.

.

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Γέροντας Βασίλειος, Προηγούμενος Ιβηρίτης: Απαντήσεις σε σύγχρονα ερωτήματα

Οι ερωτήσεις έγιναν από πιστούς προς τον καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους π. Βασιλείου, αμέσως μετά από την ομιλία του με τον τίτλο: «Η ορθόδοξη θεώρησι του ανθρώπου κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό», εις την Πάτρα την 14η Μαΐου του 1998.

 - Είπατε ότι έχομε την παράδοσί μας και πρέπει να την κρατάμε. Όμως, κείμενα με μεγάλη σοφία υπάρχουν και σε άλλους λαούς… Δεν θα έπρεπε να μελετάμε κι αυτά που λένε και οι άλλοι λαοί; Έχοντας, δηλαδή, την δική μας ταυτότητα να προσέχωμε ταυτόχρονα και τους άλλους λαούς, ειδικά σήμερα που υπάρχει μια παγκοσμιοποίησι…

Σαφώς… Αλλ’ εάν τυχόν δεν ήταν έτσι, εάν τυχόν η Ορθοδοξία δεν ήταν Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, εγώ δεν θα έλεγα αυτά τα πράγματα. Η ορθόδοξη πίστη μας τους σέβεται όλους και ανακεφαλαιώνει το όλον. Νοιώθω ότι μπορεί κανείς να μιλήση απόλυτα, επειδή υπάρχει μέσα εδώ, στο βάθος της σοφίας, η γνησιότης και η αγάπη για όλο τον κόσμο. Κι έτσι καταργούνται, πέφτουν τα είδωλα και υψώνεται η εικόνα του Θεού. Κάποια φορά είχα πη σε κάποιους αναρχικούς: "Κοιτάξτε, ο άνθρωπος είναι τόσο μεγάλος, που δεν χωρά σε κανένα κόμμα, σε καμμιά θρησκεία, σε καμμιά φιλοσοφία. Αν θέλετε, δεν χωρά ούτε στην Ορθοδοξία. Αλλ’ επειδή η Ορθοδοξία με βοηθά να είμαι μη-ορθόδοξος, γι’ αυτό είμαι ορθόδοξος. Και στην Εκκλησία δεν λατρεύουμε τον Θεόν, αλλά τον υπερ-Θεόν".

Όταν παρακολουθούμε την Μεγάλη Εβδομάδα, όταν ο Αρχηγός της πίστεως μας θυσιάζεται για όλους -και γι’ αυτούς ακόμη που Τον σταυρώνουν- όταν αντιδρά προς τον Απόστολο Πέτρο και του λέει: "Βάλε το μαχαίρι σου στην θήκη του, γιατί δεν ήλθαμε να χτυπήσωμε τους εχθρούς∙ δεν έχομε εχθρούς. Ήλθα να καταργήσω την έχθρα" -ή όπως λέει το τροπάριο: "Και πάντα υπομείνας, άπαντας έσωσε"- όταν γίνεται αυτό, τότε νοιώθεις ότι εδώ υπάρχει η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Και αν τυχόν ζήσης την ορθόδοξη πίστι μέσα στη Θεία Λειτουργία και μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, τότε καταλαβαίνεις ότι αυτή η ζωή κι αυτή η Θεία Λειτουργία, κι αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα  που οδηγεί στο Πάσχα, είναι ευλογία για όλο τον κόσμο.

Εδώ μας δίδεται αυτό το παράδειγμα ότι θυσιάστηκε ο Θεός της πίστεως μας, όχι για να σώση μερικούς, ούτε για να σώση τον εαυτό Του, αλλά για να σώση την οικουμένη. Κι εφ’ όσον είναι έτσι, τότε αναπαύεται κι ο κάθε άνθρωπος. Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος λέει: «Γνώρισα έναν άνθρωπο, ο οποίος αγαπούσε τόσο πολύ τους αδελφούς του, που έλεγε: "Θεέ μου, θέλω να σώσης τους αδελφούς μου∙ και να τους σώσεις όλους. Αν τυχόν δεν σώσης όλους τους αδελφούς μου, δεν θέλω να σώσης ούτε εμένα. Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει παράδεισος, χωρίς τους αδελφούς μου"».

Η λογική της πίστεως μας, η λογική του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, είναι τέτοια, που αναπαύει τον άνθρωπο, γιατί αναπαύει την ανθρωπότητα ολόκληρη. Και μου φαίνεται ότι ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, μ’ αυτόν τον χαρακτήρα του, δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ ένας γερμανόφωνος ρωμαιοκαθολικός. Αλλ’ είναι ένας ρωμιός, και είναι αυτός που είπε: "Το κακό θα έλθη από τους διαβασμένους". Δεν είπε ότι θα έλθη από τους μορφωμένους. Γιατί ο λαός μας, κάποιον που ξέρει πολλά, τον λέει πολύξερο∙ κάποιον, ο οποίος έχει προχωρήσει κι έχει χωνέψει αυτά που ξέρει, έχει γνώσι, τον λέει γνωστικό. Άλλος είναι ο πολύξερος κι άλλος ο γνωστικός. Αλλά το θέμα είναι ότι, για να γίνωμε μορφωμένοι, θα πρέπη να "μορφωθή ο Χριστός εν ημίν".

Από την άλλη μεριά, "ψήγματα και κομμάτια αλήθειας" υπάρχουν παντού∙ αλλ’ έχει σημασία να βρης το όλον. Γι’ αυτό κι ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος επίστευε, ο οποίος ζούσε όλη αυτή την χάρι, ενώ έκανε τον αγράμματο για να μιλήσει στους αγράμματους, κάποτε είπε: "Κοιτάξτε, έχω διαβάσει όλα τα βιβλία, όλες τις πίστες, κι έχω βρει ότι όλες είναι κάλπικες και η δική μας είναι η αληθινή".


- Τι εννοούσε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός όταν έλεγε: "Μιλάει μέσα από τον τάφο, από το σκαμνί, ο νεκρός εαυτός μου…";

Είναι αυτό που λέμε: "Ο βρεγμένος δεν φοβάται την βροχή κι ο σκοτωμένος δεν φοβάται καμμιά απειλή …". Νομίζω ότι αυτό που έλεγε ο άγιος Κοσμάς, είναι αυτό που λέει ο Κύριος: "Όποιος θέλει να σώση την ψυχή του, θα την χάση∙ και όποιος την χάσει, ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, αυτός θα την σώση". Έτσι δια της απωλείας, φθάνομε στην εύρεσι και δια του μίσους του εαυτού μας, φθάνουμε στην αληθινή αγάπη.

Νομίζω, επίσης, ότι ο άνθρωπος έχει έναν δυναμισμό κεκρυμμένο, όπως είναι ο σπόρος, ο οποίος εάν δεν πεθάνη στη γη τη γόνιμη, "αυτός μόνος μένει∙ εάν δε αποθάνη, φέρει πολύ καρπό". Εάν τυχόν ο άνθρωπος λατρεύη τον εαυτό του, αυτοπροβάλλεται, λιβανίζη τον εαυτό του, τότε πνίγει τον εαυτό του. Εάν τυχόν έχη σαν σκοπό να τα "δώση όλα" για να αναπαυθή ο αδελφός του, ήδη μπήκε στην αιώνια ζωή. Γιατί ζη για τον αδελφό του, και ο εαυτός του είναι όλοι οι άλλοι.

Και νομίζω ότι, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε αυτή την αγάπη, γι’ αυτό είχε και αυτή την δύναμι. Γιατί ήταν αληθινός άνθρωπος, γιατί σεβόταν τον άλλο, γιατί ο άλλος ήταν ο εαυτός του. Και γιατί κοντά σ’ αυτόν, τον μικρό, τον ταπεινό και μεγάλο, ο κάθε ένας άνθρωπος έπαιρνε μία αξία, κι αυτός χαιρόταν όταν έπαιρνε ο άλλος αξία, όταν ο άλλος αναπαυόταν. Αλλ’ αυτό δεν γίνεται αν τυχόν εγώ κάνω το δικό μου σύλλογο, αν τυχόν εγώ θέλω να προβάλλω τον εαυτό μου∙ παρά μόνο αν τυχόν γίνωμαι φυτόχωμα για να φυτρώση ο άλλος το δέντρο του, αν εγώ τυχόν πάω στην άκρη, εξαφανίζομαι, δεν υπάρχω, δεν θέλω κανένα "ευχαριστώ" αρκεί μόνο να ζήση ο άλλος.

Ο άλλος είναι ο εαυτός μου. "Έν σώμα και έν πνεύμα εσμέν οι πολλοί". Γι’ αυτό οι Άγιοι, δηλαδή οι ταπεινοί, κι όταν υπάρχουν είναι σαν ανύπαρκτοι∙ δεν πιάνουν χώρο, δεν κάνουν φασαρία. Κι όταν δεν υπάρχουν "έν σαρκί", όταν λείπουν, είναι εξ ίσου μαζί μας και κρατούν τον κόσμο ολόκληρο στην ζωή. Οπότε, ο τρόπος του να υπάρχης, είναι ο τρόπος το να πεθαίνης και να θυσιάζεσαι εκούσια, από αγάπη για τον Άλλον και για τον άλλον.


- Φοβάμαι ότι πολλοί, αν και πηγαίνωμε στην εκκλησία, έχομε ένα κενό στην πίστι μας, δεν πιστεύομαι ουσιαστικά στον Θεό. Πού νομίζεται ότι οφείλετε αυτό;

Θυμάστε εκείνο το περιστατικό, που ένας πατέρας πήγε το άρρωστο παιδί του στον Κύριο και Τον παρακάλεσε να τον βοηθήση. Και είπε ο Κύριος: "Εάν πιστεύεις, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι". Και αυτός ο άνθρωπος, ο βασανισμένος, ήταν ειλικρινής και είπε: "Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τη απιστία" (Μαρκ. θ΄, 24). Πιστεύω και ταυτόχρονα είμαι άπιστος βοήθησέ με να πιστέψω. Νομίζω ότι, αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε, σαν τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ειλικρινείς και να μην παριστάνομε το κάτι παραπάνω από ό,τι είμαστε. Καλλίτερα, λέει κάποιος, είναι μια πραγματική κόλαση από ένα φανταστικό παράδεισο". Κ αν τυχόν εμένα μου λέτε καλά λόγια και δεν βλέπω εγώ την κακομοιριά μου, αλλά πιστέψω αυτά που λέτε, κι αρχίζω να κυκλοφορώ, σαν να είμαι αυτά που νομίζουν οι άλλοι, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Εάν τυχόν νοιώθω μια πίστη, θα πρέπει να πω: "Δόξα τω Θεώ, νοιώθω μιαν ανάπαυση". Εάν τυχόν νοιώθω μιαν αμφιβολία. Θα πρέπει να εξομολογηθώ τον λογισμό μου. Κι έτσι κενούμενος, αδειάζοντας κανείς και όντας τίμιος με τον εαυτό του, προχωρεί στην αλήθεια και βρίσκει τη μία πίστη, η οποία δεν είναι δοξασία, αλλ’ είναι φανέρωση της δυνάμεως, της αγάπης του Θεού, η οποία σώζει τον άνθρωπο∙ και τον ελάχιστο άνθρωπο, τον καθένα, τον κάνει Θεό, κατά χάρη∙ και ταυτόχρονα είναι αυτή η πίστη και η αγάπη, η οποία δυνάμει σώζει την οικουμένη.

Σας λέω: Να σέβεστε τον εαυτό σας, να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας και να "επισκέπτεσθε" τον εαυτό σας, όπως λέει ο άγιος Συμεών. Και να εξασφαλίσετε μια ήσυχη ώρα και μια ήσυχη γωνιά, που θα είναι μόνο για τον εαυτό σας. Και μάθετε να λέτε το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό: Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, ο Θεός, ο δυνατός∙ εγώ είμαι ο αδύναμος, ο αμαρτωλός. Σε γνωρίζω και δεν Σε γνωρίζω. Ξέρω ότι είμαι αδύναμος, ξέρω ότι Εσύ με αγαπάς και ζητώ το έλεός Σου".

Εάν τυχόν αυτό γίνει, τότε θα βρούμε σιγά - σιγά τον εαυτό μας, και δεν θα είμαστε εκτός εαυτού, δεν θα ζούμε έξω από τον εαυτό μας. Εάν τυχόν δεν επισκεπτόμαστε τον εαυτό μας, εάν δεν έχομε μια ήσυχη ώρα και μια ήσυχη γωνιά, τότε θα είμαστε συνέχεια ζαλισμένοι και συνέχεια μαριονέτες, που μας κινούν άλλες δυνάμεις: είτε η τηλεόραση, είτε οι εφημερίδες, είτε τα μαθήματα, είτε η επιπολαιότης, είτε τα πάθη τα δικά μας … Ενώ το βαθύτερο είναι μας, αυτό το οποίο φέρει τη χάρη του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, θέλει να πει: "Κοίταξε, δεν είμαι τίποτε, αλλά ταυτόχρονα έχω μια δύναμη, που δεν φοβάται ούτε το χάρο".

