 |
| Η Γέννηση του Χριστού. 1192. Μοναστήρι Αράκου στην Κύπρο |
Πάλιν διαλύεται το σκοτάδι, πάλιν εμφανίζεται το φως.
Πάλιν η Αίγυπτος τιμωρείτε με σκότος, πάλιν ο Ισραηλιτικός λαός φωτίζεται με στήλην πυρός. Ο λαός, ο οποίος κάθεται εις το σκότος ας ίδη το λαμπρόν φως της κατανοήσεως των θείων μυστηρίων. Τα παλαιά έχουν περάσει· ιδού, τα πάντα έχουν γίνει νέα. Το γράμμα υποχωρεί ενώ το πνεύμα αναδεικνύεται. Αι σκιαί απομακρύνονται και έρχεται εις την θέσιν των η αλήθεια. Ο τύπος του Μελχισεδέκ εκπληρώνεται. Ο αμήτωρ γίνεται απάτωρ. Ήτο αμήτωρ προηγουμένως και τώρα γίνεται απάτωρ. Οι φυσικοί νόμοι καταλύονται. Ο ουράνιος κόσμος πρέπει να συμπληρωθεί. Ο Χριστός κελεύει· ας μην αντιστεκόμεθα. Όλοι οι λαοί ας χειροκροτήσετε, επειδή εγεννήθη εις ημάς παιδίον, μας εδόθη υιός, εις τους ώμους του οποίου ευρίσκεται η εξουσία, διότι εξυψώνεται μαζί με τον σταυρόν, και ο οποίος ονομάζεται «αγγελιαφόρος μεγάλης θελήσεως», της θελήσεως του Πατρός. Ο Ιωάννης ας βροντοφωνήσει: «ετοιμάσατε τον δρόμο του Κυρίου». Και εγώ θα διαλαλήσω την σημασίαν της ημέρας: Ο άσαρκος παίρνει σάρκα. Ο Λόγος ενώνεται με την ύλη. Ο αόρατος γίνεται ορατός. Εκείνος τον οποίον δεν ημπορούσε να εγγίσει κανείς, ημπορεί να ψηλαφηθεί. Ο άχρονος αποκτά αρχήν. Ο Υιός του Θεού γίνεται Υιός ανθρώπου, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος ήτο χθες, και σήμερον και θα παραμείνει ο ίδιος εις τους αιώνας. Οι Έλληνες* ας ειρωνεύονται και οι αιρετικοί ας κουράζονται με τας φλυαρίας των. Θα τον πιστεύσουν, όταν θα τον ιδούν να ανέρχεται εις τον ουρανόν. Και αν όχι τότε, οπωσδήποτε όταν θα τον ιδούν να έρχεται από τους ουρανούς και να κάθεται ως κριτής.
Αυτά όμως αργότερα. Σήμερα η πανήγυρις είναι τα Θεοφάνια, δηλαδή η Γέννησις. Διότι λέγονται και τα δύο, επειδή δι’ ένα και το αυτό πράγμα υπάρχουν δύο ονόματα. Διότι ο Θεός εφανερώθη εις τους ανθρώπους δια της γεννήσεως. Και υπήρχε μεν πριν, και υπήρχε πάντοτε, προερχόμενος από τον πάντοτε υπάρχοντα, πάνω από κάθε αιτίαν και λογικήν, επειδή δεν υπήρχε λόγος ανώτερος από τον Λόγον, αλλά μετά έλαβε σώμα προς χάριν μας, δια να μας χαρίσει την ευτυχή ύπαρξιν, εκείνος ο οποίος μας έδωσε την ύπαρξιν, ή καλύτερα, δια να μας επαναφέρει με την σάρκωσίν του εις την ευτυχή ύπαρξιν από την οποίαν είχαμε απομακρυνθεί εξ αιτίας της κακίας μας. Και εις μεν την εμφάνισιν δίδεται το όνομα Θεοφάνια, εις δε την γέννησιν, Γενέθλια. Αυτό είναι δι’ ημάς το νόημα της πανηγύρεως και αυτό εορτάζομεν σήμερα: Τον ερχομόν του Θεού προς τους ανθρώπους, δια να έλθωμεν να κατοικήσωμεν κοντά εις τον Θεόν, ή δια να επανέλθωμεν, διότι έτσι νομίζω ότι είναι σωστότερον να ειπωθεί, δια να ενδυθώμεν τον νέον άνθρωπον, αφού εγκαταλείψωμεν τον παλαιόν. Και όπως έχομεν αποθάνει μαζί με τον Αδάμ, έτσι ας ζήσωμεν μαζί με τον Χριστόν, ας γεννηθώμεν μαζί του, δια να αναστηθώμεν με την ανάστασίν του. Διότι πρέπει να υπομείνω την αντίστροφον πορείαν, η οποία οδηγεί εις το αγαθόν. Και όπως από τα πιο ευχάριστα ήλθαν τα δυσάρεστα, έτσι και από τα δυσάρεστα να επανέλθουν τα πιο ευχάριστα. Διότι εκεί όπου ηυξήθη σημαντικά η αμαρτία, εκεί εδόθη πλουσιοπάροχα και η χάρις. Και αν η γεύσις επέφερε την καταδίκην, δεν εδικαίωσε, πολύ περισσότερον το πάθος του Χριστού; Ας εορτάζωμεν επομένως όχι με δημοσίας πανηγύρεις, αλλά κατά τρόπον θεϊκόν. Όχι κατά τρόπον κοσμικόν, αλλά κατά τρόπον υπερκόσμιον. Όχι τα ιδικά μας, αλλά περισσότερον τα του Κυρίου. Όχι τα σχετικά με την ασθένειαν, αλλά τα σχετικά με την θεραπείαν. Όχι τα της δημιουργίας, αλλά τα της αναδημιουργίας.
