ως απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε μορφή ανεξαρτησίας και αυτονομίας την εγκαθίδρυση της Βαλκανικής Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας.

Αυτοκριτική, όμως, για τις παλιές του καταστροφικές θέσεις δεν έκανε ποτέ. Γι’ αυτό έχουμε και τους σημερινούς ειδωλολάτρες να μας πετάνε στα μούτρα, σαν θεϊκό νόμο, τις παλιές θέσεις του Π.Π. για το «Μακεδονικό». Λες και ο Π.Π. ήταν ο αλάνθαστος και μάλιστα στην ηλικία (24 χρόνων) που ήταν Γραμματέας του ΚΚΕ, το οποίο ήταν νεαρό και αυτό και εγκλωβισμένο στα παιχνίδια του Κρεμλίνου…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5274