Για να γίνει αυτό το πράγμα, θα πρέπει κανείς να βρει τον εαυτό του. Και θα βρει κανείς τον εαυτό του, αν μπορεί να είναι ειλικρινής, κατ’ αρχήν, με τον εαυτό του. Και τότε θα νοιώσει ότι είναι, σαν άνθρωπος, ένα μπόλι ελάχιστο, το οποίο μπολιάζεται στην καλλιέλαιο. Μπολιάζεται σ’ ένα δένδρο βαθύρριζο, και νοιώθει ότι το μπόλι αυτό έπιασε. Μεγαλώνουν τα κλαδιά, ανθίζει το μπόλι και βγάζει καρπούς. Κι αυτό το ελάχιστο μπόλι έχει δικές το ρίζες, τις ρίζες τις βαθύτατες του αιωνόβιου δένδρου. Τότε κανείς νοιώθει ότι, αυτά που ζει μέσα του, ή αυτά που λέει, δεν είναι κάτι που τα διάβασε και κρατάει ένα χαρτί και τα λέει, αλλ’ είναι κάτι που βγαίνει από μέσα του. Και τι βγαίνει από μέσα του; Βγαίνει, μια στιγμή, ένα "Δόξα τω Θεώ".

Κι αυτός ο άνθρωπος, που μέσα του έχει "μορφωθεί" ο Χριστός, αυτός ο άνθρωπος έχει μία υγεία πνευματική, έχει μία ηρεμία και μία ελευθερία, και νοιώθει ότι δεν έχει κανένα παράπονο για τίποτε και για κανένας άνθρωπο. Γιατί αν τυχόν εμείς παραπονιόμαστε και μουρμουρίζουμε και δυσανασχετούμε, σημαίνει όχι ότι μας φταίνε οι άλλοι, αλλ’ ότι εμείς δεν έχομε την υγεία την μεγάλη, το δυνατό σώμα για να χωνέψει τη κάθε τροφή, εμείς δεν έχομε ελάχιστη από τη χάρη και το δυναμισμό του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Ένας άνθρωπος μορφωμένος εν Χριστώ, ένας άνθρωπος μικρός εν Χριστώ, δηλαδή μεγάλος, είναι ήσυχος, ήρεμος, δεν απειλεί κανέναν. Αλλ’ όλα το κάνουν καλό και λέει μόνο: "Δόξα σοι, ο Θεός". Κι όσο περνούν τα χρόνια δεν χάνει δύναμη, αλλ’ αυξάνεται η δύναμή του. Και όταν γεράσει, τότε νοιώθει ότι τα γεράματα είναι συμπεπυκνωμένη νεότης. Και όταν πεθάνει, νοιώθει ότι δια του θανάτου μπαίνει σε μια πλήμυρα ζωής, την οποία δεν μπορούσε ν` αντέξει όσο ήταν ζωντανός.


-Είναι κοινώς αποδεκτό ότι σήμερα υπάρχει ένας κορεσμός των πάντων∙ της ύλης, της ηδονής, της απολαύσεως … Κάποια στιγμή απολυτοποιήθησαν τα πάντα, πλην της ορθοδόξου πίστεως. Αλλά σήμερα πολλοί νέοι θέλουν να προσεγγίσουν, θέλουν να ακουμπήσουν κάπου. Οι εκφραστές, όμως, του θείο λόγου - γιατί ο θείος λόγος, από μόνος του, είναι γλυκύς και πανέτοιμος να τους δεχτεί - οι ιερείς, θεολόγοι, κτλ, θα μπορέσουν άραγε να συνδυάσουν την παράδοση με τον σύγχρονο λόγο, ώστε να προσεγγίσουν αυτούς τους νέους, που είναι η ελπίδα του μέλλοντος; Και πώς διαβλέπετε το μέλλον της νεολαίας μας;

Με αυτά που είπατε και συμφωνώ και διαφωνώ∙ και θα σας εξηγήσω. Κατ’ αρχάς, ποια είναι η νεολαία; Είναι τα νέα παιδιά; Εγώ σας λέω ότι, αυτό που ζητάμε όλοι, είναι όχι μία βιολογική νεότητα, η οποία παρέρχεται με το πέρασμα του χρόνου, αλλά μια χάρη η οποία, όπως λέμε, ξεπερνά τον θάνατο …
Έπειτα, ποιοι είναι οι εκφραστές του θείου λόγου; Μπορεί εγώ να μιλάω για την Ορθοδοξία, να μιλάω για την ταπείνωση και ταυτόχρονα από μέσα μου να αναδύεται μια αποφορά εγωισμού∙ να μιλάω για ησυχία και να σας ταράσσω. Βέβαια υπάρχουν οι Άγιοι, υπάρχουν οι φορείς και εκφραστές του θελήματος του Θεού, κι αυτοί που φανερώνουν τη χάρη της Εκκλησίας, αλλ’ αυτοί οπωσδήποτε δεν είναι εκείνοι οι οποίοι εξωτερικά φαίνονται.

Να σας πω για παράδειγμα το γιατί πήγαμε στο Άγιον Όρος. Σήμερα βλέπετε ότι πολύς κόσμος πάει στο Άγιον Όρος, ενώ παλιά έλεγαν ότι ήταν καταδικασμένο να πεθάνει, κτλ. Εν τέλει, καθώς περνάν τα χρόνια, νιώθομε ότι πήγαμε εκεί για κάποιους απλούς μοναχούς, για κάποιους αγράμματους, για κάποιους ανύπαρκτους, για κάποιους ταπεινούς, που δεν είχαν καμιά ιδέα για τον εαυτό τους∙ κι αυτοί οι άνθρωποι σου μετέδιδαν ένα άρωμα, που έφερνε την Ανάσταση. Και τότε λες: "Ναι, κάθομαι κοντά σ’ αυτούς".

Τέτοιοι, όμως, άνθρωποι απλοί, ανύπαρκτοι, οι οποίοι έχουν αυτή τη χάρη και τη μεγαλοσύνη, υπάρχουν πάρα πολύ στον κόσμο, στην Ελλάδα. Αλλ’ η αγωγή, που παίρνομε, μας λέει πολλές φορές ότι αυτό το χρυσάφι είναι τενεκές και να το αποφεύγουμε∙ και να θεωρούμε τον τενεκέ για χρυσάφι. Γι’ αυτό βασανιζόμαστε. Γι’ αυτό σας λέω: Ησυχάστε λίγο στον εαυτό σας, βρείτε μία ώρα, μισή ώρα, κι έναν ήσυχο τόπο, όπου θα είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας. Και θα δείτε ότι σιγά - σιγά αναπτύσσεται μέσα σας μια δύναμη, η οποία σπάει τα σίδερα της οποιασδήποτε φυλακής …

Και θα έχετε την δύναμη και την αίσθηση και την ευαισθησία για να βρίσκετε παντού αυτούς τους μεγάλους αγίους, όπως είναι ο Κοσμάς ο Αιτωλός, όπως είναι κάποιοι ταπεινοί, που βρίσκονται στα σπίτια σας, και μπορεί να είναι ο πατέρας, η μάνα, ο παππούς, η γιαγιά ή ένα μικρό παιδί. Αλλά προ παντός έχομε πολλούς γέρους, πολλές γιαγιάδες, οι οποίοι έχουν αυτή την χάρη τη μεγάλη, που έχουν οι Αγιορείτες οι ταπεινοί, οι οποίοι κάλεσαν εμάς στο Άγιον Όρος, μόνο με το να υπάρχουν. Οι οποίοι δεν έχουν καμιά ιδέα για τον εαυτό τους, οι οποίοι σε αγαπούν πριν σε γνωρίσουν, σε σέβονται περισσότερο από ό,τι αξίζεις. Κι έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο σε δεσμεύουν, σε ρίχνουν στο φιλότιμο και σε έχουν δέσει χειροπόδαρα, με το να σε αφήνουν ελεύθερο.

Προ ημερών ήμουν σε ένα σπίτι και κουβέντιαζα με τον πατέρα για μια δουλειά, που θα εξυπηρετούσε το Μοναστήρι, ενώ δίπλα ήταν η γυναίκα του, σε ένα άλλο δωμάτιο, και κάτι συλλάβιζε. Σκέφτηκα ότι θα μαθαίνει κάποιο εγγονάκι της να διαβάζει, αλλ’ όταν ρώτησα: "Τι κάνει;", μου είπαν ότι κάνει την προσευχή της. Όταν τελειώσαμε την δουλειά και φεύγαμε, αυτή ήταν μέσα στην κουζίνα, είχε ανάψει το καντήλι και διάβαζε συλλαβιστά την Παράκληση… Αυτή η άσχημη γριά, με τα γυαλιά, ήταν σαν άγγελος. Και λέω: "Κοίταξε, αυτοί κρατούν τον κόσμο…". Κι αυτή μέσα της είχε την χαρά, που νικά τον θάνατο. Γιατί δεν είχε καμία ιδέα για τον εαυτό της, πως ήταν κάτι σπουδαίο∙ και γι’ αυτό τον λόγο είχε μέσα της αυτή την ανάπαυση.

Είναι, λοιπόν, καλό να πετύχει κανείς, να βγει πρώτος στα μαθήματα, και να τα πετύχει όλα. Αλλ’ εν τέλει, όλα αυτά είναι ανεπαρκή. Δεν λέω να μην ζητήσει κανείς να έχει κάτι. Αλλά να έχει ότι χρειάζεται για να επαρκεί, και μετά να ζητήσει πάση θυσία αυτό το ένα, το ελάχιστο, το οποίο καταργεί τον θάνατο και φωτίζει έσωθεν όλα τα πρόσκαιρα και τα διαβατικά, και τους δίνει ένα φως και μία αίγλη αιωνιότητος.

Αυτά που σας λέω, πιστεύω ότι τα καταλαβαίνετε. Κι αν νομίζεται ότι δεν τα καταλαβαίνετε, τα καταλαβαίνετε. Κι αν δεν τα νοιώθετε τώρα, θα τα νιώσετε λίγο αργότερα. Αν τα έλεγα κάπου αλλού, σε μία άλλη χώρα, δεν θα καταλάβαιναν τίποτε. Αλλ’ εσείς τα καταλαβαίνετε, γιατί υπάρχει στην γενιά σας η γιαγιά, η οποία η οποία συλλαβίζει την προσευχή, η οποία ανάβει το καντήλι. Υπάρχει ο άνθρωπος, που σου λέει μια κουβέντα και νοιώθεις ότι σε ανέπαυσε εσωτερικά.

Όπως ο Κύριος, μετά την Ανάσταση, όταν είδε τους μαθητές Του στον αιγιαλό και τους είπε να βάλουν στα δεξιά τα δίχτυα, κτλ, κι εκείνοι κατάλαβαν ότι Αυτός ήταν ο Χριστός, ο οποίος τους είπε αυτά τα απλά πράγματα.

Πολλοί "Θεοφόροι" υπάρχουν και πολλοί "Χριστοφόροι" κυκλοφορούν μεταξύ μας: είναι άνθρωποι, οι οποίοι δεν πληγώνουν κανέναν και δεν έχουν καμιά ιδέα για τον εαυτό τους. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός και δεν υπήρχαν πλυντήρια, μια γριά από τη Μικρά Ασία, η οποία έπλενε τα ρούχα μας. Αυτή στο τέλος δεν μπορούσε να πλένει, αλλ’ ερχόταν κι έπαιρνε μία βοήθεια. Και όταν ήμασταν μικρά παιδιά - γιατί ένα μικρό παιδί αγαπάει τον αδύναμο, όπως αγαπάει κι ένα τραυματισμένο πουλάκι - πηγαίναμε και της φιλούσαμε το χέρι. Κάποτε, σε μια συζήτηση, είπε η κυρα-Ζαχαρένια: "Άνθρωπο μ’ είπαν κι εμένα". Κι αυτό μου έχει μείνει μέσα μου.

Δεν είχε δόξα, δεν είχε τιμές, δεν είχε παιδιά, δεν είχε σπίτι, δεν είχε τίποτε∙ είχε μόνο ένα πράγμα: το ότι ήταν άνθρωπος. "Άνθρωπο μ’ είπαν κι εμένα".

Θα θυμάστε και σεις ότι, κάποτε μικροί, θα θέλετε να γίνετε κάτι, ότι είχατε κάποιους ήρωες, όταν ήσασταν στο δημοτικό, ή στο γυμνάσιο, ή στο λύκειο∙ πιθανόν και τώρα να έχετε κάποιους. Κι εγώ έχω κάποιους ήρωες και κάποια ιδανικά. Αλλ’ εν τέλει, ο ήρωας ο μεγάλος, ο δικός μου, είναι ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που σου μεταδίδει μία χάρη και μια ευλογία, η οποία είναι ευλογία για όλο τον κόσμο, για πιστούς και απίστους.


- Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για την Αγία Τριάδα και για τον άλλον άνθρωπο, ο οποίος είναι ο εαυτός μας; Κι αν είναι δυνατόν, να κάνετε μια διάκριση μεταξύ της καρδιακής προσευχής και του διαλογισμού…

Λέει κάπου ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: "Για να σας πω τι είναι η Αγία Τριάδα θα σας φέρω μια εικόνα: ο ήλιος είναι ο Θεός Πατέρας∙ και οι ακτίνες, που έρχονται σαν κλωστές, είναι ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι το φως, το οποίο απλώνεται γύρω. Αλλ’ αν θέλετε να καταλάβετε καλύτερα τι είναι η Αγία Τριάδα, να πάτε να εξομολογηθείτε παστρικά σ’ ένα πνευματικό, να ζήσετε όπως θέλει ο Θεός και τότε θα καταλάβετε τι είναι η Αγία Τριάδα".

Δηλαδή, όταν κανείς είναι διαβασμένος κι εγωιστής, τότε ζει εκτός εαυτού και δεν ξέρει τίποτε∙ ούτε τι είναι η Αγία Τριάδα, ούτε τι είναι ο άνθρωπος. Όταν, όμως, έχει τη χάρη του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ή της κυρα-Ζαχαρένιας, όταν δεν θέλει να πληγώνει κανέναν και ταυτόχρονα ότι έχει τα δίδει στους άλλους, τότε δεν γνωρίζει μεν τι είναι ο Θεός, αλλά ζει "εν τω Θεώ". Γιατί ζώντας μέσα στην Εκκλησία, με την λογική του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, κάποια στιγμή σου αποκαλύπτονται όλα, και κάποια στιγμή νοιώθεις κάτι το οποίο, όπως λέει ο άγιος Συμεών, δεν μπορείς ούτε να το διδάξεις, ούτε να διδαχθείς, αλλά σου δίδεται, σου αποκαλύπτεται.

Για το θέμα της ευχής και του διαλογισμού θα έλεγα το εξής: Όταν λέει κανείς την ευχή, "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό", αυτό που λέει είναι η αλήθεια. Είτε πιστεύει, είτε δεν πιστεύει∙ είτε πιστεύει πολύ, είτε πιστεύει λίγο. Γι’ αυτό σας λέω: Πείτε την ευχή, γιατί είναι πλήρης ουσίας. Όχι βέβαια σαν να κάνετε διαλογισμό, για να ηρεμήσετε, όταν έχετε αϋπνία, και να σας πάρει ο ύπνος, κτλ, σαν μια κουβέντα μαγική, όπως θα μετρούσατε από το ένα μέχρι το χίλια…

Η Εκκλησία έχει την λογική - και Λογική - λατρεία, και με την ευχή λέμε: Είσαι ο Κύριος, ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, ο Θεός ο δυνατός, ο οποίος είσαι γνωστός σε εμάς και ταυτόχρονα άγνωστος. Ελέησέ μας τους αμαρτωλούς. Νιώθομε ότι έχομε ανάγκη από κάποιο έλεος, από κάποια βοήθεια, όπως νοιώθομε ότι έχομε ανάγκη από οξυγόνο για να αναπνεύσομε, έχομε ανάγκη από τον ήλιο για να ζεσταθούμε και να ζήσομε.

Οπότε, λέγοντας την ευχή, κατ’ αρχήν ψιθυριστά για να ακούει και το αυτί μας, κάνοντας και το σημείο του Τιμίου Σταυρού, ή μερικές μικρές και μεγάλες μετάνοιες, τότε συμμετέχει όλος ο εαυτός μας. Κι αν τυχόν ο νους μας πάει δεξιά και αριστερά, μπορούμε να λέμε το εξής: "Θεέ μου, κοίταξε∙ δεν μπορώ να συγκεντρώσω το νου μου αυτή την στιγμή, για να πω την ευχή. Δέξου αυτό∙ το ότι κάνω το σημείο του Τιμίου Σταυρού και γονατίζω μπροστά στην εικόνα Σου, σαν μια αίτηση του ελέους Σου". Όπως όταν κάποιος πνίγεται και θέλει να ζητήσει βοήθεια και δεν μπορεί να μιλήσει, αλλά κουνάει το χέρι, και η κίνηση του χεριού είναι ένα κάλεσμα βοηθείας, έτσι είναι και η ευχή αυτή.

Και νομίζω ότι, εάν τυχόν κανείς μπορεί να την λέει συχνά, θα δει στο τέλος ότι, από αυτόν τον κόπο της καλλιεργείας της ψυχής του βλαστάνει ένας καρπός, που τον τρέφει. Και στο τέλος γίνεται ακόπως η ευχή, ή όπως λέει η Φιλοκαλία: "αναπνέει" κανείς την ευχή "άνευ της οιασούν εννοίας" (:χωρίς καμιά έγνοια). Κι έτσι χωρίς να κάνει τίποτε, γίνονται όλα με την χάρη του Αγίου Πνεύματος.


-Τον τελευταίο καιρό βλέπομε στις τηλεοράσεις ότι η Εκκλησία έχει έναν απεριόριστο πλούτο, οι δεσποτάδες ζουν μέσα στο χρυσάφι… Κι έπειτα μας λέτε να είμαστε απλοί. Πώς γίνεται αυτό, όταν η ίδια η Εκκλησία έπρεπε…

Κατ’ αρχήν, ψεύτικα είναι τα χρυσάφια, σας κοροϊδεύουν… Εν συνεχεία πρέπει να σεβόμεθα τον εαυτό μας και να είμεθα τόσο μεγάλοι, ώστε να έχομε γίνει χαζοί και να τα συγχωρούμε όλα. Γιατί η μεγαλοσύνη μας δεν θα μας επιτρέπει να ασχολούμεθα με τιποτένια πράγματα, αλλά με το πως θα έχομε την χάρη του Θεού μέσα μας.

Λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος: "Αληθώς καθαρός τη καρδία", αληθινά καθαρός στην καρδιά, "είναι αυτός για τον οποίον είναι όλοι καθαροί και δεν υπάρχει κανείς βέβηλος∙ είναι όλοι άγιοι και πανάγιοι και δεν διακρίνει τον δίκαιο από τον αμαρτωλό". Οπότε, αν φθάσομε στην εν Χριστώ ελευθερία, δηλαδή αν τυχόν είμαστε "χαζοί" και "τυφλοί", τότε θα είμαστε έξυπνοι και οξυδερκείς, τότε θα είμαστε ήρεμοι, ήσυχοι, αδύναμοι και παντοκράτορες, κατά χάριν Θεού.

Γι’ αυτό μη μου λέτε τι κάνουν οι δεσποτάδες, οι παπάδες, οι καλόγεροι, κτλ, γιατί όλοι θα δώσουμε λόγο στο Θεό. Πολλές φορές αυτή η ερώτηση κι αυτή η απασχόληση είναι εκ του πειρασμού, για να μας κρατά με τιποτένια πράγματα απασχολημένους. Γιατί ποιος μας λέει ότι, ένας απλός άνθρωπος, ένας μη μεγάλος, ένας μη εμφανίσιμος, ένας μη γνωστός, δεν είναι πολύ μεγαλύτερος από όλους τους τρανούς και τους μεγάλους, κι ότι ο Θεός δεν του έχει δώσει πολλά πράγματα, τα οποία ξέρει μόνο αυτός; Κι αυτός μπορεί να τα αξιοποιήσει, αλλ’ αυτός επίσης θα δώσει λόγο στον Θεόν, αν δεν τα αξιοποιήσει. Να σεβαστούμε, λοιπόν τον εαυτό μας και να μην υποτιμάμε κανένα. Μπορεί εγώ να είμαι καλόγερος, ή ηγούμενος, και να μου λένε μεγάλα λόγια, και μπορεί η κυρα-Ζαχαρένια να μην ήταν τίποτε, παρά μόνον άνθρωπος, αλλ’ αυτή βοηθά όλο τον κόσμο.

Θυμάστε αυτό που λέμε στους Χαιρετισμούς: "Το προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει, εν τη σκηνή του Ιωσήφ σπουδή επέστη, ο Ασώματος λέγων τη Απειρογάμω…". Θέλω να μείνω στο "Προσταχθέν μυστικός". Κάποια στιγμή μυστικά σου προστάζει ο Θεός κάτι, και πρέπει αυτό να το ακούσεις και να ασχοληθείς μαζί του. Και για τα υπόλοιπα τι κάνεις; Συγχώρησέ τους όλους. Αν θέλεις βέβαια να πεις μια γνώμη, να γράψεις κάτι, κτλ, ας το κάνεις. Αλλ’ εγώ δεν πρόκειται να μείνω σ’ αυτόν τον "κοινωνικό αγώνα". Υπάρχει ένας άλλος αγώνας, ο οποίος γίνεται μυστικώς και ο οποίος κυβερνά ουσιαστικά όλ’ αυτά τα οποία γίνονται στην επιφάνεια της ιστορίας. "Το προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει". Ακούστε μυστικά αυτό, που μυστικά σας προστάζεται…

Και πολλές φορές αυτό δεν είναι μια παράκληση, αλλ’ είναι μια προσταγή. Κι όταν δεχθεί κανείς αυτή την προσταγή, δεν έχει καιρό να ασχοληθεί με τιποτένια πράγματα. Γιατί όταν είναι χορτάτος από το πιο πλούσιο φαγητό, δεν ζητά να βρει τροφή στα σκουπίδια, όπως γινόταν στην γερμανικά κατοχή. Αλλά θα πρέπει να απαντήσει όπως ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος πηγαίνοντας στη Δαμασκό τον τύφλωσε ο Χριστός και τον κέρδισε, και είπε: "Ουκ απειθής εγενόμην τη ουρανίω οπτασία", δεν έγινα απειθής, αλλ’ υπάκουσα εις την ουράνια οπτασία.

Νομίζω ότι, ο καθένας μας έχει κάποιες στιγμές χάριτος, κάποιες στιγμές νηφάλιες, κάποιες στιγμές που υπάρχει η αστραπή της Θεότητος και κάτι νοιώθει. Αν μπορεί να πει: "Ουκ απειθής εγενόμην τη ουρανίω οπτασία", κι αν τυχόν είναι συνεπής σ’ αυτό, που ο Θεός του είπε, τότε εν συνεχεία θα προχωρεί φυσιολογικά από "δόξης εις δόξαν" και θα φθάσει σ’ αυτήν την ανάπαυση, που θα ίσταται και θα κινείται. Δεν θα κάνει τίποτε κι όλα θα γίνονται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, γιατί αυτό το Άγιο Πνεύμα προσεύχεται "υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις", μέσα στην καρδιά κάθε ταπεινού ανθρώπου…

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

«Ό,τι ξεκίνησε στη Ρωσία, θα τελειώσει στη Δύση...»

Νατσιός Δημήτριος, δάσκαλος Κιλκίς

Στα χρόνια του Σταλινισμού, ο οποίος είχε μετατρέψει την σοβιετική χώρα σε απέραντο εργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιών ή σε στρατόπεδα εξοντώσεως ανεπιθυμήτων, χιλιάδες φυλακισμένοι είχαν επισκεπτήριο μία φορά τον χρόνο, για 15 λεπτά. Οι γυναίκες τους – όπως μας το διηγείται ο Σολζενίτσιν στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ - , που συχνά ζούσαν χιλιάδες μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τα ναύλα τους, όλο το χρόνο, για να ταξιδέψουν την ορισμένη ημερομηνία, που μπορούσαν να αντικρίσουν το πρόσωπο του συζύγου τους, μόλις για 15 λεπτά, και μάλιστα πίσω από μια χοντρή, προστατευτική σίτα. Κι ενώ «ζούσαν» γι’ αυτήν την στιγμή και ετοίμαζαν τα λόγια, που θα τους έλεγαν μες στα 15 αυτά λεπτά, τις πιο πολλές φορές δεν άνοιγαν καθόλου το στόμα, μόνο κοιτάζονταν με πόνο όλη την ώρα, ώσπου να τις απομακρύνουν οι δεσμοφύλακες. Κι αυτό γινόταν για 10, 15 και 25 χρόνια.
 
Τι κρατούσε τόσο σφιχτά δεμένες τις καρδιές εκείνες; Μα το βαθύ και δυνατό μυστήριο της οικογένειας, το ευλογημένο καταφύγιο. Τα 15 λεπτά αρκούσαν, για να βιώσουν και να επιβεβαιώσουν οι δύστυχες εκείνες γυναίκες, την θεόζευκτο ένωση. Είναι γνωστό πως, όσο βασίλευαν στις χώρες εκείνες τα σκοτάδια του μαρξισμού, οι θεσμοί που δέχτηκαν τα πιο βαριά πλήγματα ήταν η οικογένεια και η Ορθοδοξία, η οποία περιβάλλει τον γάμο και την οικογένεια με την ομορφιά και την ιερότητα του μυστηρίου. Θυμίζω ότι ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης και παράδειγμα προς μίμηση, είχε αναδειχθεί ο Πάβελ Μορόζιν, ο φανατισμένος έφηβος, που κατήγγειλε στις αρχές τους γονείς του, ως κουλάκους (=εύποροι χωρικοί), προκαλώντας την δολοφονία τους και του οποίου το άγαλμα κατεδαφίστηκε, όταν σαρώθηκε ο «υπαρκτός». Ο Μορόζιν είχα υψωθεί σε πρότυπο επαναστατικής αρετής και κομματικής αφοσιώσεως, όντας στην πραγματικότητα η πιο κυνική ενσάρκωση του ολοκληρωτικού πνεύματος, αυτού που απέκοβε τον άνθρωπο από κάθε κοινωνικό, πνευματικό και προσωπικό δεσμό, για να μπορεί να απορροφηθεί εξ ολοκλήρου από το Κόμμα, να μεταβληθεί σε πειθήνιο ενεργούμενό του.
Όταν κατέπεσε το καθεστώς του τρόμου, όλα αυτά σωριάστηκαν. Όμως, ό,τι άρχισε εκεί, τελειώνει στην σάπια Δύση, της οποίας καταντήσαμε σκωληκοειδή απόφυση και κακέκτυπο. Το βλέπουμε όλοι. Βάλθηκαν όλα τα κατακάθια της ψευτοπροόδου να μαγαρίσουν και να διαλύσουν την οικογένεια. 
 Σύμφωνα συμβίωσης, αναγνώριση της ομοφυλοφιλικής ασέλγειας, ποινικοποίηση ουσιαστικά της πολυτεκνίας, πράξεις που μαραζώνουν το ολόδροσο δέντρο της οικογένειας. Και όπως έχω ξαναγράψει τα δηλητήρια ενσταλάζονται από το σχολείο ακόμη. Δεν θα βρεις στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο ούτε ένα κείμενο στα «περιοδικά ποικίλης ύλης», τα ζοφερά βιβλία Γλώσσας, στο οποίο να εξυμνείται και να προβάλλεται η υγιής οικογένεια. Διαζύγια, απιστίες γονέων, ενδοοικογενειακή βία, σκύβαλα και περιτρίμματα, που μαυρίζουν τις ψυχές των παιδιών. 
Εκείνο όμως που άφησε κυριολεκτικά εμβρόντητο τον συντάκτη αυτών των γραμμών, για το μέγεθος της ανευθυνότητας και του εσκεμμένου διασυρμού του θεσμού της οικογένειας είναι όσα «εκτόξευαν» κάποιοι δημοσιολογούντες σε πρωινή εκπομπή της λεγόμενης Δημόσιας Τηλεόρασης. Ούτε λίγο ούτε πολύ εκθείαζαν τα οφέλη του διαζυγίου εν μέσω της κρίσης. Πολλά ζευγάρια καταφεύγουν ή ωθούνται στο διαζύγιο γιατί έτσι επιτυγχάνουν: πρόωρη συνταξιοδότηση, αποφυγή κατασχέσεως οικίας, λαμβάνουν επιδόματα προνοίας, ελαχιστοποιείται η περίπτωση διαθεσιμότητας-απόλυσης, αντιμετωπίζονται ευνοϊκότερα φορολογικώς, τα παιδιά τους γίνονται δεκτά σε παιδικούς σταθμούς και εισάγονται σε εστίες ή λαμβάνουν υποτροφίες οι φοιτητές-παιδιά χωρισμένων γονέων. (Ήδη στο νομό Αττικής τα διαζύγια, από 4.600 που ήταν όλο το 2012, μέχρι τον Αύγουστο του 2013 έφτασαν τα 4.800. Τα διαζύγια αυτά χαρακτηρίζονται εικονικά. Οι πνευματικές και ηθικές, όμως συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι τεράστιες και καλό είναι κάποιος έμπειρος πνευματικός να τις αναλύσει.Το μόνο που μπορώ να πω ως δάσκαλος που αντιμωπίζει και ζει μες στην τάξη τέτοια πράγματα καθημερινά, είναι ότι κατάρρευση της οικογένειας είναι η φρικτότερη εμπειρία στην ζωή ενός παιδιού). 
Το θέμα όμως είναι αλλού. Ο θεσμός της οικογένειας, εκτός από προστασία και θαλπωρή, ικανοποιεί και την ανάγκη που αισθάνεται το άτομο να είναι μέλος μιας κοινότητας οικείας, αμεσότερης και προσωπικής. Λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός και καταφύγιο, κάτι παρόμοιο ισχύει και για την έννοια της πατρίδας. («Δεν ζει χωρίς πατρίδα, η ανθρώπινη ψυχή» λέει ο Παλαμάς). Τις τελευταίες όμως δεκαετίες εν ονόματι κάποιου νεφελώδους προοδευτισμού και αβασάνιστου εξευρωπαϊσμού, καταστρέψαμε αδίστακτα της εθνικές μας ρίζες, εγκαταλείψαμε την έξοχη παράδοσή μας, που δεν ήταν ένα στοιχείο αισθητικό και διακοσμητικό όπως συνήθως το θεωρούν οι «θολοκουλτουριάρηδες», αλλά το υπαρξιακό υφάδι ζωής του λαού μας, αποδυναμώσαμε και διαλύουμε πια την οικογένεια και ιδού τα επίχειρα της αφροσύνης. 
 Διαζύγια και, κυρίως τα νέα παιδιά, ανέστια και πνευματικώς λιμοκτονούντα, μιας και δεν βρίσκουν «καταφυγή και σκέπη κραταιά» στην οικογένεια, αποδημούν «εις χώραν μακράν», βρίσκουν άλλες «οικογένειες» επικίνδυνες και ακραίες που τους προσφέρουν, εκτός από προστασία, και κουκούλες, γκλομπς, μολότωφ, βία, μίσος, φανατισμό και καταστροφή.
 (Πόσο επίκαιρος είναι ο Φώτης Κόντογλου, όταν έγραφε πριν από 50 χρόνια, στα «Μυστικά Άνθη»: «Η νεότητα μαραζώνει γιατί δεν έχει, η δυστυχισμένη, μήτε σκοπό στη ζωή της, μήτε ενθουσιασμό για κάποιες ιδέες, μήτε όρεξη για τίποτα. Άκεφη και ανόρεχτη. Είναι σαν υπνοβάτης. Συζητά ολοένα για ασήμαντα πράγματα που τους δίνει μεγάλη σημασία και είναι να κλαίγει κανείς ακούγοντας τις κουβέντες της, τα πειράγματά της, και βλέποντας τις ανόητες σκηνοθεσίες, που μ’ αυτές προσπαθεί να δώσει κάποια σημασία στη ζωή. Οι ψυχές των νέων είναι ρημαγμένες από τα άγρια ένστικτα, που τα ανεβάσανε στην επιφάνεια από τα σκοτεινά τάρταρα της ανθρώπινης φύσης, κάποιοι εχθροί του ανθρώπου, κάποιοι πνευματικοί ανθρωποφάγοι, που ανάμεσά τους πρωτοστατεί ένας τρελλός λύκος λεγόμενος Νίτσε, μία μούμια σαν παλιόγρια λεγόμενη Βολταίρος, κάποιος ζοχαδιακός Φρόυντ, κι ένα πλήθος από τέτοια όρνια και κοράκια και νυχτερίδες. Όσοι τους θαυμάζανε, ας καμαρώσουνε σήμερα τα φαρμακερά μανιτάρια που φυτρώσανε μέσα στις καρδιές και στις ψυχές της γαγγραινιασμένης ανθρωπότητας»).
Και η τρισάθλια κυβέρνηση, οι γελωτοποιοί της Μέρκελ, αντί να στηρίζει την οικογένεια και δη την πολύτεκνη, να διατηρήσει τα ούτως ή άλλως πενιχρά ευεργετήματα του γάμου και της παιδοποιίας, επιβραβεύει το διαζύγιο. Ας μην απορούμε για τις δολοφονίες, τα μαχαιρώματα, τις βιαιοπραγίες που «φυτρώνουν» στις καρδιές των κατοίκων αυτής της χώρας. Όπως όμως λέει θυμόσοφα ο λαός μας «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς»...

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: H Ευρώπη είναι «παναΐρι» που τελειώνει, και η Ανατολή «παναΐρι» που αρχινά

Της Αντιγόνης Σολομωνίδου Δρουσιώτου*
Η σπίθα που ξεκινά στη Συρία θα μας πάρει όλους επισημαίνει ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος και τονίζει πως είμαστε μέσα στον προβολέα της ιστορίας λόγω Συρίας, όχι λόγω Κυπριακού, το οποίο θα ακολουθήσει ως επιγενόμενο ως διαπλεκόμενο συμφέρον, ως αρχαίο πρόβλημα, το οποίο με τη ροή των γεγονότων θα βρει τη διέξοδο του. Όπως λέει όποιος ερμηνεύει το κυπριακό πρόβλημα και την κυπριακή κοινωνία με όρους του 2004 είναι λανθασμένος και ξεπερασμένος. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν αντιληφθεί αυτή την αλλαγή ενώ οι Ελληνοκύπριοι όχι. Ο ίδιος απλώς βλέπει και ερμηνεύει τα σημεία των καιρών, ό,τι κάνει σε σχέση με τις εκκλησίες του και τις εικόνες του πρέπει να έχει τη δυναμική της επιστροφής στον χρόνο, είτε εγγύτερα είτε στο απώτερο μέλλον. Αν έμαθες να εργάζεσαι ορθόδοξα, τότε οικοδομείς ένα μέλλον χριστιανικό γι’ αυτό τον τόπο, όπου χωρούν όλοι, λέει. Αναφερόμενος στους Τουρκοκύπριους δηλώνει πως αισθάνονται βαθύτατα κατεχόμενοι από τον τουρκικό στρατό.

-Για τρίτη φορά λειτουργήθηκε φέτος στον Άγιο Μάμα η θαυματουργή εικόνα του Χρυσοσώτηρος. Πώς την ανακαλύψατε;
-Όχι, είναι η τρίτη φορά που λειτουργήθηκε. Πριν από 4 περίπου χρόνια είχα μάθει ότι σε ένα από τα κελιά του Αγίου Μάμαντος υπάρχουν εικόνες. Νόμισα ότι ήταν από την περιοχή Μόρφου και περίμενα την στιγμή να τις ελευθερώσω, δηλαδή να εξέλθουν από το κελί και να συντηρηθούν. Μου δόθηκε η ευκαιρία όταν ο τότε πρέσβης της Αμερικής ήθελε να πάμε να δούμε τα έργα συντήρησης που γινόντουσαν στον Άγιο Μάμα και στη Βασιλική του Αγίου Αυξιβίου στους Σόλους. Είναι τα δύο μνημεία που καταφέραμε να συντηρήσουμε μέσω αμερικανικών ιδρυμάτων, όπου έγιναν έργα ύψους ενάμισι εκατομμυρίων δολαρίων. Όταν ο πρέσβης με είδε λυπημένο με ρώτησε το γιατί. Του απάντησα ότι έχουμε άλλες 500 εκκλησίες που είναι έτοιμες να καταρρεύσουν. Μου απάντησε ότι από κάπου αρχίζουμε. Τότε του είπα ότι δεν έχουμε μόνο πρόσωπα αγνοουμένων να αναζητούμε, αλλά και αγνοούμενες εικόνες, όπως αυτές στο κελί πίσω από το ναό του Αγίου Μάμαντος. Ζήτησε να ανοίξει το κελί και άρχισαν να βγαίνουν εικόνες από μέσα.

-Εκεί ήταν ο Χρυσοσώτηρας της Ακανθούς;
-Ναι, με μεγάλο ρίγος είδα την πιο θαυματουργή εικόνα του Χριστού σε ολόκληρη την Κύπρο. Κάλεσα δικό μου άνθρωπο, φωτογράφησε όλες τις εικόνες και μέσα σε μια νύχτα περάστηκαν από τους Ιταλούς συντηρητές που συντηρούσαν την Αγία Τράπεζα του Αγίου Μάμαντος με ένα ειδικό φάρμακο για να αντέξουν τα επόμενα χρόνια και ξανακλειδώθηκαν. Στην συνέχεια οι εικόνες του Χρυσοσώτηρος και μια επιχρυσωμένη της Παναγίας της Ακανθούς εκδόθηκαν σε ένα αγγλόφωνο βιβλίο που έβγαλαν οι Ιταλοί συντηρητές. Παρέδωσα το βιβλίο στο Δήμαρχο Ακανθούς, κ. Σαββίδη για να χειριστεί το θέμα. Πάλι μέσω της αμερικανικής πρεσβείας και με κάποιους Τουρκοκύπριους κατορθώσαμε να εξέλθει η εικόνα του Χρυσοσώτηρος και να τοποθετηθεί στον ναό του Αγίου Μάμαντος στη Μόρφου. Απαίτησα κάθε χρονιά όταν θα γιορτάζει ο Άγιος η εικόνα να κατεβαίνει από τον τοίχο και να μπαίνει στο κέντρο του ναού και να λιτανεύεται.

-Γιατί δεν θέλετε να τις φέρετε στις ελεύθερες περιοχές;
-Διότι θα γυρίσουμε, δεν έχουμε εγκαταλείψει την πίστη της επιστροφής. Ούτε Παφίτες είμαστε ούτε Λεμεσιανοί.

-Εννοείτε με λύση του Κυπριακού;
-Εμείς πιστεύουμε θα γυρίσουμε, γιατί πιστεύουμε στα θαύματα.

-Κοντεύει η ώρα της επιστροφής ή πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα είναι;
-Δεν έχουμε τη χαζομάρα να ορίζουμε χρόνους και καιρούς, απλά βλέπουμε και ερμηνεύουμε τα σημεία των καιρών, ό,τι κάνουμε σε σχέση με τις εκκλησίες και τις εικόνες μας πρέπει να έχει τη δυναμική της επιστροφής στο χρόνο, είτε εγγύτερα είτε απώτερο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινούμαστε.

-Η παρουσία του Αμερικανού πρέσβη στη λειτουργία του Αγίου Μάμα έστειλε κάποια μηνύματα;
-Όλοι οι πρέσβεις των ΗΠΑ από τον καιρό που έγινε η πρώτη λειτουργία το 2004 μέχρι σήμερα είναι παρόντες. Έχουν βοηθήσει στο να γίνεται αυτή η λειτουργία όταν άλλοι λιθοβολούσαν, ακόμα και εκ των χριστιανών ορθοδόξων δεν είχαν καταλάβει τι σημαίνει τελώ θεία λειτουργία στα κατεχόμενα.

-Ακόμα και οι εν Χριστώ Αδελφοί;
-Βεβαίως, δεν είχαν καταλάβει. Όταν κάνεις μια λειτουργία σε οποιανδήποτε εκκλησία στην κατεχόμενη Κύπρο σημαίνει ότι αυτός ο τόπος είχε χριστιανικό παρελθόν και έχει χριστιανικό παρόν και μέλλον. Το ζήτημα είναι αν επιμένεις και αν έχεις μάθει η πρώτη σου ελπίδα να είναι ο Θεός και όχι τα χρήματα και οι πολιτικές σου διασυνδέσεις, η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ, η Αμερική, η Ρωσία, αν έμαθες να εργάζεσαι ορθόδοξα, τότε οικοδομείς ένα μέλλον χριστιανικό γι’ αυτό τον τόπο, όπου χωρούν όλοι. Εμείς έτσι εργαζόμαστε, έτσι μας έμαθε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Ο σημερινός Αμερικανός πρέσβης τυγχάνει να είναι ορθόδοξος και το επέλεξε μέσα από την Ελληνοαμερικανίδα σύζυγό του. Αυτός ήταν κι ο λόγος που του ζητήσαμε να πει το «Πάτερ ημών» και αυτό έδωσε μια περισσότερη αίσθηση συμμετοχής στα τελούμενα. Ένας Τουρκοκύπριος αρχαιολόγος που φυλάει τα ψηφιδωτά του Αγίου Αυξιβίου στους Σόλους αποκαλεί τη λειτουργία στον Άγιο Μάμα κάθε χρόνο «εορτή της ειρήνης της Μόρφου». Έτσι μπήκε στη συλλογική συνείδηση των Τουρκοκυπρίων.

-Πηγαίνετε συχνά στα κατεχόμενα από το 2003. Πώς είναι σήμερα μετά από δέκα χρόνια;
-Έχουν αλλάξει τα πράγματα, όποιος ερμηνεύει το κυπριακό πρόβλημα και την κυπριακή κοινωνία με όρους του 2004 είναι λανθασμένος και ξεπερασμένος. Οι Τουρκοκύπριοι έχουν αντιληφθεί αυτή την αλλαγή ενώ οι Ελληνοκύπριοι όχι. Έχουν μια καθυστέρηση στην πολιτική τους αντίληψη, ακόμη και οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί.

-Ακόμη και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης;
-Όχι, ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν πρωθύστερος της εποχής του τότε, τώρα δεν ξέρω, θα δείξει.

-Μειώθηκαν οι Τουρκοκύπριοι τα δέκα αυτά χρόνια;
-Ναι και μειώθηκε η ελπίδα τους για επανένωση του νησιού. Αισθάνονται βαθύτατα κατεχόμενοι από τον τουρκικό στρατό, περισσότερο από ότι αισθανόντουσαν το 2003. Η συντριπτική πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων αν δεν έχει φύγει στο εξωτερικό αισθάνεται ότι αυτό που πέτυχε η Τουρκία μετά το 2004, πέραν της απενοχοποίησης της είναι και η τουρκοποίηση ολόκληρης της κατεχόμενης Κύπρου, όχι μόνο των περιοχών που δεν είναι προς επιστροφή, όπως νομίζουν μερικοί. Αν πας στο γειτονικό Αργάκι, δέκα λεπτά δρόμος από τον Αστρομερίτη, θα δεις ένα μιναρέ που πριν από τρεις μήνες δεν υπήρχε.

-Είναι η προσπάθεια της Τουρκίας για εξισλαμισμό των Τουρκοκυπρίων;
-Μάλιστα, υπάρχει μεγάλη πίεση τώρα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα να ισλαμοποιηθεί. Αρνείται βέβαια με κορυφαίους τους δασκάλους και τους καθηγητές. Μιλώ μαζί τους όχι για πολιτικά θέματα διότι κουράστηκαν να μιλούν για το Κυπριακό, τι να πεις για μια σκοτωμένη ελπίδα. Ένα πολύ σημαίνων πρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινωνίας, σοφός και πονεμένος, μου είπε να μεταφέρω στους δικούς μας ότι οι Τούρκοι πρώτα θα κάνουν Τούρκους τους Τουρκοκύπριους και μετά θα τους δώσουμε μια αφορμή ή θα την φτιάξουν μόνοι τους και θα επιχειρήσουν να τουρκοποιήσουν όλη την Κύπρο. Κι αυτό που λέει ο άνθρωπος αυτός που φαίνεται ως εφιάλτης, τώρα το βλέπω να εφαρμόζεται επί του εδάφους.

-Υπάρχει ελπίδα;
-Ναι, στο ότι αυξήθηκε το μίσος των Τουρκοκυπρίων σε ό,τι είναι ισλαμικό και τουρκογενές και λυπούμαι που λέω ότι το μίσος είναι ελπίδα. Σου λένε ότι δεν είμαστε πια οι άνθρωποι της Κύπρου όπως πριν μερικά χρόνια.

-Αυτό τι σημαίνει;
-Αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως δείχνουν τα σημεία των καιρών με τον πόλεμο στη Συρία, αν επεκταθεί και όπως είπε ένας Ιρανός αξιωματούχος ανοίξουν την πόρτα του φρενοκομείου για όλη την Ανατολή όχι μόνο της Μέσης Ανατολής, πολλοί κρυφοί άνεμοι θα βγουν στην ατμόσφαιρα και μέσα στους κρυφούς ανέμους θα έχει το μερτικό της και η Κύπρος. Τι θα γίνει αν υποθετικά υποχρεωθεί η Τουρκία να αποσύρει το στράτευμα της από την Κύπρο για στρατιωτικούς λόγους που θα έχει στη χώρα της; Σκεφτήκαμε αυτό το ενδεχόμενο;

-Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι η υπερδύναμη Τουρκία θα μείνει χωρίς στρατό και θα αναγκαστεί να τον αποσύρει από την Κύπρο.
-Αυτό είναι μια λανθασμένη προσέγγιση. Όταν το είπα σε ένα πολιτικό πριν τέσσερα χρόνια μου απάντησε ότι με είχε για πιο έξυπνο! Υπάρχουν πολλές προφητείες Κυπρίων και ξένων ανθρώπων του Θεού γι αυτά.

-Ότι θα γίνει μια γενικευμένη σύρραξη, η Ελλάδα θα χάσει έδαφος και μετά θα αρχίσει η πτώση της Τουρκίας;
-Όλα αυτά υπάρχουν, αλλά και να μην τα βλέπεις σήμερα μέσα από τον εσχατολογικό προφητικό οφθαλμό, πρέπει να αναλύεις τα πράγματα στη βάση των πολιτικών δεδομένων που είναι σε εξέλιξη αυτή την ώρα που μιλούμε, διότι θα είναι πολύ δυναμικά αυτό το φθινόπωρο. Πρέπει να παρακολουθείς την κίνηση των λαών και το διαδίκτυο σου δίνει αυτή τη δυνατότητα. Πρέπει να μάθουμε επίσης να ερμηνεύουμε τους λαούς και κυρίως της Ανατολής που είναι οι πρωταγωνιστές. Δεν είναι η Ευρώπη που πρωταγωνιστεί, αυτό είναι το λάθος των Κυπρίων πολιτικών, ερμηνεύουν τα πράγματα ευρωκεντρικά.

-Ανήκουμε στην Ευρώπη.
-Ναι, αλλά μπήκαμε την ώρα που η Ευρώπη είναι «παναΐρι» που τελειώνει, και η Ανατολή «παναΐρι» που αρχινά. Εγώ είμαι έντονα ανατολικός άνθρωπος και το ιδίωμα μας είναι ότι καταλαβαίνουμε τον κόσμο καρδιακά όχι εγκεφαλικά όπως η Δυτική Ευρώπη. Το μέλλον δεν είναι η Ευρώπη, εμείς μπήκαμε σε μια Ένωση η οποία έχει σπουδαίο παρελθόν και μικρό μέλλον.

-Εκτιμάτε ότι θα διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση;
-Βέβαια, αυτοί που την συνέθεσαν, οι ίδιοι την αποσυνθέτουν, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και μονίμως την υποσκάπτουν οι Άγγλοι, οι οποίοι ουδέποτε αισθάνθηκαν Ευρωπαίοι. Στον τρόπο ερμηνείας του γίγνεσθαι πρέπει να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη τις θρησκευτικές και πνευματικές καταβολές των λαών. Αυτό δεν το κάνουν οι Κύπριοι πολιτικοί.

-Πώς μπορεί να γίνει η συνύπαρξη Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων;
-Μα μην επιμένεις σε αυτά, είναι ξεπερασμένα, η συνύπαρξη θα γίνει αλλά κάτω από άλλους όρους που θα μας υποχρεώσουν τα εμπόλεμα γεγονότα.

-Το φυσικό αέριο θα πέσει στο βωμό του πολέμου;
-Δεν ασχολούμαι με το φυσικό αέριο. Η σπίθα που ξεκινά στην Συρία θα μας πάρει όλους. Όλα τα παράλια από Πάφο μέχρι το κατεχόμενο Μπογάζι βρίσκονται απέναντι από τα συριακά παράλια, με αντίστοιχα τοπωνύμια, με κοινούς Αγίους, με παράλληλες παραδόσεις, δεν μπορούμε να ερμηνεύουμε την Κύπρο ως να είμαστε δίπλα από τη Γαλλία. Διάβασε το ποίημα του Καβάφη «επάνοδος» και θα καταλάβεις. Μιλά για τις αγαπημένες θάλασσες της Συρίας, της Κύπρου είναι πολύ πιο σημαντικό που ανήκουμε σε αυτές τις θάλασσες παρά στη Βαλτική.

-Η Τουρκία σήμερα;
-Ήδη φάνηκαν οι διαλυτικές δυνάμεις που την συγκροτούν από τα οθωμανικά χρόνια. Δεν είναι τυχαίο που ο Νταβούτογλου προσπάθησε να επιστρέψει την Τουρκία στο οθωμανικό της ένδοξο παρελθόν και απέτυχε. Δεν αποκλείεται μέσα από μια τραγική εξέλιξη να ανακαλύψουν το πιο μακρινό τους παρελθόν, το Βυζαντινό και το αίμα τους το βυζαντινό, αν όχι όλοι μια μεγάλη μερίδα. Τώρα είναι όλα ανοικτά. Περίμενες ποτέ οι Κούρδοι να είναι έτοιμοι να κάνουν κράτος; Είχαμε ένα γέρο σοφό και προσευχόμενο στο χωριό μας όταν ήμουν δώδεκα χρονών και μας έλεγε «αχ παιδιά μου θα γίνετε πρόσφυγες, Τούρκοι θα κατοικήσουν στο χωριό μας, πολλοί θα πεθάνουν με τον πόθο της επιστροφής, όταν όμως ακούσετε ότι μια καινούργια χώρα ιδρύθηκε στην Τουρκία που θα λέγετε Κουρδία θα επιστρέψετε όλοι πίσω, χωρίς πόλεμο». Διαβάστε το βιβλίο του Χατζηφλουρέντζου, ένας σύγχρονος προφήτης, κοιμήθηκε το ’69, όλα αυτά που συνέβηκαν και συμβαίνουν τα προφήτευσε.

-Η Εκκλησία πιστεύει σε προφήτες;
-Το προφητικό χάρισμα στην Εκκλησία δεν έπαψε να υπάρχει. Το χάρισμα αυτό όχι ως αποκάλυψη αληθειών της πίστεως που δεν φανερώθηκαν από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, και δεν περιλαμβάνονται γενικότερα στην Αγία Γραφή, αλλά ως ερμηνεία και διασάφηση του θελήματος του Θεού και ως προόραση των μελλόντων υπήρχε τόσο στην Παλαιά Διαθήκη, υπάρχει και στον καιρό της χάριτος και θα υπάρχει μέχρι συντελείας των αιώνων.

-Η Εκκλησία είναι έτοιμη να οδηγήσει το λαό σε επανάσταση αν δει ότι οι ιθύνοντες τον οδηγούν στην πείνα.
-Ο Αρχιεπίσκοπος είναι ένα μέρος της Εκκλησίας και καμία κεφαλή δεν μπορεί να σταθεί χωρίς το σώμα. Οι Κύπριοι δεν είναι για επαναστάσεις αλλά για να ζουν την Ανάσταση. Όταν πεινάσουν, πρέπει να συνεχίσουμε να τους φροντίζουμε όπως όλοι το κάνουμε, όπως και ο Αρχιεπίσκοπος. Αυτό θέλει ο λαός μας για να μπορέσει να αντέξει τα πιο δύσκολα από την πείνα και τα πιο δύσκολα από την χρηματιστηριακή μας διάλυση που κορυφώθηκε με το κούρεμα και την επιβολή στην ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία της «ευρωκρατίας» και στο κατεχόμενο μέρος μιας δεύτερης τουρκοκρατίας. Είναι δυνατόν να έχει τέτοιο πρόβλημα η Συρία και αύριο άλλες χώρες και οι Κύπριοι να σκέφτονται το κούρεμα που υπέστηκαν το Μάρτιο; Θα μας ξεπεράσουν τα γεγονότα της γειτονιάς μας που θα είναι τόσο τεράστια ώστε όλα αυτά θα φαίνονται φλυαρίες και γκρίνιες κάποιων πλουσίων που πτώχευσαν. Η Εκκλησία λέει «έχει ο Θεός», αυτό πίστευαν οι παλιοί Κύπριοι και έβρισκαν μπροστά τους ένα Θεό να φροντίζει γι αυτούς.

-Αυτό το ξεχάσαμε;
-Ναι, γι αυτό γίνεται τώρα μεγάλη εγχείρηση σε όλους μας. Οι πολιτικοί κρίθηκαν και απέτυχαν, τώρα η σειρά των ιερωμένων. Αν ο λόγος μας θα είναι αποκλειστικά οικονομικός και δεν βοηθήσουμε το λαό να κάνει αυτοκριτική, να έχει επίγνωση πώς φτάσαμε σε αυτά τα μεγάλα προβλήματα, πως συμβάλαμε εμείς με τη χλιδή και την πολυτέλειά μας, με την στενότητα της καρδιάς μας να αντιληφθούμε ότι και στον καιρό της μεγάλης πολυτέλειας υπήρχαν άνθρωποι που ήθελαν περισσότερη βοήθεια, τότε θα αποτύχουμε. Οι Κύπριοι γίνονται σήμερα πιο σπλαχνικοί, βγήκε μέσα τους η ανάμνηση των δυσκολιών του ’74 και προσπαθούν να μεταδώσουν την ελπίδα του «έχει ο Θεός», στα παιδιά του fast food. Αυξάνεται συνεχώς ο κόσμος που εκκλησιάζεται, εξομολογείται, κουράζονται να ακούν πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις. Οι Κύπριοι είναι έτοιμοι να ακούσουν τη γλώσσα της μετανοίας, οι Ελλαδίτες ακόμα δυσκολεύονται. Ανάσταση θέλει ο Κύπριος, όχι επανάσταση.

-Τα συζητάτε αυτά μέσα στην Ιερά Σύνοδο;
-Ναι, το κλίμα μέσα στην Ιερά Σύνοδο είναι πάρα πολύ καλό και το πέτυχε ο νυν Αρχιεπίσκοπος που του κάνετε κριτική πολλές φορές για την απουσία πνευματικού λόγου. Μέσα στην Σύνοδο κατόρθωσε να υπάρχει ισότητα στην εκφορά του λόγου, των απόψεων, να υπάρχει δικαίωμα διαφωνίας. Εγώ είμαι ευχαριστημένος με τον τρόπο που λειτουργεί η Ιερά Σύνοδος. Οι δυο ευπορότεροι φορείς της Εκκλησίας, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου και η Μονή Κύκκου έχουν τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Αυτό δεν σας κάνει εντύπωση; Ο Αρχιεπίσκοπος εκφράζει μια αγωνία. Ο λαός πένεται αυτή την στιγμή, εμείς όμως που καλούμαστε να βοηθήσουμε αυτό το λαό έχουμε πληγεί οικονομικά. Τι πέτυχε η «ευρωκρατία» στην Κύπρο; Να αποδυναμώσει οικονομικά την Εκκλησία που ήταν πάντοτε το στήριγμα του λαού. Αυτό λίγοι το έχουν αντιληφθεί.

-Αυτό τι κρύβει;
-Δεν είναι την λύση του Κυπριακού, όπως λένε πολλοί, την οποία θα δεχτούμε επειδή μας γονάτισαν οικονομικά. Επιμένουμε να ερμηνεύουμε τα γεγονότα με τη λογική του 2004. Οι Τούρκοι δεν έχουν προτεραιότητα το Κυπριακό, η έγνοια τους αυτή την στιγμή είναι το κουρδικό και το συριακό και τι θα γίνει με τις πολλές θρησκευτικές κοινότητες που ζουν μέσα σε αυτή την τεράστια χώρα, με ένα στρατό που έχει αποδυναμωθεί και ένα Ισλάμ που δεν αποδέχονται όπως φάνηκε στην πλατεία Ταξίμ. Αυτές είναι οι προτεραιότητες της Τουρκίας. Το Κυπριακό είναι μια παρονυχίδα που αν συγκλίνουν κάποια πράγματα και δουν ότι έχουν μεγάλο συμφέρον, τότε θα προχωρήσουν. Θα συνομιλούν, αυτά είναι επικοινωνιακή πολιτική όλων. Τώρα πρέπει να καταλάβουμε ότι η ιστορία από καιρού εις καιρό στρέφει τον προβολέα της σε μια διαφορετική περιοχή, εμείς είμαστε μέσα στο προβολέα της ιστορίας λόγω Συρίας, όχι λόγω Κυπριακού. Το Κυπριακό θα ακολουθήσει ως επιγενόμενο, ως διαπλεκόμενο συμφέρον, ως αρχαίο πρόβλημα, το οποίο με τη ροή των γεγονότων θα βρει τη διέξοδό του. Δεν συνέβηκε όπως νομίζουμε για τα αέρια μας, για την οικονομική μας αθλιότητα, για την τεράστια μανία κατά της Εκκλησίας από την παγκοσμιοποιημένη νέα τάξη πραγμάτων την οποία ο Ομπάμα εκφράζει τέλεια και την υπηρετεί και η Μέρκελ και οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης.

-Βγαίνουν οι αριστερές σας καταβολές;
-Όχι δεν είναι αριστερές καταβολές αυτές, είναι η ερμηνεία των πραγμάτων του μέλλοντος. Εγώ προέρχομαι από εκκλησιαστική οικογένεια και πιστεύω στο Θεό, δεν μπήκα από λάθος μέσα στην Εκκλησία, και η Εκκλησία μου έμαθε να ερμηνεύω τα πράγματα θεολογικά και πνευματικά. Πιστεύω στον πνευματικό νόμο, ό,τι κάνεις βρίσκεις. Κι είναι εμφανές ότι κάποιοι εδώ και χρόνια κατεργάζονται τη νέα εποχή και την παγκοσμιοποίηση, θέλοντας να υποτάξουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ιστορικών λαών κάτω από μια παγκόσμια εξουσία, αλλά όλοι αυτοί έχουν πέσει έξω γιατί νόμισαν ότι οι άνθρωποι της πίστης είναι οριστικό παρελθόν! Αντιθέτως, οι άνθρωποι της πίστης είναι παρόντες και σκεπάζουν με την προσευχή τους όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας και χρώματος.

-Τι αποκομίσατε από τις συχνές επισκέψεις σας στα κατεχόμενα;
-Όχι μόνο να γνωρίσω τους Τουρκοκύπριους και την κατοχή, αλλά να γνωρίσω τους τόπους, τα προσκυνήματα, την ιστορία μας. Αυτά τα οδοιπορικά με βοήθησαν σε μεγάλο βάθος να κατανοήσω ολόκληρη την Κύπρο. Κατάλαβα ότι η Κύπρος μόνη της δεν υπάρχει, έπρεπε να γνωρίσω τη γειτονιά της, έτσι πήγα στην Τουρκία, Κωνσταντινούπολη, Συρία, Λίβανο, Παλαιστίνη και κατάλαβα καλύτερα την Κύπρο. Με κάλεσε πρόσφατα η Διευθύντρια του Λεβέντιου Μουσείου να δω τον κόσμο της Κύπρου του Διαμαντή. Οι μελλοντικοί Κύπριοι θα βλέπουν τους πίνακες του Διαμαντή για να μαθαίνουν από πού προήλθαν οι μοντέρνοι Κύπριοι, από ποιους ανθρώπους πήραν την ορθοδοξία και τον ελληνισμό, αυτή την ποιότητα που είναι τελείως ξεχωριστή. Αυτός ο πίνακας του Διαμαντή το εκφράζει.

*Συνέντευξη του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στην εφ. Φιλελεύθερος, Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, 2013 

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Γέροντας Νίκων απὸ την Νέα Σκήτη Αγίου Όρους

Ο Γέροντας Νίκων απὸ την Νέα Σκήτη Αγίου Όρους μιλά στο Ρωμαίικο Οδοιπορικό. Σὲ ἐπίσκεψή μας στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἀνάμεσα στὶς ἄλλες πνευματικὲς εὐκαιρίες, εἴχαμε τὴν εὐλογία νὰ ἐπισκεφτοῦμε καὶ τὴν Νέα Σκήτη, ὅπου συναντήσαμε τὸν γνωστὸ σὲ πολλοὺς γιὰ τὶς ὁμιλίες του, Γέροντα Νίκωνα. Στὸ παρακάτω βίντεο σχεδὸν μίας ὥρας μπορεῖτε νὰ παρακολουθήσετε τὰ πνευματικὰ θέματα ποὺ μᾶς ἀνέλυσε ὅπως τὸν ἀγώνα ποὺ πρέπει νὰ κάνει ἕνας χριστιανὸς μέσα στὸν κόσμο γιὰ νὰ βρεῖ τὸν Θεό, τὸν τρόπο ζωῆς καὶ ἄσκησης τῶν μοναχῶν στὸ Ἅγιον Ὅρος, τὴν σωστὴ χρήση τῆς τεχνολογίας, τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς, τὸ ζήτημα τοῦ γεροντισμοῦ καὶ πολλὰ ἄλλα. Ἀξίζει νὰ δώσετε ἰδιαίτερη προσοχὴ στὸ δεύτερο μέρος τῆς συνέντευξης (ἀπὸ τὸ 26:20 καὶ μετὰ) στὸ ὁποῖο ὁ π. Νίκων μιλᾶ γιὰ τὸν χαρισματικὸ γέροντά του, τὸν Ἐφραὶμ τὸν Φιλοθεΐτη, ποὺ σήμερα βρίσκεται στὴν Ἀμερικὴ καὶ ἔχει ἱδρύσει 18 (!) μοναστήρια. Καλή σας ἀκρόαση...
orthodoxia-ellhnismos.

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Η απάτη της κλιματικής αλλαγής

Ο Farange παρουσιάζει στόν Baroso δύο φωτογραφίες τής NASA με τους πάγους του βόρειου ημισφαιρίου του μήνα Αυγούστου τών ετών 2012 καί 2013 που αποδεικνύουν ότι οι πάγοι αυξάνονται.

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Ο Χριστός και Θεός μας, αφού κρεμάσθηκε στον σταυρό, σταύρωσε επάνω σ’ αυτόν την αμαρτία του κόσμου, κι αφού γεύθηκε τον θάνατο, κατέβηκε στα κατώτατα του άδη. Όπως λοιπόν τότε ανεβαίνοντας από τον άδη επέστρεψε στο άχραντο σώμα του – από το οποίο δεν αποχωρίστηκε καθόλου - κι αμέσως αναστήθηκε και μετά ανήλθε στους ουρανούς με δόξα πολλή και δύναμη, έτσι ακριβώς και τώρα, όταν εμείς εξερχόμεθα από τον κόσμο και εισερχόμεθα με την εξομοίωση των παθημάτων του Κυρίου στον τάφο της μετανοίας και της ταπεινώσεως, αυτός ο ίδιος κατεβαίνει από τους ουρανούς, εισέρχεται στο σώμα μας σαν σε τάφο, ενώνεται με τις νεκρωμένες πνευματικά ψυχές μας και τις ανασταίνει. Έτσι παρέχει την δυνατότητα σ’ εκείνον που αναστήθηκε μαζί του να βλέπει την δόξα της μυστικής του αναστάσεως.

Άγιος Συμεών νέος Θεολόγος


Ο Χριστός και Θεός μας, αφού κρεμάσθηκε στον σταυρό, σταύρωσε επάνω σ’ αυτόν την αμαρτία του κόσμου, κι αφού γεύθηκε τον θάνατο, κατέβηκε στα κατώτατα του άδη. Όπως λοιπόν τότε ανεβαίνοντας από τον άδη επέστρεψε στο άχραντο σώμα του – από το οποίο δεν αποχωρίστηκε καθόλου - κι αμέσως αναστήθηκε και μετά ανήλθε στους ουρανούς με δόξα πολλή και δύναμη, έτσι ακριβώς και τώρα, όταν εμείς εξερχόμεθα από τον κόσμο και εισερχόμεθα με την εξομοίωση των παθημάτων του Κυρίου στον τάφο της μετανοίας και της ταπεινώσεως, αυτός ο ίδιος κατεβαίνει από τους ουρανούς, εισέρχεται στο σώμα μας σαν σε τάφο, ενώνεται με τις νεκρωμένες πνευματικά ψυχές μας και τις ανασταίνει. Έτσι παρέχει την δυνατότητα σ’ εκείνον που αναστήθηκε μαζί του να βλέπει την δόξα της μυστικής του αναστάσεως.

Άγιος Συμεών νέος Θεολόγος

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Μαρία Ρεπούση: Επιδοτούμενες εμμονές…


Η έξαλλη κυρία, Μαρία Ρεπούση, μαζί με τις εθνομηδενιστικές της εμμονές, έχει και την ψύχωση της ναρκισσιστικής αυθάδειας: Θέλει να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα και να ασχολούνται οι πάντες μαζί της.
Ο μαζοχισμός σ’ αυτήν τη διαβόητη κυρία είναι η υπέρτατη ηδονή…
Νιώθει ψυχωτική αυτοϊκανοποίση όταν την βρίζει όλη η Ελλάδα: Έτσι μόνο ζει και υπάρχει…


Ωστόσο υπάρχει και το πολιτικό υπόβαθρο αυτών των ψυχωτικών εμμονών: Το υπόβαθρο του «επαγγελματία» που επιδοτείται αδρά για να προβάλλει υστερικά (αλλά και προβοκατόρικα) τα ποικίλα «αξιώματα» του πλανητικού φασισμού.

Συχνά η «τρέλα» και οι «εμμονές» είναι και αυτά επιδοτούμενα ή αποτελούν το υποπροϊόν μιας μανιακής προσήλωσης (με το αζημίωτο) στο έργο που σου έχουν αναθέσει τα μεγάλα αφεντικά και οι σπόνσορες του χρήματος…

Όπως και να έχει, η «ιστορικός» Μαρία Ρεπούση θα καταγραφεί στην ιστορία σαν εξάμβλωμα αυθάδειας: ΟΧΙ τόσο διότι είναι διατεταγμένη «ιστορικός» (επιδοτούμενη μαζί με άλλους από «εστίες» του Σόρος) με στόχο να παραχαράξει και να αλλοιώσει την ελληνική ιστορία, αλλά για τις υστερικές εμμονές της…


Ας συνοψίσουμε κάποιες κραυγαλέες «επιδοτούμενες εμμονές:

Μετά τους «συνωστισμούς» και CIA, καθώς και τους άθλους της με την εθνομηδενιστική «γιάφκα» του υπουργείου της Άννας Διαμαντοπούλου (άλλη διαβόητη υπάλληλος της Νέας Τάξης) είχαμε (20 Μαΐου 1912) ένα νέο κτύπημα της Ρεπούση: Τη ΒΕΒΗΛΩΣΗ, με προκλητική αυθάδεια, των θυμάτων της κεμαλικής κακουργίας.

Κατόπιν ζήτησε πάλη με προκλητική αυθάδεια να μην περάσουν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ως Γενοκτονίες, αυτές της Μικράς Ασίας και τον Ποντίων!...

Για όλα αυτά διαβάστε ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7512


Αμέσως μετά (Μάιος 2013) έβγαλε νέα στριγκιά κραυγή: «Ο χορός του Ζαλόγγου είναι εθνικός μύθος»!!!
Διαβάστε σχετικά εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7520


Σήμερα η έξαλλη κυρία καταλήφτηκε από νέες εμμονές: Ζητά την κατάργηση σχολικών βιβλίων (η προαιρετική επιλογή στην πράξη σημαίνει κατάργηση).


Άρχισε από τα Θρησκευτικά και προχώρησε στα Αρχαία Ελληνικά, διότι μας λέει η «παντογνώστρια» ότι είναι «νεκρή γλώσσα».

Ο Αλέκος Αλαβάνος της απάντησε, καταλυτικά, με το Ελύτη

«Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ' όλ' αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ' ελάχιστες διαφορές.
Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικο-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου. Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα πράγματα τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μία Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ. -χωρίς ωστόσο να έχει το αντίκρυσμα που είχαν εκείνοι επάνω στην έκταση της πολιτισμένης τότε ανθρωπότητας.
Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών.
Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Να τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση».


Το διαβάσαμε ΕΔΩ:
http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_4010.html


Σημείωση: Ο Αλαβάνος σήμερα θυμήθηκε την ιστορική μας κληρονομιά και τα «εθνικά».

Όταν, όμως, ήταν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ (του πιο εθνομηδενιστικού κόμματος) ΟΧΙ μόνο είχε καταπιεί τη γλώσσα του και ανεχόταν τις υστερίες πολλών στελεχών του εναντίον του έθνους, της ιστορίας, των πολιτιστικών ιστών κ.λπ, αλλά και τις πριμοδοτούσε πολιτικά: Να θυμηθούμε μόνο τη θέση του ίδιου του Αλαβάνου για τον Εθνικό μας Ύμνο, καθώς και άλλες αντιεθνικιστικές κραυγές του…

Η ιστορική αλήθεια, φυσικά, όπως κάθε αλήθεια, δεν καθορίζεται από τις πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες της εκάστοτε συγκυρίας: Αυτό αποτελεί ακραίο καιροσκοπισμό και τυχοδιωκτισμό…

Σήμερα αγκαλιάζουν και την εκκλησιαστική εξουσία…

Κλείνοντας με την Ρεπούση θα λέγαμε ότι, είναι πολύ πιθανό, αύριο να καταληφθεί από τις εμμονές ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ της Δημόσιας Παιδείας, αφού τα «παραρτήματα» των μαφιόζων του χρήματος θα δίνουν πιο «ζωντανή» και «χρήσιμη μόρφωση»: τη «μόρφωση» της Νέας Τάξης…

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ «ΑΠΑΝΤΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΕΕΙΝΗ ΚΑΙ ΤΡΙΣΑΘΛΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ!


Όπως συνήθιζε, ο Αγιορείτης Γέροντας μίλαγε πριν από πολλά χρόνια γι' αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Ήξερε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΧΕΔΙΟ αποχριστιανοποίησης και αφελληνισμού, που προωθείται από τα αφεντικά της (κάθε) Ρεπούση, η οποία απλώς παίζει τον ρόλο του...μετρητή αντιδράσεων στα προκαθορισμένα σχέδια που αναφέραμε.
Έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος σχετικά:
«Εἶναι καὶ μερικοὶ ποὺ πᾶνε νὰ κάνουν μία νέα γλώσσα. Ἡ ἑλληνικὴ ὅμως γλώσσα εἶναι “γλώσσα” ἀπὸ τὶς πύρινες Γλῶσσες τῆς Πεντηκοστῆς! Τὸ δόγμα τῆς πίστεώς μας καμμιὰ γλώσσα δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀποδώση. Γι’ αὐτὸ οἰκονόμησε ὁ Θεὸς καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μεταφράσθηκε ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήκοντα στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ τὸ Εὐαγγέλιο γράφτηκε στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Ἂν δὲν ξέρη Ἀρχαία Ἑλληνικὰ κανεὶς καὶ ἀσχολῆται μὲ τὸ δόγμα, μπορεῖ νὰ πλανηθῆ. Καὶ ἐμεῖς καταργήσαμε τὰ Ἀρχαία ἀπὸ τὰ σχολεῖα!
Μετὰ ἀπὸ λίγο θὰ ἔρχωνται Γερμανοὶ νὰ διδάσκουν Ἀρχαία στὰ δικά μας Πανεπιστήμια. Τότε θὰ καταλάβουν οἱ δικοί μας τὴν ἀξία ποὺ ἔχουν τὰ Ἀρχαία Ἑλληνικά, ἀφοῦ πρῶτα γίνουν ρεζίλι, καὶ θὰ ποῦν: “Γιὰ δὲς ἡ Ἐκκλησία ποὺ κρατοῦσε τὰ Ἀρχαία”!

Πᾶνε νὰ ἐξαφανίσουν ἕνα ὀρθόδοξο ἔθνος. Ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; Ἕνα ὀρθόδοξο ἔθνος σήμερα εἶναι μεγάλη ὑπόθεση! Παλιὰ εἴχαμε τὴν φιλοσοφία. Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη μὲ βάση τὴν φιλοσοφία ἀποστόμωσε τοὺς φιλοσόφους. Οἱ φιλόσοφοι ἑτοίμασαν τὸν δρόμο γιὰ τὸν Χριστιανισμό. Τὸ Εὐαγγέλιο γράφτηκε στὰ ἑλληνικὰ καὶ διαδόθηκε στὸν κόσμο. Μετὰ οἱ Ἕλληνες προχώρησαν νὰ φωτίσουν καὶ τοὺς Σλάβους. 

Σὲ μερικοὺς δὲν συμφέρει νὰ ὑπάρχη ἡ Ἑλλάδα. “Μας κάνει κακό, λένε. Πρέπει νὰ τὴν ἐξαφανίσουμε».

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Ο τοκογλύφος μόνον ένα πράγμα φοβάται. Να μην πεθάνει ο δανειζόμενος!


“Ελεύθεροι Άνθρωποι”… έχουν αναστατώσει τις υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης…
Μια νέα πρωτοεμφανιζόμενη διεθνής οργάνωση στα χνάρια των Anonymous; Περί τίνος πρόκειται; Θ’ ακολουθήσει δεύτερο ανακοινωθέν;
Πάντως στο πρώτο Ανακοινωθέν τους είναι σαφείς, με πολιτική σκέψη και ανάλυση για την “οικονομική κρίση”…
Για τα μνημόνια, σαν αυτά της Ελλάδας, έχουν μια άποψη που κτυπάει κέντρο!
«Θα πρέπει να ξέρετε ένα πράγμα. Ο τοκογλύφος μόνον ένα πράγμα φοβάται. Να μην πεθάνει ο δανειζόμενος. Ο  τοκογλύφος πρέπει να τον αρπάξει από το λαιμό, να τον κάνει σκλάβο, αλλά ο πελάτης δεν πρέπει να... πεθάνει!».
Επισημαίνουν: «Βρισκόμαστε σε πόλεμο! Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα!
Είναι ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αθόρυβος, καταστροφικός, σαν ένα τοξικό νέφος που τυλίγει ολόκληρη την ανθρωπότητα…
Όπως κάθε πόλεμος, οι στόχοι είναι πάντα οι ίδιοι, διαιρέσεις, κατακτήσεις και καταστροφές…
Με την μόνη διαφορά τώρα, τα όπλα να μην είναι τα τουφέκια, οι βόμβες κι οι πύραυλοι…
Ονομάζονται Spread, Ευρωπαϊκη Κεντρική Τράπεζα, Swap, Μνημόνια, Δημοσιονομικά Σύμφωνα, Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας, Χρηματιστηριακές Εταιρείες Αξιολόγησης και πολλά ακόμα…
Πρέπει να ξαναπάρουμε την εξουσία! Να την αρπάξουμε από τις δυνάμεις της οικονομίας.
Η οικονομία που με ένα μαγικό τρόπο δημιουργεί χρήμα από το πουθενά!».
Και συγκεκριμένες αναφορές στην Ελλάδα και την Κύπρο…
Ένα μήνυμα των “Ελεύθερων Ανθρώπων”… που πρέπει να δουν όλοι οι Έλληνες κι οι Ελληνίδες!

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Μια ενδιαφέρουσα Συνέντευξη που μόνο λυπη και απογούτευση γεννά ,για την Ορθοδοξία των αντιπροσώπων στην Ιερα Κοινότητα του Αγίου Όρους



Παρακολουθήσαμε το βίντεο με τον π. Γαβριήλ και θα σχολιάσουμε κάποια σημεία που μας έκαναν εντύπωση. Δεν θα σχολιάσουμε τα περί Εσφιγμένου, αλλά περί του Πατριάρχη.

 Κατ΄ αρχάς συγχαίρουμε τον π. Γαβριήλ δια την ειλικρίνειά του!



Λέγει ο π. Γαβριήλ εις το 11.38:



«Δεν έχουν γίνει συλλείτουργα έχουν γίνει κάποιες συμπροσευχές οι οποίες έχουν σκοπό να μαρτυρηθεί η Ορθοδοξία, να ομολογηθεί ποιά είναι η αληθινή πίστη, και οπωσδήποτε να υπάρξει και μια καλή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων οι οποίοι έχουν κάποια κοινά ενδιαφέροντα σε θέματα κοινωνικά, παγκόσμια και λοιπά»


Αυτά μας λέγει ο π. Γαβριήλ!



Άραγε επιτρέπονται οι συμπροσευχές; 

Τι μας λένε οι Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας; 

Δεν μας λέγει κάτι δι΄ αυτό ο π. Γαβριήλ. Μάλλον θα εννοεί εάν είναι για καλό σκοπό τότε....''ο σκοπός αγιάζει τα μέσα''! 

Είναι έτσι όμως; 

Για να δούμε την ''μαρτυρία της Ορθοδοξίας'' κ.λπ.



Όλοι θυμάσθε τον Πάπα να κάθεται εις τον Ναό του Αγ. Γεωργίου περιχαρής δια όσα διαδραματίστηκαν εκεί. Ποιά ήταν όμως η μαρτυρία του Πατριάρχη;

====================================================





Ερωτά ο κ. Σούρλας εις το 12.00 και μετά:



«η προσέγγισις αυτή είναι επιτρεπτή; η αγγίζει τα όρια του Οικουμενισμού;»



και απαντά ο π. Γαβριήλ:



«η προσέγγισις αυτή είναι εκκλησιαστικώς επιβεβλημένη! όχι απλώς επιτρεπτή!»