Πως θα γίνει αυτό; Μη στολίσωμεν τα προπύλαια, μη δημιουργήσωμεν χορούς. Μη στολίσωμεν τους δρόμους. Μη χορτάσωμεν τα μάτια μας, μη τέρψωμεν την ακοήν μας με μελωδίας, μην κάνωμεν θηλυπρεπή την όσφρησίν μας, μη διαφθείρωμεν την γεύσιν μας, μην επιτρέψωμεν εις την αφήν να ευχαριστηθεί, εις τας ευκόλους αυτάς εισόδους της αμαρτίας, ας μη δείξωμεν αδυναμίαν εις ένδυμα μαλακόν και πλούσιον, του οποίου το κυριότερον χαρακτηριστικόν είναι ότι είναι άχρηστον, ας μη φορτωθώμεν με πολυτίμους λίθους και με αστραφτερόν χρυσάφι, ας μη μεταχειρισθούμε βαψίματα, τα οποία κάνουν ψεύτικον το φυσικόν κάλλος και τα οποία έχουν εφευρεθή δια να καταστρέψουν την εικόνα.
Ας μην παραδιδώμεθα εις γλέντια και οινοποσίας, με τας οποίας γνωρίζω ότι είναι συνυφασμένα και σαρκικά όργια, επειδή τα κακά μαθήματα προέρχονται από τους κακούς διδασκάλους, ή καλύτερα, επειδή από κακόν σπόρον κακός βλαστός θα φυτρώσει. Ας μην ετοιμάσωμεν παλαιά στρώματα δια να προσφέρωμεν εις την γαστέρα μας προσκαίρους ηδονάς. Ας μη δοκιμάσωμεν τα κρασιά τα οποία αναδίδουν μυρωδιά από άνθη, τα περίτεχνα κατασκευάσματα των μαγείρων, την πολυτέλειαν των αρωμάτων. Ας μην μας προσφέρουν η γη και η θάλασσα την πολύτιμον κοπριάν των. Διότι έτσι ξέρω εγώ να αποκαλώ την πολυτέλειαν. Ας μη προσπαθούμεν να ξεπεράσει ο ένας τον άλλον εις την ακολασίαν. Διότι ακολασίαν δι’ εμέ είναι κάθε τι περιττόν και περισσότερον από ότι χρειαζόμεθα. Και αυτά να συμβαίνουν όταν άλλοι, οι οποίοι προέρχονται από τον ίδιον πηλόν με μας και από την ίδια ένωσιν, πεινούν και έχουν ανάγκην.
Αλλά αυτά μεν ας τα αφήσωμεν εις τους Έλληνας* και εις τους ελληνικούς κομπασμούς και εις τας ελληνικάς πανηγύρεις. Αυτοί αποκαλούν θεούς, όντα τα οποία ευφραίνονται από την τσίκνα των σφαγίων κατά τας θυσίας, και εν συνεχεία λατρεύουν τους θεούς αυτούς με φαγοπότια, επειδή είναι πονηροί δημιουργοί και ιερείς και πιστοί πονηρών δαιμόνων. Εμείς δε οι οποίοι προσκυνούμεν τον Λόγον, ακόμη και αν θα πρέπει να απολαύσωμεν κάτι, ας το απολαύσωμεν με τη λογικήν και τον θείον νόμον και με αφηγήσεις αναφερομένας και εις άλλας αλλά και εις την σημερινήν πανήγυριν, δια να είναι αρμόζουσα η απόλαυσις και να μην απομακρύνεται από εκείνον ο οποίος μας έχει συγκεντρώσει δια να πανηγυρίσωμεν».
*Υποσημείωση: Υπό την ονομασίαν «Έλληνες» νοούνται, ως γνωστόν, οι ειδωλολάτρες, οι μη Χριστιανοί.
(Απόσπασμα από τον λόγο «Εις τα Θεοφάνεια, δηλαδή την γέννησιν του Σωτήρος», Έργα αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ΕΠΕ 5).
exprotestant.
Oι συντελεστές του Ράδιο Φλόγα
εύχονται, ο γεννηθείς Xριστός
να κατοικήσει στις καρδιές μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου