ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΚΑΡΙΩΣ «Σχέδιο ἐξάντλησης οἰκονομικῆς τοῦ λαοῦ, ὥστε νὰ βλέπει μόνο στὴν τηλεόραση ἐκπομπὲς μαγειρέματος, μοναχικῆς καὶ καλογερικῆς κουζίνας, ραψίματος καὶ ἐμφάνισης, μόδας καὶ σεξολογίας ἐπωνύμων καμένων βούρλων καὶ βλύτων».

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ἢ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΜΑΚΑΡΙΩΣ;

Τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

1] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι πάει νὰ διαμορφωθεῖ μία τάση ἐπιβολῆς μὲ τρόπο ἀστυνομικὸ ἑνὸς ἰδιότυπου “ἀποφασίζομεν καὶ διατάζομεν”. Οἱ κρατικοὶ τῆς συγκυβέρνησης ὁμιλοῦν περὶ ἐφαρμογῆς νόμων. Ποίων ὅμως νόμων; Οὐσιαστικὰ πρόκειται περὶ νομοθετικῶν ρυθμίσεων μιᾶς ἰσχνῆς πλειοψηφίας, τελείως ἀντιθέτων ἀπὸ προεκλογικὲς δεσμεύσεις μὲ παράλληλη τότε ἐξαπάτηση τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος καὶ σὲ ἀπόσταση σήμερα ἀπὸ τὴ διάχυτη καθημερινὴ λαϊκὴ ἐτυμηγορία, ἀγνοώντας μάλιστα εὐρύτατα λαϊκὰ στρώματα, τὴ στιγμὴ ποὺ σὲ ἄλλες χῶρες γίνονται τακτικότατα δημοψηφίσματα.

2] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι ἡ παρουσία τῆς τρόϊκα καὶ οἱ εὐρωπαῖοι ἐπίτροποι σὲ κάθε ὀργανισμὸ καὶ ὑπουργεῖο ἔδωσαν θάρρος στὸ ψευτορωμαίϊκο νὰ ἐπιβάλει ἀπὸ καιρὸ καθυστερούμενες ρυθμίσεις, ἀλλὰ μὲ τρόπο ἄκομψο καὶ προκλητικό. Συμμαχοῦντος δὲ στὰ ἀνωτέρω καὶ τοῦ γεγονότος ὅτι ἔχουν νὰ κάνουν πλέον μὲ ἕνα λαὸ ἰσοπεδωμένο καὶ ἐξαντλημένο, ἕνα ζαλισμένο κοπάδι τρομαγμένο μέσα στὴ φτώχειά του ἀπὸ τὸ σὸκ τῆς δημοσιονομικῆς προσαρμογῆς καὶ καταλλήλως ἄνωθεν ψεκασμένου, ὥστε νὰ μὴ ἀντιδρᾶ καθόλου.

3] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι ὑπάρχει ἐνορχηστρωμένο σχέδιο ἐξάντλησης οἰκονομικῆς τοῦ λαοῦ, ὥστε νὰ βλέπει μόνο στὴν τηλεόραση ἐκπομπὲς μαγειρέματος, μοναχικῆς καὶ καλογερικῆς κουζίνας, ραψίματος καὶ ἐμφάνισης, μόδας καὶ σεξολογίας ἐπωνύμων καμένων βούρλων καὶ βλύτων. Ἡ παραπλάνηση μέσῳ τῶν τηλεοπτικῶν σκουπιδιῶν καὶ ὁ ξεφτιλισμένος πολιτικὸς λόγος μέσα στὴ Βουλὴ δημιουργεῖ ἕνα ἐπὶ πλέον κλίμα ἀποστροφῆς πρὸς τὰ δημόσια θέματα. Κι αὐτὸ εἶναι ὀλέθριο γιὰ τὴν πατρίδα: ἡ ἀδιαφορία, ἡ συχαμάρα μὲ συνακόλουθη τὴν ἀδράνεια.

4] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι πιὸ εὔκολα τώρα ἐπεμβαίνει δυναμικὰ ἡ ἀστυνομία, πιὸ εὔκολα ἀπαξιώνονται βουλευτές, πιὸ εὔκολα κλείνουν σχολεῖα, νοσοκομεῖα, τηλεόραση καὶ ραδιόφωνο, κόβονται μισθοὶ καὶ συντάξεις, πιὸ δυναμικὰ – μήπως δικτατορικὰ – ἀντιμετωπίζονται λαϊκὲς ἐπιτροπὲς καὶ ἐκπαιδευτικὸς κόσμος. Πιὸ ἐμφανῶς διαπιστώνουμε μέρα μὲ τὴ μέρα τὴν ἀλαζονεία τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, τοῦ εἰρωνικοῦ πολιτικοῦ λόγου καὶ τῆς φτηνῆς ἐξουσίας. Σὰν νὰ ἀντλοῦν τὴ δύναμή τους ἀπὸ κάπου ἀλλοῦ οἱ κυβερνῶντες κι ὄχι ἀπὸ τὸ λαό.

5] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι πιὸ ἀνησυχητικὸ στὴν ἐν λόγῳ περίπτωση εἶναι ὅτι ἀγνοοῦμε τὶς συνέπειες τῆς ἀδράνειάς μας, ἂν καὶ βιώνουμε τὰ γεγονότα. Αὐτὸ ποὺ πάει σιγὰ σιγὰ νὰ γίνει δὲν τυγχάνει λογικῆς βασάνου καὶ ἐθνικῆς ἐπεξεργασίας ἀπό μᾶς. Γίνεται σὲ βάρος μας, ἀλλὰ χωρὶς ἐμᾶς. Δυστυχῶς δὲν μιλάει κανένας. Ἔχουμε πλέον τὴν πιὸ σιωπηλὴ ἐπίσημη Ἐκκλησία, τὴν πλέον ὑποταγμένη δικαιοσύνη, τοὺς πιὸ πεθαμένους ἀθάνατους ἀκαδημαϊκούς, τοὺς πιὸ φοβισμένους ἐπιστήμονες, τοὺς πιὸ δυστυχισμένους ὑπαλλήλους καὶ ἕνα ἀνύπαρκτο συνδικαλιστικὸ κίνημα. Λείπει ἡ μαζικότητα καὶ ἡ δυναμικότητα. Κι οἱ “ἀποφασίζομεν καὶ διατάζομεν” προχωρᾶνε καὶ ὁλοκληρώνουν τὴ φτωχοποίηση τῆς πατρίδας.

6] Φαίνεται, μᾶλλον ὄχι πολὺ καλά, ἀλλὰ ἀρχίζει νὰ διακρίνεται κάπως, ὅτι οἱ διαμαρτυρίες τῶν κυβερνητικῶν βουλευτῶν, δυστυχῶς γιατί μόνο τώρα, δημιουργοῦν περισσότερη ἀγωνία γιὰ ὅλα τὰ προηγούμενα ποὺ πέρασαν στὸ «ντούκου» ἐν μιᾷ νυκτί. Καὶ τώρα δὲν ξέρουμε τί εἶναι τὸ πιὸ σοβαρὸ ποὺ τοὺς ἀνησυχεῖ, ἡ ζημιὰ τῶν ἀνθρώπων ἢ τὸ πολιτικὸ κόστος. Σὲ ἕνα μόνο πάντως μένουν σταθεροί: στὴν ἀκατέβατη βουλευτική τους ἀποζημίωση.

7] Ἔλεγε ὁ Σωκράτης στὴν ἀπολογία του ὅτι θὰ συνεχίζαμε νὰ κοιμόμαστε, ἂν δὲν ἐρχόταν κάποιος νὰ μᾶς ξυπνήσει. Αὐτὸ ἰσχύει καὶ σήμερα. Πόσο ἀνόητοι εἴμαστε; Ξέρουμε τί σημαίνει ὕφεση, ὄχι μόνο στὴν οἰκονομία, ποὺ δὲν ἀνακάμπτει ποτέ, ἀλλὰ στὴν ψυχολογία, ποὺ σημαίνει κατάθλιψη καὶ αὐτοκτονία; Τί σημαίνει Ἰσλὰμ καὶ Σαρία καὶ φτιάχνουμε τὸ τέμενος στὸ Βοτανικό; Γνωρίζουμε τί συνήθειες πολιτικῆς ζωῆς, οἰκονομικῆς πρακτικῆς, ἀστυνομικῶν συμπεριφορῶν, μειονοτικῆς τακτικῆς, μνημονιακῆς ἐπελάσεως, μεταναστευτικῆς πολιτικῆς, ὁμοφυλοφιλικῶν παρελάσεων, πᾶμε νὰ ἐγκαθιδρύσουμε πλέον στὸν τόπο; Δὲ σκεφτόμαστε τὸ μέλλον, ἀλλὰ καὶ τὴ δοκιμασία, στὴν ὁποία πᾶμε νὰ βάλουμε τὸν τόπο καὶ δὲν βρίσκονται δύο τρεῖς γενναῖοι νὰ ἀλλάξουν τὸ πολιτικὸ σκηνικό, γιὰ νὰ ἀνασάνει λίγο ὁ τόπος…

christianvivliografia