Δηλαδή θέλει να μας πεί ο π. Γαβριήλ ότι οι συμπροσευχές είναι όχι μόνο επιτρεπτές αλλά και επιβεβλημένες; Είναι επιβεβλημένο να θεωρείς τον Πάπα ως ''Αγιώτατο Επίσκοπο Ρώμης; Να θεωρείς το Κοράνι ως ''Άγιο''; Τις Συναγωγές ως ''ευλογημένες'' που μάλιστα επιτελούν και μεγάλο έργο;;;



Λέγει ο π. Γαβριήλ:



«Εμείς ευχόμαστε καθημερινά εις την Θ. Λειτουργία ''υπέρ της των πάντων ενώσεως''»



Εις αυτό το σημείο ο π. Γαβριήλ ερμηνεύει όπως και οι Οικουμενιστές ότι το ''υπέρ της των πάντων ενώσεως'' αναφέρεται εις τους αιρετικούς και ετεροδόξους! Έτσι το ερμηνεύουν και οι Οικουμενιστές! Όμως δεν είναι έτσι! Τούτη η ευχή αναφέρεται είς τους πιστούς, και προσευχόμεθα εδώ για την ένωσι πάντων των πιστών έν τή Θεία Ευχαριστία με τον Χριστόν ο Οποίος είναι η Εκκλησία αλλά και ο ακρογωνιαίος λίθος Αυτής. Διά τους έξω της Εκκλησίας, τους μή πιστούς, ο ιερεύς προσεύχεται μυστικώς, λέγων «τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε, τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τή αγία σου καθολική και αποστολική εκκλησία»



Λέγει π. Γαβριήλ:



«πως θα γίνει αυτή η ένωσις μαγικά; η με έναν τρόπο που δεν μπορούμε να φαντασθούμε;»



Θα γίνει με τον ΔΙΑΛΟΓΟ πάτερ μου, και όχι με τις συμπροσευχές, όχι με αναγνωρίσεις των αιρετικών ως ''Εκκλησίες'', με αναγνώριση των αιρετικών ''Επισκόπων'' ως να είναι Ορθόδοξοι, με μετάδοση των Μυστηρίων εις τους αιρετικούς κ.λπ.! Μπορείτε να συνδιαλέγεσθε όσο θέλετε σε ένα τραπέζι και όσες ώρες θέλετε ή και χρόνια ακόμα, όχι όμως αλλάζοντας και αλλοιώνοντας το φρόνημα των Ορθοδόξων! Κάντε πρώτα διάλογο δια να δείτε εάν αναγνωρίζουν ή αποδέχονται οι αιρετικοί τα Ορθόδοξα Δὀγματα, και θα λάβετε την απάντησή από τους ίδιους δεόντως!



«Η Ορθοδοξία μαρτυρούσε την αλήθεια παντού...!»



Η Ορθοδοξία ναί! βεβαίως! Και οι Ορθόδοξοι! Δια τούτο τους έκοψαν τα κεφάλια, και εορτάζουμε τόσους και τόσους μάρτυρες! Όμως ποιάν αλήθειαν της Ορθοδοξίας μαρτυρούν οι Οικουμενιστές Επίσκοποι, κληρικοί και λαικοί; Μήπως το ότι όλες οι «Εκκλησίες» είναι ΙΣΟΤΙΜΕΣ; Μήπως ότι ΟΛΕΣ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ;  Μήπως ότι «ΟΛΑΙ ΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ. (ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ, ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΚΟΥΖΗΣ)






ΟΛΑΙ ΟΜΟΥ ΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. (ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ 1952)






Ο ΑΙΩΝ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΠΑΡΗΛΘΕΝ. (ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ, ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 29-6-1963)







ΑΠΑΤΩΜΕΘΑ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΑΝΩΜΕΝ, ΕΑΝ ΝΟΜΙΖΩΜΕΝ ΟΤΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΤΗΛΘΕΝ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΞΙΑ. (ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ.94, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1968)






Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΙΣ ΕΚΑΣΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΟΤΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ, ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ... Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΔΕΝ ΖΗΤΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ. (ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΑΞΙΜΟΣ, ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟ 1973, ΒΛ. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ, ΣΕΛ.39)





Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΙΔΙΚΩΤΕΡΑ ΔΟΓΜΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ. (ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ NEW YORK TIMES 25-9-1967)




O ΚΑΛΑΒΡΙΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ, ΝΥΝ ΚΩΟΥ, ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΜΕ' ΚΑΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΑΓΑΠΗΣ, ΔΙΟΤΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΥΠ ΑΥΤΟΥ Η ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ. ( ΠΕΡ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΕΥΧΟΣ 14, 15-7-1967, ΣΕΛ.400)




Ο ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΙΔΡΥΣΕΝ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΑΓΩΓΑΣ (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ) ΑΔΟΓΜΑΤΙΣΤΟΥΣ... ΟΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΥΛΗ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΗ ΕΝΑ ΘΕΟΝ ΑΟΡΙΣΤΟΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΟΡΙΖΟΜΕΝΟΝ (ΕΦΗΜ. ΕΣΤΙΑ 17-8-1972, ΣΕΛ.2)

ΠΑΡΗΛΘΕΝ Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΝΑΡΚΙΣΣΕΥΟΜΕΝΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΒΛΕΠΟΜΕΝ ΕΙΣ ΕΝ ΜΕΛΛΟΝ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΙ ΠΑΓΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ (ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΕΥΧΟΣ 1-5-1988, ΣΕΛ.260)




Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ <<ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ>>
(ΠΕΡ. ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ 15-7-1989)



ΕΙΜΕΘΑ ΟΛΟΙ ΜΕΛΗ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙΝΗ ΚΤΙΣΙΣ, ΕΦ ΟΣΟΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΑΣ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. (ΠΕΡ. ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΑΡΙΘ. 370/15-1-1987, ΣΕΛ. 8-13. << Η ΕΒΔΟΜΑΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗ ΓΕΝΕΥΗ. ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ Κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ).




ΟΦΕΙΛΟΜΕΝ ΝΑ ΕΙΜΕΘΑ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΩΜΕΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ, ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΟΡΙΩΝ, ΠΡΟΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΑΥΤΙΖΟΜΕΝ ΤΗΝ ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ...(ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ, <<ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ>> ,ΠΕΡΙΟΔ. ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ, ΑΡΙΘ. 260/15-10-1981, ΣΕΛ. 13-14)





<<Είμεθα όλοι παιδιά του ιδίου Ουρανίου Πατρός. Τού ενός Θεού. Ο ένας τον βλέπει έτσι ο άλλος αλλιώς>> ( ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 8.1.1999, σελ.5).









7. Βαρθολομαίος πρός πάπαν. <<Δοξάσωμεν τον Θεόν ότι, μετά παρέλευσιν αιώνων διχασμού και φανατισμού σήμερον ΕΝ ΕΣΜΕΝ... ζώμεν σήμερον εν θαύμα <<ο ετέραις γενεαίς ούκ εγνωρίσθη τοίς υιοίς των ανθρώπων>>







8. Ο Βαρθολομαίος χαρακτηρίζει τούς Ιερούς κανόνες ως ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ ΩΝ ΦΟΒΕΡΩΤΕΡΟΝ ΤΟ ΧΩΡΙΖΟΝ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ (<<Επίσκεψις>>, αρ.423, 15.7.1989, σ. 6-7).



9. Βαρθολομαίος. <<Δεν δύνανται να εφαρμοσθούν σήμερον και πρέπει να τροποποιηθούν αι διατάξεις αι κανονίζουσαι τας σχέσεις των Ορθοδόξων Χριστιανών πρός τούς ετεροδόξους καί ετεροθρήσκους. Δεν δύναται η Εκκλησία να έχει διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τούς ναούς των ετεροδόξων και την μετ αυτών συμπροσευχήν (Βαρθολομαίου Αρχοντώνη, Περί την κωδικοποίησιν των Ιερών Κανόνων και των Κανονικών Διατάξεων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, Ανάλεκτα Βλατάδων, Αριθ. 6, Πατριαρχικόν Ιδρυμα Πατερικών μελετών, Θεσσαλονίκη 1970 σ.)






Αυτές (και λίγες παραθέσαμε) είναι οι ''Μαρτυρίες'' υπέρ της Ορθοδοξίας σήμερα;




«Αν εμείς κλεισθούμε μέσα σε ένα καβούκι, είτε από φόβο, είτε αποστροφή δεν.... Αυτό είναι και το κριτήριο με το οποίο κινείται και το Οικ. Πατριαρχείο»

Μάλιστα! Τόσα έτη λοιπόν οι άγιοι Πατέρες εκλείσθησαν εις το ''καβούκι'' τους, και ήρθε σήμερα η ώρα που πρέπει να εξέλθουμε εμείς από αυτό; Οι άγιοι όντως είχαν εξέλθει όχι από ''καβούκι'' αλλά από τα πάθη τους, και δια τούτο με σθένος μαρτυρούσαν την ορθή πίστη δίχως ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ! Οι άγιοι ΜΑΡΤΥΡΟΥΣΑΝ, και δια λόγου, αλλά και δια πράξεως (μάρτυρες), δεν έκαναν ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ! Η Ορθοδοξία μαρτυρεί την Πίστη της, δεν την διαπραγματεύει!

Ας δούμε και ένα παράδειγμα μαρτυρίας και μη!



Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΔΩΛΙΟ ΤΗΣ «ΜΗΤΕΡΑΣ ΓΗΣ» ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΣΤΗΝ ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑ




Εις τον βίο του αγίου μάρτυρος Βασιλίσκου διαβάζουμε τα εξής:

«Ο ήγεμών προσέταξε νά οδηγήσουν αυτόν (τον άγιο) ευθύς εις τόν ναόν του Απόλλωνος, ίνα θυσιάση εις τά είδωλα και αν δέν ύπακούση, νά τόν θανατώσουν συντόμως.... ο δέ ΄Αγιος, πλησιάσας εις τόν βωμόν, ήρώτησε τους ίερείς πώς ώνομάζετο ο θεός των. Έκείνοι δέ είπον «Απόλλων». Και ο ΄Αγιος συνεπλήρωσεν «Ή επωνυμία του θεού σας σημαίνει την απώλεια εκείνων, οϊτινες πιστεύουσιν εις αυτόν. Διότι όσοι τόν προσκυνούσιν, άπόλλυνται αιωνίως».... Ο άγιος προσηυχήθη, κατήλθεν εξ ουρανού πυρ, όπερ κατέκαυσε τόν ναόν και συντρίψαν τό είδωλον του ψευδωνύμου θεού ως άμμον διεσκόρπισε. Βλέπων ο ήγεμών τό γενόμενον, εξήλθε του ναού, ενώ άπασα ή πόλις κατεταράχθη έκ του φόβου.... Ο Άγιος είπε: «Έγώ δεν προσκυνώ βδελύγματα άψυχων, άλλά τόν Θεόν μου τόν έπουράνιον....». Όθεν οι δήμιοι παρέλαβον αυτόν διά νά τόν θανατώσουν έξω της πόλεως, ευθύς δέ ως έφθασαν εις τόπον τινά Διοσκόρου καλούμενον, έκοψαν τήν τιμίαν αύτού κεφαλήν εις τάς κβ' (22) του μηνός Μαΐου».



Φαντάζεστε τον Πατριάρχη εις το Διαθρησκειακό συμπόσιον να ομολογούσε λέγοντας και πράττοντας τα εξής:

«οδήγησαν αυτόν (τον Πατριάρχη) ίνα συμπροσευχηθή εις το είδωλο της «Μητέρας γης».... ο δέ Πατριάρχης, πλησιάσας εις τόν βωμόν, ήρώτησε τους ίερείς πώς ώνομάζετο η θεότητα του ειδώλου. Έκείνοι δέ είπον «Μητέρα γη». Και ο Πατριάρχης συνεπλήρωσεν «Ή επωνυμία της θεότητός σας σημαίνει τoν τόπον εις τον οποίο μονίμως θα μείνετε! (εις την γήν θα μείνετε και τα πάθη αυτής, και γή θα γίνετε, και όχι εις τον ουρανό ως ουράνιοι-πενευματικοί άνθρωποι), οϊτινες πιστεύουσιν εις αυτήν. Διότι όσοι προσκυνούσιν, θα μείνουν εις την γή ως (χοικοί άνθρωποι) αιωνίως».... Ο Πατριάρχης προσηυχήθη, κατήλθεν εξ ουρανού πυρ, όπερ κατέκαυσε και συντρίψαν τό είδωλον της ψευδωνύμου θεότητος ως άμμον διεσκόρπισε. Βλέπων οι παρισταμένοι τό γενόμενον, εξήλθαν, ενώ άπασα ή πόλις κατεταράχθη έκ του φόβου.... Ο Πατριάρχης είπε: «Έγώ δεν προσκυνώ βδελύγματα άψυχα, άλλά τόν Θεόν μου τόν έπουράνιον....».


Αυτή είναι πραγματική ομολογία πίστεως και τέτοια θαύματα (και μεγαλύτερα) θα γίνονταν εάν υπήρχε η αληθινή πίστη των αγίων μας!!


Ταις του αγίου μάρτυρος Βασιλίσκου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς!

Η συνεντευξι και τα λοιπα κειμενα ληφθηκαν απο το ιστολογιο ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ

Ακούστε ΡΑΔΙΟ ΦΛΟΓΑ ( κάντε κλίκ στην εικόνα)

Ακούστε  ΡΑΔΙΟ ΦΛΟΓΑ ( κάντε  κλίκ στην εικόνα)
(δοκιμαστική περίοδος )