ΣΥΝ/ΞΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΣΕΜΙΝΑ ΔΙΓΕΝΗ
Τον Διονύσιο τον Μελωδό, τον αγαπώ χρόνια από μακριά και τον αισθάνομαι, από τα χρόνια του Α' Γυμνασίου στην Πλάκα, μέχρι σήμερα, μέλος της παρέας μου. Ήταν μαζί μας σ εκδρομές, διαδηλώσεις, σκασιαρχεία, πρώτους έρωτες, στους μεγάλους θυμούς... Το εκτιμούσα που άφησε τις σπουδές του το '63, για να είναι μαζί μας. Φύλαξα -όπως όλοι- τα δώρα του, το Βρώμικο ψωμί, τον Μπάλο, το Χάπυ Ντέι, το Περιβόλι του τρελού, όλα. Μ εντυπωσίασε που πρώτος επινόησε -και μάλιστα σε στίχο- τη λέξη ''αριστεροχουντισμός''. Δε χόρτασα καμιά συν/ξη μαζί του. Ούτε αυτήν.
Γράψατε καινούργια μουσική για τον “Πλούτο” του Αριστοφάνη και τον μεταφράσατε από την αρχή ολόκληρο. Στο στήσιμο αυτού του έργου, που είναι μια σάτιρα για το λάιφσταϊλ και τη μανία του πλούτου, τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Οι αινιγματικές σιωπές του, οι αδιόρατοι υπαινιγμοί του. Δραματουργικά, το φινάλε του, είναι πολύ αδύναμο. Σαν να μην ήθελε να το ξεκαθαρίσει ο ποιητής. Επίσης, ενώ σ΄όλα του τα έργα, η δράση διακόπτεται καταμεσής, ο χορός βγάζει τις μάσκες κι ο κορυφαίος μεταφέρει ένα μήνυμα του ποιητή -αυτό λέγεται «Παράβαση»- στον «Πλούτο» τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Θα φτιάξω μία στο πνεύμα του Αριστοφάνη. Ελπίζω να το δεχθεί ο κόσμος.
Σας ικανοποιεί ο τρόπος με τον οποίο έχει παιχτεί μέχρι σήμερα ο Αριστοφάνης; Πιστεύετε πως έχει αναδειχθεί η ποίησή του;
Έχω δει υπέροχες παραστάσεις Αριστοφάνη στο παρελθόν απ΄τον Κουν, τον Ευαγγελάτο, τον Σολομό. Τελευταία όμως διάφοροι τον διασκευάζουν χυδαιότατα. Λένε ό,τι τους κατέβει για να βγάλουν εύκολο γέλιο. Ο Αριστοφάνης ήταν μεγάλος ποιητής, δεν ήταν κανένας αναιδής καλαμπουρτζής.
Να περιμένουμε από σας, μια λιτή παράσταση, που θα είναι, ίσως, σαν να την έχει φτιάξει ένας διαμαρτυρόμενος πολίτης;
Ακριβώς. Ανέλαβα να την σκηνοθετήσω ως διαμαρτυρόμενος θεατής, με την φιλοδοξία να αναδείξω την ποίηση του κειμένου. Προσπαθούμε να φτιάξουμε μια «χειροποίητη» παράσταση. Ευτυχώς έχω πλάι μου την Μουτούση, τον Κουρή τον Λούλη, τον Παπαδημητρίου, τον Μέντη, τον Μαλκότση και την Λιούλιου. Πρώτη μου φορά σκηνοθετώ κι είμαι ευγνώμων που με δέχτηκαν και μ΄ εμπιστεύτηκαν αυτά τα παιδιά.
Πώς θα σχολίαζε λέτε, ο Διονύσης της εποχής του "Φορτηγού" , τον σημερινό Σαββόπουλο του ''Πλούτου'';
Θα έλεγε, ακατάδεκτος και δήθεν αδιάφορος, «για να δούμε τι θα καταφέρει αυτή την φορά ο παππούς» και θα κατέβαινε στην Επίδαυρο υπεροπτικός αλλά πρώτος πρώτος.
Έχετε πει ότι η κορυφαία καλλιτεχνική πράξη αντίστασης, στη χυδαιότητα της χούντας των συνταγματαρχών, ήταν ο “Μεγάλος Ερωτικός” του 1972. Σήμερα, ποιό είναι άραγε το αντίστοιχό της;
Δεν υπάρχει αντίστοιχο αλλά η «Γκόλφω» που ανέβασε ο Καραθάνος στο Εθνικό και η νέα δουλειά του Δημήτρη Παπαϊωάννου στην Πειραιώς, είναι γενναίες πράξεις απέναντι στην ασυναρτησία που μας περιβάλει.
Όταν σας έβαλαν φυλακή, τον Αύγουστο του 67, ένα κοριτσάκι με μωβ μάτια, ερχόταν κάθε μέρα να σας φέρει φαγητό. Την βλέπετε πάντα όμορφη την εικόνα της;
Λέτε για την Άσπα. Υπέροχη! Μαζί γεράσαμε κι αυτή είναι πάντα κούκλα.
Υπάρχει μία φήμη ότι έχετε υπάρξει.. πλαστογράφος! Είναι αλήθεια ότι κάποτε, εργαζόμενος ως δημοσιογράφος στη “Δημοκρατική Αλλαγή” του Τεγόπουλου το 1964, δημοσιεύσατε πλαστή συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη;
Δυστυχώς είναι αλήθεια. Δεν προλάβαινα. Μου είχε αναθέσει ένα κάρο δουλειές ο Κορωναίος. Είχα μάθει απ΄έξω τι έλεγε ο Μίκης κι έφτιαξα μόνος μου, μια μικρούλα, δήθεν συνέντευξή του, πάνω στο πνεύμα του. Δημοσιεύτηκε κι ήταν πολύ πετυχημένη.
Μια φίλη σας, λέει πως θα σταματήσει ο τόπος να «τρώει τα παιδιά του» όταν τα παιδιά του σταματήσουν να «τρώνε τον τόπο». Συμφωνείτε;
Ωραία το είπε η φίλη. Τα κόμματα ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους, στο πώς θα παζαρέψουν μεταξύ τους και πως δεν θα χάσουν ψήφους. Ε, με ό,τι τους περισσεύει από ενέργεια, σκέπτονται και λίγο την Ελλάδα. Ενώ θα ΄πρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: να σκέφτονται κυρίως την Ελλαδίτσα και ν΄αφήνουν τελευταίο το ίματζ τους. Τί παράδειγμα δίνουν στους πολίτες;
Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι κάποιοι τραγουδιστές τελευταία, (Γαϊτάνος, Σφακιανάκης κα ) ανέλαβαν το ρόλο διαφημιστών της Χρυσής Αυγής;
Για το τι πιστεύει και τι διαφημίζει ο καθένας δεν έχω να πω τίποτα. Δεν μπορώ να του αφαιρέσω το δικαίωμα -να λέει ακόμα και ανοησίες- διότι αυτό αντίκειται στην δημοκρατική μου παράδοση. Είναι άλλο πράγμα οι αξιόποινες πράξεις. Ο νόμος πρέπει να ισχύει για όλους μας ανεξαιρέτως. Αν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, τότε αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα.
Διάβασα ότι βλέπετε ''Σουλεϊμάν'' και τον ''Πύργο του Ντάουντον''. Σε ποιά ιστορία θα θέλατε να είστε μέσα και σε ποιόν ρόλο;
Δεν θα ΄θελα να ΄μαι στον «Σουλεϊμάν» γιατί είναι άγριοι και θα με είχαν παραπεταμένο σε καμιά γωνιά να παίζω λαούτο. Αν δυσαρεστούσα κάποιον, θα με αποκεφάλιζε . Στον «Πύργο του Ντάουντον», υπάρχουν μεν σκευωρίες, ίντριγκες κτλ αλλά η κατάσταση είναι πιο ανθρώπινη και πιο εκλεπτυσμένη. Μπορεί και να αναγνώριζαν τα ταλέντα μου και να εξασφάλιζα μια καλύτερη κοινωνική θέση απ΄ ό,τι στον «Σουλεϊμάν».
Στα 50 χρόνια μιας τόσο σπουδαίας καριέρας, αισθανθήκατε ποτέ περήφανος για περιπτώσεις που δεν ήσασταν ...δημοφιλής, που διαβάζατε ή ακούγατε αρνητικά πράγματα για σας ή τις δουλειές σας;
Στεναχωριόμουν όταν με κατηγορούσαν, γιατί είμαι κι εγώ άνθρωπος που θέλει να τον αγαπάνε. Αποφάσιζα να τα λέω πιο «μαλακά» και πιο «γενικά» την επόμενη φορά αλλά το ξεχνούσα κι έκανα τα ίδια. Δεν μπορώ να εκφραστώ αληθινά, αν πρέπει να έχω δεύτερες σκέψεις στο μυαλό. Είναι, φαίνεται, η φύση του τροβαδούρου.
Το ότι δεν φοβάστε να δηλώσετε με πράξεις, ότι σας ελκύει αυτό που δεν είστε, σας κόστισε κάποιες φορές; Εννοώ τότε με την Καλομοίρα, Χριστοδουλόπουλο, Κουρκούλη, Βέρτη κ.α..
Έχω ακούσει κατά καιρούς ενδιαφέροντα πράγματα απ΄τους τραγουδιστές «της άλλης όχθης». Τον Βέρτη, τον Κουρκούλη, τον Μάκη κ.α. Το ότι ήταν τόσο διαφορετικοί από μένα, τους καθιστούσε ακόμη πιο ενδιαφέροντες. Μερικοί απ΄το ακροατήριο μου ξινίζανε, σαν κάτι κορίτσια στο πάρτι όταν φέρναμε κοπέλα από άλλη γειτονιά. .
Μέχρι και προκηρύξεις έχουν κυκλοφορήσει εναντίον σας, πώς τις αντιμετωπίσατε;
Έμεινα άναυδος! Όταν σε προκηρύσσουν είναι λιγάκι σαν να σε επικηρύσσουν, ε; Δεν μπορούσα να τις εξαφανίσω, τις ανάρτησα, λοιπόν, στην ιστοσελίδα μου! Δεν ξέρω γιατί. Εδώ χρειάζεται ψυχαναλυτής. Παρηγοριέμαι, πάντως, με κάτι που έλεγε ο Ντύλαν: τροβαδούρος που δεν τον διαπομπέψανε, δεν είναι σοβαρός.
Ζήτω το ελληνικό τραγούδι ! ή όχι;
Δυστυχώς έχει πάρει την κάτω βόλτα. Εμπορευματοποιήθηκε τόσο που κάηκε. Ενώ στο Θέατρο και στον Χορό όπου επικράτησε ένα είδος ασκητισμού, η καρποφορία φαίνεται εδώ και τέσσερα-πέντε χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια τα εγγόνια σας, σας έμαθαν καμιά αλήθεια της ζωής;
Μου έμαθαν να βλέπω τον κόσμο καινούργιο, μέσα από τα δικά τους μάτια. Να είμαι παππούς και παιδί ταυτόχρονα.
onlytheater
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου